Auditorium

Η ζωή σου έχει γίνει ταινία οσκαρικού διαμετρήματος κι όμως, παρόλ’ αυτά, μια αρκετά μεγάλη πλειοψηφία -νεαρότερων- μουσικόφιλων και μη, σε έμαθαν από ένα τραγούδι που δεν είναι καν δικό σου: 

Γίνεται; Και όμως γίνεται, αν σε λένε Johnny Cash και σαν σήμερα, 26 Φεβρουαρίου, γεννήθηκες στο Kingsland του Arkansas των Η.Π.Α.

Τα πολύ γνωστά και κλισέ (γέννηση, θάνατος, δισκογραφία, ζωή στη φυλακή κλπ.) μπορεί κάποιος να τα βρει εύκολα και ξεκούραστα στη wikipedia ή αν βαριέται το διάβασμα να δει την ταινία “Walk The Line” που χάρισε και, μέρα που είναι, ένα Oscar στην Reese Witherspoon:

Υπάρχουν όμως και πράγματα που δεν είναι τόσο γνωστά και πολυειπωμένα για τον “Undertaker”, όπως -με αρκετή δόση ειρωνίας- τον αποκαλούσαν φίλοι και γνωστοί στο ξεκίνημα της καριέρας του λόγω της συνήθειάς του να φοράει πάντα μαύρα ρούχα. Αργότερα το “Undertaker” αντικαταστάθηκε από το “The Man In Black” αλλά αυτή η ιστορία ανήκει πιθανόν σε ένα άλλο, πιο κλισέ κι εμπορικό αφιέρωμα.

Ένα από τα σχετικά άγνωστα γεγονότα-πράγματα για τον Cash είναι αυτό: 

Ναι, είναι ο Johnny Cash, ο οποίος το 1959 ηχογραφεί μουσική country με γερμανικό στίχο. Για να καταλάβουμε την αντιστοιχία, είναι σαν η Δόμνα Σαμίου να τραγουδά τα «Σαράντα Παλικάρια» στα γερμανικά, και μάλιστα λίγα μόλις χρόνια μετά το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.

Η ιστορία πίσω από αυτήν την, το λιγότερο παράξενη, ηχογράφηση έχει ως εξής. Λίγο μετά τη λήξη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και για κάποιον λόγο που ποτέ κανένας δεν κατάλαβε, η μουσική country, σήμα κατατεθέν των Νοτίων Πολιτειών των Η.Π.Α., γίνεται πολύ δημοφιλής στη -Δυτική τότε- Γερμανία. Ειδικά το τραγούδι “Don’t Take Your Guns To Town”, στην αγγλική φυσικά έκδοση του, ήταν η μεγαλύτερη επιτυχία της εποχής στη Γερμανία. Αυτό το μαθαίνει η δισκογραφική εταιρία του Cash, CBS Records, και όπως κάθε εταιρία που σέβεται τον εαυτό της και το πορτοφόλι της, «συμβουλεύει» τον καλλιτέχνη να ηχογραφήσει κάποια τραγούδια στη γερμανική γλώσσα.

Ο καλλιτέχνης, όντας δεσμευμένος με συμβόλαιο με την εταιρία, δέχεται με χαρά (#not) τη συμβουλή αυτή και το αποτέλεσμα που ακούσαμε παραπάνω κυκλοφορεί στη Γερμανία στα τέλη της δεκαετίας του ’60. Παραδόξως, αποτυγχάνει παταγωδώς εμπορικά μιας και το γερμανικό κοινό ακούει τις εκτελέσεις στη γλώσσα του και σπεύδει να αγοράσει τις αυθεντικές «αμερικανικές» εκδόσεις των δίσκων του Cash. Στην εμπορική αυτή αποτυχία συνετέλεσαν προφανώς η «βαρεμάρα» και το «ξενέρωμα» του καλλιτέχνη, που είναι κάτι παραπάνω από έκδηλες, αν ακούσει κανείς προσεκτικά τα τραγούδια, καθώς επίσης και η φαεινή ιδέα των ιθυνόντων της εταιρίας να αλλάξουν πλήρως τους στίχους των τραγουδιών, γιατί δεν τους «έβγαινε» η μετάφραση, αποδυναμώνοντας όμως έτσι ένα από τα μεγάλα ατού του Cash, που δεν είναι άλλο από την ποίηση που κρύβει στους στίχους του.

Τα τραγούδια αυτά χάνονται στο χρονοντούλαπο της ιστορίας (και στο υποσυνείδητο του καλλιτέχνη) μέχρι και το 1978, όταν η θαραλλέα γερμανική δισκογραφική Bear Family Records επανακυκλοφορεί δύο από αυτά μέσα από τη συλλογή “The Unissued Johnny Cash”, η οποία ανθολογεί τις σπανιότερες ηχογραφήσεις του -πλέον- “The Man In Black”.

Το πραγματικά παράδοξο είναι το ότι, ενώ η γερμανική στροφή στην καριέρα του Johnny Cash στέφθηκε με παταγώδη εμπορική αποτυχία, εντούτοις άνοιξε τον δρόμο για μια μόδα που κράτησε χρόνια και οδήγησε πολλά και μεγάλα ονόματα της μουσικής να ηχογραφήσουν στα γερμανικά. Χαρακτηριστικά παραδείγματα οι Beatles -μη χειρότερα:

και ο David Bowie:

Κι επειδή διάγουμε σαν χώρα μια παράξενη φάση στις σχέσεις μας με τη Γερμανία, και για να μην πει κάποιος ότι όλα γίνονται από -και για- τους Γερμανούς, ας κλείσουμε το «αφιέρωμα» αυτό με κάτι «δικό μας», επίσης ηχογραφημένο στα 60s! Enjoy!