Scroll Top

Βιβλιοθήκη

Τα βατράχια, του Δημήτρη Σίμου

cover-ta-batraxia-tou-dimitri-simou

Το 2010 στη Χαλκίδα, μία έφηβη μαθήτρια ανασύρεται νεκρή από τα νερά του Ευβοϊκού. Ο Χρήστος Καπετάνος, αστυνόμος, επανέρχεται στη δράση για να λύσει το μυστήριο του θανάτου της. Για τον Καπετάνο, η σύλληψη του δολοφόνου αποτελεί προσωπικό στοίχημα. Μέχρι και την στιγμή της τελικής αποκάλυψης, όλοι θεωρούνται ύποπτοι, ακόμη και οι κοντινότεροι άνθρωποι του άτυχου κοριτσιού. Ποιος μπορεί να ήθελε το θάνατο της δεκατετράχρονης; Θα μπορούσε η δολοφονία της να σχετίζεται με τη δραστηριότητα του μεγαλοεπιχειρηματία πατέρα της; Θα μπορέσει ο Καπετάνος να ξεδιαλύνει το μυστήριο, αποκαθιστώντας τη φήμη του και αποδεικνύοντας την αξία του;

Τα «Βατράχια» αποτελούν το συγγραφικό ντεμπούτο του Δημήτρη Σίμου και το πρώτο μέρος της σειράς «Σκοτεινά Νερά», με κεντρικό ήρωα τον αστυνόμο Χρήστο Καπετάνο.

Ο Σίμος διηγείται παράλληλα όχι μία, αλλά δύο σκοτεινές ιστορίες, οι οποίες είναι προορισμένες να συνδεθούν με αναπάντεχο και μοιραίο τρόπο. Η μέθοδος της παράλληλης αφήγησης δύο ιστοριών, με τη μία να εκτυλίσσεται στο παρόν και τη δεύτερη στο παρελθόν (κοντινό ή μακρινό) είναι το δίχως άλλο προσφιλής στους συγγραφείς αστυνομικής λογοτεχνίας. Σίγουρα, πάντως, μπορούμε να καταλάβουμε την απήχησή της: μαγνητίζει αναμφίβολα το ενδιαφέρον του αναγνώστη από τις πρώτες σελίδες, ενώ η τελική σύνδεση των αφηγήσεων προκαλεί -τις περισσότερες, τουλάχιστον, φορές- μεγάλη έκπληξη.

Η δεύτερη ιστορία εκτυλίσσεται το 1984, στο Αλιβέρι: σε αυτή πρωταγωνιστούν δύο αδέρφια, τα οποία όμως δεν ενώνονται εξ αίματος. Αν και για το μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας τους δεν τρέφουν παρά αδιαφορία ο ένας για τον άλλον, τελικά θα ενωθούν απρόσμενα εξαιτίας ενός σκοτεινού μυστικού που θα τους σημαδέψει για την υπόλοιπη ζωή τους…

Οι καταστάσεις αλλά και τα μέρη που παρουσιάζει ο Σίμος στο μυθιστόρημά του είναι οικεία στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό. Μέσω της έξυπνης αστυνομικής του ιστορίας, ο συγγραφέας αποκτά την ευκαιρία να θίξει ποικίλα άλλα κοινωνικά ζητήματα. Συγκεκριμένα, θίγει τα ζητήματα του σχολικού εκφοβισμού, του ρατσισμού, των κυκλωμάτων, της φτώχειας, αλλά της χρήσης ουσιών, θέματα πάντα επίκαιρα στην ελληνική πραγματικότητα.

Σκιαγραφεί με πολύ παραστατικό τρόπο την κλασική ελληνική μικρή κοινωνία, την κλειστή κοινωνία, η οποία προκειμένου να προφυλάξει τα «βρώμικα» μυστικά της είναι πρόθυμη να θυσιάσει τα πάντα. Ο τόπος όπου εκτυλίσσεται η δράση μπαίνει στο «μικροσκόπιο», ενώ το ίδιο συμβαίνει και με τους κατοίκους. Οι επιθυμίες, οι πράξεις και τα μυστικά τους δεν θα παραμείνουν για πάντοτε κρυμμένα. Στα «Βατράχια» κανένα πρόσωπο δεν είναι υπεράνω υποψίας. 

Η πλοκή του μυθιστορήματος είναι αρκετά «σφιχτοδεμένη» και, σε γενικές γραμμές, κρατά το ενδιαφέρον του αναγνώστη αμείωτο. Η ιστορία εξελίσσεται με σταθερό τρόπο, το μυθιστόρημα (και ο συγγραφέας του) έχουν συγκεκριμένο στόχο και δεν ξεφεύγουν εύκολα από αυτόν. Μέσα σε περίπου 300 σελίδες, ο συγγραφέας ξετυλίγει τα γεγονότα, χωρίς να πλατειάζει όπως συμβαίνει -πλέον- σε πολλά μυθιστορήματα του είδους.

Χωρίς αμφιβολία, το μεγαλύτερο, ίσως, «προσόν» του βιβλίου είναι ο ίδιος ο πρωταγωνιστής του. Ο Χρήστος Καπετάνος είναι ένας «στέρεος», ολοκληρωμένος χαρακτήρας: οξυδερκής, προσιτός, ένας πραγματικός, καθημερινός άνθρωπος της διπλανής πόρτας. Απέχει πολύ από το να χαρακτηριστεί «τέλειος» -τέλειος σύζυγος, πατέρας ή συνάδελφος-, είναι όμως πέρα για πέρα αληθινός. Αυτοσαρκάζεται συχνά, δεν παίρνει τον εαυτό του υπερβολικά στα σοβαρά, έχει οξυμένο ένστικτο, γίνεται ειρωνικός, αγαπά τη δουλειά του, έχει έναν αναμφισβήτητο δυναμισμό, χωρίς όμως να είναι «υπερήρωας». Αντιθέτως, πολλές φορές νιώθει ευάλωτος και βασανίζεται από τα λάθη του, τόσο του παρελθόντος όσο και του παρόντος. Προσπαθεί να διαχειριστεί το διαζύγιό του, να διατηρήσει τη σχέση του με την κόρη του και, παράλληλα, να διαλευκάνει μία υπόθεση που κρύβει πολλά περισσότερα απ’ ό,τι φαίνεται.

Χωρίς να έχει κάτι να ζηλέψει από τα αστυνομικά μυθιστορήματα ξένων συγγραφέων, το συγγραφικό ντεμπούτο του Δημήτρη Σίμου αποτελεί μία πάρα πολύ ευχάριστη «έκπληξη» στο είδος της ελληνικής αστυνομικής λογοτεχνίας. Οι χαρακτήρες που μας παρουσιάζει είναι ως επί το πλείστον χαρακτήρες ολοκληρωμένοι και όχι «χάρτινες φιγούρες» που δεν εξυπηρετούν σε τίποτα. Προσπαθήστε να ενώσετε τα κομμάτια του παζλ και θα ανταμειφθείτε. Το νουάρ ύφος του μυθιστορήματος, η ίντριγκα, το γενικότερο μυστηριώδες κλίμα αλλά και ο ευκολοδιάβαστος χαρακτήρας του σίγουρα θα σας κεντρίσουν το ενδιαφέρον και θα σας «κερδίσουν». Το δίχως άλλο, η πρώτη γνωριμία με το έργο του Δημήτρη Σίμου ήταν εξαιρετικά ευχάριστη: σίγουρα θα παρακολουθήσουμε και τις υπόλοιπες περιπέτειες του αστυνόμου Καπετάνου με μεγάλο ενδιαφέρον.

Τα βατράχια, του Δημήτρη Σίμου

Εκδόσεις Μεταίχμιο
σελ. 328

11
Μοιράσου το