Ο αξέχαστος Γκίνσμπεργκ!
Ο Κέρουακ, ο Μπάροουζ, ο Γκίνσμπεργκ και αντίστοιχα τα έργα «Στο δρόμο», “Junkie” και «Ουρλιαχτό» αποτελούν το βασικό τρίπτυχο της βίβλου της Μπιτ γενιάς για όποιον επιθυμεί να εντρυφήσει σε μια αξέχαστη λογοτεχνική εμπειρία ατελείωτου αλκοόλ, τζαζ μουσικής, παραισθήσεων και ψυχοτρόπων ουσιών. Θυμίζουμε τη θρυλική ταινία του Κρονενμπεργκ, το «Γυμνό Γεύμα», για όποιον θέλει να πάρει μια επιπλέον οπτικοακουστική γεύση από τον κόσμο των μπιτ καταχρήσεων.
Το ποίημα του Γκινσμπεργκ με τίτλο «Το ουρλιαχτό» (1956) παραμένει μέχρι και σήμερα, σχεδόν 60 χρόνια μετά τη δημοσίευσή του, μια ανατριχιαστική κραυγή κατά της φθίνουσας ανθρωπότητας με πρωτοπόρο την επίπλαστη πραγματικότητα που προσέφερε το αμερικάνικο όνειρο. Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Άγρα μαζί με άλλα ποιήματα στην εξαιρετική μετάφραση του Άρη Μπερλή.
Ουρλιαχτό
Είδα τα καλύτερα μυαλά της γενιάς μου χαλασμένα απ’ την
τρέλα, λιμασμένα υστερικά γυμνά,
να σέρνονται μεσ’απ’ τους νέγρικους δρόμους την αυγή
γυρεύοντας μια φλογισμένη δόση,
χίπστερς αγγελοκέφαλοι που καίγονταν για τον αρχαίο
επουράνιο δεσμό με το αστρικό δυναμό στη μηχανή της νύχτας,
φτωχοί και κουρελήδες με βαθουλωμένα μάτια, που φτιαγμένοι
ξενυχτούσαν καπνίζοντας στο υπερφυσκό σκοτάδι
παγωμένων διαμερισμάτων, αρμενίζοντας πάνω από τις κορφές
των πόλεων αφοσιωμένοι στην τζαζ,
που άνοιγαν το μυαλό τους στα ουράνια κάτω από τον εναέριο
σιδηρόδρομο και βλέπανε αγγέλους μουσουλμάνους τρεκλίζοντας
φωτισμένοι σε ταράτσες λαϊκών πολυκατοικιών,
που πέρασαν από τα πανεπιστήμια με μάτια ανοιχτά κι αχτινοβόλα
με παραισθήσεις του Αρκανσω κι οράματα δραματικά
λουσμένα στο φως του Μπλεηκ…[…].
Ο Ginsberg διαβάζει το ποίημα «Αμερική» (που υπάρχει επίσης μεταφρασμένο στη δίγλωσση έκδοση από τις εκδόσεις Άγρα) με τη συνοδεία της μουσικής του Tom Waits.
America I've given you all and now I'm nothing.
America two dollars and twenty-seven cents January 17, 1956.
I can't stand my own mind.
America when will we end the human war?
Go fuck yourself with your atom bomb
I don't feel good don't bother me.
I won't write my poem till I'm in my right mind.
America when will you be angelic?
When will you take off your clothes?
When will you look at yourself through the grave?
When will you be worthy of your million Trotskyites?
America why are your libraries full of tears?
America when will you send your eggs to India?
I'm sick of your insane demands.
When can I go into the supermarket and buy what I need with my good looks?
America after all it is you and I who are perfect not the next world.
Your machinery is too much for me.
You made me want to be a saint.
There must be some other way to settle this argument […].
