ἄνδρα μοι ἔννεπε, μοῦσα, πολύτροπον…
Η πόρτα έτριξε για λίγο. Μακριά ακούγονταν το κελαΐδισμα κάποιου πουλιού. Ανθρώπινες ομιλίες στο διπλανό δωμάτιο. Μια δεκαοχτούρα κρατούσε σταθερό το ρυθμό. Το παιδί άκουσε τα ίδια του τα βήματα, αργά και σταθερά, καθώς πλησίαζε το μεγάλο πιάνο στο σαλόνι. Σκαρφάλωσε στην καρέκλα με κόπο, τα μικρά δαχτυλάκια ετοιμάστηκαν για τη συνέχεια. Το αυτί του αφουγκράζονταν με προσοχή τον κόσμο τριγύρω. Τρίξιμο, κελαΐδισμα, ομιλίες, δεκαοχτούρα… πάτησε ένα πλήκτρο στο πιάνο… τρίξιμο κελαΐδισμα, δεκαοχτούρα, ομιλίες… κι ένα δεύτερο! Τα μικρά ποδαράκια δεν έφταναν να ακουμπήσουν στο έδαφος, όμως αυτό το παιδί, πατούσε αχόρταγα τα πλήκτρα για να ανακαλύψει κάθε ήχο στο πιάνο. Αργότερα θα δήλωνε πως το μουσικό του ταλέντο το πήρε από την «μεριά» της τραγουδίστριας μητέρας του. Αργότερα όλα τα φώτα θα έπεφταν επάνω του. Όμως τη στιγμή στην οποία αναφερόμαστε ο μικρός, αυτός, είναι μόλις τεσσάρων χρονών και ονομάζεται Βαγγέλης Οδυσσέας Παπαθανασίου.
Σε ηλικία μόλις έξι χρονών ο μικρός, αυτοδίδακτος μουσικός, Βαγγέλης, έδωσε την πρώτη του συναυλία σε κοινό δύο χιλιάδων ατόμων με δικές του μουσικές συνθέσεις! Γονείς και δάσκαλοι τον πίεζαν να σπουδάσει μουσική, όμως αυτός, πεισματικά αρνιόταν. Επέμεινε, για λίγα ακόμη χρόνια, να ανακαλύπτει καινούριους ήχους, με το δικό του τρόπο. Έπειτα, σπούδασε στην Ακαδημία Καλών Τεχνών στην Αθήνα. Όχι όμως μόνο μουσική, αλλά και ζωγραφική και σκηνοθεσία!
29 Μαρτίου 1943, στην Αγριά του Βόλου, ο κόσμος συναντήθηκε για πρώτη φορά με τον άνθρωπο αυτό. Εκεί έζησε κάποια χρόνια και αργότερα μετακόμισε στην Αθήνα. Σύντομα κατάλαβε ότι στην Ελλάδα δεν υπήρχε πρόσφορο έδαφος για καμιά συγκλονιστική εξέλιξη καριέρας, κι έτσι στα τέλη της δεκαετίας του 1960 μετακομίζει στο Παρίσι και ξεκινάει το μεγάλο ταξίδι της καριέρας του. Εμείς, η νέα γενιά του τόπου τούτου, ακόμη ελπίζουμε να καταφέρουμε να δημιουργήσουμε τις κατάλληλες συνθήκες για καλλιτεχνική εξέλιξη στην Ελλάδα… Σίγουρα έχουμε σταματήσει να ελπίζουμε ότι θα το κάνει το κράτος για εμάς!
Αυτό το φυσικό ταλέντο έφυγε και… ξέφυγε, ευτυχώς, από την επικρατούσα μπακαλοδηθενοκουλτουριά του Ελληνιστάν και από τα ιπτάμενα γαρύφαλλα των μπουζουξίδικων! Αντίθετα, στο Παρίσι το 1968, με τους Aphrodite’s child, την μπάντα που είχε δημιουργήσει με τον Ντέμη Ρούσσο, τον Λουκά Σιδερά και τον Ανάργυρο Κουλούρη, έκανε διεθνή καριέρα! Κανονική διεθνή καριέρα, όχι σαν κάποιους ξεπεσμένους «σταρ», που διαφημίζουν την «διεθνή» τους καριέρα, μέσω πληρωμένων καταχωρήσεων σε έντυπα και κανάλια της ψωροκώσταινας! Θεωρείται από πολλούς ο πατέρας της ηλεκτρονικής μουσικής και το άλμπουμ «666» των Aphodite’s Child, βασισμένο στο βιβλίο της «Αποκάλυψης», πούλησε πάνω από 20 εκατομμύρια δίσκους ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΣ!
Μετά τη διάλυση της μπάντας, ο Βαγγέλης, που είχε ήδη κάνει πολύ επιτυχημένες συνεργασίες συνθέτοντας μουσική για διάφορες ταινίες και ντοκιμαντέρ, αλλά και δημιουργώντας δύο πολύ σημαντικά σόλο άλμπουμ που τον καθιέρωσαν στην παγκόσμια μουσική σκηνή, μετακόμισε στο Λονδίνο το 1975. Τριάντα δύο χρονών και ήδη καταξιωμένος, ιδρύει τα Nemo studios, ένα χώρο μουσικών εργαστηρίων και ηχογραφήσεων! Κάτι σαν την Disneyland για μουσικούς, φαντάζομαι!
Δεν σου γράφω τίτλους από τραγούδια και άλμπουμ, το άρθρο θα ήταν ατελείωτο! Δεν σου γράφω τίτλους και διακρίσεις που έχει κερδίσει για τη μουσική του… Έτσι κι αλλιώς γράφω για έναν από τους σπουδαιότερους συνθέτες, δεν κάνω λίστα για ψώνια για το super market! Το καλύτερο που έχω να σου πω είναι… άκου! Άκου το “Mythodea”, άκου το “Chariots of fire”, άκου το “Voices”, άκου, άκου, άκου! Θα καταλάβεις μετά, ότι το Όσκαρ, οι τιμητικές διακρίσεις και το γεγονός ότι ένας ολόκληρος αστεροειδής ονομάστηκε από τη NASA “6354 Vangelis” για να τον τιμήσει, δεν είναι παρά ένα απόλυτα φυσικό επόμενο. Χοντρικά, για να σου κινήσω ακόμη περισσότερο το ενδιαφέρον για googlarisma, περίπου δύο στις δέκα ταινίες που έχεις δει, και η αποστολή της NASA στον Άρη, 2001: Οδύσσεια στον Άρη, έχουν ως μουσική υπόκρουση συνθέσεις του Vangeli! Ε, ναι, αυτού του Έλληνα η χάρη έφτασε μέχρι τα άστρα!!
Η έκθεση ζωγραφικής “Vangelis pintura”, έγινε το 2003, στην Ισπανία στα πλαίσια της Valencia Bienal. Εβδομήντα έργα ζωγραφικής του καλλιτέχνη, με μία ποικιλία θεμάτων, βρέθηκαν για πρώτη φορά σε κοινή θέα. Όσους από αυτούς τους πίνακες είδα στο διαδίκτυο τους θαύμασα! Θα μπορούσε να είχε γίνει και ζωγράφος, όπως ο πατέρας του!
Το παιδί που έπαιζε το πιάνο μεγάλωσε… και δεν εννοώ τα, σχεδόν, εβδομήντα χρόνια που τον «βαραίνουν» πια. Εννοώ ότι «γιγαντώθηκε» και η μουσική του αγκάλιασε τον κόσμο ολόκληρο! Πώς μπορείς να ακουμπήσεις τόσες ψυχές ταυτόχρονα; Ακούω το “Antarctica” στο youtube και… πώς να σου περιγράψω αυτό που νιώθω; “I am only this breath. I will live in this breath. All there is this breath. Just breathe.”, γράφει στα σχόλια κάποιος, κι εγώ απλά θα συμφωνήσω!
Content Sources
- www.youtube.com
- www.wikipedia.com
- www.elsew.com
- www.vangelishistory.com
- www.nemostudios.co.uk
Photo Sources
- www.nemostudios.co.uk
- www.el.nemostudios.co.uk
- mythogenia.blogspot.gr
- antigrafeusblogspot.gr
- www.mousikeebeeries.gr
- www.stars-celebrites.net
