Scroll Top

Auditorium

Loyal To The Pack, των Planet of Zeus

feature_img__loyal-to-the-pack-ton-planet-of-zeus
Στον τέταρτο δίσκο τους, το συγκρότημα από την Αθήνα ανεβάζει τον πήχη ψηλά…

Εδώ και τρεις βδομάδες περίπου, το καινούριο πόνημα των Planet of Zeus παίζει ασταμάτητα στα ηχεία μου. Κι αυτό δεν οφείλεται μόνο στη συμπάθεια και την εκτίμηση που πάντα έτρεφα για το ελληνικό συγκρότημα, αλλά κυρίως στο γεγονός πως το άλμπουμ είναι πραγματικά πολύ καλό! Αλλά, ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Ήδη, από το “Eleven The Hard Way” του 2007, οι Planet of Zeus έδειξαν πως έχουν το μέταλλο και την όρεξη να ροκάρουν και να πάνε μπροστά. Έκτοτε, είχαν μια συνεχής ανοδική πορεία με δυο ακόμα πετυχημένα άλμπουμ, περιοδείες και συμμετοχές σε αρκετά φεστιβάλ εντός κι εκτός Ελλάδας. Για να μην ξεχνάμε την παρουσία τους σε opening συναυλιών γνωστών ονομάτων, όπως για παράδειγμα των Clutch. Παρόλο, όμως, που όλες οι προηγούμενες δουλειές τους ήταν καλοστημένες και καλοπαιγμένες, γεμάτες ενέργεια κι ωραίες ιδέες, δεν έπαυαν να έχουν τα βασικά κοινά «στονεράδικα» χαρακτηριστικά. Φέτος, φαίνεται πως οι Planet of Zeus έβαλαν ένα στοίχημα το οποίο, κατά τη γνώμη μου, το έχουν κερδίσει: με το “Loyal to the Pack” επαναπροσδιορίζουν τον ήχο τους κι αφομοιώνουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο όλες τις προηγούμενες επιρροές τους, διευρύνοντας έτσι τους ορίζοντές τους σε πιο προσωπικά μουσικά τοπία.

Αν κι ο “Loyal to the Pack” ξεκινάει δυνατά και φουριόζικα με το ομώνυμο κομμάτι, ο ακροατής καταλαβαίνει, κάπως αόριστα στην αρχή, πως αυτός ο δίσκος θα είναι διαφορετικός από τους προηγούμενους και σιγουρεύεται, πια, για του λόγου το αληθές, μετά το δίλεπτο ψυχεδελικό πέρασμα προς το τέλος του κομματιού. Η πιο εμφανής – κι ίσως η σημαντικότερη– διαφοροποίηση, εντοπίζεται κυρίως στα φωνητικά του Μπάμπη Παπανικολάου, που είναι πιο καθαρά, blusey και πολυποίκιλα από ποτέ, αποδεικνύοντας γι' ακόμη μια φορά πως ο τύπος έχει φοβερό λαρύγγι! Οι southern/blues καταβολές που υπήρχαν στο “Vigilante” του 2014, εδώ είναι πολύ καλύτερα προσαρμοσμένες στα μέτρα της μπάντας, προσφέροντας κομματάρες εξαιρετικού επιπέδου, όπως τα “Devil Calls My Name“, “Them Nights“, “Little Deceiver“, “Sea Bastards“, καθώς και το ταξιδιάρικο μπαλαντοειδές, “Retreat“. Το “Your Love Makes Me Wanna Hurt Myself“, ενας γνήσιος rock δυναμίτης που έχει όλες τις προϋποθέσεις να γίνει –αν δεν έγινε ήδη– ραδιοφωνική επιτυχία, μας δείχνει πως και η πιο εμπορική πλευρά των Planet of Zeus δεν στερείται στο ελάχιστο τον τσαμπουκά και την αλητεία που χαρακτηρίζει τον ήχο τους. Το “White Shroud” είναι ίσως η πιο… «μεταλλάδικη» σύνθεση του δίσκου, ενώ το “Scum Alive” είναι σίγουρα η πιο δυνατή και γρήγορη –αν και θεωρώ πως το κομμάτι είναι λίγο ξένο ως προς το συνολικό ύφος του άλμπουμ, χωρίς φυσικά αυτό να είναι επ' ουδενί κακό. Ο δίσκος κλείνει με το ψυχεδελικό ορχηστρικό “Athens“, έναν φόρο τιμής του συγκροτήματος στην πόλη που, όπως λένε οι ίδιοι, «τους μεγάλωσε και συνεχίζει να αποτελεί καθημερινή πηγή έμνευσης γι' αυτούς», για το οποίο θα δημιουργήσουν ένα βιντεοκλίπ/κολάζ που θα αποτελείται από ερασιτεχνικά βίντεο των φίλων του συγκροτήματος από διάφορα σημεία της πόλης.

Το “Loyal To The Pack” είναι ένα δεμένο, μεστό σύνολο, που ξεφεύγει από τα στενά περιθώρια ενός καλού stoner δίσκου κι απλώνεται στο φάσμα του αυθεντικού και γνήσιου rock κατορθώματος. Οι Planet of Zeus, αν και πιστοί στην αγέλη, κρατούν τις αποστάσεις τους απ' αυτήν. Ας τους ακολουθήσουμε…

ΑΚΟΥΣΕ:
https://planetofzeus.bandcamp.com 

Loyal To The Pack, των Planet of Zeus (2016)
Μουσικό είδος: Rock/Stoner
Δισκογραφική: Ihaveadrum 

1
Μοιράσου το