Serial Killers

To 2014, εμφανίζεται στην τηλεόραση το “Looking” στο HBO. Μια παρέα gay ανδρών και η ζωή τους στην πόλη του San Francisco. Θα μπορούσε να παρεξηγηθεί ως μια σειρά για τις gay σχέσεις, ωστόσο στην ουσία της πραγματεύεται πανανθρώπινες αλήθειες για τη φιλία και την αγάπη. Με πρωταγωνιστές τους Jonathan Groff (“Glee”), Frankie J. Alvarez και Murray Bartlett και με guest εμφανίσεις από τους Russell Tovey (“Being human”) και Scott Bakula (“Star Trek: Enterprise”), το “Looking” δημιουργεί έναν κόσμο τόσο ρεαλιστικό, που ξεχνάς ότι είναι μυθοπλασία. 

Δυστυχώς, σαν θεματολογία θα πρέπει να ενταχθεί στην κατηγορία του “Sex and the City”, του “L word” και του “Girls”. Παρέες και οι ερωτικές (κατά βάση) περιπέτειές τους. Το “Looking” καταφέρνει από τα πρώτα επεισόδια να δείξει την αξία του, όσον αφορά την ανάπτυξη των χαρακτήρων και των ιδεών που πραγματεύεται. Αντίθετα με τις περισσότερες σειρές αυτής της κατηγορίας, οι πρωταγωνιστές είναι απολύτως ρεαλιστικοί και καθημερινοί άνθρωποι, χωρίς παραφουσκωμένους λογαριασμούς στις τράπεζες και καριέρες που θα ζήλευε ακόμα και ο Don Draper. Διανύοντας την τρίτη και τέταρτη δεκαετία της ζωής τους, παλεύουν για κάτι καλύτερο ή απλά προσπαθούν να πάρουν τη ζωή στα χέρια τους και να πετύχουν. 

Η επιλογή του San Francisco σαν πόλη είναι έξυπνη. Η φημισμένη πρωτεύουσα των gay δίνει τη δυνατότητα στους χαρακτήρες να φέρονται άνετα σε μια κοινωνία που αντί να τους κρίνει σε κάθε τους κίνηση τους, τους έχει αποδεχτεί (άντε και στα δικά μας). Είναι απολύτως ενταγμένα μέλη της. Κατά τη διάρκεια της σειράς, τονίζονται τα στοιχεία που έκαναν αυτήν την πόλη κάποτε μοναδικό καταφύγιο των κατατρεγμένων ομοφυλόφιλων στρατιωτών του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και που πλέον χαρακτηρίζεται ως η Μέκκα των gay. 

Οι αληθοφανείς καταστάσεις που διαδραματίζονται στη σειρά, δημιουργούν την αίσθηση ότι αυτοί οι χαρακτήρες μπορεί να υπάρχουν κάπου εκεί έξω στην πραγματική ζωή. Σκηνές διαλόγων που σε άλλες σειρές ή ταινίες δεν παρατίθενται, κυρίως γιατί προτιμούνται τα γρήγορα μοντάζ ως τρόπος αφήγησης, στο “Looking” είναι καθοριστικες, όπως οι συζητήσεις που οδηγούν στην οικειότητα ανάμεσα σε δύο ξένους που είχαν ερωτική επαφή το προηγούμενο βράδυ. Φυσικά, σαν κλασική παραγωγή του HBO, το γυμνό και οι σκηνές σεξ είναι αρκετά τολμηρές, αλλά ποτέ πρόστυχες και πάντα προσφέρουν κάτι ουσιαστικό στην εξέλιξη της ιστορίας. 

Η σειρά δεν σταματάει όμως εκεί, δεν κουνάει το δάκτυλο επικριτικά στους ομοφοβικούς ούτε μασάει τα λόγια της για τα προβλήματα αποδοχής των gay από την οικογένειά τους, αλλά δεν τρίβει τίποτα στη μούρη του θεατή. Χωρίς απολογητικό ύφος ή σπασμωδικούς μονολόγους που παίρνουν μορφή κηρύγματος και κουράζουν ακόμα και τον θεατή που μπορεί να έχει ίδια ιδεολογία (Aaron Sorkin ακούς;) θίγουν θέματα όπως το aids, ο γάμος και η σεξουαλικότητα. Έχοντας σαν όπλο καλογραμμένους διαλόγους και μια μίνιμαλ σκηνοθεσία καταφέρνει να ευαισθητοποιήσει ή απλά να θυμίσει σε κάποιους την πραγματική διάσταση των προβλημάτων και πως επηρεάζουν την καθημερινότητα των ανθρώπων. Κρατώντας μια λεπτή ισορροπία ανάμεσα στο χιούμορ και το δράμα το “Looking” δεν βαραίνει ποτέ το κλίμα σε βαθμό που να κουράζει ή να θλίβει τον θεατή. 

Φιλική συμβουλή: Το soundtrack του “Looking” είναι ιδιαιτέρως «ψαγμένο» και θα εκτιμηθεί από τους λάτρεις της house και της indie μουσικής.