Julieta, του Pedro Almodóvar
Το αδιέξοδο στη σχέση μητέρας και κόρης απασχολεί αυτή τη φορά τον Almodóvar, που κινείται στα γνωστά μέχρι τώρα μονοπάτια του, παρουσιάζοντας την ιστορία της Julieta (Emma Suárez) μέσα από ένα ταξίδι αναζήτησης. Η νεαρή πρωταγωνίστρια (Adriana Ugarte) έρχεται σε ρήξη με την κόρη της μετά τον θάνατο του πατέρα, γεγονός που οδηγεί στην εξαφάνιση της δεύτερης. Η φαινομενικά αναίτια εξαφάνιση δρομολογεί μια σειρά αντιδράσεων από την πλευρά της Julieta, η οποία καλείται να επεξεργαστεί ξανά το παρελθόν της, σε μια ύστατη προσπάθεια λύτρωσης. Τα χρώματα και ο πολυδιάστατος γυναικείος χαρακτήρας της πρωταγωνίστριας δομούν τη νέα δουλειά του Almodóvar που, παρά το γεγονός ότι δεν βρίθει πρωτοτυπίας, τραβάει τα βλέμματα χάρη στην άψοφη αφηγηματική ροή της.
Σε δευτερεύοντα ρόλο, βλέπουμε τη Rossy de Palma που εμφανίζεται σε μερικές από τις καλύτερες αλμοδοβαρικές ταινίες, εδώ και χρόνια. Η Adriana Ugarte μένει πιστή σε ένα ρόλο με ξεκάθαρη εξέλιξη και κορύφωση, αναπτύσσοντας επιτυχώς τον χαρακτήρα της, από την δύσκολη ηλικία της νιότης στα πιο ώριμα χρόνια της ζωής της. Το δράμα ξετυλίγεται αβίαστα, ενώ ο Almodóvar δείχνει πως τίθεται στο πλευρό της ηρωίδας του παρά τα λάθη και τις αδυναμίες της, προσφέροντάς της μια μετέωρη λύτρωση που χαρακτηρίζει το φινάλε των περισσότερων ταινιών του.
Καθώς οδηγούμαστε προς το τέλος, ο ίδιος ο σκηνοθέτης μετατρέπεται σε παρατηρητή των γεγονότων, αφήνοντάς τα να ξεφύγουν από τη δική του σφαίρα επιρροής. Η Julieta κατευθύνεται πλέον μόνο από το ένστικτό της και την ανάγκη της για επανασύνδεση. Ο θεατής καταλήγει να επαναπροσδιορίσει αυτό που βλέπει και να το θέσει σε μια ευρύτερη κλίμακα προβληματισμού, με βασικούς άξονες την αποξένωση και τη φυγή, με άλλα λόγια, την ίδια τη σύγχρονη ζωή.
Πρόκειται για μια δουλειά λιγότερο εκκεντρική από το “El Piel que Habito”, βαθιά ανθρωποκεντρική, που θυμίζει αναμφίβολα κάτι από παλιό Almodóvar. Αυτό που ίσως μένει τελικά από το “Julieta” είναι μια υπέροχη αίσθηση ανικανοποίητου, μια εκκρεμότητα, μια κουβέντα που δεν αρθρώνεται ποτέ στην οθόνη, αλλά γεμίζει το μέλλον με προσδοκία. Ατμοσφαιρικές εικόνες και εξελισσόμενοι χαρακτήρες δίνουν στον θεατή τη μεγαλύτερη απόλαυση απ’ όλες: να κρυφοκοιτάξει για λίγο τα μυστικά και τις πληγές που κουβαλάει κάθε οικογένεια.
Julieta, του Pedro Almodóvar
Είδος: Δράμα
Διάρκεια: 99’
