Άλλαι Τέχναι

Το “enfant terrible” του γαλλικού σινεμά επέστρεψε με μια ταινία που ή θα την αγαπήσεις ή θα τη μισήσεις. Απλή αλλά συνάμα χαοτική, καταπιάνεται με την καθημερινότητα ενός ανθρώπου που αλλάζει συνεχώς ρόλους, ταυτότητες, προσωπεία και ζωές. Κι αν αυτή είναι η σεναριακή βάση της ταινίας, ο Carax πηγαίνει ακόμα παραπέρα. Στην αγνή αγάπη του για το σινεμά που προβάλλεται με τρόπο αλληγορικό και θαυμαστό.

Το φιλμ στρέφει την προσοχή μας στην παρακμή του ανθρώπινου γένους. Την τυφλή υπακοή μας στις επιταγές μιας κουλτούρας που ξεφτίζει κι ενός τρόπου ζωής που μας αλλοτριώνει. Δέσμιοι των κοινωνικών και τεχνοκρατικών επιταγών, αναγκαζόμαστε συνειδητά ή ασυνείδητα να φοράμε προσωπεία. Να υποκρινόμαστε εν’ ολίγοις κάτι διαφορετικό από αυτό που είμαστε στην πραγματικότητα. Μαθαίνουμε ενδεδειγμένους κώδικες συμπεριφοράς ώστε να ενταχθούμε αρμονικά στο κοινωνικό μας περιβάλλον: στον χώρο εργασίας μας, στην προσωπική μας ζωή, στις κοινωνικές μας συναναστροφές. Αλλάζουμε προσωπεία με τρομακτική συχνότητα και ευκολία. Στο τέλος τα προσωπεία γίνονται ο εαυτός μας κι ο εαυτός μας τα προσωπεία.

Ωραία όλα αυτά. Τι είναι αυτό όμως που καθιστά το “Holy Motors” τόσο ξεχωριστή και αξιοσημείωτη δημιουργία; Μα φυσικά ο άσβεστος πόθος του σκηνοθέτη να υμνήσει το ίδιο το σινεμά. Από την απαράμιλλη ερμηνεία του Denis Lavant και την ευκολία του να ερμηνεύει με χαρακτηριστική άνεση διαφορετικούς χαρακτήρες μέχρι την άνεση του Carax να κινείται με σιγουριά από το δράμα στο μιούζικαλ και από την κωμωδία στο θρίλερ. Ο σκηνοθέτης φανερά απογοητευμένος από την σύγχρονη αποσάθρωση του κινηματογραφικού ιδεώδους, δίνει σινεμά στο σινεμά. Με τρόπο αιχμηρό, αληθινό και σουρεαλιστικό.
Η πηγαία αγάπη του για το σινεμά, και την τέχνη γενικότερα, θα σε τσακίσει. Κάνε ένα δώρο στον εαυτό σου και γνώρισε τον μαγικό κόσμο του Carax…