Scroll Top

Άλλαι Τέχναι

El Clan, του Pablo Trapero

feature_img__el-clan-tou-pablo-trapero
Η ταινία “Εl Clan'' («Η Φαμίλια») ήταν η επίσημη πρόταση της Αργεντινής για τη συμμετοχή της στις υποψηφιότητες για το Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας, που αν και απορρίφθηκε, απέφερε, τελικά, στο σκηνοθέτη του έργου, Pablo Trapero, τον «Ασημένιο Λέοντα» στο φεστιβάλ της Βενετίας. Περιγράφει την αληθινή ιστορία μιας οικογένειας που διαλύθηκε από τη ματαιοδοξία και τον τυχοδιωκτισμό των μελών της. 

Είμαστε στο 1982 και ο πόλεμος στα Φώκλαντ μόλις έχει ολοκληρωθεί. Ο Arquímedes Puccio, πρώην εργαζόμενος των μυστικών υπηρεσιών στην Αργεντινή, χάνει τη δουλειά του και αποφασίζει να ακολουθήσει πιο σκοτεινά μονοπάτια, απάγοντας άτομα πλούσιων οικογενειών και ζητώντας λύτρα. Ο μεγαλύτερός του γιος, Alejandro, συνεργάζεται με τον πατέρα του, χρησιμοποιώντας τη φήμη που έχει αποκτήσει ως διάσημος παίκτης ράγκμπι για να αναγνωρίζει πιθανούς στόχους χωρίς να κινεί υποψίες.

Οι απαγωγείς κρατούσαν τα θύματα έγκλειστα στο σπίτι της οικογένειας Puccio και αφού οι συγγενείς των απαχθέντων πλήρωναν το χρηματικό αντίτιμο για την απελευθέρωσή τους, στη συνέχεια τα εκτελούσαν. H δράση των Puccio συνεχίστηκε και μετά τη δημοκρατική παλινόρθωση της χώρας. Υπό το πρίσμα των νέων συνθηκών, οι απαγωγείς διάλεγαν τα υποψήφια θύματά τους με κριτήριο τη σχέση τους με την αναδιοργάνωση του έθνους, εκμεταλλευόμενοι τη δύναμη του στρατού και την προστασία που τους παρείχε.

Η ταινία του Pablo Trapero δίνει το στίγμα μια εποχής πολιτικής μετάβασης για την Αργεντινή. Μετά τη νίκη των Άγγλων στα Φώκλαντ, ασκήθηκε πίεση στο στρατιωτικό καθεστώς της χώρας που, ύστερα από χρόνια, αναγκάστηκε να παραχωρήσει βασικές ελευθερίες ώσπου, τελικά, μέσω της διεξαγωγής εκλογών καθαιρέθηκε από την εξουσία. Παρόλο που αποφεύγονται οι λεπτομερείς περιγραφές του χουντικού καθεστώτος, αισθητοποιείται το πολιτικό πλαίσιο στο οποίο διεξάγονται οι εγκληματικές επιχειρήσεις. Ο Guillermo Francella, γνωστός από το εξαιρετικό “El secreto de sus ojos” («Το μυστικό στα μάτια της»), υποδύεται τον Arquímedes, έναν αλλόκοτο χαρακτήρα που -σε πλήρη εναντίωση με τις σαδιστικές του τάσεις- προσπαθεί να επιβάλλει ένα περιβάλλον σεβασμού και συμμόρφωσης. Διατηρεί τις ισορροπίες μέσα σε μια φαινομενικά αγαπημένη οικογένεια, παριστάνοντας τον προστάτη, ενώ στο υπόγειό του κρατάει ομήρους σε σκληρές συνθήκες διαβίωσης. Από την άλλη πλευρά, ενώ η υπόλοιπη οικογένεια φαίνεται να γνωρίζει την πραγματικότητα, δείχνει να αποδέχεται την κατάσταση. Ο Alejandro, αφού μαθαίνει για την κατάληξη των θυμάτων και τις πρακτικές του πατέρα του, αποφασίζει να αποχωρήσει από την οργάνωση, μετά από προτροπή του αδερφού του Guillermo.

Σε πολλές περιπτώσεις, η ταινία αποκτά τον χαρακτήρα μιας συναρπαστικής κωμωδίας στην οποία τα γεγονότα διαδέχονται το ένα το άλλο με γρήγορους ρυθμούς υπό τους ήχους ρυθμικών κλασικών ροκ κομματιών. Η κωμικοτραγική παρουσίαση των βίαιων σκηνών και η ελαφρότητα που -κάποιες φορές- τις διακρίνει, ίσως τελικά υποσκελίζει την κρισιμότητα των τραγικών γεγονότων που έλαβαν χώρα. Ο Trapero σκηνοθετεί επιτυχημένα μια αληθινή ιστορία γεμάτη αντιφάσεις, η οποία κινείται μεταξύ της ματαιοδοξίας και του αισθήματος του δικαίου, της σοβαροφάνειας και της παντελούς έλλειψης ηθικών αξιών. Οι σκηνές των απαγωγών και κατόπιν των διαπραγματεύσεων, δημιουργούν αγωνία στο θεατή, συμβάλλοντας στην ήδη ενδιαφέρουσα πλοκή που εντείνει την προσμονή μας για την κατάληξή της.

Στην αρχή, ο Alejandro φαίνεται να είναι μπερδεμένος και προβληματισμένος, καθώς με τη συμμετοχή του στην εγκληματική οικογενειακή επιχειρήση, νιώθει ότι προδίδει τις αξίες του και τη σχέση του με τους κοντινούς του ανθρώπους. Καθώς η ιστορία εξελίσσεται, ο γιος αναγνωρίζει πως ο πατέρας του έχει μετατραπεί σ΄ έναν στυγνό εγκληματία που καμία σχέση δεν έχει με την ηγετική μορφή που προσπαθεί να προβάλλει και αποφασίζει να τον εγκαταλείψει, γεγονός που ο Arquímedes δεν του συγχωρεί ποτέ. Μέσα από τα μάτια του Alejandro, ο Trapero αποδομεί τη φαινομενικά σημαντική προσωπικότητα του Arquímedes και τη σαθρά δομημένη επιχείρηση που τελικά καταστρέφει τον οικογενειακό ιστό και θέτει σε κίνδυνο τους πάντες.

Η ταινία κατορθώνει να εγκλωβίσει τον θεατή στο γρήγορο ρυθμό της, στο γκροτέσκο στυλ της, στην «κυνική» εναλλαγή μεταξύ τραγελαφικών καταστάσεων, εγκληματικών ενεργειών και ερωτικών καταστάσεων, που ίσως εξυπηρετεί μια βαθύτερη νοηματοδότηση… Για ποιον λόγο οι σπαρακτικές κραυγές ενός θύματος και οι οργασμικές κραυγές του Alejandro και της κοπέλας του να συγχέονται μεταξύ τους; Το ''El Clan'' παρόλο που, ίσως, σε σημεία προσεγγίζει με αφέλεια την πραγματική ιστορία, αποτελεί σίγουρα μια αξιόλογη προσπάθεια αποτύπωσης μια ανεξέλεγκτα βίαιης πραγματικότητας όπου κάθε ηθική αξία καταποντίζεται. 

El Clan, του Pablo Trapero
Είδος: Δράμα
Διάρκεια: 110'

1
Μοιράσου το