Βιβλιοθήκη

Ένα παγκόσμιο bestseller. Μια νουβέλα, που μας έρχεται από τη Νότια Κορέα με πρωταγωνίστρια μια μικρή κότα, αγγίζει το αναγνωστικό κοινό τονίζοντας το δικαίωμα στο όνειρο, τον σεβασμό στη διαφορετικότητα και την −τόσο σπάνια πια− ανιδιοτελή αγάπη.

Από μικρή μου άρεσαν τα μυστήρια. Έτσι, όταν πριν λίγο καιρό έπεσε το μάτι μου στο εξώφυλλο και τον τίτλο του συγκεκριμένου βιβλίου, αποφάσισα να το αγοράσω. Στη συνέχεια όμως διαπίστωσα, όπως θα καταλάβετε και εσείς παρακάτω, πως δεν πρόκειται για μια ιστορία μυστηρίου. Είναι κάτι άλλο, βαθύτερο.

Δύο παράλληλες ιστορίες. Η μία διαδραματίζεται μέσα στον ανυπόφορο καύσωνα της πόλης. Η άλλη, πολύ μακριά, σε ένα απομονωμένο στρατόπεδο. Ώσπου έρχεται η στιγμή που τα νήματα των δύο ιστοριών πλέκονται, οι δράσεις των ηρώων διασταυρώνονται και η αλήθεια αρχίζει να αποκαλύπτεται. Μια αλήθεια πολύ διαφορετική από αυτή που φαντάζονταν οι πρωταγωνιστές…

Φέτος είναι η επέτειος των 80 χρόνων απ' την έναρξη του Ισπανικού Εμφυλίου. Σ' ένα ευρύτερο ιστορικό πλαίσιο, πρόκειται για τη σύρραξη που προηγήθηκε του Β' Παγκοσμίου Πολέμου μεταξύ των φασιστών-ναζιστών και των κομμουνιστών-φιλελεύθερων-αναρχικών-σοσιαλιστών, μια σύρραξη που έκλεισε τον κύκλο της με τον Ελληνικό Εμφύλιο που ολοκληρώθηκε το 1949. 

Και όμως, υπήρξε βιβλίο της ελληνικής λογοτεχνίας που ξεπέρασε σε πωλήσεις τα 10.000 αντίτυπα εν μέσω οικονομικής κρίσης. 

Ο Θεοχάρης Παπαδόπουλος είναι ένας ποιητής που έχει ήδη στο ενεργητικό του επτά ποιητικές συλλογές («Τα Παράταιρα» (1997), «Κραυγές» (Ιωλκός, 2009), «Πρόσωπα γνωστά», (ΡΕΩ, 2011), «Ερείπια» (ΡΕΩ, 2012), «Ξερόκλαδα» (ΡΕΩ, 2012), «Πρόγνωση καιρού» (vakxikon.gr, 2014). H πρόσφατη ποιητική του συλλογή με τίτλο «Έξυπνες βόμβες» που κυκλοφόρησε τον Φεβρουάριο από τις εκδόσεις Μανδραγόρας είναι μια πρωτότυπη παρέμβαση στον κόσμο της ποίησης, με 50 χαϊκού χωρίς τίτλο, αλλά με έντονα κοινωνικό, αφυπνιστικό και παράλληλα ρομαντικό και μεταφορικό χαρακτήρα. Όπως φαίνεται και από το όνομα της συλλογής, ο ποιητής υϊοθετεί μια κριτική άποψη για την κοινωνία, η οποία συχνά ενδύεται την οξύτητα και τη δραστικότητα μιας ρηξικέλευθης επίθεσης:

Ο Χάινριχ Μπελ γεννήθηκε στην Κολωνία το 1917 από πιστούς καθολικούς γονείς και σε ηλικία 21 ετών αναγκάστηκε να παρατήσει τις φιλολογικές σπουδές του, εξαναγκαζόμενος να καταταγεί στον γερμανικό στρατό. Πολέμησε σε έξι διαφορετικά μέτωπα του Β´. Παγκοσμίου Πολέμου, προτού αιχμαλωτιστεί από τους Αμερικάνους. Στη διάρκεια του πολέμου, έχασε πολλά από τα δάχτυλα των ποδιών του από κρυοπαγήματα, γεγονός που τον ανάγκασε να μπαινοβγαίνει σε νοσοκομεία ολόκληρη τη ζωή του. Το 1949, ξεκινά τη συγγραφική καριέρα του και είκοσι τρία χρόνια αργότερα, το 1972, του απονέμεται το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας. Την καλύτερη όμως στιγμή του την κρατούσε για λίγο πιο μετά.

Πριν από περίπου έναν χρόνο τελείωνα την «Ρετροσπεκτίβα» του Αβραάμ Γεοσούα και χαιρόμουν που ανακάλυπτα έναν πραγματικά σπουδαίο συγγραφέα. Το αδιαμφισβήτητο ταλέντο του είχα πλέον την ευκαιρία να το διαπιστώσω και στα «Φιλικά Πυρά», τα οποία μου κράτησαν συντροφιά το τελευταίο διάστημα σαν ένα εξαιρετικό κρασί, που το πίνεις όσο γίνεται πιο αργά, προκειμένου να κρατήσει πιο πολύ.

Η Ξένια Καλογεροπούλου είναι το γλυκό –σχεδόν πάντα– ασπρόμαυρο κορίτσι των κινηματογραφικών μας αναμνήσεων. Συγγραφέας και σκηνοθέτης θεατρικών έργων, βρήκε απάγκιο για τον θρήνο της, γράφοντας ένα γράμμα στον αγαπημένο της Κωστή.

Στην Τουρκία του 1950. Όταν η επιρροή της εκκοσμικευμένης Δύσης δεν έχει αγγίξει ακόμη μεγάλο μέρος της Ανατολής, και τα αυστηρά έθιμα εξακολουθούν να εφαρμόζονται πιστά, ένας νεαρός επιχειρηματίας και γόνος γνωστής οικογένειας ερωτεύεται τη θελξικάρδια Φισούν, μακρινή εξ αγχιστείας συγγενή του, οικονομικά κατώτερη και μικρότερη σε ηλικία.