Είχα καιρό να ανανεώσω τη στήλη μου. Σας ζητάω συγνώμη γι’αυτό, και η αρχισυντάκτρια από πίσω μου φωνάζει που καθυστερώ το άρθρο. Έχει δίκιο, το ξέρω και την αγαπώ. Όμως είχα λόγο, λόγο σοβαρό. Πρόσφατα συνέβη κάτι σημαντικό στη ζωή μου, κάτι που ίσως πάντοτε να το ευχόμουν και να το ήθελα αλλά ποτέ μέχρι τώρα δεν τόλμησα να κυνηγήσω.
Art Echoes
"Έκφραση και οφθαλμαπάτη: τα δύο πρόσωπα της Τέχνης" - Pubilius Syrus
Τελικά να πιστεύω στην κινέζικη αστρολογία η απλά να ακολουθώ τη μόδα? Και εξηγούμαι για να μην παρεξηγούμαι. Την έλευση του Νέου Έτους γιόρτασε στις 10 Φεβρουαρίου η Κίνα. Το έτος αυτό είναι αφιερωμένο στο φίδι.
Ήξερα πως κάτι επρόκειτο να συμβεί. Το ένιωθα. Και αυτό με έκανε να φοβάμαι ακόμη περισσότερο. Ήξερα αρκετά καλά, πως εμείς του είδους μας έχουμε πολύ σωστά προαισθήματα και πως ποτέ μα ποτέ δε κάνουμε λάθος.
1927, Παρίσι! Η Elsa Schiaparelli, ήδη 37 χρονών, σοκάρει με τις ντανταϊστικές και σουρεαλιστικές επιρροές τον κόσμο της μόδας. Η μεγαλύτερη αντίπαλος της Coco Chanel, που κερδίζει τον τίτλο της αληθινής ιδιοφυΐας, συνεργάζεται με τον Dali, τον Cocteau και άλλους καλλιτέχνες της εποχής, και αλλάζει την πορεία της μόδας, προσθέτοντας καινούρια υλικά, έντονα χρώματα, και νέες, επαναστατικές ιδέες στα ρούχα των γυναικών!!
Περπατάς στους δρόμους του Μονάχου, του Παρισιού, γιατί όχι της Χιλής. Δρόμοι διαφορετικών πόλεων που ενώνονται μέσω του φολκλόρ σύμπαντος του Inti. O Χιλιανός καλλιτέχνης δημιουργεί ένα αλλόκοσμο σύνολο χαρακτήρων και θεμάτων που μοιάζουν σαν να ξεπηδούν από τις γηγενείς ιστορίες των Μαπούτσε ή των Ίνκας για τους σαμάνους και τις τελετουργίες τους. Ας πάρουμε μια γεύση της street art φαντασίας του.
Τη μοναδική μέρα εδώ και μήνες που δεν κοίταξα τον παγκόσμιο τύπο αμέσως μόλις ξύπνησα, έμεινα ανενημέρωτος για τα τεκταινόμενα στη γειτονιά μου.Μου τα πρόλαβε ο καλός μου φίλος, Η., που με πήρε τηλέφωνο: Δεν άκουσες τα νέα; (Γκρρρ, σήμερα όχι, δεν πρόλαβα, ποντικομαμή!) Γιατί, τι έγινε πάλι: έπεσε το χρηματιστήριο; Όχι, ένα ελικόπτερο. Τιιιι; Όπως τ'ακούς, σήμερα το πρωί ένα ελικόπτερο χτύπησε πάνω σε έναν γερανό στην κορυφή ενός ψηλού κτηρίου και έπεσε, ΣΤΗ ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΜΑΣ!
Στα παιδιά -και σε όσους αρέσει να μένουν για πάντα παιδιά- αρέσει να διαβάζουν ιστορίες για ήρωες με κρυμμένη ταυτότητα, που αφιερώνουν τη ζωή τους στο να εξομαλύνουν τα λάθη του μάταιου τούτου κόσμου.
Έλεος. Προσπαθώ να συγκεντρωθώ αλλά αδύνατον. Δεν είναι οι κραυγές από το δρόμο. Ούτε το κείμενο που έχω μπροστά μου. Είναι που είναι Δεκέμβριος του 2012. Και όλοι χαίρονται (κυρίως με κραυγές) που στις 12/12/12 τελικά δεν τελείωσε τίποτα.
Τα κινούμενα σχέδια ήταν και είναι για την Ελλάδα μια λίγο πονεμένη ιστορία κατά τη γνώμη μου. Εν έτει 2012 και με βάση αυτά που γνωρίζω αυτή η ζώνη αποτελεί ψύλλους στα άχυρα που ψάχνεις να τη βρεις (μόνο το Nickelodeon και το Star κάνει δουλειά με παιδικά).
Πόσο απλό είναι να απαντήσεις στα βασικά ερωτήματα: τι είναι αναπηρία και τι είναι τέχνη; Φυσικά, κανείς δεν μπορεί να απαντήσει έτσι επιπόλαια σε δύο τόσο σοβαρά ζητήματα, απλά μέσω ενός άρθρου, ειδικά όσον αφορά το θέμα της τέχνης. Με την αναπηρία, τα πράγματα είναι πιο απλά.