Auditorium

"Once you become predictable, no one's interested anymore." – Chet Atkins

“Let’s break some waves before we leave”, Duke Garwood – “Hawaiian Death Song”

“With limited perception we see – We learn, and we laugh, and we sleep, And we watch. Logic is worthless” Storm of Memories

Καθώς το 2017 βρίσκεται περίπου ενάμιση μήνα πριν το φινάλε του, κάνει τους απολογισμούς του. Μια γεμάτη μουσική χρονιά. Σε ένα προσωπικό top 5 δε γίνεται να συμπεριληφθούν όλοι οι ωραίοι δίσκοι παρά μόνο οι ιδιαίτερα αγαπητοί σε μένα. Ωστόσο, υπάρχει μια ντουζίνα από τρομερά τραγούδια που αποτελούν κομμάτι δίσκων που δεν θα δούμε μέσα στην πεντάδα είτε γιατί οι δίσκοι ως σύνολο δεν έχουν προοπτικές είτε γιατί δεν γίνεται να εκτοπίσουμε τους 5 πολυαγαπημένους. Τα τραγούδια που θα ακούσετε στη συνέχεια μπορείτε να τα ακούτε συνέχεια και να σας ικανοποιήσουν περισσότερο και από το αν ακούγατε έναν άψογο δίσκο. 

Πριν χρόνια, όχι και τόσο πολλά, η May θα ήταν το κοριτσάκι που προσπαθεί να τραγουδήσει έναν τυχαίο στίχο, όπως «Μέσα στη νύχτα, αααα, αααα», σε μια παιδική δυσαρμονία. Τα χρόνια πέρασαν, η διάθεση παρέμεινε ίδια και μεγαλύτερη, και η May κυκλοφορεί μια ιστορία φόβου και αγάπης, στοιχειωμένα ηλεκτρόνια, μελοποιεί Ντίνο Χριστιανόπουλο και αγγίζει νέα ψηφιακά επίπεδα έμπνευσης.

Ο Nick Cave είναι φίλος μου. Ο ίδιος δεν το ξέρει, αλλά είναι ένας από τους καλύτερους φίλους μου. Η φιλία μας είναι από αυτές που ονομάζονται «σχέση ζωής» και αντέχει σχεδόν 40 χρόνια. Και φυσικά έχει περάσει από όλες τις φάσεις από τις οποίες περνάει μια μακροχρόνια σχέση: μια πρώτη, μάλλον δυσάρεστη γνωριμία, την διαδέχτηκε η αποδοχή με επιφυλακτικότητα που τελικά ξεπεράστηκε για να διαμορφωθεί αυτή η σχέση πάθους που μας περπάτησε δεκαετίες ολόκληρες. Σήμερα, στην ωριμότητα των χρόνων, οι συναντήσεις μας δεν είναι το ίδιο πυκνές, αλλά όταν συμβαίνουν πλημυρίζουν από νοσταλγία, εκείνη που σε φέρνει στην κατάσταση να συνεννοείσαι πλέον χωρίς λόγια, απλά μόνον με την εκατέρωθεν ματιά που δηλώνει: «τι έχουμε περάσει μαζί εμείς οι δύο…». Αυτή τη νοσταλγία θα αισθανθούμε μεταξύ μας ξανά -οι δυο μας- στην επικείμενη συνάντηση μας: Πέμπτη 16 Νοεμβρίου στην Sports Arena (Tae Kwon Do), στη sold out συναυλία των Nick Cave and The Bad Seeds.

Με αφορμή την εμφάνισή του στην Αθήνα, θυμόμαστε μερικές από τις πιο χαρακτηριστικές του συνεργασίες.

Makena. Αυτό θα μπορούσε να είναι το όνομα ενός Σουηδού οδηγού στο ράλι Ντακάρ, που διαθέτει έναν τρόπο οδήγησης διαφορετικό από κάθε άλλον, αφού το αμάξι του μοιάζει περισσότερο να πετάει παρά να πατάει στη γη. Θα μπορούσε να είναι το όνομα ενός Ιάπωνα συγγραφέα και ζωγράφου, ο οποίος μέσα από τις λέξεις και τις πινελιές του μοιάζει με ουράνιο καλλιτέχνη που δεν έχει επαφή με τα γήινα. Όμως, κανένα από τα δύο δεν ισχύει. Το όνομα Makena είναι ο ηχητικός έρωτας που συστήθηκε στο κατώφλι ενός δισκάδικου.

Υπάρχει μια κατηγορία ανθρώπων που αυτές τις μέρες ζουν και αναπνέουν στην αναμονή και τη μαγική περίοδο των πρώτων εντυπώσεων για το καινούριο Converge album. Το ξέρω, επειδή είμαι ένας από αυτούς. Ο καθένας από αυτούς, έχει το δικό του προσωπικό λόγο να εκτιμά τους αμερικανούς μαστορες του hardcore. Ο δικός μου λόγος ήταν πάντα η progressive αντίληψη που τους ξεχώρισε από την υπόλοιπη σκηνή πάνω από μια δεκαετία πριν. Γιορτάζοντας λοιπόν την κυκλοφορία αυτή, έχουμε εδώ ένα playlist με δυναμική και progressive μουσική, από αυτές που κάνουν τις εβδομάδες ενδιαφέρουσες και περιπετειώδεις. Volume Up!

The art of sampling…10 τραγούδια που μάθαμε μέσα από το sample-άρισμά τους.