Όταν μία μπάντα εύχεται για το νέο της δημιούργημα: «ελπίζουμε να το αγαπήσεις», αρχικά διαπιστώνεις ότι διατηρούν μία αίσθηση που ξεπερνάει την καθιερωμένη ελπίδα να σου αρέσει απλά η μουσική τους· και όταν η ευχή τους αρχίζει να παίρνει σάρκα και οστά, τότε νιώθεις ότι μάλλον δύσκολα θα το αποχωριστείς. Ένας ωραίος δεσμός γεννιέται.
Auditorium
Ηχογραφήσεις, παραγωγές, δισκογραφικές εταιρίες, studio albums, νέες κυκλοφορίες, live shows, βιογραφίες καλλιτεχνών. Με δύο λόγια, Μουσική Βιομηχανία.
Εντάξει το ξέρω, η αισθητική μας, η στάση μας απέναντι στα πράγματα, το γεγονός ότι δεν περιμένουμε μια συγκεκριμένη ημέρα για να εκφράσουμε τα αισθήματά μας, η εναλλακτικότητά μας και γενικώς ο αντικομφορμισμός μας, μας ωθεί στο να σνομπάρουμε κάθε χρόνο την «ημέρα των ερωτευμένων». Τι γίνεται όμως στην περίπτωση που το «έτερον ήμισυ» διακατέχεται από ρομαντισμό που δεν μπορούμε να αποφύγουμε; Και θέλουμε να του κάνουμε το χατίρι; Ιδού λοιπόν μια λίστα για την ημέρα του «Αγίου Βαλεντίνου» που αφενός θα ικανοποιήσει το ταίρι μας (βγάζοντας μας ασπροπρόσωπους!), αλλά θα ακουστεί εντάξει και για τα δικά μας «περίεργα» γούστα…
Ένα από τα πιο γεμάτα, δυνατά και εκφραστικά ραντεβού θα ξαναλάβει χώρα στα μέρη μας. Είναι από εκείνα τα ραντεβού που δε σε νοιάζει τι θα φορέσεις, δε σκέφτεσαι τι θα πεις – μην κάνεις λάθος και φανείς ανούσιος ή παρεξηγηθείς –, δε σκέφτεσαι πως θα σταθείς, ώστε να υπάρχει η πιθανότητα να ξανασυναντηθείτε. Ξέρεις μόνο ότι η συνάντηση θα πραγματοποιηθεί και πως θα είσαι εκεί, για πρώτη ή για ακόμη μια φορά. Ξέρεις, πάνω απ’ όλα, ότι είναι ένα ραντεβού eye to eye και τίποτα δε θα το αλλάξει αυτό. Είναι η απλότητα που περικλύει την όλη ατμόσφαιρα. Όσοι έχουν απορίες ας βρουν κατάλυμα παρακάτω.
Φαίνεται σαν μια θεωρητική περικοκλάδα, όμως έχει 100% ρεαλιστική βάση. Τις εποχές που το rock 'n' roll έμοιαζε να ξεφυτρώνει από παντού, να έχει δική του οντότητα και να οδηγεί τον κόσμο μακριά από τον συντηρητισμό και την πατριαρχία, είχε τη δύναμη να σταματά πολέμους, να εξισώνει αδικίες και να μας κάνει όλους λιγότερο καθάρματα. Ο χρόνος όμως είναι αδυσώπητος για όλους, μοιραία τα 60s πέρασαν στο χρονοντούλαπο της ιστορίας και αυτό που έμεινε να παράγεται είναι μεν η βασική μαγιά του rock 'n' roll, χωρίς όμως την απαραίτητη δόση ψυχής. Ίσως είναι μια αρτηριοσκληρωτική θεωρία, ίσως είμαστε υπερβολικά απαιτητικοί σαν δημιουργοί και κοινό, η γενική ιδέα όμως είναι πως το παλιό, κλασικό rock δεν είναι πια εδώ και όσοι παίζουν μπάλα σε αυτό το γήπεδο ματαιοπονούν σε αμφίβολα καλλιτεχνικά αδιέξοδα.
Μένοντας ξανά και ξανά στη μουσική αυτού του ντεμπούτου, σκέφτομαι ότι αν είχε στόμα και μιλούσε θα ξεστόμιζε μόνο μια στροφή: “Can't you see it in my eyes, my education is no disguise, the reason why I'm talking over your head, I'm a grad” (“Sophisticated”- Sieges Even)
Τρίτο στούντιο άλμπουμ από τους Φιλανδούς psych-heavy rockers και η σκανδιναβική παράδοση καλά κρατεί! Έχοντας προηγηθεί το ομώνυμο (2012) και το “Second Psychedelic Coming: The Aquarius Tapes” (2015), η Jess και οι Ancient Ones επιστρέφουν στα μουσικά δρώμενα της χώρας (αλλά και της ευρύτερης, revived ψυχεδελικής σκηνής της Ευρώπης) με ένα bluesy άλμπουμ που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα απολύτως από τους προκατόχους του.
Ακόμα μια χρονιά έφτασε αισίως στο φινάλε της. Πολλές μουσικές, πολλές ευχάριστες στιγμές, ελάχιστες εκπλήξεις και, ως είθισται, κάποιες απογοητεύσεις. Το να συγκεντρώσεις όλα τα όμορφα που άκουσες και να φτιάξεις μια μικρή λίστα είναι ίσως το πιο ψυχαναγκαστικό πράγμα που μπορείς να κάνεις. Κι όμως, εμείς το κάναμε. Καθένας μας συγκέντρωσε την αγαπημένη του πεντάδα εκλεκτών δίσκων, και σας τις παρουσιάζουμε. Φέτος, έχουμε και την τιμή να φιλοξενούμε δύο πεντάδες επιπλέον, τριών ανθρώπων που ζούνε ανάμεσα σε δίσκους: του Άρη Τσικρικέ από τα Public και των Σοφίας Γεωργιάδου και Αναστάση Πετρέλλη από τη Velona Records. Και του χρόνου με υγεία!
Είτε μπορεί να γίνει πιστευτό είτε όχι, μία μπασογραμμή μπορεί να είναι ενίοτε καλύτερη και από τρία στρώματα κιθάρας. Μα το θέμα δεν είναι ο ανταγωνισμός, αλλά το ότι ο ζητούμενος ήχος μπάσου μπορεί να στηρίξει όλα τα υπόλοιπα όργανα, να δημιουργήσει τις καλύτερες γέφυρες και να εξυψώσει συνθέσεις. Μπορεί να αποδωθεί σαν ένας καλπασμός, αλλά και ως ένα μελωδικό μουρμουρητό σαν αυτό του Mikael Akeferldt στο “The Moor” των Opeth. Παρακάτω υπάρχουν μερικές, μόνο, από τις άπειρες συνθέσεις με αξιολάτρευτο ήχο μπάσου.