Στο σκηνοθετικό του ντεμπούτο, ο S. Craig Zahler αφηγείται την ιστορία μιας συντροφιάς ανδρών που προσπαθούν να επαναφέρουν την ισορροπία σ' ένα χαοτικό περιβάλλον. Ενώ η δουλειά του φαίνεται να δέχεται επιρροές από την κλασική φιλμογραφία του John Ford, ταυτόχρονα ξεφεύγει δημιουργώντας ένα υβριδικό είδος ταινίας.
Δημήτρης Μπακούρας
Η ταινία “Εl Clan'' («Η Φαμίλια») ήταν η επίσημη πρόταση της Αργεντινής για τη συμμετοχή της στις υποψηφιότητες για το Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας, που αν και απορρίφθηκε, απέφερε, τελικά, στο σκηνοθέτη του έργου, Pablo Trapero, τον «Ασημένιο Λέοντα» στο φεστιβάλ της Βενετίας. Περιγράφει την αληθινή ιστορία μιας οικογένειας που διαλύθηκε από τη ματαιοδοξία και τον τυχοδιωκτισμό των μελών της.
Η «αποικία» μιας διεστραμμένης θρησκευτικής σέχτας στη Χιλή και οι πρακτικές της υπό την προστασία του δικτατορικού καθεστώτος του στρατηγού Pinochet αποτελούν το έναυσμα της εξιστόρησης μιας σκοτεινής σελίδας της σύγχρονης ιστορίας, που ξεπερνάει τα όρια του χιλιανού κράτους.
Μια οικογένεια θα χρειαστεί να αντιμετωπίσει τους δαίμονές της, όταν μια απώλεια του παρελθόντος θα επανέλθει στο προσκήνιο. Η ταινία του Trier («O ήχος της σιωπής»/"Louder Than Bombs"), που διαγωνίστηκε πέρυσι στο φεστιβάλ των Καννών, καταφέρνει να συγκινήσει και να ανοίξει τη συζήτηση σχετικά με τον θάνατο και την απώλεια.
Η απλή ζωή ενός καθημερινού ανθρώπου μια μέρα στην Τεχεράνη και η αγωνία ενός δημιουργού που επιθυμεί να υπηρετεί την τέχνη του συνθέτουν το τοπίο του “Taxi”. Μια ταινία που φροντίζει να μας προβληματίσει σε κάθε σημείο της από την αρχή ως το τέλος.
Μια ομάδα δημοσιογράφων, πιστή στη δεοντολογία του επαγγέλματος, τα βάζει με την καθολική εκκλησία και φέρνει στο φως ένα εγκληματικά θαμμένο μυστικό. Ως αποτέλεσμα, 249 ιερείς, στη Βοστώνη μόνο, κατηγορούνται για παιδεραστία. Σ' όλη τη χώρα ο αριθμός των κατηγορουμένων φθάνει τους 6.427 ιερείς.
Ριζοσπάστης, οραματιστής και επικίνδυνος για τη δεξιά πολιτική σκέψη των Η.Π.Α., ο Trumbo οδηγεί τον Bryan Cranston στην πρώτη του οσκαρική υποψηφιότητα μέσα από ένα βιογραφικό δράμα συγκρούσεων και συσχετισμού δυνάμεων στην χολιγουντιανή σκηνή των 50s.
Ο θεός υπάρχει. Ζει στις Βρυξέλλες, γράφει ενοχλητικούς νόμους και μισεί τους ανθρώπους. Υποψήφια για χρυσή σφαίρα καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας, η «ολοκαίνουργια διαθήκη» του Van Dormael, αναδιατυπώνει την έννοια του θεού.
Στην κορυφή των ελληνικών box office γι' αυτή την εβδομάδα, ο «Νοτιάς» μας ταξιδεύει κάποιες δεκαετίες πριν, σε vintage γωνιές της μεταδικτατορικής Ελλάδας, αφήνοντας το γλυκόπικρο στίγμα του.
Όταν ένα ολόκληρο οικονομικό σύστημα βυθίστηκε στις παθογένειές του και κατέστρεψε μαζί με τον εαυτό του και τους πάντες στο πέρασμα του, μια ομάδα ανθρώπων βρέθηκε στο σωστό σημείο, την κατάλληλη στιγμή για να εκδικηθεί.