Και εκεί που σουλατσάρεις σε κεντρικό βιβλιοπωλείο της πόλης συναντάς μια γνώριμη, χαρακτηριστική φυσιογνωμία. «Τον γνωρίζω από το Θέατρο και τον Κινηματογράφο» σκέφτεσαι, γίνεσαι τολμηρή για 5 δευτερόλεπτα, «στην τελική φαίνεται πολύ πρόσχαρος και φιλικός άνθρωπος» και του ζητάς μία συνέντευξη σχετική με το βιβλίο του που μόλις κυκλοφόρησε και ίσως είσαι τυχερή και σου μιλήσει για τα άδυτα του καλλιτεχνικού ελληνικού χώρου!…
Artcore
Το ArtCore Magazine σου δίνει την ευκαιρία να βγάλεις τον Κούντερα που ανέκαθεν έκρυβες μέσα σου και δεν άφηνες να βγει στην επιφάνεια!
Το Artcore γνωρίστηκε με τον συγγραφέα Ιωάννη Μαργέτη και σας παραθέτει την κουβέντα που είχε μαζί του…
Βαρέθηκες τη ζέστη και θες να αποδράσεις από τον καύσωνα και τη μιζέρια των διακοπών που δεν πήγες (κι ας ξέρεις, κατά βάθος, ότι θα περνούσες ακόμη χειρότερα εκεί); Συνειδητοποίησες ότι είναι πρακτικά αδύνατο να μείνεις όλη μέρα και νύχτα στην παραλία, και ψάχνεις κάτι άλλο; Ή απλά αντιλαμβάνεσαι το θερινό σινεμά ως μυστικιστική τελετουργία; Δεν έχει σημασία. Το Artcore παρουσιάζει και προτείνει αυγουστιάτικες ταινίες για όλα τα γούστα! Για σινεφίλ και «τουρίστες» επίσης, διότι τα μόνα άξια του ονόματός τους ταξίδια είναι εκείνα που αναγκάζεσαι να κάνεις.
Ο Κωνσταντίνος, ο Άγγελος, ο Βασίλης, ο Νίκος, ο Σίμος και ο Πάνος «συνθέτουν» τους Mascista, ένα δημιουργικό στούντιο παραγωγής animation, προορισμένα για τον κόσμο του φιλμ, της τηλεόρασης, της διαφήμισης και όχι μόνο… Απολαύστε τους!
Καθώς ο καιρός ανοίγει, ανοίγει και η όρεξη για «μουσικές»!! «Μουσικές» που σε ταξιδεύουν σε αλλά μέρη και φέρνουν κοντά ανθρώπινες κουλτούρες και αξίες. Έτσι και εγώ αποφάσισα σήμερα να γράψω για το πάντρεμα, το δέσιμο, το πείραμα, το μαγείρεμα των διαφόρων ανά τον κόσμο μουσικών παραδόσεων. Θα αναφέρω λοιπόν μερικά παραδείγματα ώστε να ανοίξω την όρεξη σας και να κινήσω την περιέργεια σας για την όμορφη αυτή μίξη μουσικών ήχων.
Πάντα ζήλευα και ζηλεύω τους ταλαντούχους ανθρώπους. Αυτή τους η ικανότητα να μπορούν να βλέπουν την ζωή από άλλο πρίσμα ώστε να εκφράζουν τα όσα κρύβει η ψυχή τους, χωρίς χιλιοειπωμένα λόγια μα με στίχους, τραγούδια, μουσικές, εικόνες και πάει λέγοντας, πάντα έκανε τις χορδές της δικής μου ψυχής να πάλλονται. Ακόμη περισσότερο θαυμάζω τέτοια ταλαντούχα πλάσματα που γεννιούνται σε μικρές πόλεις μικρών ευκαιριών και όμως ενάντια στις δυσκολίες, κυνηγάνε ασταμάτητα το όνειρο και ταξιδεύουν σε ομορφότερους κόσμους μακριά από κρίσεις οικονομικές και συναισθηματικές. Έτσι μοιράστηκα ένα βροχερό καλοκαιρινό απόγευμα με τον Δημήτρη Βαβλιάρα – επίκαιρα και ποιητικά βροχερό θα έλεγα, για να ταιριάζει με τον καινούριο του δίσκο «Πάλι Βρέχει» τον οποίο και κοντεύω κυριολεκτικά να λιώσω στο cd player μου.
Τα τραγούδια του Monsieur Minimal μιλάνε για αυγουστιάτικα βράδια για μοναξιά, αστέρια και διαμάντια, θάλασσες κι ευχές, καρδιές που χτυπούν στο σινεμά, κορίτσια που μάλλον το ξημέρωμα δεν τα ‘βρισκε χωρίς να κλαίνε, για μπερδεμένες χαρές, για χαμόγελα, για την αγάπη – τον καταπληκτικό πόνο- , για την αγάπη –τον υπερήρωα- , για τις σκέψεις που μας γεμίζουν το κεφάλι…