Ήρθε, λοιπόν, το πλήρωμα του χρόνου και ο καιρός να παραδεχτώ ότι έσφαλα με το βιβλίο του Garth Risk Hallberg. Πρόκειται για το εκδοτικό φαινόμενο του 2016 και για ένα βιβλίο που μίσησα βαθύτατα στην πρώτη μου ενθουσιώδη απόπειρα να το διαβάσω. Η ανυπομονησία μου να το πιάσω στα χέρια μου μετατράπηκε, μέσα στην πρώτη ώρα ανάγνωσης, σε επίπονη, ψυχολογικά και σωματικά, απογοήτευση. Ψυχολογικά, γιατί ένιωθα πως δεν ανταποκρινόταν στις προσδοκίες μου και σωματικά, γιατί μιλάμε για ένα «μαμούθ» 1024 σελίδων, για όνομα του Θεού… Το παράτησα, το έκραξα και το παράχωσα στη βιβλιοθήκη μου για κάμποσο καιρό μέχρι που η μαγεία των βιβλίων ψέλλισε μερικά ασυνάρτητα ξόρκια και η «Πόλη στις φλόγες» ξαναβρέθηκε στα χέρια μου. Ζήτησα συγγνώμη για το σφάλμα μου από τον Hallberg και αφέθηκα στο βιβλίο-τούβλο.
Αλεξία Τζιώγα
Night music that crawls under your skin strictly for night crawlers.
Πριν από λίγες μέρες κυκλοφόρησε το καινούριο EP “Decadent Life” του μουσικού σχήματος The Vagina Lips του Δημήτρη Πολιούδη, γνωστού και ως Jimmy Lips, και αδιαμφισβήτητα αποτελεί τη μουσική όαση των τελευταίων ημερών.
Γενικά, χαιρόμαστε πολύ, όταν μαθαίνουμε ότι συγκροτήματα που αγαπάμε έρχονται στη χώρα μας, πόσο μάλλον στην πόλη μας (όσοι δεν μένουν Αθήνα ξέρουν). Χαιρόμαστε επίσης, όταν μαθαίνουμε ότι έρχονται μεγάλα ονόματα από θρυλικά συγκροτήματα που αγαπάμε, έχοντας βέβαια πλήρη επίγνωση ότι κατά 99%, το live δεν θα είναι όπως το ονειρευτήκαμε, λόγω της προσέλευσης χιλιάδων μουσικόφιλων, του αχανούς συναυλιακού χώρου, των χιλιάδων ιπτάμενων κινητών, μιας και το HD των ματιών μας δεν είναι αρκετό, και λοιπών δεινών. Όλα αυτά στερούν κάτι από τις καρδιές μας, όταν παρευρισκόμαστε σε μεγάλα μουσικά events, χωρίς βέβαια να μας αποτρέπουν από το να ανατριχιάζουμε εν τέλει 1.578.204 φορές, παρακολουθώντας τον καλλιτέχνη που θαυμάζουμε.
«Αν η κόλαση είναι οι άλλοι, τι είναι ένας κόσμος χωρίς ανθρώπους;»
Η πρώτη ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλειά του Δημήτρη Πολιούδη, γνωστού και ως Jimmy Lips, με το project του The Vagina Lips βρίσκεται πλέον εκεί έξω. Ο λόγος γίνεται για τον δίσκο “Athanasia” που αποτελεί μία άκρως αναζωογονητική σύνθεση από shoegaze κιθάρες και νοσταλγικά πλήκτρα τα οποία πλαισιώνουν την περιρρέουσα dream pop ατμόσφαιρα ενός δίσκου μοναδικού για την εγχώρια μουσική σκηνή.
Στα χέρια μου, το καινούριο μυθιστόρημα του Jonathan Coe με τον τίτλο «Αριθμός 11», το sequel του «Τι Ωραίο Πλιάτσικο!», διχοτομήθηκε σαν αμοιβάδα και κάπως έτσι, καθ’ όλη την ανάγνωσή του είχα την αίσθηση πως διάβαζα δύο βιβλία. Το ένα ήταν πράγματι οι λέξεις που τύπωσε πάνω στο χαρτί ο τρομερός αυτός Εγγλέζος συγγραφέας και το δεύτερο ήταν ένα υποδόριο, σκοτεινό, σιγοψιθυριστό ανάγνωσμα που παραμόνευε στο βάθος και ξετύλιγε ζοφερές ιστορίες, πότε αληθινές και πότε φανταστικές, μα πάντα το ίδιο βαρυσήμαντες και γεμάτες έως σκασμού από μηνύματα και ιδεολογίες.
Το In-Edit Festival έρχεται για ακόμη μία φορά στη Θεσσαλονίκη και η συντακτική ομάδα του Artcore Magazine θέλησε να κάνει ένα αφιέρωμα στα ντοκιμαντέρ που θα "ακούσουμε". Tο αποτέλεσμα ήταν αυτή εδώ η playlist.
«Γιατί στην αρχή των πραγμάτων υπάρχει πάντα φως;»