Λόγος + Τέχνη

Αυτή η ανώνυμη ανησυχία
θεριεύει εκτός ελέγχου.
Κι εμείς δραπετεύουμε από το σπίτι
νοερά
Ή με τρένα και αεροπλάνα.
Ξεχυνόμαστε στους δρόμους,
γεμίζουμε ξενοδοχεία και καφετέριες,
Ξεκινάμε πάνω σε μια σχεδία μόνοι
για ν’ αντιμετωπίσουμε τις θάλασσες. 

Είμαστε τυφλωμένοι από αριθμούς
και ευφυείς πυραύλους,
Κουφοί από ενισχυμένες φωνές
κι από αυλούς στο φεγγάρι,
Κατάπληκτοι και ακίνητοι
γευόμαστε από μια παλάμη
τον αιχμηρό σπόρο της κάνναβης… 

Η ράχη μας είναι μαλακή…
Δεν μπορούμε να κρυφτούμε πίσω 
από ατσάλινους και γυάλινους τοίχους.
Σπειροειδείς σκάλες στρέφονται πάνω και κάτω
ωσότου μια μέρα να συναντήσουμε 
τον εαυτό μας.
Θα θέλαμε να είμαστε θεοί
την πρώτη μέρα της Δημιουργίας.

~ Η φωτογραφία ″Sowing the Seeds of Love″ του Thomas Barbèy.