«Κανείς δεν αγγίζει το άγαλμα», ήταν η αυστηρή οδηγία του Γερμανού γλύπτη Καρλ Λούντβιχ στην οικονόμο του Φρίντα. Με κανέναν δεν είχε μοιραστεί ως το 1970 την ιστορία του φημισμένου του έργου. Ώσπου ένας φόνος στη Στρατονίκη Χαλκιδικής γίνεται αιτία να αποκαλυφθεί μια αλήθεια που ανατρέπει τα πάντα.
Η Κυριακή είναι μια μέρα που οι άνθρωποι κρύβονται από τον ίδιο τον εαυτό τους. Προσπαθούν να ξεχάσουν αυτά που έκαναν το Σάββατο και υποκρίνονται πως η εβδομάδα που έρχεται θα είναι διαφορετική από αυτή που πέρασε.
Η Ζέτα Κουντούρη για μία ακόμη φορά περιβάλλει τους ήρωές της με αγάπη και χιούμορ, διεισδύει με τρυφερότητα στις ψυχές τους, και αφήνει τον αναγνώστη να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα για το τι είναι αλήθεια και τι ψέμα, ερώτημα το οποίο λανθάνει στις περισσότερες ιστορίες της.
Μία από τις πιο θεαματικές ληστείες διαπράττεται στη Στοκχόλμη. Δεν ακούστηκε ούτε ένας πυροβολισμός...
Τα θεμέλια της Όπερας του Παρισιού κλονίζονται από την οργή και τη θλίψη ενός πλάσματος που παραμονεύει στους σκοτεινούς διαδρόμους ενός άγνωστου κόσμου. Ένα από τα πιο κλασικά και διάσημα μυθιστορήματα όλων των εποχών σε νέα, ιδιαίτερα προσεγμένη, μετάφραση από τη συγγραφέα Αργυρώ Μαντόγλου.
Από τα λαμπερά παλάτια των Ινδών μαχαραγιάδων στην αριστοκρατική Αγγλία, ξετυλίγεται μια μεγάλη ιστορία αγάπης.
Πριν από καμιά εικοσαριά χρόνια, οι φοβεροί και τρομεροί αδερφοί Κοέν είχαν γράψει ένα σενάριο για ένα ντόμινο φόνων που εκτυλίσσεται σε ένα τυπικό καλοβαλμένο και αποστειρωμένο σκηνικό αμερικανικών προαστίων, στη δεκαετία του ’80. Για τον φίλο τους George Clooney, ο οποίος παραδοσιακά υποδύεται κάποιον όχι και τόσο ευφυή χαρακτήρα στις ταινίες τους, είχαν κατά νου τον βραχύ, αλλά τελείως πιασάρικο, ρόλο ενός ασφαλιστή που ανακαλύπτει τη βασική πλεκτάνη. Το παρατημένο αυτό πρότζεκτ ανέβαλε, λοιπόν, ο George Clooney, αλλάζοντας την πλοκή σε ορισμένους ουσιώδεις άξονες.
“There is no friend as loyal as a book” μας λέει ο αείμνηστος Ernest Hemingway και η συνταντική ομάδα του Artcore Magazine διαλέγει τους καλύτερους φίλους του Οκτωβρίου.
Είσαι λοιπόν ο Γκιούλιβερ...
The art of sampling...10 τραγούδια που μάθαμε μέσα από το sample-άρισμά τους.
Φωτογραφία από Miguel M. A. S. από το group του Artcore στο flickr
Χαϊδάρι, 1944. Ο Ναπολέων Σουκατζίδης, μαζί με χιλιάδες ακόμη Έλληνες, βρίσκεται κρατούμενος των γερμανικών κατοχικών δυνάμεων. Εκτελεί χρέη διερμηνέα των Ναζί και ως εκ τούτου γίνεται συχνά αυτόπτης μάρτυρας της κτηνωδίας τους. Λόγω της ιδιαίτερης θέσης του, έχει αναπτύξει διαφορετική σχέση με τον Γερμανό διοικητή του στρατοπέδου. Μια σχέση ψυχοφθόρα, καθώς στην ουσία αδυνατεί να βοηθήσει τους συμπατριώτες του, οι οποίοι κοιτούν, δικαιολογημένα από τη μεριά τους, με καχυποψία την επαφή του με τον σκληρό διοικητή.
Οι Flat Worms με έδρα το Λος Άντζελες, μπήκαν στη ζωή μας ξαφνικά και γεμάτοι τσαμπουκά τον Απρίλιο του 2016, όταν και κυκλοφόρησαν το debut 7’’ ΕΡ “Red Hot Sand” (Volar Records, 2016) προκαλώντας έντονη κινητοποίηση στους underground punk/garage/psych κύκλους του Λος Άντζελες. Το power fuzz punk τρίο επιστρέφει, ένα χρόνο μετά, με το ομώνυμο ντεμπούτο LP τους από την Castle Face και θέτει αμέσως υποψηφιότητα για την τοπ πεντάδα κυκλοφοριών της χρονιάς, τουλάχιστον στον μουσικό τομέα!
Ένα πρωτότυπο και εμπνευσμένο εξώφυλλο διακοσμεί ένα βιβλίο που στάζει μέλι. Μία γλυκόπικρη ιστορία, με τις ανάγλυφες μέλισσες να δείχνουν το δηλητηριώδες κεντρί τους και να καθοδηγούνται -κατά έναν ανεξήγητο τρόπο- από την «κυρά τους» Μαρουσώ, για να εκδικηθούν εκείνους που της άρπαξαν ό,τι πολυτιμότερο είχε στη ζωή της και στέγνωσαν την καρδιά της από καλοσύνη και αγάπη. Μία εκδίκηση γλυκιά όπως το θαυματουργό νέκταρ που οι μέλισσες προσφέρουν στον άνθρωπο, το μέλι.
Φωτογραφία από Hannah McKay
Φωτογραφία από Matias Gonzalez
H Miss Aniela ξεκίνησε από χόμπι όταν ήταν ακόμα φοιτήτρια. Το πάθος της και η συνεχής ενασχόλησή της την οδήγησε σε έναν πετυχημένο δρόμο στη σύγχρονη φωτογραφία.
Φωτογραφία από Bante© από το group του Artcore στο flickr
Είκοσι χρόνια μετά την έκδοση της εμβληματικής «Τριλογίας του κόσμου», ο Φίλιπ Πούλμαν επιστρέφει στον παράλληλο κόσμο, σ’ αυτό το πρώτο βιβλίο της νέας τριλογίας του «Το βιβλίο της σκόνης».
Ένα αριστουργηματικό θρίλερ και ταυτόχρονα μια προσπάθεια εξερεύνησης της έννοιας της μητρότητας, από τις πιο τρυφερές πτυχές μέχρι την άγρια δύναμή της. Ένα μυθιστόρημα που αναζητά τα όρια ανάμεσα στα ζωώδη ένστικτά μας για επιβίωση και στο ανθρώπινο καθήκον μας να προστατεύουμε ο ένας τον άλλο.
Μέσα από διαφορετικές γενιές και ηπείρους, από τους ποταμούς της Σκωτίας έως τον μεγάλο Μισισιπή, «Το τελευταίο μαργαριτάρι» είναι ένα μυθιστόρημα επιθυμίας και εκδίκησης, μια ιστορία για την οικογένεια και την ελευθερία, αλλά και για το ταξίδι μιας γυναίκας έως την αποκάλυψη της πραγματικής ομορφιάς που κρύβει μέσα της.
Μια ιστορία για τη βαρβαρότητα ενός παλιού κόσμου, για τη σκληρότητα μιας νέας χώρας και για τη μοίρα των ανθρώπων σε έναν τόπο ξεχασμένο από την ελπίδα, οι οποίοι προσπαθούν να εξιλεωθούν μέσω της αγάπης.
Φωτογραφία από Luca Galavotti από το group του Artcore στο flickr
Όπως διατρανώνει εμφατικά ο τίτλος του, το «Χωρίς αγάπη», του σπουδαίου Ρώσου Andrey Zvyagintsev, φύεται κακήν κακώς σε ένα κόσμο στραγγιγμένο από οποιαδήποτε τρυφερότητα και ενσυναίσθηση. Σε ένα κόσμο άνυδρο και στείρο. Το αληθινά σπαρακτικό, όμως, στο σύμπαν του “Loveless” είναι ότι ανιχνεύονται, ακόμη και στα πιο σκοτεινά του σημεία, κάποιες στάλες ανάγκης. Ανάγκης για εκδήλωση συμπόνοιας, για κυοφόρηση αισθήματων, για την ανθρωπιά του να νοιάζεσαι και να μοχθείς για ένα σκοπό που σε υπερβαίνει εξ ορισμού και καθ’ ολοκληρίαν.
Δεν ξέρω ποια είναι η εντύπωση που έχουν οι ακροατές εκεί έξω, αλλά φέτος το heavy metal περνάει δύσκολα. Δεν έχει συμβεί κάποιο καταστροφικό γεγονός, η παραγωγή δίσκων συνεχίζεται στους βιομηχανικά προκαθορισμένους ρυθμούς, οι περιοδείες συνεχίζουν να γεννούν χρήμα για τους εμπλεκομένους και σίγουρα θα έχει συγκεντρωθεί μια πληθώρα albums τον Δεκέμβρη, ώστε οι κριτικοί να έχουν πολλές επιλογές για να διαμορφώσουν τις καθιερωμένες λίστες τους. Απλά νιώθω ότι από όλες αυτές τις καταχωρήσεις για τα «καλύτερα της χρονιάς», ελάχιστα θα είναι εκείνα τα albums που θα συνεχίσουμε να ακούμε ευχάριστα χρόνια μετά.
Φωτογραφία από Prabhat Kumar
Ο Φινλανδός σκηνοθέτης Aki Kaurismäki στην ταίνια “The Other Side of Hope” μας δείχνει την άλλη πλευρά των ανθρώπων και των μεταξύ τους σχέσεων. Αποδομεί κάθε είδους στερεότυπες συμπεριφορές που σχετίζονται με ρατσιστικές ή μισαλλόδοξες προκαταλήψεις μέσα από τους φαινομενικά αταίριαστους χαρακτήρες του. Η ταινία ακροβατεί μεταξύ αληθινού και φανταστικού αποκαλύπτοντας μια διττή πραγματικότητα που αντικατοπτρίζει τον εσωτερικό κόσμο του κάθε ατόμου. Οι ήρωες της ταινίας, δοσμένοι με κωμικοτραγικά στοιχεία, φανερώνουν τόσο τις αδυναμίες όσο και τις πηγαίες δυνάμεις της ανθρώπινης φύσης. Ο χώρος και ο χρόνος καταρρίπτονται προσδίδοντας μια καθολική διάσταση στο θέμα, ενώ το ίδιο συμβαίνει και με τη μουσική που μοιάζει να ενώνει όλα τα κομμάτια της ιστορίας. Και οι δύο αυτοί μηχανισμοί προωθούν και εξελίσσουν τον μύθο της πλοκής αρμονικά συνδέοντας οτιδήποτε φαίνεται να είναι αποκομμένο από το όλον της δραματουργίας που έχει επιδέξια στήσει ο Aki Kaurismäki.
Φωτογραφία από Michalis Papanikolaou
Σικάγο 1928. Ένας λευκός γκάνγκστερ βρίσκεται ακρωτηριασμένος σε ένα σοκάκι του Μπλάκμπελτ. Mια πλούσια κληρονόμος εξαφανίζεται και η μητέρα της προσλαμβάνει δύο ντετέκτιβ για να τη βρουν. Η Άιντα αναγκάζεται να ζητήσει τη βοήθεια του Λούις Άρμστρονγκ. Ο Αλ Καπόνε υποψιάζεται ότι υπάρχει προδότης στην οργάνωσή του.
Για τέσσερις μήνες ένα πτώμα παρακολουθούσε τηλεόραση λίγα μέτρα μακριά από το σπίτι του επιθεωρητή Βίλιαμ Βίστιν… Ο Βίστιν κοιτάζει το χιόνι που πέφτει σε βαριές, υγρές νιφάδες έξω από το παράθυρο του γραφείου του. Το ημερολόγιο δείχνει Παρασκευή 9 Δεκεμβρίου.
Τι συμβαίνει στην οικία των Ντάρνλι; Μέσα από την τελευταία πόρτα της σοφίτας, που είναι ανοιχτή, διακρίνεται μια λάμψη περίεργη, καθηλωτική, που φωτίζει τα λευκά πορσελάνινα πόμολα στις άλλες τρεις πόρτες. Κάποιοι ακούν μυστηριώδεις ήχους βημάτων… Όλοι πιστεύουν ότι το δωμάτιο είναι στοιχειωμένο από το πνεύμα της Έλενορ Ντάρνλι, που πριν από χρόνια βρήκε εκεί τραγικό θάνατο.
Απόσπασμα από το διήγημα του Jorge Luis Borges, “Tlön, Uqbar, Orbis Tertius”, σε μετάφραση του Αχιλλέα Κυριακίδη.
Οι Νεκροί είναι απέραντα μοναχικά πλάσματα, δεν υπάρχει καμία συνάφεια ανάμεσά τους, γεννιούνται μόνοι, πεθαίνουν και ξαναγεννιούνται μόνοι.
Οι δύο µητέρες και η γιαγιά της Ελενίτσας είναι οι βασικές ηρωίδες αυτού του βιβλίου. Η Βαρβάρα, η βιολογική της µητέρα, ήρθε στην Ελλάδα από την περιοχή της Τραπεζούντας του Πόντου το 1922, σε ηλικία δέκα ετών. Ακολουθώντας µιαν Αµερικανική Επιτροπή περίθαλψης ορφανών παιδιών κατέληξε σε ένα ορφανοτροφείο στον Βόλο και από κει σε µια οικογένεια – για τις δουλειές του σπιτιού. Ο πατέρας της, µετά την αιχµαλωσία του στα Αµελέ Ταµπουρού, έρχεται κι αυτός στην Ελλάδα, την αναζητεί και την παίρνει µαζί του στην Κατερίνη όπου έχει εν τω µεταξύ εγκατασταθεί.
Φωτογραφία από Shyam S Prasad
Lost in the savage wilderness, enjoying the distant fires.
Το 1945 η θρυλική κοκκινομάλα έριξε το γάντι στον ανδρικό πληθυσμό, κι εκείνος ανταποκρίθηκε κατατάσσοντάς την στις πιο ωραίες και ελκυστικές γυναίκες που πέρασαν από την κινηματογραφική οθόνη. Χορεύτρια, ηθοποιός, pin up girl κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, «Θεά» του έρωτα, πριγκίπισσα, η Rita Hayworth έπαιξε πολλούς ρόλους εντός κι εκτός οθόνης, μένοντας πάντα ένας εσωστρεφής και ντροπαλός άνθρωπος, που ήθελε να κάνει οικογένεια μακρυά απο τις κινηματογραφικές κάμερες.
Captain Sensible ή κατά κόσμον Raymond Ian Burns. Μια ιδιαίτερη μουσική φυσιογνωμία που συνέδεσε άμεσα το όνομά του με την έκρηξη του πανκ στη Μεγάλη Βρετανία στα τέλη της δεκαετίας του ‘70. Ιδρυτικό μέλος των θρυλικών The Damned, στους οποίους ξεκίνησε ως μπασίστας και μετέπειτα σόλο ποπ μουσικός, ο Captain έδειξε εξαρχής να διαθέτει τη «μαγιά» για να εδραιωθεί στο κοινό συνειδητό ως ένα punk rock icon. Ευφυής, σαρκαστικός, αντισυμβατικός με μπόλικη δόση χιούμορ αλλά και με αναμνήσεις από μία εποχή που πέρασε ανεπιστρεπτί. Το Artcore βρήκε τον Captain Sensible και –εκμεταλλευόμενο την εξαιρετική και σπάνια ηλιοφάνεια– ζήτησε από τον ίδιο να μοιραστεί μαζί μας μερικές από τις εμπειρίες του από την εποχή της πανκ και των κοινωνικών/πολιτικών ανακατατάξεων αλλά και τις μελλοντικές του βλέψεις ως μουσικός. (Η συνέντευξη έγινε στις 25/03/17).
Φωτογραφία από Makis Makris
Το “Loving Vincent” γυρίστηκε πρώτα ως ταινία δράσης με ηθοποιούς, που δούλεψαν είτε σε σκηνικά διαμορφωμένα για να μοιάζουν με πίνακες του Βαν Γκογκ είτε σε green screen. Έπειτα, ζωγράφοι ανέλαβαν να αποτυπώσουν κάθε καρέ της ταινίας πάνω σε καμβά, ακολουθώντας την τεχνοτροπία του Βαν Γκογκ. Πρόκειται για την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία στην ιστορία του κινηματογράφου που έγινε εξ ολοκλήρου με ζωγραφική στο χέρι! Κάθε ένα από τα 65.000 καρέ του έργου είναι μια ελαιογραφία ζωγραφισμένη με το χέρι από 125 επαγγελματίες ζωγράφους, που ταξίδεψαν από όλο τον κόσμο για να πάρουν μέρος στην παραγωγή. Πρόκειται για μια βρετανο-πολωνική παραγωγή, καθώς το ζευγάρι των σκηνοθετών (Πολωνέζα εκείνη, Βρετανός εκείνος) είναι ζευγάρι και στην πραγματική ζωή.
Η είδηση της κινηματογραφικής μεταφοράς του «Χιονανθρώπου» του Jo Nesbø στη μεγάλη οθόνη ήχησε εξαιρετικά θετικά στα αυτιά των απανταχού σινεφίλ ανά τον κόσμο. Ένα είδος που τελευταία έχει χάσει εν πολλοίς την αίγλη του, το λεγόμενο αστυνομικό θρίλερ, ετοιμάστηκε να υποδεχθεί το νέο του έμβλημα. Οι προσδοκίες μάλιστα γιγαντώθηκαν όταν έγινε γνωστό ότι τη σκηνοθεσία ανελαβε ο εξαιρετικός Tomas Alfredson και το ρόλο του αντικονφορμιστή ντετέκτιβ Χάρι Χόλε ο Michael Fassbender.
Φωτογραφία από Raj Sarkar
Η «νέα γυναίκα» και η ανατομία της καρδιάς από τον Guy de Maupassant.
Φωτογραφία από Kham (REUTERS)
Όπως το ερωτευμένο αίμα βάφει κατακόκκινα τα εντελβάις, έτσι και οι πολύτιμες κατακόκκινες πέτρες θα ασκούν μια μυστηριώδη δύναμη σε όποιον τις αγγίζει, κι έτσι θα ξεκινήσει μια παράνοια χωρίς τέλος και αρχή.
Η χειμερινή εκδοχή του Plisskën Festival επιστρέφει λίγο πριν το τέλος του 2017 με ένα ακόμα πολυπολιτισμικό, καινοτόμο και περιπετειώδες lineup με καλλιτέχνες, είδη και τάσεις από όλο το φάσμα της σύγχρονης μουσικής σκηνής. Μέσα στο κέντρο της πόλης, την 1η και 2η Δεκεμβρίου, το Plisskën θα φιλοξενήσει πάνω από 40 διεθνείς και εγχώριους καλλιτέχνες σε 3 χώρους επί της οδού Πειραιώς που θα ξεκινάνε κάθε μέρα στις 19:00 και θα τελειώνουν στις 05:30 της επόμενης ημέρας.
Φωτογραφία από Luca Galavotti από το group του Artcore στο flickr
Ένα βιβλίο-σταθμός στην ελληνική λογοτεχνία, ένα κλασικό μυθιστόρημα που εξακολουθεί να γοητεύει και να «σκανδαλίζει». Ο συγγραφέας του Εμμανουήλ Ροΐδης εκμεταλλεύεται μια μεσαιωνική ιστορία (για το σκάνδαλο ενός θηλυκού Πάπα που γέννησε στη μέση του δρόμου), με σκοπό να στηλιτεύσει τον σκοταδισμό της εκκλησιαστικής εξουσίας και να παρωδήσει την κοινωνική υποκρισία.
Στις σελίδες αυτού του βιβλίου ξετυλίγεται ένα συγκλονιστικό χρονικό. Η Ναντιέζντα, η σύζυγος του Όσιπ Μαντελστάμ, ενός από τους μεγαλύτερους ρώσους ποιητές του 20ού αιώνα, καταγράφει τις αναμνήσεις της από τα τέσσερα τελευταία χρόνια της ζωής του στη σταλινική Σοβιετική Ένωση – ξεκινά με την πρώτη του σύλληψη το 1934 και τελειώνει με τον θάνατό του το 1938, την αποκαλούμενη περίοδο του Μεγάλου Τρόμου. Το επικό αυτό κείμενο συνιστά μια από τις σημαντικότερες καταθέσεις για την αξία της λογοτεχνίας και της πνευματικής ελευθερίας που γράφτηκαν ποτέ, αλλά πρωτίστως είναι μια ιστορία αληθινής αγάπης – πώς μια γυναίκα παρά τις αντιξοότητες, τους χαλεπούς καιρούς και το αδυσώπητο πέρασμα του χρόνου αγωνίστηκε και κατάφερε να διατηρήσει ζωντανά το έργο και τη μνήμη του άντρα που αγάπησε.
Η δέκατη περιπέτεια του Πάτρικ και της Ερίκα 20 εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως.
