«Συγγραφείς, οι γυναίκες; Μα, ελάτε τώρα. Είναι σαν να προσπαθούν να μιμηθούν τους άντρες μιλώντας με βαριά φωνή, σαν να επιδεικνύουν τις γροθιές τους ή κάτι τέτοιο. Έκαστος στο είδος του, στο κάτω κάτω». Τα λόγια του κυρίου που εξανίσταται υπερασπιζόμενος την (αρσενική) λογοτεχνία του 19ου ένατου αιώνα δεν ανήκουν στον πιο συντηρητικό συγγραφέα της εποχής. Αν μη τι άλλο ο συγκεκριμένος τύπος έχει ήδη ταράξει τα νερά της καλλιτεχνικής και κοινωνικής πραγματικότητας με τη βλάσφημη «Πάπισσα Ιωάννα», έργο ιδιαίτερα «προχωρημένο» για τα ελληνικά γράμματα και την ελληνική κοινωνία εν γένει. Ωστόσο αυτός ο αιρετικός, αναθεματισμένος από την εκκλησία λογοτέχνης δεν μπορεί να συγκρατήσει το μένος του όταν καταφέρεται εναντίον των γυναικών συγγραφέων και πιο συγκεκριμένα της πρωτοπόρου φεμινίστριας, δημοσιογράφου και εκδότριας της Εφημερίδος των Κυριών, κυρίας Καλλιρόης Παρέν. 

Βρισκόμαστε σε ένα ακόμη βαρετό, καραντινιασμένο πρωινό. Ο ουρανός είναι συννεφιασμένος και οι ώρες και τα λεπτά κυλούν αργά μέσα στη ρουτίνα που έχει δημιουργηθεί με τις νέες συνθήκες. Ώσπου, ο ήχος του κουδουνιού του διαμερίσματός μου, σχίζει τον αέρα και διαταράσσει τη σιωπή. Λίγα λεπτά αργότερα στα χέρια μου κρατάω την νέα κυκλοφορία των εκδόσεων Πατάκη με τίτλο «Το τρένο των παιδιών». Πρόκειται για μία κυκλοφορία που έχει ταρακουνήσει έντονα το ελληνικό αναγνωστικό κοινό και έχει καταφέρει να συγκεντρώσει πλήθος διθυραμβικών κριτικών.

«… επομένως ο Montale είναι ποιητής της κρίσης , έχοντας απόλυτη επίγνωση του γεγονότος αυτού και δεν τρέφει χίμαιρες , νοσταλγίες, προσποιητή μελαγχολία και εύκολες λύπες…»

Πώς ένας έφηβος ανακαλύπτει το βιβλίο και την ανάγνωση; Πώς περνάει από το κόμικ στον Καμύ; Πώς αποκτά αναγνωστική και βιβλιοφιλική εμπειρία; Πώς μπαίνει, τυχαία, στη δημοσιογραφία; Και πώς, το 1997, δημιουργεί το πρώτο ένθετο για «Βιβλία» στον ελληνικό Τύπο;

Η Δεσφίνα της Φωκίδας, ορεινό χωριό στους πρόποδες του Παρνασσού, γενέθλιος τόπος του συγγραφέα, τόπος φιλόξενος στον κόπο και στον πόνο, αναδύεται στη «Δίφορη μνήμη» μέσα από τα Απομνημονεύματα του Μακρυγιάννη, μέσα από την καταγραφή γεγονότων του 19ου και του 20ού αιώνα στις εφημερίδες, μέσα από τις μαρτυρίες καθημερινών ανθρώπων, μέσα από φω­τογραφίες όπου ακινητεί η συγκίνηση.

To Artcore Magazine σε συνεργασία με τις εκδόσεις Ψυχογιός βρίσκεται στην ευχάριστη θέση να σας προσφέρει δύο αντίτυπα του βιβλίου του Καζούο Ισιγκούρο, «Η Κλάρα και ο ήλιος».

Τρία παιδιά, τραυματισμένα κι εξόριστα, χαμίνια του δρόμου, γνωρίζονται, φωλιάζουν σε μια κατάληψη των Εξαρχείων και γίνονται αδέρφια. Αρχές του ’90, κι η Αθήνα ξέφρενη: ποτάμια πλούτου από τη μια, απόγνωση της νύχτας απ’ την άλλη. Πρέζα, πεζοδρόμιο, μαχαιρώματα, άγρια φτώχεια.

Μπουένος Άιρες, Ισλανδία και Μαγιόρκα, Ελλάδα, Καλιφόρνια και Ρώµη, ο Μπόρχες δηµιουργεί την προσωπική του γεωγραφία από πεζά, στίχους, όνειρα και φωτογραφίες, χαρτογραφεί ένα ταξίδι στο οποίο ο χρόνος είναι ταυτόχρονα πεπερασµένος και άπειρος. Και αποδεικνύει, για άλλη µία φορά, ότι η τέχνη δεν είναι απλώς µια αναπαράσταση της πραγµατικότητας, αλλά ένα αναπόσπαστο κοµµάτι της.

Ορφανός από µητέρα και διωγµένος από τον πατέρα του ο Ζαµπόρ µεγαλώνει σ’ ένα χωριό της Αλγερίας µε τη γεροντοκόρη θεία του και τον παππού του, που έχει χάσει τη µιλιά του. Είναι ένα παιδί µοναχικό, εντελώς διαφορετικό από τα άλλα. Ζει στην άκρη του χωριού, στις παρυφές της ερήµου. Τις µέρες κοιµάται, τις νύχτες περιπλανιέται και καταφεύγει στη συντροφιά των µυθιστορηµάτων µιας σκονισµένης βιβλιοθήκης, τα οποία δίνουν νόηµα στην ύπαρξή του. Πράγµατι, πολύ σύντοµα θα ανακαλύψει πως διαθέτει ένα ιδιαίτερο χάρισµα: όταν γράφει, ο θάνατος αποµακρύνεται και όποιος συµπεριλαµβάνεται στις φράσεις των γραπτών του κερδίζει χρόνο ζωής.

Ένα φλογερό παιδικό ειδύλλιο ξετυλίγεται περίτεχνα σε μια ονειρικά λαμπερή Αμερική. Στην εξοχική έπαυλη του θείου του, συλλέκτη έργων τέχνης, ο Βαν Βιν συναντάει την Άντα, την όμορφη εξαδέλφη του. Στις καφασωτές γαλαρίες, στα πράσινα λιβάδια του πατρογονικού πάρκου, η σχέση τους ανθίζει μέσα σε μια αρκαδική αθωότητα. Έχουν, όμως, γεννηθεί σε μια από τις πιο ονομαστές και λαμπρές οικογένειες της Αμερικής, σε μια εκτεταμένη αυτοκρατορία που απλώνεται στα πέρατα της γης και ο έρωτάς τους ποτίζεται από το μεθυστικό άρωμα του δηλητηριώδους άνθους, το ερύθημα του απαγορευμένου πάθους. Στη διάρκεια μιας συγκλονιστικής πορείας ογδόντα χρόνων, που διασχίζει ηπείρους, ξετυλίγεται η παράξενη αλήθεια της μοναδικής συγγένειας του Βαν Βιν και της Άντα.

Νουβέλα για το παράδοξο και εκπληκτικό που αλλάζει τη ζωή, για τα γεγονότα που μεταλλάσσουν την πραγματικότητα και επιβάλλουν νέους τρόπους θέασης και αξιολόγησης, το «Σκοτεινό νερό» του Nicola Pugliese είναι ένα ιδιαίτερο έργο, μια νουβέλα, που συνδυάζει το φανταστικό με το πραγματικό και προσφέρει ένα ιδιαίτερο βλέμμα στον κόσμο.

Από τις εκδόσεις Ίκαρος κυκλοφορεί το βιβλίο «Η Ελλάδα του Ελύτη», μια ανθολογία πεζού λόγου του μεγάλου Νομπελίστα ποιητή, με την επιμέλεια της Ιουλίτας Ηλιοπούλου. Ευκαιρία μελέτης, λογισμού και ονείρου η επέτειος των διακοσίων χρόνων ύπαρξης του Νεοελληνικού Κράτους. Σε μια τέτοια διαδικασία η διεισδυτική σκέψη του Οδυσσέα Ελύτη είναι πολύτιμη όχι μόνον ως αναφορά ή ως πηγή αποφθεγματικών φράσεων, αλλά και ως αποκαλυπτική και επίμονη έρευνα στις ρίζες των εννοιών.

Από τις εκδόσεις Ίκαρος κυκλοφορεί το μυθιστόρημα του/της Marieke Lucas Rijneveld, «Δυσφορεί η νύχτα», σε μετάφραση του Άγγελου Αγγελίδη και της Μαρίας Αγγελίδου. Ένα ανατριχιαστικό και ταυτόχρονα γοητευτικό λογοτεχνικό ντεμπούτο που τιμήθηκε το 2020 με το βραβείο International Booker, μετατράπηκε σε παγκόσμιο εκδοτικό φαινόμενο και μεταφράζεται ήδη σε περισσότερες από 14 γλώσσες. Γραμμένο με ιδιαίτερα ωμή και λυρική γλώσσα, το μυθιστόρημα του/της Marieke Lucas Rijneveld ―το νεότερο άτομο που έχει αποσπάσει το βραβείο International Booker― αποτελεί ένα συγκινητικό πορτρέτο μιας θρησκόληπτης οικογένειας που προσπαθεί να διαχειριστεί τον πόνο της απώλειας.

25 Αυγούστου 1957: Η αποικία λεπρών στη Σπιναλόγκα κλείνει και ακολουθεί ένα γλέντι για την περίσταση στην Πλάκα, στο χωριό ακριβώς απέναντι. Οι υγιείς συναντούν τους πρόσφατα θεραπευμένους και όλοι μαζί τρώνε, χορεύουν και γιορτάζουν αυτή τη σπουδαία στιγμή απελευθέρωσης από τον φόβο και την αρρώστια.