Τον προσεχή Φλεβάρη συμπληρώνονται 3 χρόνια από την πρεμιέρα του “The Grand Budapest Hotel” και, όπως έχει γίνει γνωστό, η νέα ταινία του "Wes" Anderson βρίσκεται ήδη στα σκαριά. Ο αγαπημένος "Wes" θα δοκιμάσει για δεύτερη φορά την τύχη του στο είδος του animation, μετά το εξαιρετικό “Fantastic Mr. Fox” (2009).
Τo Artcore Magazine σε συνεργασία με τις εκδόσεις Διόπτρα βρίσκεται στην ευχάριστη θέση να σας προσφέρει ένα αντίτυπο του μυθιστορήματος του Ray Celestin, «Η τζαζ του δολοφόνου».
Φωτογραφία από Mohammad Ponir Hossain
29.11
2016
-
Στήλη: Επί Σκηνής \ Συνεντεύξεις
-
Αρθρογράφος: Artcore
Συνάντησα την Κόρα Καρβούνη ένα σαββατιάτικο απόγευμα στο Γκάζι, λίγες ώρες πριν την παράσταση «Λεωφορείο ο Πόθος», στην οποία πρωταγωνιστεί. Όπως μου είπε, φροντίζει πάντα να πηγαίνει νωρίτερα στο θέατρο, για να προετοιμάζεται ψυχικά και σωματικά γι' αυτό που θα ακολουθήσει επί σκηνής. Η ηθοποιός είναι ήρεμη, ευδιάθετη και χαμογελαστή και εκπέμπει μια πολύ όμορφη ενέργεια στο χώρο. Μιλά με αγάπη και θαυμασμό για τον χαρακτήρα της Blanche. Κουβεντιάσαμε για ώρα για τον Tennessee Williams, το θέατρο, την τέχνη.
Ο ζωγράφος Piet Mondrian φλέρταρε έντονα με τον κόσμο της αρχιτεκτονικής, φέρνοντας την καινοτομία με τα μινιμαλιστικά και γεωμετρικά έργα ζωγραφικής του. Ήταν μέλος του κινήματος τέχνης των αρχών του 20ού αιώνα, που είναι γνωστό ως De Stijl ή «Το Στυλ» (Νεοπλαστικισμός).
Φωτογραφία από Vincent H από το group του Artcore στο flickr
Night music that crawls under your skin strictly for night crawlers.
Μια ιστορία οργανωμένη σε μπλουζ κομμάτια, στη Νέα Ορλεάνη την εποχή της δολοφονίας του JFK και των μεγάλων ομιλιών του Martin Luther King. Μια ιστορία εκδίκησης και ταυτόχρονα αγάπης, ενηλικίωσης και ταυτόχρονα επιστροφής στα παιδικά όνειρα. Η ιστορία της Ζόλα, που ήθελε να γίνει η επόμενη Etta James και μιας παρέας αντρών που την ενώνει ένα ένοχο μυστικό.
Φωτογραφία από Toby Harvard
Γνωρίζατε ότι...
Φωτογραφία από Navesh Chitrakar
24.11
2016
-
Στήλη: Επί Σκηνής \ On Stage-Gazette
-
Αρθρογράφος: Artcore
Πώς είναι μια ολόκληρη προσωπικότητα; Όπως κι αν είναι, αντέχεται;
Ο Γιασίν αφηγείται πως μεγάλωσε γρήγορα και πέθανε ακόμη πιο γρήγορα στο Σιντί Μουμέν, στην άκρη της πόλης της Καζαμπλάνκας, μαζί με τα έξι αδέρφια του, τη μητέρα του, που κάθε μέρα είχε να τα βγάλει πέρα με τη φτώχεια και τα ζωύφια και με έναν πατέρα πρώην εργάτη, χαμένο στη σιωπή και τις προσευχές. Η επίγεια κόλαση του τόπου του αναδίδει οσμές από τις χωματερές που έγιναν γήπεδα για ποδόσφαιρο, από το χασίσι και την κόλλα που σνιφάρεται, εικόνες από τις απαγορευμένες βουτιές στο αποξηραμένο ποτάμι και από τα γκαράζ των ξεχαρβαλωμένων μοτοποδηλάτων. Όταν λοιπόν τους υπόσχονται ότι ο παράδεισος βρίσκεται στην απέναντι πόρτα, τί έχουν να χάσουν ο Γιασίν και οι «φτωχοί» φίλοι του;
Ο χώρος της υποχώρησης, του Michael March
Όταν τα μάτια κλείνουν, τα όνειρα, οι κρυφές σκέψεις και οι κρυφοί πόθοι ξυπνούν. Όλα όσα δεν εκτυλίσσονται στην πραγματικότητα, παίρνουν σάρκα και οστά μέσα σ’ αυτό το σκοτάδι. Οι Aenaon συνεπαρμένοι από τον κόσμο των ονείρων, τον μετατρέπουν σε νότες και στίχους, φτιάχνοντας ένα δίσκο που δεν μπορεί να συγκριθεί με άλλους. Οι κύκλοι του avant-garde και του ακραίου ήχου οφείλουν να στρέψουν το βλέμμα τους σ’ αυτόν.
