Τιφλίδα, δεκαετία του 1980. Η Ιρίνα Νόζατζε, κόρη εργάτη σαπωνοποιίας, δημοσιογράφος στην εφημερίδα Χρονικά της Σοβιετικής Γεωργίας, περνάει τις μέρες της αντιγράφοντας δελτία για την αγροτική παραγωγή και τα επιστημονικά επιτεύγματα της σοσιαλιστικής δημοκρατίας. Τίποτα δεν συμβαίνει.
Ελληνισμός της διασποράς, 1791-1913. Βραΐλα, Βιέννη, Κωνσταντινούπολη, Αμβέρσα. Με φόντο την πλούσια τοιχογραφία μιας εποχής χωρίς επιστροφή και με άξονα τις συνέπειες που επέφεραν στη φύση και τη ζωή των ανθρώπων δυο μεγάλες οικολογικές καταστροφές στον ποταμό Δούναβη, τέσσερις Ελληνίδες, ...
Σε έναν τόπο πλούσιο σε παραδόσεις, όπου οι άνθρωποι δεν παύουν να διαπνέονται από αυστηρότατες ηθικές αρχές, υπάρχουν σχέσεις που θεωρούνται ανάρμοστες, ακόλαστες, σχεδόν διαβολικές. Η Μαρία Μανταλένα παρακολουθεί έντρομη, με αδιάκοπη αγωνία, την εξέλιξη των συναισθημάτων που παρασέρνουν την ψυχή του γιου της Πάουλο, του νεαρού καθολικού ιερέα σε μια μικρή κοινότητα της Σαρδηνίας, στο φανταστικό χωριό Άαρ. Η μητέρα, λοιπόν, προσπαθεί απεγνωσμένα να τον απομακρύνει από το κακό που η ίδια βλέπει να τον απειλεί, δηλαδή τον δυνάμει ολέθριο έρωτά του για την Ανιέζε, ενόσω ακριβώς ο Πάουλο διχάζεται και παλεύει μεταξύ ενοχής και επιθυμίας, πίστης και αμαρτίας.
Ένας σπουδαίος συγγραφέας στο κύκνειο άσμα του. Στην τελευταία αυτή συλλογή του ο Δημήτρης Πετσετίδης προσεγγίζει με ευαισθησία και ανθρωπιά ατομικά και συλλογικά τραύματα της Κατοχής, του Εμφυλίου αλλά και της Χούντας. Προσωπικά βιώματα, μνήμες που ξεκινούν από τα παιδικά ακόμη χρόνια, γίνονται επεισόδια ενός μεγάλου δράματος. Το «Μακριά από το ποτάμι» είναι η μυθοπλασία της μνήμης. Ένα βιβλίο για την αγριότητα και τον παραλογισμό μιας εποχής που στοίχειωσε ανεπανόρθωτα την ελληνική κοινωνία και τις γενιές που ακολούθησαν.
Στη νουβέλα της Έλλης Λαμπρίδη «Καπνός ήταν…» περιγράφεται η γνωριμία της με τον Νίκο Καζαντζάκη το 1918 στη Ζυρίχη, η αρχή και η εξέλιξη του αισθηματικού τους δεσμού και οι περιηγήσεις τους σε διάφορα μέρη της Ελβετίας μέχρι τον αποχωρισμό τους.
Ο Βλαδίμηρος Δημητριάδης, ο πρωταγωνιστής του «Σπλιτ!», επιστρέφει στα είκοσί του χρόνια, στο 1983, «τότε που άρχισαν όλα». Διωγμένος από το σπίτι, συμμετέχει στην κατάληψη της σχολής του, ζει αμλετικά διλήμματα, τζογάρει, συλλαμβάνεται, ερωτεύεται, προσπαθεί να λύσει το βιοποριστικό του πρόβλημα. Όλ’ αυτά λίγο πριν από την έλευση του οργουελικού 1984.
Μια χορογραφία ενός πλήθους επώνυμων πελατών και ανώνυμων υπαλλήλων ζωντανεύει την ατμόσφαιρα του πιο εμβληματικού ξενοδοχείου της πλατείας Συντάγματος.
Μια autofiction μαρτυρία, ένα ημερολόγιο από μίλια τρελών νυχτερινών πτήσεων που ξεκινούν από τη Θράκη, τη Θεσσαλονίκη και την Αθήνα, καταλήγοντας στη Νέα Υόρκη του συγγραφέα-μυστήριο Τζέι Ντι Σάλιντζερ.
Φωτογραφία από Antonio E. Ojeda
Ένα υβρίδιο μυθιστορήματος ενηλικίωσης, θρίλερ μυστηρίου και μαύρης κωμωδίας – ένα λογοτεχνικό ντεμπούτο που μεταφράστηκε σε όλη την Ευρώπη. Τι θα γινόταν αν µπορούσες να εκδικηθείς ένα ολόκληρο χωριό;
Το τιμημένο με βραβείο Goncourt αριστουργηματικό μυθιστόρημα για τα μεγάλα προβλήματα που βασανίζουν τη συνείδηση του σύγχρονου ανθρώπου: ηθική και πολιτική ενώπιον ζωής και θανάτου.
Η συνέχεια του μπεστ σέλερ «Πέπλο σιωπής» – μυθιστόρημα του κύκλου του Μπέλφαστ. Αστυνομικό μυθιστόρημα της χρονιάς (2015) σύμφωνα με τους New York Times, τους Los Angeles Times, τους Irish Times.
«Ένα βιβλίο που προσεγγίζει τις πιο έντονες εμμονές του συγγραφέα: το βάρος του παρελθόντος, τα λάθη της μνήμης, τον τρόπο με τον οποίο διασταυρώνονται οι ζωές μας με τον πολιτικό κόσμο, και τη σημασία της άποψης για τις κοινωνίες μας.»
Ο Σαλβαδόρ είναι ένας μεσήλικας σκηνοθέτης σε καλλιτεχνική και προσωπική κρίση. Όταν η ταινιοθήκη της Μαδρίτης αποφασίζει να προβάλει την αποκατεστημένη κόπια μίας τριακονταετούς ταινίας του, προσκαλώντας τον δημιουργό να προλογίσει και να συμμετάσχει σε ένα Q and A με το κοινό μετά την προβολή, εκείνος αποφασίζει ότι είναι έντιμο να προσκαλέσει και τον Αλμπέρτο, πρωταγωνιστή της ταινίας του. Μόνο που οι δυο τους έχουν να βρεθούν τριάντα χρόνια, ακριβώς με το πέρας των γυρισμάτων του φιλμ, οπότε και διαπληκτίστηκαν έντονα σχετικά με την ερμηνεία του ηθοποιού. Η επικείμενη συνάντηση των δύο ανδρών αναστατώνει τη λημνάζουσα δυστυχία του Σαλβαδόρ, φέρνοντας στο νου του θύμισες από όλη του τη ζωή που τον καθόρισαν αλλά και έναν ανεξερεύνητο φόβο θανάτου.
Ξανά λοιπόν εδώ, με 2-3 ταινίες που είδαμε το Παρασκευοσάββατό μας!
Φωτογραφία από Yasin Akgül
Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, ημέρα 1η. Κι οφείλουμε σ’ αυτήν τις σύντομες σπονδές μας, με το ίδιο ηθικό χρέος που οφείλει κάποιος τις ευχές του στη μεγαλύτερη γιορτή της πόλης (και της Ελλάδας!). Ένα μικρό οδοιπορικό σε φιλμ και θεματικά τμήματα, σαν στάση ταξιδιώτη «κάτω από σκιερό δεντρί». Κι ο πιο προσιτός κι «ευανάγνωστος» τρόπος για να πάρετε μια κάπως αντιπροσωπευτική δόση αυτής της λαμπρής τελετής του σινεμά, είναι να κεντρίσουμε το ενδιαφέρον σας με μερικές φράσεις-κλειδιά και κάποιες σκόρπιες, άτακτες ιδέες που ξυπνούν μονάχα μέσα σε μια αίθουσα προβολής. Κάθε ταινία έχει τις συνδηλώσεις της! Αυτές είναι που μαζεύουμε στο τέλος κάθε μέρας και καταστρώνουμε με απέραντη αγάπη ένα μικρό ψηφιδωτό στιγμών. Ένα μικρό αλλά αχανές πέλαγος τυχαίων σκέψεων για (σχεδόν) τυχαίες συμμετοχές του Φεστιβάλ.
Γιατί γιορτάζεται άραγε ο Κινηματογράφος; Γιατί μια πόλη να δονείται στους ρυθμούς του σελιλόιντ; Είναι μάλλον γιατί το Σινεμά, η υψίστη των Τεχνών μέσα σ’ ολόκληρη την ποιητική διαδρομή του ανθρώπου, είναι και η πιο ισχυρή φιλοσοφική απόδειξη που διαθέτουμε για την ύπαρξη του Εγώ και της πραγματικότητας των άλλων. Επειδή το κινηματογραφικό μέσο θα ήταν αδιανόητα κενό χωρίς τους ανθρώπους που το συναποτελούν. Από την παραγωγή μέχρι το δέκτη, από την τεχνική επιμέλεια μέχρι τη σκοτεινή αίθουσα, από την ανυπαρξία στην ύπαρξη, μια ταινία μετουσιώνεται και σχηματοποιείται διαρκώς ώστε να χωρέσει στα μάτια των θεατών της. Γίνεται ένας γρίφος με τόσες λύσεις όσοι κι οι άνθρωποι που μπαίνουνε στην προβολή.
Στο «Κουαρτέτο του Χάρλεμ», το τελευταίο και εκτενέστερο μυθιστόρημά του, ο James Baldwin χρησιμοποιεί ως φόντο το κίνημα για τα πολιτικά δικαιώματα των μαύρων, που συντάραξε τις ΗΠΑ τη δεκαετία του ’60, για να αφηγηθεί ένα επικό άσμα αγάπης, πάθους, πένθους και οργής, όπου η δυναμική των φυλετικών και σεξουαλικών σχέσεων καθορίζει σε καταλυτικό βαθμό τον αέναο αγώνα του ανθρώπου να παραμείνει άνθρωπος.
Έργο μελαγχολικής ομορφιάς, χρονικό του τέλους του φρανκισμού, οικογενειακή σάγκα, στοχασμός για την τέχνη, φιλόδοξο ιστορικό και κοινωνικό μυθιστόρημα, η «Σκιά του ευνούχου» είναι γραμμένη με απαράμιλλο ύφος και μοναδική δεξιοτεχνία.
Ο Ιωάννης Καποδίστριας είχε ένα όραμα για την Ελλάδα. Θα μείνει στην Ιστορία σαν μια ευκαιρία που χάθηκε. Μέσα από τη δική του αφήγηση ζούμε τα πιο σημαντικά γεγονότα του τόπου αλλά και τις προσωπικές στιγμές του Καποδίστρια μέχρι τις 27 Σεπτεμβρίου του 1831 που πέφτει νεκρός από τους Μαυρομιχάληδες στην είσοδο μιας εκκλησίας του Ναυπλίου.
Στην «Εύα», το δεύτερο βιβλίο με τους πρωταγωνιστές που ο Ρεβέρτε παρουσίασε στο «Φαλκό» (Εκδ. Πατάκη, 2018), η πραγματικότητα και η φαντασία συνδυάζονται αριστοτεχνικά μέσα στο παραμυθένιο σκηνικό της Ταγγέρης της δεκαετίας του ’30.
Ο «Τελευταίος τσάρος» είναι το πορτρέτο ενός μοιραίου ηγεμόνα αλλά και μια εισαγωγή στην ιστορία της Ρωσίας και της Σοβιετικής Ένωσης. Η ιστορία που αφηγείται ο Robert Service είναι μια ιστορία πολυπρόσωπη: εκτός από τους πρωταγωνιστές –μέλη της αυτοκρατορικής οικογένειας, πολιτικούς και επαναστάτες–, εμφανίζονται απλοί Ρώσοι πολίτες, ακόλουθοι των Ρομανόφ, φίλοι και εχθροί• η δική τους μοίρα, η συχνά τραγική, συμπληρώνει αυτή τη μεγάλη ιστορική τοιχογραφία.
Ιστορίες από τη σύντομη διαδρομή του καθημερινού συρμού, μέχρι τη στιγμή που το βαγόνι αδειάζει, λίγο πριν ο σταθμός γίνει «τερματικός» και όλες οι σκέψεις ξεκινήσουν απ’ το σημείο αυτό.
Μια παρέα φοιτητών, ένα καλοκαίρι του ’90, κάνει ελεύθερο κάμπινγκ, όταν ο Νικόλας, ο πιο χαρισματικός απ’ όλους, πνίγεται στην προσπάθειά του να βγάλει έναν ροφό από τη θάλασσα. Ο πατέρας πενθεί τον γιο του· οι φίλοι θυμούνται και εξιδανικεύουν τον πεισματάρη φίλο τους.
Το λογοτεχνικό ορόσημο της φεμινιστικής και λεσβιακής λογοτεχνίας. H ιστορία πάθους που θαύμασαν ο Joyce, ο Faulkner, ο Dylan Thomas, ο Ford Madox Ford.
Η δεύτερη συγκλονιστική περιπέτεια του Αρον Φαλκ μετά το μπεστ σελερ «Η ξηρασία».
Οι περιπέτειες του θρυλικού Καζανόβα και οι δολοπλοκίες σε βάρος του, στην παρακμιακή Βενετία του 18ου αιώνα.
Θεσσαλονίκη, παραμονές του Β΄ Παγκόσμιου πολέμου: Πάθη, ανταγωνισμοί, ένοχα μυστικά θα έρθουν όλα στο φως καθώς οι ήρωες αυτού του ιστορικού μυθιστορήματος καλούνται να αντιδράσουν και να πάρουν θέση σ’ έναν κόσμο που αλλάζει δραματικά.
Φωτογραφία από Simone Mantia
Το πρώτο μυθιστόρημα της Ιρλανδής συγγραφέα Sally Rooney, «Συζητήσεις με φίλους» (Πατάκης, 2019), θα μπορούσε να είναι μία σε βάθος μελέτη χαρακτήρων τους οποίους λίγο έως πολύ αναγνωρίζουμε και συναντάμε στην καθημερινότητά μας. Κοινό στοιχείο τους είναι η γοητεία και ο τρόπος που επιδρά στους γύρω τους. Όμως, η γοητεία τους είναι επιφανειακή και στα κομβικότερα σημεία της αφήγησης οι χαρακτήρες δεν ξεδιπλώνουν τις προσδοκώμενες δυνατότητές τους. Υπάρχει μία διαρκής διακύμανση στα συναισθήματα και αναντιστοιχία στη δράση που άλλοτε απογοητεύει, άλλοτε εκπλήσσει, το ενδιαφέρον όμως ξεθωριάζει γρήγορα στις επόμενες σελίδες.
Φωτογραφία από Tasos Biris
Η επική διαμάχη δυο μεγαλοφυών εφευρετών. Μια μυθιστορηματική εξιστόρηση της μετάβασης των Η.Π.Α. στην εποχή του ηλεκτρισμού.
Καταδιώκοντας τα φαντάσματα του πολέμου. Ένα ιστορικό μυθιστόρημα με καταιγιστική δράση τοποθετημένο στον απόηχο του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου.
Το μυθιστόρημα με το οποίο άρχισε να εδραιώνεται η φήμη του Thomas Hardy χάρη στον αξιομνημόνευτο χαρακτήρα του ήρωα του και τις διαρκείς ανατροπές στην πλοκή.
Σαν κωμωδία ή σαν τραγωδία. Σ’ ένα διαρκές μουρμουρητό. Μαγεμένη αλλά και φοβισμένη, περιδεής, εμπρός στο ασφυκτικά αραχνοειδές πλέγμα που όλους μάς περιέχει. Πρωτοπρόσωπη αφήγηση, μονόλογος εσωτερικός αλλά και εξωστρεφής, παρλάτα απελπισμένη, διασκεδαστική, ήπια, επιθετική. Μια γυναίκα –ή και μια κοινωνία– στα όριά της. Μια περιδιάβαση στην Αθήνα του σήμερα μέσα από τη ματιά μιας ηλικιωμένης, θεατρικής Αθηναίας.
To Artcore Magazine σε συνεργασία με τις εκδόσεις Ψυχογιός βρίσκεται στην ευχάριστη θέση να σας προσφέρει δύο αντίτυπα του βιβλίου του Γιούνας Γιούνασον, «Ο εκατοντάχρονος που ανέβηκε στο αερόστατο και εξαφανίστηκε».
Φωτογραφία από Toru Hanai
Ο Μιχάλης Μαλανδράκης σε αυτό το πρώτο του πεζογράφημα αποτυπώνει, με ρεαλισμό και διεισδυτικότητα, μια όψη της σύγχρονης ζωής που έχουμε την τάση να την παραβλέπουμε: του μετανάστη που, ζώντας για πολλά χρόνια ανάμεσα σε δύο πατρίδες, δεν ανήκει πια σε καμία· του ανθρώπου που αισθάνεται μετέωρος και ξένος όπου κι αν βρεθεί, αλλά επιμένει να διεκδικεί μια καλύτερη θέση στη ζωή και κυνηγάει το όνειρό του μέχρι τέλους. Κι ας γνωρίζει ότι η πραγματικότητα συντρίβει, συνήθως, όποιον δεν κατορθώνει να βρει μια θέση μέσα σε αυτήν.
Το πολυαναμενόμενο sequel του "Breaking Bad" μόλις έκανε πρεμιέρα στο Netflix! Αξίζει τελικά να το δει κανείς, λάτρης ή μη της σειράς;
Έντονο και συχνά τοξικό διαδικτυακό debate, μάχη στα χαρακώματα της ιδεολογικής οικειοποίησης, συλλογική πρόσληψη που κατακερματίζεται σε ετερόκλητες ροές από ενθουσιώδη fanbase μέχρι τα πρόθυρα ηθικού πανικού: Αυτός είναι πάνω κάτω σήμερα ο “Joker” του Todd Phillips, προορισμένος σχεδόν από τα πρώτα του teaser στο να αποτελέσει ένα συμβάν στην μαζική κουλτούρα.
Η πνευματική αναμέτρηση με το έργο του κινηματογραφικού πατέρα Bergman είναι για όλους ανεξαιρέτως μια διαρκής κι αειφόρος διαδικασία, κατά την οποία διαφαίνονται συνεχώς -με σισύφεια σχεδόν επαναληψιμότητα- νέες προοπτικές ανάλυσης, και προστίθενται από εποχή σε εποχή καινούργιες, επικαιροποιημένες θεωρητικές κι αισθητικές προσεγγίσεις. Κι όταν σου δίνεται η ευκαιρία να απολαύσεις ένα από τα πιο στιβαρά και πολυδαίδαλα αριστουργήματά του στις φυσικές του διαστάσεις, δεν γίνεται να την αφήσεις ανεκμετάλλευτη. Κάτι θα έχει πάλι να σου πει. Κι έτσι, σε επανακυκλοφορία αυτήν την εβδομάδα η «Σιωπή». Το φιλμ που συγκλόνισε τον Wim Wenders και διαπέρασε τη φιλμογραφία του Tarkovsky· ένας από τους λαμπρότερους καλλιτεχνικούς φάρους του δυτικού πολιτισμού.
Η πρώτη περιπέτεια του Πέπε Καρβάλιο.
Καλοκαίρι του 2018: ένας υπέργηρος συνταξιούχος αρεοπαγίτης αποφασίζει να αφηγηθεί τις μνήμες, τα βιώματα, αλλά και τους έρωτές του σε μια διδακτορική φοιτήτρια.
Φωτογραφία από George Kokkos
Το «Με λένε Κόκκινο» –ένα βιβλίο του βραβευμένου με Νόμπελ Λογοτεχνίας Ορχάν Παμούκ για την τέχνη και την καλλιτεχνική αφοσίωση, τον έρωτα και τον θάνατο, καθώς και τη σχέση της Ανατολής με τη Δύση– συνδυάζει με συναρπαστικό τρόπο το φιλοσοφικό με το αστυνομικό μυθιστόρημα.
Ο βραβευµένος µε Strega για τα «Οχτώ βουνά» (Εκδ. Πατάκη, 2018) Πάολο Κονιέττι αφηγείται στο «Αγρίµι» την ιστορία ενός αγώνα µε χέρια γυµνά ενάντια στον πόνο, για να ξαναβρεί ο άνθρωπος τον εαυτό του. Το «Αγρίµι» είναι µια ωδή στη δύναµη του φυσικού κόσµου, στην αναγκαιότητα της διαρκούς πνευµατικής αναζήτησης, στην ικανότητα του πνεύµατος να προσαρµόζεται στη ρευστότητα της ζωής.
Ο «Κυνηγός Κουνελιών» αναδείχτηκε το πρώτο σε πωλήσεις μυθιστόρημα στη Σουηδία το 2016, καθώς και το πρώτο σε πωλήσεις αστυνομικό μυθιστόρημα στη Νορβηγία την ίδια χρονιά.
Το «Μηχανές σαν κι εµένα» είναι ένα ανατρεπτικό µυθιστόρηµα που θέτει το ερώτηµα αν µια µηχανή µπορεί να κατανοήσει την ανθρώπινη καρδιά ή αν, τελικά, εκείνοι από τους οποίους λείπει η κατανόηση και η ενσυναίσθηση είναι οι ίδιοι οι άνθρωποι.
Το μυθιστόρημα «Ένα άλλο Μπρούκλιν» φωτίζει με σπαρακτικό τρόπο τη μεταβατική περίοδο κατά την οποία το παιδί πορεύεται προς την εφηβεία και η πολύτιμη αθωότητα έρχεται αντιμέτωπη με τους απτούς κινδύνους της ενηλικίωσης. Με πρόζα κομψή και λυρική, ευαίσθητη και τρυφερή, η Jacqueline Woodson ζωντανεύει τις μνήμες της ηρωίδας της, σκιαγραφώντας την ιστορία μιας φιλίας που τα ίχνη της παρέμειναν ανεξίτηλα μέσα στον χρόνο. Πρόκειται για ένα συναρπαστικό βιβλίο, το οποίο φέρει την υπογραφή μίας από τις πιο προικισμένες Αμερικανίδες μυθιστοριογράφους.
