Το κίνημα De Stijl δημιουργήθηκε στην Ολλανδία στις αρχές του προηγούμενου αιώνα μα κατάφερε να καθιερωθεί και να επηρεάσει πολλούς και ποικίλους τομείς σε όλο τον κόσμο μέχρι και σήμερα.
Εναρκτήρια πλάνα μαγευτικής φυσικής ομορφιάς. Αδάμαστης απέναντι στις ανθρώπινες ορέξεις, ανθεκτικής στο πέρασμα του χρόνου. Με σφήνες από κατάλοιπα θανάτου. Παρατημένες βάρκες που λιμνάζουν και βαλτώνουν. Το κουφάρι ενός κήτους που έχει ξεβραστεί στην ακτή. Μία αύρα κάπως μυστικιστική. Κάτι αδιόρατο και πανίσχυρο που υπήρχε από τη χαραυγή του χρόνου και έχει ως μόνη αποστολή να καταδυναστεύσει. Η μοίρα του ανθρώπου μοιάζει αναπόδραστη. Εν τέλει, αργά ή γρήγορα, με τον ένα τρόπο ή τον άλλο, θα υποκύψει. Ένα φαύλος κύκλος, από τον οποίο δεν μπορούμε να ξεμπλέξουμε. Ναι, είναι μάλλον απαραίτητο να είσαι ένας σκηνοθέτης του διαμετρήματος του Αντρέι Ζβιάγκιντσεφ για να μην πέσεις στην παγίδα ενός μονόπατου μανιφέστο ντετερμινισμού. Ο Ζβιάγκιντσεφ φτιάχνει μια ταινία ανάλογη του δικού του καλλιτεχνικού βεληνεκούς. Μία ταινία ογκώδη και πελώρια που σκοτεινιάζει τον ουρανό του θεατή. Τον καταπίνει και τον ξερνοβολά μουδιασμένο και αμήχανο.
Η Τέχνη βρίσκεται παντού, ολόγυρά μας. Στα γκράφιτι, στις αφίσες, στο χρώμα των τοίχων, στα έπιπλα, στα τραγούδια, στα βιβλία, στη φύση, παντού. Θα μας αρέσει κάτι και ίσως το φωτογραφίσουμε, θα μας εμπνεύσει κάτι άλλο και μπορεί να το ζωγραφίσουμε, θα ονειρευτούμε έναν διαφορετικό κόσμο και θα τον δημιουργήσουμε. Και να που η τύχη θα τα φέρει έτσι και θα γνωρίσουμε ανθρώπους που εμπλέκονται με την Τέχνη με τον ένα ή τον άλλον τρόπο. Η κουβέντα μαζί τους θα κυλήσει αυθόρμητα, γύρω από το αγαπημένο μας θέμα. Ένας από αυτούς τους ανθρώπους είναι και η Άννα Κάντα. Όταν της ζήτησα να μοιραστεί μαζί μου τις σκέψεις της, δεν δίστασε να μου δώσει μια απολαυστική συνέντευξη.
Ξέρετε πως αποκαλείται πλέον η αδυναμία των ανθρώπων να ζήσουν με τους κατώτατους μισθούς στην Ελλάδα του 2015; Μάλλον ξέρετε γιατί την έχουμε ενσωματώσει και εμείς οι ίδιοι ως ηλίθιοι, μετατρέποντας το αυτονότητο (και κεκτημένο με αίμα) δικαίωμά μας στην εργασία με ανθρώπινους όρους και ασφάλεια, σε ζήτημα φιλανθρωπίας: humanitarian issue (=ανθρωπιστικό ζήτημα), έτσι απεκάλεσε ο δημοσιογράφος του BBC Mark Lowen το ζήτημα του minimum wage, εκφράζοντας την ψευτοενοχική ευαισθησία του (πρώην δήθεν) αποικιοκράτη. Τα συμβόλαια μηδενικής αμοιβής στη χώρα του, (0 hours contracts) πώς τα αποκαλεί άραγε; Μαγικά; Γιατί αν έχεις τέτοια, και άνεργος δεν θεωρείσαι και να ζήσεις είναι αδύνατον: Φιλοσοφικόν παράδοξον της εποχής μας.
Όταν οι αμερικανικές ταινίες κυκλοφορούν στην Πολωνία, δεν χρησιμοποιούνται οι ίδιες αφίσες με αυτές της Αμερικής. Λαμβάνεται καλλιτεχνική άδεια και στη συνέχεια παρουσιάζεται –μέσω της νέας αφίσας- μία σουρεαλιστική άποψη της ταινίας. Σε αντίθεση με τις απλές αμερικανικές αφίσες, όλες οι πολωνικές έχουν «νόημα», αν τις κοιτάς επίμονα για αρκετή ώρα.
20.02
2015
-
Στήλη: Επί Σκηνής \ PerfOrMatiVe wOr(L)ds
-
Αρθρογράφος: Δέριk'ο Μaλού
Βirdman, μια ταινία για την πτώση του Θεάτρου, σε μια εποχή που αναδεικνύει την πραγματικότητα ως έννοια πιο σχετική από την αλήθεια.
Επιτέλους! Οι ολυμπιακοί του σινεμά, τα Oscar του 2015 αποκτούν ενδιαφέρον! Με δυνατές και άξιες κατά το πλείστον υποψηφιότητες αλλά και με... τις γνωστές κλασικές οσκαρικές προβλεψιμότητες (Πάλι αυτή;;;!!!!). Να ντυθείτε γκλάμουρους για να τα παρακολουθήσετε. Και να έχετε χαρτομάντηλα, μπορεί να είναι συγκινητικό. Μπορεί πάλι και όχι...
Για την καλλιτέχνη και εικονογράφο Rebecca Guay, αυτό που δίνει αξία σε ένα έργο τέχνης είναι η ενεργοποίηση του συναισθηματικού κόσμου του θεατή, η οποία οφείλεται κατά κύριο λόγο στην παρουσία της ανθρώπινης μορφής. Ένας διαφορετικός κόσμος γεννιέται μέσα από τους πίνακές της. Σε αυτόν, οι συνήθως γυμνές φιγούρες εμπλέκονται με τη φύση και αναμεταξύ τους και συχνά αιχμαλωτίζονται στο ενδιάμεσο μιας κίνησης.
Αντικείμενα υψηλής ραπτικής ή εκθεσειακά αντικείμενα;
Το μεγαλύτερο Φεστιβάλ μουσικού Ντοκιμαντέρ, In-Edit Festival, πραγματοποιείται για δεύτερη χρονιά στη χώρα μας και για πρώτη φορά σε δύο διαφορετικές εκδόσεις: ATHENS EDITION, από τις 19 μέχρι τις 25 Φεβρουαρίου και THESSALONIKI EDITION στα τέλη Απριλίου.
Το βιβλιοπωλείο Κωνσταντινίδης και το Thinkfree.gr παρουσιάζουν τη Victoria Hislop σε μία διαφορετική συζήτηση από τις άλλες.
Ας είμαστε ειλικρινείς. Όταν σκέφτεσαι hip hop, τι έρχεται στο μυαλό; Αμερικανική αστική μουσική, υποβαθμισμένες γειτονιές, φτώχεια, βιοπάλη, χαμηλό μορφωτικό επίπεδο, πυρωμένοι στίχοι, δυναμικά beats, νεοπλουτισμός και baggy παντελόνια. Σε μεγάλο βαθμό είναι έτσι. Αλλά δεν είναι μόνο έτσι. Και δεν είναι μόνο έτσι, εξαιτίας τύπων σαν κι αυτόν.
Από το Κιλκίς στη Θεσσαλονίκη, από τη Θεολογική Σχολή στο θέατρο και από εκεί Αθήνα για να καταλήξει στο Λονδίνο και να μοιράζει τον χρόνο του ανάμεσα σε δραματικές σχολές, θεατρικές παραστάσεις, τηλεοπτικά σποτ και διδασκαλία δράματος. Ο Κωνσταντίνος Καβακιώτης είναι το λιγότερο πολυάσχολος, το... περισσότερο ταλαντούχος και πολίτης (και δάσκαλος) του κόσμου. Καταφέραμε να κλέψουμε λίγο από τον χρόνο του με τη βοήθεια του διαδικτύου και του ζητήσαμε να μας πει: τελικά τα ταλέντα στην Ελλάδα επιβιώνουν μόνο στο εξωτερικό ή εντέλει η καρδιά της χώρας μας δεν χτυπά χωρίς τους καλλιτέχνες της;
Οι φωτογραφίες είναι πλέον αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς μας και πολύτιμο τεκμήριο των ευτυχισμένων και μοναδικών στιγμών μας. Η φωτογραφία γάμου ειδικά, είναι μια μεγάλη και αρκετά επικερδής επιχείρηση στην οποία μπορείς να συναντήσεις από τους χειρότερους μέχρι και τους καλύτερους φωτογράφους. Εδώ θα συναντήσουμε μερικούς από τους καλύτερους.
Ο 71χρονος Μike Leigh, στην πρόσφατή του ταινία «Κύριος Τέρνερ», παρουσιάζει με μαεστρία και ειλικρίνεια, το τελευταίο τέταρτο της ζωής του σπουδαίου ρομαντικού ζωγράφου J.M.W. Turner: Ένα κομμάτι της ζωής του, αφηγηματικά φτωχότερο από τα ταραχώδη παιδικά του χρόνια, την εφηβεία του ως μια πρώιμη καλλιτεχνική ιδιοφυία και την εκκεντρική νεότητά του. Νοηματικά όμως πλουσίου και ερμηνευτικά απαιτητικού. Ο πρωταγωνιστής Timothy Spall εκμεταλλεύεται την ευκαιρία και αποδίδει μοναδικά έναν εξαιρετικά σύνθετο, αληθινό και ιδιόρρυθμο χαρακτήρα. Ο Leigh, με τη συνδρομή του κινηματογραφιστή Dick Pope, επικεντρώνεται δικαίως σε αυτόν, δημιουργώντας γύρω του με ομορφιά, χιούμορ και προσοχή στη λεπτομέρεια, έναν κόσμο που καταρρέει και αλλάζει.
Σάββατο βράδυ στη Θεσσαλονίκη. Μια βραδιά που περιμέναμε εδώ και μήνες. Ο καιρός είναι βροχερός και υγρός, αλλά η ατμόσφαιρα έξω από το Fix Factory of Sound είναι ζεστή από τον κόσμο που περίμενε έξω, αρκετοί από αυτούς για να προμηθευτούν εισιτήριο.
Στις εικόνες του, ο Ιρανός Hossein Zare, πλάθει έναν κόσμο βγαλμένο από κάποιο όνειρο. Μέσα σε αυτόν, μια ανθρώπινη φιγούρα, μόνη, βρίσκεται σε μια αναζήτηση που δε φαίνεται να έχει τέλος.
Η ιστορία της Σελήνη Λάμπρου που κέρδισε το τρίτο βραβείο στον 1ο Διαγωνισμό Short Story του Artcore Magazine.
El Club (The Club), του Πάμπλο Λαραΐν / Knight of Cups, του Τέρενς Μάλικ / Meurtre à Pacot (Murder in Pacot), του Ραούλ Πεκ / Dyke Hard, της Μπίτε Άντερσον... στη Berlinale 2015
45 Years, του Άντριου Χέι / Journal d’une Femme de Chambre (Diary of a Chambermaid), του Μπενουά Ζακό / The Queen of the Desert, του Βέρνερ Χέρτσογκ / Nobody Wants the Night (Nadie Quiere la Noche), της Ισαμπέλ Κοϊσέτ / Love and Mercy, του Μπιλ Πόλαντ... στη Berlinale 2015
Ο Βύρωνας Θεοδωρόπουλος δίνει παραστάσεις κωμωδίας από το 2011. Και σε αυτή τη συνέντευξη, μας εξηγεί πολλά και διάφορα. Πώς ωριμάζει και βελτιώνεται ένας stand up comedian κι από πού αντλεί υλικό. Για την άνθιση της κωμωδίας στην Ελλάδα και για τα 14 ένσημά του στην κατηγορία του ΙΚΑ «Ακροβάτες Γελωτοποιοί ή/και Κλόουν». Για τους λόγους που μας φαίνεται αστείο το σεξ. Για το ποιους κωμικούς θαυμάζει και για το πότε το χιούμορ αγγίζει κορυφές. Για την απορία του γιατί ο Μπιλ Κόσμπι έπρεπε να ναρκώσει γυναίκες για να ερωτοτροπήσει μαζί τους, ενώ αυτές θα ήταν πρόθυμες, ακόμη και ξύπνιες.
"American Sniper", "Big Eyes", "Foxcatcher", "Mr. Turner", "The Imitation Game", "Selma", "The Theory of Everything", "Wild" αυτή είναι η βασική λίστα των ταινιών που έχουν τις περισσότερες ή σημαντικότερες υποψηφιότητες για Όσκαρ, έχουν κερδίσει ήδη Χρυσές Σφαίρες, έχουν πρωταγωνιστήσει στην επικαιρότητα, είτε επειδή άγγιξαν αμφιλεγόμενα πολιτικά θέματα ("Αmerican Sniper", "Selma") είτε λόγω της τεράστιας προώθησής τους ("Unbroken") είτε απλώς χάριν σε αυτήν καθεαυτή την καλλιτεχνική ή και εμπορική τους επιτυχία.
Και αυτόν τον χρόνο οι απώλειες προσωπικοτήτων στο παγκόσμιο μουσικό στερέωμα είναι δυσαναπλήρωτες. Αυτήν τη φορά στο «Μουσικολογώντας» θα αναφερθούμε σε μουσικούς ήρωες που έφυγαν από κοντά μας αφήνοντας ένα μεγάλο κενό...
Η ιστορία της Molly de Winter που κέρδισε το δεύτερο βραβείο στον 1ο Διαγωνισμό Short Story του Artcore Magazine.
Η ιστορία της Αναστασίας Δεληγιάννη που κέρδισε το πρώτο βραβείο στον 1ο Διαγωνισμό Short Story του Artcore Magazine.
Μία επικείμενη θεατρική παράσταση στο Μπρόντγουεϊ. Η πρεμιέρα πλησιάζει απειλητικά. Βρυχάται, είναι αιμοβόρα, και απειλεί το εύθραυστο ψυχισμό όλων των εμπλεκόμενων. Ένας πρώην χολιγουντιανός σταρ που άφησε τη φήμη και τα λεφτά του να «πετάξουν» και τώρα πασχίζει να βρει την προσωπική εξιλέωση. Θέλει να βουτήξει στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ του κουλτουριάρικου νεοϋορκέζικου θεάτρου και να ξαναβαφτιστεί. Επιζητά την ποιότητα, την αναγνώριση, την αποδοχή. Την πλάνη της καλλιτεχνικής αθανασίας. Μετατρέπει αυτή την παράσταση σε ζήτημα ζωής και θανάτου. Οι εμμονές μας έχουν πάντα την τάση να διαστέλλονται, συστέλλοντας ταυτόχρονα όλο τον υπόλοιπο κόσμο, ο οποίος ξάφνου μας φαίνεται μια ανούσια μινιατούρα.
Οι αγαπημένοι Motorama από το Ροστόφ της Ρωσίας, στις 26 Ιανουαρίου του 2015, κυκλοφόρησαν το νέο τους άλμπουμ με τίτλο "Poverty".
