Αν ρωτούσατε τους περισσότερους που είναι το Νόκεμστιφ του Οχάιο ή το Κολ Κρικ της Δυτικής Βιρτζίνια, δεν θα ήξεραν ούτε που πέφτουν στο χάρτη. Σας εγγυώμαι, όμως, ότι υπάρχουν. Το πώς και γιατί διασταυρώθηκαν οι δρόμοι τόσων ανθρώπων από εκείνα τα δύο μέρη, θα το μάθετε μόνο αν ακολουθήσετε την ιστορία του Άρβιν Γιουτζίν Ράσελ, ενός νεαρού αγοριού που μεγάλωσε παρακολουθώντας τον πατέρα του, να θυσιάζει ανθρώπους και ζώα προκειμένου να σώσει την καρκινοπαθή μητέρα του από τον θάνατο και εξελίχθηκε σε έναν βίαιο ενήλικα με έναν πολύ προσωπικό κώδικα ηθικής.
Με το Χρυσό Λέοντα του Φεστιβάλ της Βενετίας στις αποσκευές του και την καθολική κριτική αποδοχή στο επίτιτλο του ονόματός του, το “Nomadland” υπήρξε πολύ πριν τις πρώτες προβολές του μια από τις πιο πολυσυζητημένες ταινίες των τελευταίων μηνών. Σπάνια βέβαια συμβαίνει κάτι τέτοιο για ένα ανεξάρτητο έργο τέχνης που δεν ακολουθεί αυστηρά τους κανόνες της αφήγησης και του θεάματος. Κι αυτό μπορεί μεν να οφείλεται στη δίψα μας για καλό κινηματογράφο μέσα στην περιρρέουσα πολιτιστική ένδεια του 2020, αλλά αφετέρου αποτελεί μια προσωπική νίκη της Κινέζας Chloé Zhao.
Προσωπικό, εξομολογητικό, βαθιά φιλοσοφημένο, το «Ορδέσα» του Ισπανού Manuel Vilas (κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ίκαρος, σε μετάφραση του Αχιλλέα Κυριακίδη) αποτελεί ένα υβριδικό αφήγημα που συνδυάζει την πεζογραφία με έναν πιο ποιητικό και αποσπασματικό τρόπο γραφής, και προσπαθεί να καταδυθεί στις πιο προσωπικές μνήμες του αφηγητή και να δώσει σάρκα και οστά στα βιώματά του και στο παρελθόν του.
Φωτογραφία από Donwilson Odhiambo
Είναι κοινός τόπος, ότι το 2020 ήταν μια απαίσια χρονιά για όλους. Στιγματισμένο από μια παγκόσμια πανδημία που έχει σημαδέψει σχεδόν ανεξίτηλα κάθε πτυχή της ζωής μας και έχει κάνει θρύψαλα κάθε έννοια “ κανονικότητας”, το 2020 έμελλε να αποδειχθεί καταστροφικό και για την κινηματογραφική βιομηχανία. Τα σινεμά παρέμειναν κλειστά το μεγαλύτερο μέρος της χρονιάς, και τα μεγάλα στούντιο καλούνται να στραφούν σε εναλλακτικά μοντέλα διανομής ταινιών, με τις πλατφόρμες streaming να παίρνουν σιγά σιγά τη θέση τους ως οι κύριοι πρωταγωνιστές του παιχνιδιού. Οι αλλαγές δεν είναι πάντα προς το καλύτερο φυσικά, ενώ ένα δεδομένο παραμένει: Καμία οικιακή τεχνολογία, κανέναν άρτιο οικοσύστημα η υπερ-σύγχρονη οθόνη δεν μπορεί να αντικαταστήσει την αίσθηση και την εμπειρία της κινηματογραφικής αίθουσας. Μιας εμπειρίας πρώτα και πάνω από όλα συλλογικής και κοινωνικής, που δέχτηκε γερό πλήγμα φέτος, αλλά όλοι αισιοδοξούμε να επιστρέψει σύντομα δριμύτερη.
Φωτογραφία από Francesco Gioia
To Artcore Magazine σε συνεργασία με τις εκδόσεις Ψυχογιός βρίσκεται στην ευχάριστη θέση να σας προσφέρει δύο αντίτυπα του παιδικού βιβλίου της Π. Λ. Τράβερς, «Μαίρη Πόπινς».
Φωτογραφία από Levi Mandel
Φωτογραφία από ARJA HOP - PETER SVENSON
Ένας πατέρας που ακολουθεί κάθε βράδυ την ίδια διαδρομή για να ανακαλύψει τι συνέβη στην κόρη του που εξαφανίστηκε. Μια έφηβη κοπέλα που μετακομίζει στην ίδια πόλη. Κι ένας ασημένιος δρόμος που ενώνει αναπάντεχα τις πορείες τους.
Φωτογραφία από Nicki Panou
Το βιβλίο «Σιντάρτα» αποτελεί ένα από τα πιο πολυδιαβασμένα και αγαπημένα έργα παγκοσμίως. Φέρει την υπογραφή του νομπελίστα συγγραφέα Hermann Hesse και δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά το 1922 από τον εκδοτικό οίκο Φίσερ στο Βερολίνο. Έκτοτε, έχει γίνει πηγή έμπνευσης και οδηγός για πλήθος ανθρώπων από τον κόσμο των τεχνών και όχι μόνο.
Ο πολτός του σύγχρονου κόσμου. Γιατί αξίζει μιαν ανάγνωση: Κυκλοφορία του 2020 που βυθίζει τον αναγνώστη σε έναν απαραίτητο προβληματισμό για τις συνθήκες της σύγχρονης ζωής
To Artcore Magazine σε συνεργασία με τις εκδόσεις Ψυχογιός βρίσκεται στην ευχάριστη θέση να σας προσφέρει δύο αντίτυπα του βιβλίου της Koehler Karen, «Μοιρολόι».
Φωτογραφία από Corentin Albugues
