Ο Fabio Stassi, συγγραφέας του βιβλίου «Η χαμένη αναγνώστρια», που αγαπήθηκε πολύ από το ελληνικό αναγνωστικό κοινό, επανέρχεται με τη δεύτερη ιστορία του βιβλιοθεραπευτή Βίντσε Κόρσο. Στις απολαυστικές σελίδες του, ο συγγραφέας αναμειγνύει τη νουάρ αφήγηση με την υψηλή λογοτεχνία, προσφέροντας στους αναγνώστες τη γοητεία να ανακαλύψουν ένα μυθιστόρημα που λειτουργεί ως ένας πολύτιμος λογοτεχνικός θησαυρός.

Θυμούνται ακόμη την εποχή που ήταν κάποιοι άλλοι. Ήταν είκοσι έξι και είκοσι οκτώ στην Αθήνα. Είχαν δυνατές σπουδές, δουλειές που δεν ήταν απλά δουλειές, γοητευτικούς φίλους. Περπατούσαν στους δρόμους σαν ήρωες μιας ταινίας που δεν είχε γυριστεί ακόμη. Τώρα, έχουν φύγει σε μια γωνία της Ευρώπης, στέλνουν δεκαπέντε με δεκαοχτώ βιογραφικά τη μέρα και, όταν λένε ότι είναι Έλληνες, οι άλλοι τους κοιτάζουν σιωπηλοί, σαν να θέλουν να πουν «λυπάμαι». Κοιμούνται στο ίδιο κρεβάτι αλλά όχι ακριβώς μαζί. Μέχρι που, μια τυχαία νύχτα, ένας άνδρας πέφτει νεκρός από τον ουρανό στην ταράτσα τους και ένας άλλος στη λεωφόρο. Ίσως, αν βρουν τι συνέβη, να γίνουν ξανά κάποιοι άλλοι ή έστω να μάθουν λίγο καλύτερα τον εαυτό τους.

Το «Ημερολόγιο ενός συγγραφέα» του Φιόντορ Ντοστογέφσκι, που στην εποχή του υπήρξε πιο δημοφιλές απ’ ό,τι τα μυθιστορήματά του, ήταν το αγαπημένο έργο του συγγραφέα του. Ανατριχιαστικά προφητικό ως προς τα παγκόσμια ζητήματα του 21ου αιώνα, το «Ημερολόγιο» υπήρξε επίσης το δημιουργικό εργαστήρι του Ντοστογέφσκι, το έργο στο οποίο ασχολήθηκε ουσιαστικά με τον ορισμό της άπιαστης «ρωσικής ψυχής»· άρχισε ως στήλη στο περιοδικό “Πολίτης” το 1873 και εξελίχθηκε σε ένα μοναδικό δημοσιογραφικό εγχείρημα που ενσωμάτωνε τέχνη και πολιτική, πρoσωπική εξομολόγηση, κριτική και διήγημα, μακάβριο χιούμορ και μυθοπλασία.

Όταν η Anna Burns κέρδισε το Man Booker για το 2018, κέρδισε πολλά περισσότερα από την αναγνώριση της συγγραφικής της δεξιοτεχνίας. Κατά κάποιο τρόπο κέρδισε τη ζωή της πίσω.

Έπειτα από είκοσι χρόνια απουσίας ο Γιούελ επιστρέφει στη μικρή πόλη όπου μεγάλωσε για να φροντίσει τη μητέρα του, τη Μόνικα. Η ηλικιωμένη γυναίκα πάσχει από άνοια και εκείνος πρέπει να τη βοηθήσει να μετακομίσει στη Σκιά του Έλατου, ένα ίδρυμα φροντίδας ηλικιωμένων.

Ποιητικό και σκληρό, τεντωμένο σαν σχοινί, το μυθιστόρημα εξερευνά το ανεξίτηλο τραύμα της δουλείας με τρόπο που καθηλώνει τον αναγνώστη. Ένα από τα σημαντικότερα βιβλία της νομπελίστριας Toni Morrison, της πιο τολμηρής γυναικείας φωνής στην αμερικανική πεζογραφία.

«Φαίνεται πως δεν νοσταλγούμε τη γνώση αλλά τον λαβύρινθο που τη γεννά. Ο λαβύρινθος είναι η ισόβιος μήτρα. Σκοπός μας δεν είναι η γνώση αλλά κάτι άλλο που αποζητούμε, ακόμη κι αν αποκαλυφθεί με τη μορφή του Μινώταυρου. Ορίστε πώς εξηγείται η ορμή για παρακάμψεις και τυχαία ξεστρατίσματα από το σώμα της λεωφόρου, λες και το πνεύμα ενός αρχαίου λαβυρίνθου επιβιώνει στις παρόδους».

Τα τελευταία χρόνια της ζωής του, ο James Baldwin άρχισε να γράφει ένα βιβλίο για την Αμερική, στηριγμένο στις προσωπογραφίες τριών φίλων του, του Μέντγκαρ Έβερς, του Μάλκολμ Χ και του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ. Και οι τρεις, μεγάλες μορφές του κινήματος για τα πολιτικά δικαιώματα, δολοφονήθηκαν. Το βιβλίο δεν ολοκληρώθηκε ποτέ. Ο σκηνοθέτης Raoul Peck βασίστηκε στις σημειώσεις του Baldwin για το βιβλίο αυτό, στις ομιλίες, τις επιστολές και τις συνεντεύξεις του, για να γράψει το σενάριο και να γυρίσει το ντοκιμαντέρ «Δεν είμαι ο νέγρος σου», που γνώρισε τεράστια επιτυχία. 

Παραμονή Πρωτοχρονιάς, σε μια πόλη της γαλλικής επαρχίας. Ένας αστυνομικός, ο οποίος βρίσκεται στα ίχνη μιας νεαρής γυναίκας που καταζητείται, δέχεται ένοπλη επίθεση. Την υπόθεση αναλαμβάνει ο Σνεντέρ, επικεφαλής του τμήματος δίωξης του εγκλήματος. Τα πράγματα, όμως, παίρνουν άσχημη τροπή. Η νεαρή γυναίκα είναι κόρη του κυρίου Τομ, του ανθρώπου που κινεί τα νήματα στη ζωή της πόλης. Ο κύριος Τομ και ο Σνεντέρ, ωστόσο, συνδέονται με περίπλοκους δεσμούς…

H Γιώτα Γουβέλη, μετά το γοτθικό μυθιστόρημα «Ματωμένα εντελβάις», έρχεται και πάλι στο προσκήνιο, χαρίζοντάς μας ένα μυθιστόρημα εποχής, που διαδραματίζεται στα μέσα του 19ου αιώνα. Πτυχές από τη ζωή του Όθωνα και της Αμαλίας παρουσιάζονται στην υπόθεση του βιβλίου, σε ένα περιβάλλον όπου οι κόσμοι της μεγαλούπολης και του χωριού συγκρούονται.

To Artcore Magazine σε συνεργασία με τις εκδόσεις Ψυχογιός βρίσκεται στην ευχάριστη θέση να σας προσφέρει δύο αντίτυπα του βιβλίου της Victoria Hislop, «Όσοι αγαπιούνται».

Όταν ένα μυθιστόρημα σου γεννάει την ανάγκη να ξαναπιάσεις στα χέρια σου, ύστερα από πολλά χρόνια, την Ιλιάδα, για να ξανασυναντηθείς με έναν ήρωα που είχες από χρόνια ξεχασμένο, να τον αντικρύσεις με άλλη, πιο ώριμη ματιά, και να τον αγαπήσεις, ίσως για πρώτη φορά, τότε, ο συγγραφέας του -στη συγκεκριμένη περίπτωση η Pat Barker- έχει επάξια κερδίσει το στοίχημα που, ίσως, έβαλε με τον εαυτό της και το αναγνωστικό κοινό, αποφασίζοντας να καταπιαστεί με ένα από τα πιο διαχρονικά έργα της ανθρώπινης ιστορίας. 

Από τις εκδόσεις Ίκαρος κυκλοφορεί το βιβλίο του Mahir Guven, «Μεγάλος αδερφός», σε μετάφραση της Λίζυ Τσιριμώκου. Ο «Μεγάλος αδερφός» τιμήθηκε με το βραβείο Goncourt πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα 2018 – το μεγαλύτερο λογοτεχνικό βραβείο της Γαλλίας-απέσπασε το 2018 τα βραβεία Première και Régine Deforges, και βρέθηκε στη μακρά λίστα του βραβείου Médicis 2017.

«Όταν ήμουν παιδί, ένα από τα αγαπημένα μου παραμύθια ήταν "Ο μολυβένιος στρατιώτης" του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν. Μπορώ τώρα να εξηγήσω την ταύτισή μου με τον μολυβένιο ήρωα του παραμυθιού...». 

Κάποιο απόγευμα του φθινοπώρου, ένας ηλικιωμένος άντρας κάνει την εμφάνισή του στο χωριό. Μερικοί τον αναγνωρίζουν και ισχυρίζονται πως τον είχαν δει τον προηγούμενο χειμώνα να επιθεωρεί τις εργασίες στον πύργο, αυτόν που στέκεται στο τέρμα της μεγάλης ανηφόρας. Βρισκόμαστε στην Ελλάδα στην εποχή της κρίσης, της ανεργίας και της νεανικής μετανάστευσης. Ο άντρας εγκαθίσταται στον πύργο, ένα εμβληματικό αρχοντικό, πατρικό της γυναίκας του που έχει πεθάνει. Ο Λεόντιος Έξαρχος είναι ένας καλοβαλμένος αστός που έχει υπερβεί την έβδομη δεκαετία της ζωής του, εύρωστος επιχειρηματίας με πλούτο εμπειριών, έχει ταξιδέψει σε κάθε γωνιά της γης και έχει συναναστραφεί ανθρώπους με ισχύ.

Τιφλίδα, δεκαετία του 1980. Η Ιρίνα Νόζατζε, κόρη εργάτη σαπωνοποιίας, δημοσιογράφος στην εφημερίδα Χρονικά της Σοβιετικής Γεωργίας, περνάει τις μέρες της αντιγράφοντας δελτία για την αγροτική παραγωγή και τα επιστημονικά επιτεύγματα της σοσια­λιστικής δημοκρατίας. Τίποτα δεν συμβαίνει.

Ελληνισμός της διασποράς, 1791-1913. Βραΐλα, Βιέννη, Κωνσταντινούπολη, Αμβέρσα. Με φόντο την πλούσια τοιχογραφία μιας εποχής χωρίς επιστροφή και με άξονα τις συνέπειες που επέφεραν στη φύση και τη ζωή των ανθρώπων δυο μεγάλες οικολογικές καταστροφές στον ποταμό Δούναβη, τέσσερις Ελληνίδες, ...

Σε έναν τόπο πλούσιο σε παραδόσεις, όπου οι άνθρωποι δεν παύουν να διαπνέονται από αυστηρότατες ηθικές αρχές, υπάρχουν σχέσεις που θεωρούνται ανάρμοστες, ακόλαστες, σχεδόν διαβολικές. Η Μαρία Μανταλένα παρακολουθεί έντρομη, με αδιάκοπη αγωνία, την εξέλιξη των συναισθημάτων που παρασέρνουν την ψυχή του γιου της Πάουλο, του νεαρού καθολικού ιερέα σε μια μικρή κοινότητα της Σαρδηνίας, στο φανταστικό χωριό Άαρ. Η μητέρα, λοιπόν, προσπαθεί απεγνωσμένα να τον απομακρύνει από το κακό που η ίδια βλέπει να τον απειλεί, δηλαδή τον δυνάμει ολέθριο έρωτά του για την Ανιέζε, ενόσω ακριβώς ο Πάουλο διχάζεται και παλεύει μεταξύ ενοχής και επιθυμίας, πίστης και αμαρτίας.

Ένας σπουδαίος συγγραφέας στο κύκνειο άσμα του. Στην τελευταία αυτή συλλογή του ο Δημήτρης Πετσετίδης προσεγγίζει με ευαισθησία και ανθρωπιά ατομικά και συλλογικά τραύματα της Κατοχής, του Εμφυλίου αλλά και της Χούντας. Προσωπικά βιώματα, μνήμες που ξεκινούν από τα παιδικά ακόμη χρόνια, γίνονται επεισόδια ενός μεγάλου δράματος. Το «Μακριά από το ποτάμι» είναι η μυθοπλασία της μνήμης. Ένα βιβλίο για την αγριότητα και τον παραλογισμό μιας εποχής που στοίχειωσε ανεπανόρθωτα την ελληνική κοινωνία και τις γενιές που ακολούθησαν.

Στη νουβέλα της Έλλης Λαμπρίδη «Καπνός ήταν…» περιγράφεται η γνωριμία της με τον Νίκο Καζαντζάκη το 1918 στη Ζυρίχη, η αρχή και η εξέλιξη του αισθηματικού τους δεσμού και οι περιηγήσεις τους σε διάφορα μέρη της Ελβετίας μέχρι τον αποχωρισμό τους.

Ο Βλαδίμηρος Δημητριάδης, ο πρωταγωνιστής του «Σπλιτ!», επιστρέφει στα είκοσί του χρόνια, στο 1983, «τότε που άρχισαν όλα». Διωγμένος από το σπίτι, συμμετέχει στην κατάληψη της σχολής του, ζει αμλετικά διλήμματα, τζογάρει, συλλαμβάνεται, ερωτεύεται, προσπαθεί να λύσει το βιοποριστικό του πρόβλημα. Όλ’ αυτά λίγο πριν από την έλευση του οργουελικού 1984.

Μια χορογραφία ενός πλήθους επώνυμων πελατών και ανώνυμων υπαλλήλων ζωντανεύει την ατμόσφαιρα του πιο εμβληματικού ξενοδοχείου της πλατείας Συντάγματος.