Μόλις ανακοινώθηκαν οι υποψηφιότητες για τα 66α φετινά EMMY, ξεκίνησε ένας άτυπος «πόλεμος» ανάμεσα στους λάτρεις των δύο μεγαλύτερων επιτυχιών της τηλεόρασης Breaking Bad και True Detective. Δηλώνω ένοχη γιατί τον πόλεμο αυτόν τον απόλαυσα περισσότερο απ’ όσο θα έπρεπε και λιγάκι εκ του ασφαλούς, αφού «αφορά» δύο από τις δικές μου αγαπημένες σειρές, οπότε χαμένη δεν θα μπορούσα να βγω. Τώρα όμως που πάει, πέρασε και αυτό με νικητή χωρίς αμφιβολία τον Walter White και τη «συμμορία» του, μου έκανε εντύπωση πώς ο προκλητικός σνομπισμός της διοργάνωσης απέναντι στο Game of Thrones πέρασε στο ντούκου, η υπέρτατη – για μένα – σειρά House of Cards απαξιώθηκε για ακόμη μια φορά και πάλι όλοι αναλωθήκαμε στο ερώτημα: Τι εν τέλει προτιμάς; Τον dealer ή τον χρήστη;
Το Artcore γνωρίστηκε με τον συγγραφέα Ιωάννη Μαργέτη και σας παραθέτει την κουβέντα που είχε μαζί του…
Βαρέθηκες τη ζέστη και θες να αποδράσεις από τον καύσωνα και τη μιζέρια των διακοπών που δεν πήγες (κι ας ξέρεις, κατά βάθος, ότι θα περνούσες ακόμη χειρότερα εκεί); Συνειδητοποίησες ότι είναι πρακτικά αδύνατο να μείνεις όλη μέρα και νύχτα στην παραλία, και ψάχνεις κάτι άλλο; Ή απλά αντιλαμβάνεσαι το θερινό σινεμά ως μυστικιστική τελετουργία; Δεν έχει σημασία. Το Artcore παρουσιάζει και προτείνει αυγουστιάτικες ταινίες για όλα τα γούστα! Για σινεφίλ και «τουρίστες» επίσης, διότι τα μόνα άξια του ονόματός τους ταξίδια είναι εκείνα που αναγκάζεσαι να κάνεις.
Το προαιώνιο μπρα-ντε-φερ μεταξύ ενός οποιουδήποτε λογοτεχνικού μυθιστορήματος και της κινηματογραφικής του μεταφοράς οφείλουμε μάλλον όλοι να ομολογήσουμε πως είναι ντέρμπι μονάχα στα χαρτιά. Το εγχειρίδιο των καλών τρόπων του κάθε φιλότεχνου που διαλαλεί τη γνώμη του έχει επιβάλει ξεκάθαρους κανόνες. Η τελική επικράτηση του βιβλίου είναι κάτι σαν άγραφος απαράβατος νόμος, κάτι σαν εθιμικό δίκαιο. Εν τέλει, όσοι θέτουμε το ερώτημα «η ταινία ή το βιβλίο;» και ανεξαρτήτως της (συνήθως προβλέψιμης) απάντησής μας, λησμονούμε ένα βασικό αξίωμα που είχαμε κάποτε διδαχτεί στο δημοτικό. Τα μήλα και τα πορτοκάλια οφείλουν να ακολουθούν ξεχωριστούς δρόμους στη ζωή. Πρέπει πάντα να έχουμε κατά νου πως μιλάμε για δύο διακριτές καλλιτεχνικές δημιουργίες, τις οποίες αφενός μεν μπορούμε να τοποθετήσουμε σε ένα συγκριτικό άξονα, αφετέρου δε είναι καλή ιδέα να θυμόμαστε πως οι πορείες τους είναι μεν κοντινές αλλά όχι εφαπτόμενες.
Νομίζεις ότι η ζωή είναι δίκαιη; Ότι ο καθένας παίρνει αυτό που του αξίζει; Αν συνέβαινε αυτό, δε θα χρειαζόταν ένα τέτοιο κείμενο για τον James T. Russell. Κανέναν δε θα ενδιέφεραν μερικές αράδες με βασικές πληροφορίες για τον άνθρωπο που είναι υπεύθυνος για το μεγαλύτερο ποσοστό ύπαρξης της δισκοθήκης σου. Στο κάτω κάτω, το CD ανακάλυψε, φυσικά και ξέρουμε τα πάντα γι’ αυτόν, σωστά;
Τα χειρότερα ψέματα είναι αυτά που λέμε οι ίδιοι στον εαυτό μας. Ταυτόχρονα είναι και αυτά που είναι πιο δύσκολο να τα ανακαλύψεις. Εκτός αν είσαι αρκετά άτυχος... ή τυχερός, ποτέ δεν είσαι σίγουρος τι είναι καλό και κακό τελικά.
The Fashion World of Jean Paul Gaultier: From the Sidewalk to the Catwalk 9 Απριλίου-29 Αυγούστου
Η ανάκληση στη χαμένη παιδικότητα μέσα απ΄τα εκκεντρικά γλυπτά ενός απ΄τους πιο ευφάνταστους γλύπτες του 20ού αιώνα
Ο Nils Frahm τα καταφέρνει πολύ εύκολα να μας κάνει να αγαπήσουμε τη σύγχρονη κλασική μουσική, αφού την συνδυάζει με μεγάλη μαεστρία με την ηλεκτρονική. Πιάνο διαφορετικού είδους, συνθεσάιζερ, live ηχογραφήσεις, πειραματισμοί και αστείρευτο ταλέντο συνθέτουν τους λόγους της επιτυχίας του Γερμανού μουσικού.
Η ταινία του Arnaud des Pallières που παρουσιάζουμε σήμερα είναι γαλλικής και γερμανικής παραγωγής (εγγλέζικος τίτλος: “Age of Uprising: The Legend of Michael Kohlhaas”) και ως πρωταγωνιστή έχει τον απολαυστικό Mads Mikkelsen (μεταξύ άλλων παίζουν επίσης ο Bruno Ganz και ο -γνωστός από τις συνεργασίες του με τον Leos Carax- Denis Lavant).
Πέρασε καιρός από το τελευταίο άρθρο. Σε αυτό το διάστημα μεσολάβησαν πολλές εμπειρίες, ανάμεσά τους και ο στρατός. Επειδή όμως δεν σε νοιάζει, θα μπω κατευθείαν στο θέμα. Όπως καταλαβαίνεις κι από τον τίτλο, θα πραγματευτούμε τους Arctic Monkeys, μιας και τον τελευταίο καιρό έχουν κερδίσει μεγάλη μερίδα καινούργιων fans στην χώρα μας.
Το καλοκαίρι μοιάζει σαν να υπόσχεται μια ανακωχή από τις πολεμικές συρράξεις της ζωής μας. Είναι συνδυασμένο με όμορφες εικόνες και οι ασχήμιες του κόσμου δεν φαίνεται να βρίσκουν χώρο σε αυτό. Όσο κι αν το θέλουμε, αυτό το διάλειμμα ευφορίας δεν είναι παρά μια πλάνη. Ο κόσμος συνεχίζει την πορεία του από εκεί ακριβώς που τον αφήσαμε την Άνοιξη, εξίσου όμορφος, εξίσου άσχημος.
