Είναι μεγάλος σε ηλικία. Εκείνη είναι μικρή. Τουλάχιστον πολύ μικρότερη από ‘κείνον. Θα μπορούσε να είναι όχι απλά κόρη του αλλά εγγονή του. Είναι όμορφη όμως η άτιμη. Και τώρα τι γίνεται; Μπέρδεμα.
Ένιωθα το νερό της θάλασσας να μου γαργαλάει τα πόδια. Μύριζα τον αέρα. Μύριζα τη θάλασσα. Μύριζα την ηρεμία. Μύριζα τη χαρά, το γέλιο. Μύριζα την ελευθερία.
Η νοσταλγία του παρελθόντος, η καταστροφή του σήμερα, η δυστοπία του μέλλοντος ή αλλιώς το ολοκαίνουργιο album των Boards of Canada, “Tomorrow’s Harvest” είναι εδώ και κυκλοφορεί ανάμεσά μας.
Δεν χρειάζεται να γράψω πολλά νομίζω. Άλλο ένα άρθρο αφιερωμένο στις καλύτερες φωτογραφίες τουinstagram. Αυτή τη φορά παρουσιάζω την Toria, ένα κορίτσι 27 ετών, που μας ταξιδεύει στα μαγευτικά τοπία του Πόρτλαντ, του Όρεγκον, των Hνωμένων Πολιτειών.
Τρεις ταινίες που βλέπω κάθε, μα κάθε καλοκαίρι και όχι μόνο. Τρεις ταινίες που μου έρχονται πάντα στο μυαλό, όταν κάποιος μου ζητάει να του προτείνω κάτι να δει. «Όλα είναι δρόμος», «Ας περιμένουν οι γυναίκες» και φυσικά το αριστούργημα του Χαραλαμπίδη, «Φτηνά Τσιγάρα».
Είναι αυτοί οι δίσκοι που χρειάζονται τρεις ή τέσσερις ακροάσεις για να καταλάβεις την αξία τους και να αρχίσουν να σου αρέσουν, αλλά είναι και εκείνοι που με το πρώτο άκουσμα σε εκτοξεύουν στο διάστημα της μουσικής συγκίνησης. Ένας από αυτούς είναι το θαυμάσιο “Ten”, το γνωστό ντεμπούτο των διάσημων Pearl Jam από το μακρινό Σιάτλ, της επιδραστικότερης ίσως μπάντας των τελευταίων 20 ετών σε αυτό που ονομάζουμε grunge rock.
Όπως η γαρνιτούρα λαχταριστής λιωμένης σοκολάτας και καραμελωμένων ξηρών καρπών στις ήδη απαράδεκτες θερμίδες μιας τεράστιας μπάλας παγωτού, έτσι και τo True Blood αποτελεί μια ένοχη καλοκαιρινή απόλαυση.
Και ιδού τι γίνεται όταν οι street artists αγαπάνε τα βιβλία. Αυτή λοιπόν είναι η νέα κολεξιόν του εκδοτικού οίκου Penguin Books.
Ή στην πιο ρομαντική και αναχρονιστική πλέον version «Πως μπορείς να κάνεις έρωτα χωρίς να είσαι ερωτευμένος…;». Τάδε έφη η mademoiselle Juliette Binoche, ενσαρκώνοντας την Τερέζα, στον αγαπημένο της άντρα και φημισμένο Δον Ζουάν της Πράγας, Τόμας (Daniel Day-Lewis)… Που; Στο αριστουργηματικό φιλμ “The Unbearable Lightness of Being” (1988) του Philip Kaufman.
Άνθρωποι χωρίς σπίτι, χωρίς δουλειά, χωρίς μέλλον, ίσως και χωρίς ελπίδα. Η φωτογράφος Βασιλική Ελευθερίου τους φωτογράφισε στην «Ανοιχτή κατάληψη Επιβίωση» και μας τους παρουσιάζει μέσα από το Artcore.
Εκεί, που ο εσωτερικός κόσμος αρχίζει να εμπλέκεται με τον εξωτερικό και όλα γίνονται ένα… ένα χάος με γεύση από την μεταπολεμική Ιαπωνία και την υπογραφή του master Daido Moriyama.
Όλοι γνωρίζουμε το Instagram, την διάσημη εφαρμογή που μας επιτρέπει να μοιραζόμαστε φωτογραφίες με εκατομμύρια χρήστες ανά τον κόσμο. Κάπου εκεί μπορείς να ανακαλύψεις φωτογραφίες της στιγμής, ματιές σε όλο τον κόσμο, μικρά αριστουργήματα της καθημερινότητας.
Ο φωτογράφος Diego Arroyo ταξιδεύει στην Κένυα και μας φέρνει εικόνες εξωτικής και μοναδικής αφρικανικής ομορφιάς.
Η προσμονή ήταν μεγάλη για τη συγκεκριμένη ταινία, κυρίως λόγω της εμπλοκής του Christopher Nolan στην παραγωγή και το story (τι εννοείτε «ποιός είναι ο Christopher Nolan;» ). Το αποτέλεσμα δυστυχώς δεν δικαιώνει τις προσδοκίες μας, καθώς η ταινία κυμαίνεται σε μέτρια επίπεδα.
Στο νέο του βιβλίο, ο καλλιτέχνης William Stout παρουσιάζει τα έγχρωμα πορτραίτα των πιο διάσημων καλλιτεχνών της “Blues” μουσικής σκηνής.
