Ο Βίνσεντ Βαν Γκογκ (που προφέρεται κανονικά Φαν Χοχ), το 1888, βρισκόταν ήδη σε ένα βαθύ ψυχολογικό τέλμα, ασφυκτιώντας μετά από 2 χρόνια παραμονής στο πολύβουο Παρίσι, με τον κανιβαλιστικό καλλιτεχνικό ανταγωνισμό και τις μηδαμινές διεξόδους για πλήρη απομόνωση. Το Παρίσι, για τον μεγάλο ζωγράφο -που ήδη προσπαθούσε να ενσωματώσει, μέσα από το δικό του πρίσμα, τις διδαχές των Ιμπρεσιονιστών στον καμβά του- «δεν διέθετε το κατάλληλο φως», το φως που θα διέλυε τα δαιδαλώδη σκοτάδια που φώλιαζαν στο μυαλό του.
Η Ιστορία στην «Ανθρώπινη Κωμωδία» του Μπαλζάκ είναι πρώτα απ’ όλα η Ιστορία της διαφοράς και της αντίθεσης μέσα από ανταγωνισμούς και κερδοσκοπίες, κληρονομιές και δολοφονίες, μικρές ραδιουργίες και «αόρατες» συνωμοσίες. Το «Ένα επεισόδιο από την εποχή της Τρομοκρατίας» και «Το κόκκινο πανδοχείο», ως συστατικά μέρη της Ανθρώπινης Κωμωδίας, δεν διαθέτουν ως μοναδικό τους σύνδεσμο το ότι διαδραματίζονται σε συγκεκριμένες φάσεις από την περίοδο της Γαλλικής Επανάστασης. Αν και με διαφορετικό τρόπο, συναντάμε και στα δύο το χρήμα και το αίμα — ή το χρυσάφι και ένα κομμένο κεφάλι. Ο Μπαλζάκ, με την «επαναστατική διαλεκτική» του, μας δίνει δύο καταπληκτικές ρεαλιστικές ιστορίες από την «κοινωνία» της «Ανθρώπινης Κωμωδίας».
Φωτογραφία από Nicki Panou
«Πέρασαν χρόνια και κατάλαβα τι φταίει, που όλοι δειλιάζουμε μπροστά στην ομορφιά» γράφει σ’ ένα από τα πιο θαυμαστά κομμάτια της δισκογραφίας του ο Γιάννης Αγγελάκας. Και το εμβληματικό κινηματογραφικό κομψοτέχνημα που συνέθεσε ο ευφυής Κορεάτης Chang-dong Lee και για το οποίο θα μιλήσουμε σήμερα, αποτελεί την καλύτερη δυνατή οπτικοποίηση του ανθρωπιστικού βάθους μιας τέτοιας διατύπωσης. Προερχόμενη στην πραγματικότητα από ένα ολιγόλογο διήγημα του Ιάπωνα θρύλου (σύγχρονου hype) Χαρούκι Μουρακάμι, η εν λόγω φεστιβαλικών προδιαγραφών ταινία έρχεται ύστερα από μια οχτάχρονη απουσία του δημιουργού και κλέβει την παράσταση αυτών των ημερών έχοντας ήδη συναρπάσει κοινό και κριτικούς στο φετινό Φεστιβάλ των Καννών.
Άραγε πώς θα ένιωθε κάποιος αν μπορούσε να ακούσει τις σκέψεις των άλλων και να δει μέσα από τα μάτια τους; Συχνά, σε τέτοιες περιπτώσεις αναρωτιόμαστε αν αυτό το χάρισμα αποτελεί ευχή ή κατάρα γι αυτόν που το κατέχει.
Φωτογραφία από Mike Blake
Τo "Der Hauptmann" (ε.τ. «Η Στολή του Λοχαγού») χρησιμοποιεί δομή (κατάμαυρης) φάρσας παρεξηγήσεων (με αφορμή μια πλαστοπροσωπία) και ύφος …"Kill Bill", για να αφηγηθεί μια (εφιαλτικά) απάνθρωπη ιστορία. Υπερβολικά σκοτεινό για να γελάσεις, υπερβολικά γκροτέσκο για να το πάρεις (εκ προοιμίου) σοβαρά. Το ότι βασίζεται σε πραγματικό γεγονός (απίστευτο κι όμως αληθινό, που λένε) απλά ενισχύει – με τον πιο άβολο τρόπο – τον παραλογισμό του. Σάμπως όμως και η εποχή στην οποία αναφέρεται δεν υπήρξε περίοδος γνήσιας παραφροσύνης; Απρίλιος ’45, μερικοί μήνες χωρίζουν την ανθρωπότητα απ’ το τέλος του πιο αδυσώπητου πολέμου, όταν οι (ψυχικά και σωματικά) αποκαμωμένοι Γερμανοί στρατιώτες εγκαταλείπουν κατά κύματα ένα μέτωπο που καταρρέει.
Αυτή είναι η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία που σκηνοθετεί ο Dominique Rocher. Την παγκόσμια πρεμιέρα της η ταινία την έκανε στο φεστιβάλ ταινιών πρωτοεμφανιζόμενων Ευρωπαίων δημιουργών Premiers Plans D’Angers τον Ιανουάριο του 2018. Από τότε, έλαβε μέρος σε μια σειρά από φεστιβάλ, όπως εκείνα του Ρότερνταμ, του Τορίνο και της Τραϊμπέκα.
Φωτογραφία από AFP
To Artcore Magazine σε συνεργασία με τις εκδόσεις Μεταίχμιο βρίσκεται στην ευχάριστη θέση να σας προσφέρει τρία αντίτυπα του βιβλίου του Knut Hamsun, «Η πείνα».
Οι Moonshine Effect είναι ένα μουσικό σχήμα που δημιουργήθηκε το 2015 στην Αθήνα (Ελλάδα). Το μουσικό είδος που παίζουν είναι Indie/dream pop με ψυχεδελικές και folk επιρροές. Το album “our eyes should meet” είναι καρπός συλλογικής προσπάθειας η οποία ξεκίνησε το καλοκαίρι του 2015 και τελείωσε το χειμώνα του 2017.
«Εδώ που ανταμωθήκαμε, χάρο δεν λογαριάζω/ κι αν θέλει ας έρθει να με βρει, μα εγώ δεν τον φοβάμαι». Με αυτά τα λόγια ξεκίνησε την τελευταία του δημόσια ομιλία ο καθηγητής και φιλόσοφος Δημήτρης Λιαντίνης, λίγες μέρες πριν από τη φυγή του. Με αυτό το κατάφωτο δημοτικό τραγούδι, το ολάνθιστο και ρωμαλέο λιανοτράγουδο, υποδέχτηκακι εγώ φέτος την αλλαγή του χρόνου, μοιράζοντάς το σε φίλους και γνωστούς με την ξέχειλη συγκίνηση μιας κοινωνούμενης «αλήθειας»· σαν να πρόκειται για τον υπέρτατο οδηγητικό κανόνα της ζωής. Κι είναι στ’ αλήθεια, αν και χιμαιρικό στον πυρήνα του, ένα υπέρλαμπρο ποίημα φωτός κι ανδρείας, που θα αρκούσε από μόνο του για να ξεδιπλωθούν επάνω του τόμοι και τόμοι φιλοσοφίας. Μαζί του σας καλωσορίζω λοιπόν στο 2019 και στο «Ερεβοκτόνο Ρόδι».
Η Έριν Μπελ είναι μία αστυνομικός που διάγει την καριέρα της υπό τη σκιά της παταγώδους αποτυχίας μίας παλαιάς αποστολής παρείσφρησης σε μία συμμορία και αποτροπής μίας ληστείας. Δεκαέξι χρόνια μετά τα συμβάντα, ο αρχηγός της σπείρας επιστρέφει κουβαλώντας μαζί του όλους τους δαίμονες της διαλυμένης Μπελ και εκείνη αποφασίζει να τον σταματήσει, αψηφώντας οποιοδήποτε κόστος.
Μια δεκαετία μετά το "Gran Torino", o Clint Eastwood περνά και πάλι μπροστά από την κάμερα σε ταινία που σκηνοθετεί ο ίδιος (διατελώντας, επίσης, χρέη παραγωγού), μόνο που τούτη τη φορά δεν καταθέτει έναν στιβαρό αποχαιρετισμό στα όπλα, καταπίνοντας δαίμονες και αγγέλους του παρελθόντος. Αντιθέτως, σιγοτραγουδά –αναπολογητικά, απενοχοποιημένα και με πλήρη ξεγνοιασιά- μια μπαλάντα γλυκού κατευόδιου.
Φωτογραφία από Argiris Karamouzas
Trick or treat?
Φωτογραφία από Tyrone Siu
Οι Γιώργος Κοκτσίδης, Κώστας Κάντογλου και Χρύσα Ιακώβου επιλέγουν και παρουσιάζουν τις καλύτερες ταινίες μιας πλούσιας κινηματογραφικής χρονιάς.
Από την ποιητική συλλογή «Χαιρετισμοί» (Ύψιλον, 1995).
Ο Αλέξανδρος Δανιηλίδης προτείνει 10 κυκλοφορίες που ξεχώρισε από το 2018:
Καθώς πέφτει η αυλαία του 2018, κάνουμε έναν απολογισμό των βιβλίων που μας κράτησαν συντροφιά ετούτη τη χρονιά και στεκόμαστε λίγο παραπάνω στα λογοτεχνικά έργα που ξεχωρίσαμε - βιβλία φετινής σοδειάς, τα οποία αξίζει να διαβάσεις ξανά και ξανά.
Ο δύο φορές βραβευμένος με Όσκαρ Ιρανός σκηνοθέτης Asghar Farhadi μόλις γύρισε την πρώτη του ισπανόφωνη ταινία με πρωταγωνιστικό δίδυμο τους Bardem-Kruz.
«Και τι δεν κάνω/ την πικραμένη σου ζωή για να γλυκάνω». Με αυτούς τους λιτούς κι ανεπιτήδευτους στίχους ξεκινάει ένα από τα μικρά διαμάντια του Άκη Πάνου, αυτού του αλλόκοτου (κι ίσως παρανοϊκού) δεξιοτέχνη του μπουζουκιού που κατάφερε με το ανήσυχο πνεύμα του να κινήσει την πολιτισμική μας μηχανή πολλά χρόνια μπροστά απ’ τους καιρούς του. Σε στίχους και μουσική του ίδιου του Πάνου, το τραγούδι κυκλοφόρησε για πρώτη φορά με την υποβλητική λαϊκή φωνή του Στράτου Διονυσίου πριν από ακριβώς 50 χρόνια μέσα σ’ ένα 45άρι δισκάκι. Το καινούργιο (και ταυτόχρονα υπέροχο) της υπόθεσης όμως είναι πως το εν λόγω κομμάτι είναι το πρώτο που είχαμε τη χαρά να ακούσουμε πριν από λίγες μέρες σε μια νέα σειρά ηχογραφήσεων που κυκλοφορεί αυτήν την εποχή ο Σωκράτης Μάλαμας με τον εύστοχο τίτλο «Σκέτα».
«Αν ξέρεις τις απόψεις ενός ανθρώπου για τη φορολογία, μπορείς να φανταστείς ολόκληρη τη φιλοσοφία του», γράφει ο David Foster Wallace σ’ αυτό, το τελευταίο του μυθιστόρημα.
Η ιστορία «Μπέρεν και Λούθιεν» γράφτηκε από τον Τόλκιν το 1917 και παρέμενε ανέκδοτη μέχρι πολύ πρόσφατα. Πρόκειται για ένα σημαντικό νέο κεφάλαιο στην ιστορία της Μέσης-γης, που συνομιλεί με το «Χόμπιτ», «τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών», το «Σιλμαρίλλιον» και τις υπόλοιπες αφηγήσεις που έχτισε με ασύγκριτη μαστοριά ο ανεπανάληπτος Τόλκιν.
Μερικές δεκαετίες μετά την πρώτη επίσκεψη της πιο αγαπημένης νταντάς στα χρονικά του κινηματογράφου, η οικογένεια Μπανκς έχει αλλάξει. Ο τρανός κύριος Τζορτζ Μπανκς, μετά της συζύγου του Γουίνιφρεντ, έχουν αποδημήσει εις Κύριον και το σπίτι ανήκει στον Μάικλ. Τα προβλήματα όμως έχουν απλώσει την σκιά τους πάνω από την οικογένεια του πάλαι ποτέ υπέροχου μπόμπιρα, καθώς αυτός έχει προσφάτως χηρεύσει και έχει απομείνει σε δεινή οικονομική κατάσταση να φροντίζει τα τρία παιδιά του. Ακριβώς πριν τα πράγματα φτάσουν στο απροχώρητο, η Μέρι Πόπινς ακούει το υπερβατικό κάλεσμα και προσγειώνεται με τη μαγική της ομπρέλα στο σπιτικό προκειμένου να αποκαταστήσει το χαμόγελο στα χείλη της οικογένειας.
Φωτογραφία από Adnan Abidi
Φωτογραφία από Thomas Mukoya
Η πρώτη ελληνική παραγωγή για τη Μικρή Σελήνη είναι πια γεγονός. Ο Παβ, αυτός ο φάλτσος τζίτζικας που μπαίνει συνέχεια σε περιπέτειες τρύπωσε για τα καλά στις καρδιές μας!
To Artcore Magazine σε συνεργασία με τις εκδόσεις Ψυχογιός βρίσκεται στην ευχάριστη θέση να σας προσφέρει δύο αντίτυπα του βιβλίου της Τζ. Κ. Ρόουλινγκ, «Φανταστικά Ζώα 2 - Τα Eγκλήματα του Γκρίντελβαλντ».
«Το βιβλίο μου είναι μια προσπάθεια να περιγράψω την περίεργη ζωή του νου, τα μυστήρια της ψυχής σε ένα κορμί που πεινάει», Knut Hamsun.
Το Love Actually είχε και συνέχεια (ακόμα κι αν δεν ήταν κανονική ταινία).
Φωτογραφία από Emanuele Dini
Ένα περίτεχνα ρεαλιστικό ψυχολογικό πορτρέτο της συναισθηματικής εξέλιξης μιας γυναίκας, ένα κλασικό έργο του Τολστόι.
Το κλασικό μυθιστόρημα του Bram Stoker, που εξακολουθεί να γοητεύει 120 χρόνια αργότερα.
Ο Ισίδωρος Ζουγανέλης, ένας σαραντάρης σύμβουλος ψυχολογίας, τηλε-αστέρας, διατηρεί την εκπομπή «Πες το σ’ εμένα» στο κανάλι Κρόνος. Κάποια στιγμή το άστρο του δύει και δεν ανανεώνουν τη σύμβασή του. Αναπάντεχα του δίνεται μια δεύτερη ευκαιρία που, φευ, θα τον οδηγήσει στο χείλος της αβύσσου.
Φωτογραφία από Geoffroy van der Hasselt
Φωτογραφία από Rodrigo Garrido
Ο Μάιλς Μοράλες είναι ένας έφηβος που ζει στο Μπρούκλιν. Όπως οι περισσότεροι συνομήλικοί του, αισθάνεται ότι οι γονείς του, ιδίως ο αστυνομικός πατέρας του, αδυνατούν να αντιληφθούν τα ανεξερεύνητα βάθη του περιπεπλεγμένου ψυχισμού του. Η εγγενώς δυσάρεστη θέση του επιδεινώνεται από την αλλαγή σχολικού περιβάλλοντος. Ο ευφυής και ετοιμόλογος Μάιλς βρίσκεται στο κατώφλι μίας ακόμα τιτανομαχίας με διακύβευμα την αναγνώρισή του ως δημοφιλούς, αρεστού και εν γένει κουλ τύπου στο νέο περιβάλλον.
Φωτογραφία από Dominic Lipinski
Πόλη του Μεξικό, 1970. Η Κλέο είναι μία νεαρή ιθαγενής που εργάζεται για λογαριασμό μίας εξαμελούς μεσοαστικής οικογένειας. Γίνεται μάρτυρας των κρίσεων και των αδιεξόδων της, ενώ ταυτόχρονα αντιμετωπίζει τις δικές της δοκιμασίες. Όλα αυτά τοποθετούνται στο πλαίσιο μίας κοινωνίας που κοχλάζει στη σκιά του αποκαλούμενου μεξικανικού οικονομικού θαύματος, μετά τους ιστορικούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 1968 και το Παγκόσμιο Κύπελλο ποδοσφαίρου, αμφότερα θεμελιωμένα πάνω σε ζεστό αίμα απλών ανθρώπων.
Ο "Aquaman" είναι ένας υπερήρωας της DC Comics, των Paul Norris και Mort Weisinger, ο οποίος έκανε το ντεμπούτο του στο More Fun Comics #73, που εκδόθηκε τον Νοέμβριο του 1941. Ενώ αρχικά παρουσιαζόταν ως εφεδρικός χαρακτήρας σε τίτλους – ανθολογίες της DC, ο Aquaman εντέλει πρωταγωνίστησε σε διάφορα τεύχη ως ο βασικός υπερήρωας της ιστορίας. Στα 50s και τα 60s, εποχή γνωστή ως Silver Age, για τα κόμικς, ο Aquaman αποτέλεσε ιδρυτικό μέλος της Justice League.
Το σημερινό κείμενο του «Ερεβοκτόνου Ροδιού» δεν χωράει πολλά πολλά. Περιττεύουν οι βαθυστόχαστες αναλύσεις κι οι ερμηνείες τις οριακές εκείνες στιγμές που πρέπει να πράξεις και να δράσεις. Ένιωσα όμως μια βαθιά ανάγκη, να αντιμετωπίσω τη στυγερή δολοφονία μιας γυναίκας και μαζί τις βαθιές και σηπτικές κοινωνικές προεκτάσεις της, προτάσσοντας το μοναδικό αντίδοτο που ξέρω για τον σεξισμό, τη μισαλλοδοξία και τις τρομαχτικές διακρίσεις· την Τέχνη και το Λόγο! Το σημερινό κείμενο του «Ερεβοκτόνου Ροδιού» είναι βασικότερα μια κατάθεση απέναντι στο φόβο. Ένας υπεράνθρωπος ύμνος και ταυτόχρονα ένα κάλεσμα. “Lilja 4-ever” τ’ όνομά του.
Οι χαρακτηριστικές πολύχρωμες αυτοπροσωπογραφίες της, η ιδιάζουσα ερωτική σχέση της με τον ζωγράφο Diego Rivera και η πολυτάραχη ζωή της Frida Kahlo συντέλεσαν στο να αναγνωρίζεται ως μία από τις πιο σημαντικές προσωπικότητες του 20ού αιώνα. Η αντισυμβατικότητά της απέναντι στις κοινωνικές νόρμες, οι πολιτικές πεποιθήσεις της και οι αγώνες της για τα δικαιώματα των γυναικών σε ένα συντηρητικό πατριαρχικό περιβάλλον την καθιστούν σύμβολο του φεμινισμού και της επανάστασης.
Φωτογραφία από Kim Kyung-Hoon
Από τις εκδόσεις Ροές, και στη σειρά «Γερμανόφωνοι συγγραφείς», επανακυκλοφορεί σε «ανανεωμένη» Β΄ έκδοση το μυθιστόρημα Δικαιοσύνη του σπουδαίου Friedrich Dürrenmatt.
Αν πριν μερικά χρόνια ισχυριζόταν κάποιος πως ο ιδεαλιστής Thomas Vinterberg θα δούλευε πάνω σ’ ένα σενάριο χολιγουντιανών προδιαγραφών, μακριά από τους υπαρξιακούς προβληματισμούς και τα ψυχογραφικά ξεσπάσματα του παρελθόντος, θα τον θεωρούσαμε σίγουρα παράφρονα. Κι όμως, ο πάλαι ποτέ ριζοσπαστικός Δανός, απογαλακτισμένος πλέον από προκαταλήψεις και θεωρίες, αναδιπλώνεται όσο ποτέ πριν και μας παρουσιάζει μια αμφίσημη «ιστορική» ταινία που τον διαφοροποιεί σαφώς από τις ιδέες που ο ίδιος δημιούργησε κι εγκαθίδρυσε στο παρελθόν.
To Artcore Magazine σε συνεργασία με τις εκδόσεις Μεταίχμιο βρίσκεται στην ευχάριστη θέση να σας προσφέρει τρία αντίτυπα του βιβλίου του Γρηγόρη Αζαριάδη, «Σκοτεινός λαβύρινθος».
O «Σκοτεινός λαβύρινθος» του Γρηγόρη Αζαριάδη είναι ένα σύγχρονο αστυνομικό μυθιστόρημα πουπροβάλλει μια σκοτεινή και υπόγεια πλευρά της σημερινής κοινωνίας με πυρήνα του το ιστορικό μιας δολοφονίας και το κυνήγι των ενόχων,. Η πλοκή διαδραματίζεται κατά βάση στη σημερινή Αθήνα και εφαλτήριο της ιστορίας αποτελεί ένα συμβόλαιο θανάτου και η στυγερή δολοφονία μίας πενταμελούς οικογένειας –ανάμεσά τους και ένα πεντάχρονο παιδί. Πρωταγωνιστές, η επαναπατρισθείσα κόρη της οικογένειας που αποφασίζει να πάρει το ζήτημα στα χέρια της και να εκδικηθεί τους δολοφόνους και η Αστυνόμος Τρύπη με την ομάδα ερευνών που προσπαθούν να βρουν και να συλλάβουν τους υπαίτιους.
Από την ποιητική συλλογή του Ζακ Πρεβέρ «Θέαμα και ιστορίες» (Ύψιλον, 2002), σε μετάφραση του Γιάννη Βαρβέρη.
Φωτογραφία από Alexandros Tsiolis
Φωτογραφία από Hamad Mohammed
Ο Μπίλι Μουρ, νεαρός Βρετανός πυγμάχος εθισμένος στα ναρκωτικά, οδηγείται με συνοπτικές διαδικασίες στις πιο σκληρές και κακόφημες φυλακές της Ταϊλάνδης, με την κατηγορία της εμπορίας ναρκωτικών. Πρώτο του μέλημα –και δυσκολότερο– να διατηρηθεί στη ζωή. Η μάχη του φέρει ψυχοσωματικές διαστάσεις και όταν έρχεται σε επαφή με μία παρεμφερή του Κικ Μπόξινγκ τοπική πολεμική τέχνη που καλείται Μουάι Τάι, αντιλαμβάνεται ότι η μύησή του σε αυτήν είναι η ασφαλέστερη οδός για την επιβίωση. Μία επιβίωση όμως που τσακίζει σαρωτικά σώμα και πνεύμα.
Φωτογραφία από Yawar Nazir
Από τις εκδόσεις Ίκαρος κυκλοφορεί το βιβλίο της Donatella Di Pietrantonio «Αρμινούτα», σε μετάφραση της Δήμητρας Δότση. Η Donatella Di Pietrantonio αφουγκράζεται τη γη της, αυτόν τον άγνωστο, τραχύ και άγριο ορεινό τόπο του Αμπρούτσο, και πραγματεύεται το θέμα της μητρότητας, της γονικής ευθύνης, της οικογενειακής φροντίδας, της εγκατάλειψης και του ανήκειν από μια πρωτότυπη οπτική και με μια σπάνια εκφραστική ένταση. Το best seller, που το 2017 κατέκτησε κοινό και κριτικούς στην Ιταλία, βραβεύτηκε με το Premio Campiello και το Premio Napoli και πρόκειται να κυκλοφορήσει σε 21 χώρες, ενώ αναμένεται και η κινηματογραφική του μεταφορά.
Από τις εκδόσεις Ίκαρος κυκλοφορεί το βιβλίο του Απόστολου Δοξιάδη, «Ερασιτέχνης επαναστάτης-Προσωπική μυθιστορία». «Ονόμασα την αφήγησή μου μυθιστορία γιατί γράφοντας κατάλαβα ότι η ανάπλαση των περασμένων δεν στηρίζεται μόνο στη μνήμη, μα και στη φαντασία, μια φαντασία ενεργή, που μπορεί να ανασκαλεύει τα συναισθήματα χωρίς όμως να ψεύδεται για τα γεγονότα».
Από τις εκδόσεις Ίκαρος κυκλοφορεί το νέο ποιητικό βιβλίο του Χάρη Μεγαλυνού με τον τίτλο «Πενήντα».
A (bi) weekly retrospect of new interesting sounds
Έχουν περάσει 41 ολόκληρα χρόνια από τη στιγμή που το “Suspiria” του Dario Argento άφησε μια για πάντα το στίγμα του στις ταινίες τρόμου, αποτελώντας την κορωνίδα του κινηματογραφικού είδους του giallo, και παράλληλα έναν από τους κορυφαίους εκπροσώπους του. Εκ των πραγμάτων, ο Luca Guandanino, αποφασίζοντας να γράψει και να σκηνοθετήσει το remake μιας τόσο εμβληματικής ταινίας, γνώριζε τους κινδύνους και τις δυσκολίες που ελλοχεύουν, όταν καλείσαι να αναμετρηθείς με ένα έργο τέχνης με χιλιάδες φανατικούς πιστούς. Ίσως για αυτό η προσέγγισή του είναι τελείως διαφορετική από αυτήν τουπρωτότυπου, από κάθε άποψη,αφού το “Suspiria” του Guandanino, δεν αποτελεί ακριβώς remake. O Guandanino αποδομεί την πρωτότυπη ιστορία με μια σχεδόν Ντερινταϊκή μεθοδικότητα, της προσθέτει βάθος, πολλαπλά επίπεδα ανάγνωσης, την εμπλουτίζει, την κάνει ολότελα δική του.
Φωτογραφία από Vladimir Smirnov
Το ταξίδι στον Κόσμο της Μαγείας συνεχίζεται…
Η Ίσμα είναι ελεύθερη πια. Αφού αφιέρωσε χρόνια στη φροντίδα των νεαρότερων αδελφιών της μετά τον θάνατο της μητέρας τους, αποδέχεται μια πρόσκληση από τη Χίρα, μέντορά της που ζει στην Αμερική, η οποία της επιτρέπει να κάνει πραγματικότητα ένα άπιαστο όνειρό της. Ωστόσο, ο νους της είναι στο Λονδίνο και στην Ανίκα, την όμορφη και ξεροκέφαλη αδελφή της, αλλά και στον αδελφό της, τον Παρβίζ, που εξαφανίστηκε ακολουθώντας το δικό του όνειρο, δέσμιος της σκοτεινής κληρονομιάς του τζιχαντιστή πατέρα που δε γνώρισε ποτέ. Όταν επανεμφανίζεται στην άλλη άκρη της υφηλίου, οι χειρότεροι φόβοι της Ίσμα επιβεβαιώνονται.
Νοέμβριος 1972. Η Carly Simon κυκλοφορεί σε single το “You’re So Vain”, που έμελε να γίνει το μοναδικό τραγούδι της που θα φτάσει στο νούμερο 1 των αμερικανικών charts. Σχεδόν μισό αιώνα μετά, το “You’re So Vain”, όχι απλά ακούγεται το ίδιο φρέσκο, αλλά έχει πλέον καθιερωθεί ως ένα από τα «απόλυτα» τραγούδια χωρισμού… Όπως έχει ειπωθεί, αν το “You’re So Vain” δεν αποτελεί μέρος της playlist ενός χωρισμού, τότε δεν έχεις χωρίσει πραγματικά ακόμα! Γιατί, μόνο όταν έχεις πραγματικά συνειδητοποιήσει το τέλος μιας σχέσης, μπορείς να πετάξεις στον άλλον περιπαικτικά και κατάμουτρα τον στίχο: «είσαι τόσο ματαιόδοξος, που μπορεί να νομίσεις ότι αυτό το τραγούδι είναι για σένα»!
Φωτογραφία από Magda Fulger
Φωτογραφία από Barbara Cannizzaro
Έργο ζωής (δέκα ολόκληρα χρόνια το πάλευε, απορρίπτοντας οτιδήποτε άλλο στο ενδιάμεσο προκειμένου να δουλέψει σε αυτό απερίσπαστος) για τον Rupert Everett το αποσπασματικό biopic που επικεντρώνεται στα τελευταία χρόνια (χρόνια οδύνης και πικρής μοναξιάς) της ζωής του Όσκαρ Ουάιλντ, όταν βρισκόταν εξοστρακισμένος στη Γαλλία, κατορθώνοντας στο μεσοδιάστημα για λίγο να ξανασμίξει στη Νάπολη με τον νεαρό εραστή του, λόρδο Άλφρεντ «Μπόσι» Ντάγκλας.
Ο κόσμος μέσα από τα μάτια ενός παιδιού μπορεί να αποκτήσει τρομακτικές διαστάσεις, μπορεί να διαστρεβλωθεί, σύμφωνα με τα λεγόμενα ενός πατέρα που λατρεύει το παιδί του, ενός πατέρα που προσπαθεί να το κάνει να δει τον κόσμο μέσα από τα δικά του μάτια, κλείνοντας την πόρτα μια για πάντα στην παιδικότητά του.
Αυτή είναι η όγδοη μεγάλου μήκους ταινία που σκηνοθετεί ο γεννημένος σε ένα προάστιο του Τορίνο, στην Ιταλία, αλλά μεγαλωμένος στην Φρανκφούρτη, Lars Kraume. Το κινηματογραφικό του ντεμπούτο ήταν η ταινία "Viktor Vogel – Commercial Man", το 2001. Η πρώτη του ταινία που πήρε διανομή για την Ελλάδα ήταν η 6η μεγάλου μήκους της καριέρας του, με τίτλο «Υπόθεση Φριτς Μπάουερ» (Der Staat gegen Fritz Bauer), η οποία αν και έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα της στο φεστιβάλ του Λοκάρνο, τον Αύγουστο του 2015, προβλήθηκε στη χώρα μας τον Ιανουάριο του 2017. Μάλιστα, δύο από τους πρωταγωνιστές εκείνης της ταινίας, οι Burghart Klaussner και Ronald Zehrfeld, έχουν βασικό ρόλο και στη νέα του ταινία.
Φωτογραφία από Sergei Ilnitsky
Φωτογραφία από Caitlin Ochs
«Όλα τηλεόραση, δύσκολα αγγίζεις κάτι από κοντά» έλεγε πριν από μισό και πλέον αιώνα ο Γιώργος Σεφέρης, αποτυπώνοντας ποιητικά μια σκέψη που έμελε να μετεξελιχθεί σε κεντρική προβληματική της σύγχρονης διανόησης. Αφορμές γι’ αυτό το κείμενο στάθηκαν πολλές και σίγουρα θα υπάρξουν κι άλλες στο άμεσο μέλλον. Βασικό εφαλτήριο όμως των παρακάτω σημειώσεων υπήρξε μια συνεργασία μεταξύ του Φεστιβάλ Κινηματογράφου με την Cosmote TV, στα πλαίσια της οποίας την περασμένη Τετάρτη παρουσιάστηκαν σε πρώτη προβολή στην αίθουσα του Ολύμπιον τα δύο πρώτα επεισόδια μιας τηλεοπτικής σειράς, του κατά τ’ άλλα καλογυρισμένου κι αρτιότατου “My Brilliant Friend”.
Σαλώμη: Το διαμάντι του Ρομαντισμού
Φωτογραφία από Lorenzo Lessi
Φωτογραφία από Dinendra Haria
Τέσσερις συγγραφείς αστυνομικής λογοτεχνίας ενώνουν τις δυνάμεις τους γράφοντας μαζί ένα μυθιστόρημα που θα σας κόψει την ανάσα.
To Artcore Magazine σε συνεργασία με τις εκδόσεις Μεταίχμιο βρίσκεται στην ευχάριστη θέση να σας προσφέρει τρία αντίτυπα του βιβλίου της Lone Theils, «Το θανάσιμο πέρασμα».
Ο Βρετανός Steve McQueen, στην τέταρτη ταινία του, επιλέγει να διαφοροποιηθεί αισθητά από την ώς τώρα πορεία του. Πρωτίστως, διότι δεν επικεντρώνεται σε κάποιο υπαρξιακό angst που λαμβάνει τη μορφή συμβολικού και πολυεπίπεδου αγώνα. Στο "Hunger" συναντούμε την απόλυτη κατεδάφιση του ατόμου προς ανάδειξη ενός ανένδοτου συλλογικού αγώνα. To σώμα εκμηδενίζεται, εξαϋλώνεται, είναι συγκοινωνούν δοχείο με την ψυχή, που αντισταθμίζει τη σαρκική εξασθένηση. Στο "Shame", η απόλυτη εξατομίκευση έχει μετατραπεί από ελευθερία σε φυλακή, σε ένα κοινωνικό ιστό διαλυμένο ψυχικά, από μέσα πεθαμένο όπως λέει και το άσμα. Το σώμα γίνεται και πάλιφτης του πνεύματος, αλλά με αντίστροφη φορά. Από όπλο στη διάθεση των υψηλών ιδανικών, μετατρέπεται σε κυματοθραύστης απέναντι στη στοιχειωδέστερη μορφή τους.
H Μανόν Μπράντσο επιστρέφει με μια υπόθεση που την αναγκάζει να αναρωτηθεί το αδιανόητο: Πόσο καλά γνωρίζει τους αγαπημένους της – και είναι ικανοί για φόνο;
Το τελευταίο μυθιστόρημα του Dino Buzzati, ένα ώριμο έργο για την απελπισία του μονόπλευρου έρωτα.
Το εμβληματικό έργο του γάλλου περιηγητή για τη ληστοκρατία και την Ελλάδα του 19ου αιώνα.
«Οι σημειώσεις του Μάλτε Λάουριντς Μπρίγκε» είναι ένα μεγάλο μωσαϊκό που σχετίζεται με τα πάθη, τη μοναξιά, τις αναμνήσεις και τις εσωτερικές συγκρούσεις του αφηγητή, ενός εικοσιοχτάχρονου Δανού ευπατρίδη που, έχοντας χάσει την περιουσία του, ζει στα όρια της φτώχειας και έρχεται στο Παρίσι με την ελπίδα να αφιερωθεί στη λογοτεχνία.
Η ντετέκτιβ Ρενέ Μπάλαρντ θα βρεθεί αντιμέτωπη με δύο υποθέσεις αλλά και με τους δαίμονές της. Δύο υποθέσεις που όσο εμπόδια κι αν συναντήσει, δεν πρόκειται να την εγκαταλείψει. Με την υπογραφή του Michael Connelly.
Η Λέτα είναι μία ανύπαντρη μητέρα ενός βρέφους δίχως σταθερή δουλειά. Προκειμένου να εξυπηρετήσει τις ανάγκες της ίδιας και του παιδιού της και χωρίς να διαθέτει καν στέγη, αναλαμβάνει τη φροντίδα μιας γηραιάς και βαριά άρρωστης κυρίας που δε μπορεί να αυτοεξυπηρετηθεί. Η ζωή όμως συνεχίζει να φέρνει όλο και περισσότερες δυσκολίες στον ούτως ή άλλως δύσβατο δρόμο της και έτσι η άτυχη γυναίκα βλέπει την τύχη της να εξαρτάται σε αποκλειστικό βαθμό από την επιβίωση της κατάκοιτης γυναίκας, καθώς είναι αδύνατο να εξασφαλίσει τα μέσα του βιοπορισμού της από άλλη πηγή.
Φωτογραφία από Owen Humphreys
Flatland, η Επιπεδοχώρα ή αλλιώς: Κοιτάζοντας πέρα από τα Όρια
Φωτογραφία από PUNIT PARANJPE
Το πολυαναμενόμενο κι εκρηκτικό "Girl" του μόλις 26χρονου Lukas Dhont, είναι η κινηματογραφική έκπληξη των ημερών. Κι όχι τόσο για τον ίδιο τον πυρήνα του, το επίκαιρο θέμα δηλαδή που επιχειρεί να θίξει (κάπως επιτηδευμένα κι αφύσικα), μα κυρίως για τα παλιρροιακά κύματα σχολιασμών κι απόψεων που ξεσήκωσε με τις πρώτες προβολές του. Ο Φλαμανδός δημιουργός πέρα απ’ το ότι κατάφερε με το σκηνοθετικό του ντεμπούτο, ένα αμιγές ψυχογραφικό δράμα, να κερδίσει τις εντυπώσεις στο φετινό φεστιβάλ των Καννών, κατάφερε και κάτι πολύ σημαντικότερο για το καλό σινεμά. Να κερδίσει τη συγκίνηση και τα συναισθήματα των θεατών, κι αυτό έχει την υπέρτατη αξία!
Φωτογραφία από Mike Blake
Στη χαραυγή του εικοστού αιώνα, αδυσώπητος μαίνεται ο αγώνας στη σκλάβα Μακεδονία. Η γη ματώνει, ο ελληνισμός ψυχορραγεί. Τούρκοι, Βούλγαροι, κομιτάτα, πυρπολήσεις, εκτελέσεις, αμέτρητες θυσίες.
Απόσπασμα από το μυθιστόρημα της Clarice Lispector «Τα κατά Α.Γ. πάθη» (Αντίποδες, 2018), σε μετάφραση του Μάριου Χατζηπροκοπίου.
Φωτογραφία από Susana Vera
Το σημαντικότερο και δημοφιλέστερο μυθιστόρημα ολόκληρης της κινέζικης λογοτεχνίας με την υπογραφή του Κινέζου «Ντοστογιέφσκι», «Προυστ» και «Σαίξπηρ».
Από τις εκδόσεις Ίκαρος κυκλοφορεί το βιβλίο «Μέρες Η΄», ο προτελευταίος τόμος του προσωπικού ημερολογίου του Γιώργου Σεφέρη, σε επιμέλεια της Κατερίνας Κρίκου-Davis. Οι «Μέρες Η΄» εκτείνονται από τον Ιανουάριο του 1961 ως και τον Δεκέμβριο του 1963. Καλύπτουν τους τελευταίους μήνες της θητείας του Γιώργου Σεφέρη ως Πρέσβη στη Μεγάλη Βρετανία και φτάνουν ως τον επαναπατρισμό του και την αναγγελία του Βραβείου Νόμπελ. Πρόκειται για μια σπάνια καταγραφή των εσωτερικών αναζητήσεων του νομπελίστα ποιητή, αλλά και μια ιδιαίτερη τοιχογραφία μιας ολόκληρης εποχής που φωτίζεται μέσα από τις σελίδες του.
Το όνομα του Caravaggio ήταν ανέκαθεν συνδεδεμένο με έναν τολμηρό και επαναστατικό νατουραλισμό. Ξεκινώντας ως ένας καλλιτέχνης προσωπογραφιών και ρωπογραφιών, εξελίχθηκε στον σημαντικότερο εκπρόσωπο της θρησκευτικής τέχνης της εποχής του, που ήταν συνυφασμένη με μια νέα ρωμαιοκαθολική παράδοση που επικράτησε μετά τις μεταρρυθμίσεις της Καθολικής Εκκλησίας έναντι του αναδυόμενου τότε Προτεσταντισμού. Στη σύντομη και πολυτάραχη ζωή του, έδωσε νέα πνοή στην ιταλική τέχνη και υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους θεμελιωτές της τέχνης του Μπαρόκ.
Ο Marcelo Martinessi επιλέγει, στο ντεμπούτο του, να αφηγηθεί μια ιστορία που δεν θα ειπωθεί συχνά, αλλά ούτε και εύκολα. Κέντρο βάρους της ταινίας στέκεται ο γυναικείος ψυχισμός, καθώς και η ταξική πραγματικότητα της παραγουανής κοινωνίας.
Φωτογραφία από Mark Metcalfe
Βρετανία, αρχές του δεκάτου ενάτου αιώνα. Η 16χρονη Μέρι Γουόλστονκραφτ Γκούντγουιν, κόρη του εκδότη Γούιλιαμ Γκούντγουιν, αποβάλλεται από το σπίτι της και διατάσσεται να ενταχθεί σε ένα αυστηρό σχολείο θηλέων. Το ατίθασο πνεύμα της ενοχλεί την –μονόπατα αντιπαθέστατη στο φιλμ- μητριά της, η οποία πείθει τον καθόλα προοδευτικό –θεωρητικό της αναρχίας- πατέρα της Μέρι ότι αυτή είναι η μόνη οδός για να επιστρέψει το κορίτσι στο δρόμος της τάξεως. Στην πορεία όμως η νεαρά γνωρίζει τον γοητευτικό πλούσιο ποιητή Πέρσι Σέλεϊ και μεταξύ τους αναπτύσσεται ένα ρομάντζο που δοκιμάζει τα όρια της εποχής. Θεωρητικά τουλάχιστον, γιατί η δύναμη του μεταξύ τους έρωτα λάμπει δια της απουσίας της στο φιλμ της 44χρονης Haifaa al-Mansour.
Ο Νιουτ Σκαμάντερ και η παρέα του, μετά τις νεοϋορκέζικες περιπέτειες του πρώτου μέρους που γνώρισαν απρόσμενα καλή κινηματογραφική μεταχείριση, μεταφέρεται στην Ευρώπη και συγκεκριμένα στο Παρίσι. Στόχος τους αυτή τη φορά να εντοπίσουν τον πανίσχυρο μάγο Γκέλερτ Γκρίντελβαλντ, ο οποίος έχει αποδράσει από την αμερικανική φυλακή, και να ανατρέψουν τα νοσηρά σχέδιά του. Καθοδηγητής και εμπνευστής του αγώνα του ο λατρεμένος του κινηματογραφικού και αναγνωστικού κοινού Άλμπους Ντάμπλντορ.
Φωτογραφία από Roberto Bartolini
To Artcore Magazine σε συνεργασία με τις εκδόσεις Ψυχογιός βρίσκεται στην ευχάριστη θέση να σας προσφέρει δύο αντίτυπα του βιβλίου του Καζούο Ισιγκούρο, «Αχνή θέα των λόφων».
![εικόνα εξωφύλλου άρθρου (Lilja 4-ever [Ούτε μία λιγότερη])](http://www.artcoremagazine.gr/assets/articles/f77858b8c9b6c4b6938071273370a5db_1544809338/cover_images/6cf1314700035cb3bdbacab851c4efb5_1544809338.jpg)
