Τι μπορεί να πει κανείς για τον Ricardo Villalobos; Ένας «σοφός» της ηλεκτρονικής σκηνής, ο οποίος δημιουργεί 37λεπτα έπη που περιέχουν αποσπάσματα του εθνικού ύμνου της Χιλής, μπορεί και συνδυάζει τα γλυκά φωνητικά του Marvin Gaye πάνω σε αραιά και τρεμουλιαστά κρουστά, σαμπλάρει βιρτουόζους του μπάσου με αφρώδη αποτελέσματα. Εδώ και δύο δεκαετίες οι παραγωγές του δεν είναι τίποτα λιγότερο από εκπληκτικές. Φυσικά δεν είναι μόνο η πρωτοποριακή μουσική του ικανότητα που τον κάνει ευρέως αγαπητό καλλιτέχνη. Είναι αναμφισβήτητα ένας πολύ ξεχωριστός χαρακτήρας εν μέσω απρόσωπων και μαυροφορεμένων καλλιτεχνών στο πεζοδρόμιο της techno. Απίστευτα διασκεδαστικός, απρόβλεπτος και λίγο ροκ εν ρολ, χαιρετίζω τον Ricardo με τους 10 λόγους που τον ξεχωρίζω.

Γεια σου ανήσυχο μουσικό πνεύμα! Στο άρθρο αυτού του μήνα θα επιστρέψουμε στον κόσμο των παράξενων μουσικών οργάνων. Βέβαια, όπως θα δεις και παρακάτω, το Ondes Martenot δεν είναι παράξενο στην όψη αλλά στον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί.

Πέρασε καιρός από το τελευταίο άρθρο. Σε αυτό το διάστημα μεσολάβησαν πολλές εμπειρίες, ανάμεσά τους και ο στρατός. Επειδή όμως δεν σε νοιάζει, θα μπω κατευθείαν στο θέμα. Όπως καταλαβαίνεις κι από τον τίτλο, θα πραγματευτούμε τους Arctic Monkeys, μιας και τον τελευταίο καιρό έχουν κερδίσει μεγάλη μερίδα καινούργιων fans στην χώρα μας.

Οι MIKRO επιστρέφουν ανανεωμένοι ως σχήμα με νέο album ("New", 2014, Undo Records)! Με καινούργια τραγουδίστρια και ντράμερ θα παρουσιάσουν ζωντανά το νέο τους υλικό στην Αθήνα στις 16 Μαΐου (Χυτήριο) και στις 17 Μαΐου στη Θεσσαλονίκη (Μαύρη Τρύπα). Η νέα τους δισκογραφική δουλειά κινείται στα μονοπάτια του φρέσκου ηλεκτρονικού ήχου που κυριαρχεί αυτήν την περίοδο στην παγκόσμια μουσική σκηνή, ενώ οι στίχοι των τραγουδιών είναι σε αγγλικά και ελληνικά. Το κύριο γνώρισμα των στίχων αλλά και της μουσικής αύρας αυτού του album είναι η αισιοδοξία αλλά και το θετικό πνεύμα που σύμφωνα με τους MIKRO χρειάζονται για να αντιμετωπίσουμε τη δύσκολη περίοδο που διανύουμε.

Αν ακούγοντας την έκφραση «πηνίο Tesla» δεν σου έρχεται καμία εικόνα στο μυαλό, θα σε βοηθήσω, θυμίζοντάς σου, τα τεράστια πηνία που έβγαζαν σπίθες ηλεκτρισμού στην ταινία “Frankenstein”. Αυτή τη φορά επέλεξα κάτι πιο ριζοσπαστικό για τη συνέχεια του ταξιδιού μας στον κόσμο των μουσικών οργάνων.

Το ταξίδι μας στον κόσμο των μουσικών οργάνων συνεχίζεται. Προβληματίστηκα αρκετά μέχρι να αποφασίσω, ποιο θα είναι το δεύτερο όργανο για το οποίο θα έγραφα, και τότε ήρθε στο μυαλό μου μια ανάμνηση. Μια απογευματινή βόλτα στο Amsterdam, πρώτη φορά χωρίς ακουστικά πάνω στο ποδήλατο, και τότε ήταν που το άκουσα για πρώτη φορά. Ένας αρμονικός ήχος... Δεν ήξερα πως αλλιώς να τον περιγράψω. Δεν ήξερες, αν προέρχεται από κάποιο έγχορδο ή άλλου είδους όργανο, απλά μαγευόσουν. Και τότε παρατήρησα έναν τύπο που καθόταν στην άκρη του δρόμου, κρατώντας στην αγκαλιά του, κάτι που έμοιαζε με ταψί και συνάμα με UFO, και καθώς το χτυπούσε, αυτός ο ήχος συνεχιζόταν.

Φίλε μου αναγνώστη, πέρασαν μήνες που δεν τα είπαμε. Συγκεκριμένα έχουμε να τα πούμε από τον Μάρτιο, έφτασε Οκτώβριος κι εγώ δεν έχω σκοπό να σε παραμελήσω ξανά. Αποφάσισα για αρχή να γράψω μια σειρά από άρθρα για μουσικά όργανα. Όχι για τα συνηθισμένα αλλά για τα λίγο παράξενα, που πολλές φορές η όψη τους είναι αντικειμένων που δεν φανταζόσουν ποτέ, ότι μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως μουσικά όργανα. Στο πρώτο μου άρθρο θα σου γράψω για το “Theremin”…

Dusty Kid… Ο παραγωγός που ασχολείται με την κλασσική μουσική, την ψυχεδέλεια και το dark μπάσο.Από το 2006 μέχρι και σήμερα μας προσφέρει ηλεκτρονικούς ήχους που θα ικανοποιούσαν από τα πιο old school acid αυτιά μέχρι τους μοντέρνους μινιμαλάδες.

Οι αναμνήσεις και ο καπνός ενός τσιγάρου σε συνδυασμό με τον ήχο ενός βινυλίου των The Afghan Whigs ήταν η αφορμή για το παρακάτω άρθρο…

Τι είναι η μουσική; Αν το δούμε ψυχρά πέρα από την ερμηνεία της ως μορφή τέχνης, στη φυσική της μορφή δεν είναι τίποτα παραπάνω από μαθηματικές αναλογίες. Συχνότητες που εμείς οι άνθρωποι αντιλαμβανόμαστε σε ένα εύρος 20Hz – 20.000Hz. Σε μία σειρά από άρθρα που θα φιλοξενηθούν στην στήλη αυτή, θα εξετάσουμε τις επιπτώσεις και τους τρόπους που μπορούν να χρησιμοποιηθούν αυτές οι συχνότητες με σκοπό να δούμε τη μουσική από μια διαφορετική οπτική γωνία.

Nομίζω, ότι μόνο από τον τίτλο, λίγο πολύ έχετε καταλάβει το θέμα του σημερινού άρθρου! Κάθε παρέα που συζητάει περί ηλεκτρονικής μουσικής (και όχι μόνο), έχει σίγουρα ασχοληθεί και διαφωνήσει αναφορικά με το ερώτημα «αναλογικό ή ψηφιακό μιξάρισμα; βινύλιο ή laptop;» Σήμερα λοιπόν θα προσπαθήσουμε, να παρατηρήσουμε τα θετικά και τα αρνητικά των δυο μέσων, και στο τέλος ο καθένας μπορεί να πάρει την απόφαση σύμφωνα με την προτίμησή του!

Έφυγε λοιπόν το 2012, και μαζί του οι όμορφες και οι άσχημες στιγμές. Και τι δεν ακούσαμε κατά τη διάρκεια αυτής της χρονιάς. Από υπέροχες μουσικές όλων των ειδών, μέχρι θεωρίες συνωμοσίας, καταστροφολογίες αλλά και εκτρώματα των γνωστών, άγνωστων, ατάλαντων, κατασκευασμένων "τραγουδιστών"...