«Γιατί αυτό που κινεί τον άνθρωπο είναι η ιστορία, όχι το πάθος ή η ανάγκη. Είναι η ιστορία. Ο άνθρωπος θέλει να ξέρει το τέλος. Να το δει να γράφεται. Γι΄αυτό γατζώνεται από τη ζωή. Γι’ αυτό συνεχίζει και μαραίνεται όταν δεν μπορεί να το κάνει. Όταν δεν μπορεί να μάθει τη συνέχεια, όταν μένει με τη μεγάλη, στέρφα απορία στα μάτια. [...] Οι καλές ιστορίες παίρνουν την πέτσα σου και σ’ την ανασηκώνουν. Φουντώνουν τις τρίχες στο σβέρκο σου. Και όταν τις ακούς, ή τις διαβάζεις, κρατάς επίτηδες το φως ανοιχτό για συντροφιά, ακόμα κι όταν σε κάνουν να γελάς πού και πού, ή ακόμα και όταν είναι ιστορίες αγάπης».
Με μεγάλη χαρά αντίκρυσα στις προθήκες του βιβλιοπωλείου την επανέκδοση του μυθιστορήματος «Μέρες εγκατάλειψης» της Elena Ferrante (εκδόσεις Πατάκη- είχε πρωτοκυκλοφορήσει στα ελληνικά από τις εκδόσεις Άγρα), της μυστηριώδους συγγραφέα με την άγνωστη ταυτότητα (το Elena Ferrante είναι λογοτεχνικό ψευδώνυμο), η οποία πέρα από τα εγκωμιαστικά σχόλια που λαμβάνει καθημερινά από κριτικούς και αναγνώστες σε όλον τον κόσμο, αποκτάει μυθικές διαστάσεις λόγω της μυστικοπαθούς στάσης που έχει υιοθετήσει.
Το συγγραφικό ντεμπούτο του A. J. Finn «Η γυναίκα στο παράθυρο» αποτελεί ένα από τα πιο πολυσυζητημένα βιβλία των τελευταίων ημερών. Έχει λάβει τις καλύτερες κριτικές σε Ελλάδα και εξωτερικό υποσχόμενο την αρχή μιας δυναμικής συγγραφικής καριέρας. Έχει μεταφραστεί και κυκλοφορεί σε 38 χώρες, έγινε best seller στους New York Times και έχει ήδη κλείσει η συμφωνία με τη Fox για να μεταφερθεί στη μεγάλη οθόνη. Έχει συγκεντρώσει τόσα επαινετικά σχόλια –έχει χαρακτηριστεί ως το απόλυτο page turner- που δεν γίνεται να μην αποκτήσει μία θέση στη βιβλιοθήκη σου.
Το μυθιστόρημα του Πάνου Τσερόλα «Η συνωμοσία της Βανίλιας» αναμφίβολα σε ταξιδεύει σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη. Είναι μια λογοτεχνική σύνθεση που εναρμονίζει όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που θα κεντρίσουν το ενδιαφέρον αναγνωστών με διαφορετικές, ίσως, προτιμήσεις. Πρόκειται για την ιδιαίτερη και ρομαντική ιστορία του Μαρκ και της Μάγιας, δύο πρωταγωνιστών με εκρηκτικές προσωπικότητες. Ξετυλίγεται σαν αστυνομικό μυθιστόρημα, με ζωντανούς διαλόγους και γλαφυρές περιγραφές ενώ, παράλληλα, αγγίζει οικουμενικά ερωτήματα για τον άνθρωπο και τη θέση του στον κόσμο.
Το «Κι αν εγώ χαθώ» του Adam Haslett, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο, ψηφίστηκε από το περιοδικό Time ως ένα από τα 10 καλύτερα μυθιστορήματα του 2016. Πρόκειται για το χρονικό μιας οικογένειας που στιγματίζεται από τη μάστιγα της ψυχικής ασθένειας. Μία συγκινητική αφήγηση για τη ζωή τριών παιδιών, τριών αδελφών που εξιστορούν εναλλάξ την ιστορία τους, με κεντρικό πρόσωπο τον Μάικλ, τον μεγάλο αδελφό που πάσχει από ένα είδος αγχώδους διαταραχής. Είχαμε το προνόμιο να συνομιλήσουμε με τον Αμερικανό συγγραφέα και να του θέσουμε απορίες και ερωτήματα για το βιβλίο του.
O Stéphane Osmont (φιλολογικό ψευδώνυμο του του Stephane Dottelonde) είναι Γάλλος συγγραφέας, γνωστός στο ευρύ κοινό για το μυθιστόρημά του "Le Capital" που μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο από τον Κώστα Γαβρά. Γεννημένος το 1959, ενεργό μέλος στα κινήματα της Άκρας Αριστεράς ως μαθητής λυκείου και φοιτητής, εν συνεχεία σπούδασε στο Ινστιτούτο Πολιτικών Επιστημών του Παρισιού, ενώ, μεταξύ άλλων, εργάστηκε και στο Υπουργείο Οικονομικών. Το πιο πρόσφατο βιβλίο του «Ανεξέλεγκτα στοιχεία» (“Éléments incontrôlés”, 2013) κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις Εκδόσεις Πόλις: ένα μυθιστόρημα που διατρέχει την πορεία της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς στη Γαλλία και φωτίζει την κοινωνική και πολιτική κατάσταση που επικρατούσε στη χώρα από τον Μάη του ’68 ως το 1981.
Ο Fredrik Backman θεωρείται ένας από τους πιο δημοφιλείς σύγχρονους Σουηδούς συγγραφείς –γεννηθείς το 1981- που στην Ελλάδα έγινε γνωστός μόλις πρόσφατα με την κυκλοφορία του μυθιστορήματος «Η γιαγιά μου σας χαιρετά και σας ζητάει συγγνώμη» από τις εκδόσεις Κέδρος.
Καθώς η χρονιά φτάνει στο τέλος της, γεμάτη αναγνώσεις φετινών αλλά και παλαιότερων κυκλοφοριών, σας προτείνουμε τα βιβλία που ξεχωρίσαμε για να τα δωρίσετε στον εαυτό σας και στους οικείους σας. Σίγουρα, θα τα αγαπήσετε.
Η Δέσποινα Αχλαδιώτη που έμεινε γνωστή ως η κυρά της Ρω γεννήθηκε το 1890. Το 1927 άφησε το Καστελλόριζο όπου διέμενε και εγκαταστάθηκε στο έρημο νησάκι της Ρω με τον σύζυγό της και αργότερα, μετά τον θάνατό του, με την τυφλή μητέρα της. Έζησε εκεί, απομονωμένη από τον έξω κόσμο, ως το 1982 (τη χρονιά που πέθανε), επιτελώντας καθημερινά επί 40 χρόνια «το δικό [της] κατόρθωμα, τη δική [της] αποστολή»: υψώνοντας την ελληνική σημαία στην Ρω κάθε πρωί με «αγάπη», «πειθαρχία», «συγκέντρωση» και ενάντια σε όσους την «έβαζαν στο μάτι». Στην κυρά της Ρω είναι στραμμένο το ενδιαφέρον του Γιάννη Σκαραγκά, που στο νέο του βιβλίο –μια μυθοπλαστική, βιογραφική νουβέλα, ένας ποιητικός μονόλογος- δίνει ζωή και λόγο στη Δέσποινα Αχλαδιώτη που αφηγείται την προσωπική της ιστορία. Το έργο του κ. Σκαραγκά μπορείτε να απολαύσετε τις μέρες αυτές και στο θέατρο, σε μια παράσταση με πρωταγωνίστρια την εξίσου χειμαρρώδη Φωτεινή Μπαξεβάνη και σε σκηνοθεσία της Κατερίνα Μπερδέκα.
«Οι Μαγεμένες» τιτλοφορείται το πρόσφατο βιβλίο της Μαίρης Κόντζογλου όπου για άλλη μια φορά ιστορία και φαντασία διαπλέκονται χτίζοντας ένα μυθιστόρημα που αναδεικνύει την ιστορία και την καλλιτεχνική αξία των Μαγεμένων (Είδωλα, ή Las Incantadas στα ισπανοεβραϊκά), ενός μνημείου που χρονολογείται στο τέλος του 2ου ή στις αρχές του 3ου αι. μ.Χ. και τοποθετείται κοντά στη σημερινή οδό Αριστοτέλους της Θεσσαλονίκης. Και ενώ οι Μαγεμένες, ενσωματωμένες στην αυλή ενός Εβραίου εμπόρου, κοσμούσαν το κέντρο της πόλης για αιώνες και τραβούσαν το ενδιαφέρον κατοίκων και επισκεπτών, το 1864 ο Γάλλος παλαιογράφος Emmanuel Miller, με άδεια της οθωμανικής κυβέρνησης διαλύει το μνημείο σε κομμάτια και το μεταφέρει στη Γαλλία, όπου και εκτίθεται σήμερα στο Μουσείο του Λούβρου.
Ο Can Dündar (Τζαν Ντουντάρ) θεωρείται, ίσως, ο πιο γνωστός δημοσιογράφος της Τουρκίας, αρχισυντάκτης στην αντιπολιτευόμενη εφημερίδα Cumhuriyet (Τζουμχουριέτ) ως τον Άυγουστο του ’16. Σήμερα ζει αυτοεξόριστος στη Γερμανία με ένα ένταλμα σύλληψης να εκρεμμεί εις βάρος του στην πατρίδα του, και είναι δημιουργός πολλών ντοκιμαντέρ και συγγραφέας πολλών βιβλίων μεταξύ των οποίων του «Μας συνέλαβαν! Μία μαρτυρία από τη φυλακή» που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Κριτική, όπου αφηγείται την ιστορία του τρίμηνου σχεδόν εγκλεισμού του στις φυλακές της Συληβρίας. Στο βιβλίο περιλαμβάνεται μία συνέντευξη που παραχώρησε στην Athens Voice και δημοσιεύτηκε φέτος τον Μάρτιο, όπως και ένας ξεχωριστός πρόλογος για τους Έλληνες αναγνώστες του βιβλίου.
Σαν σήμερα, γεννήθηκε ο Valentin Louis Georges Eugène Marcel Proust (10 Ιουλίου 1871 – 18 Νοεμβρίου 1922), όπως είναι ολόκληρο το όνομά του, μία από τις πιο σημαντικές λογοτεχνικές μορφές του 20ού αι.- συγγραφέας, κριτικός, δοκιμιογράφος, ο δημιουργός του εμβληματικού «Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο», για το οποίο έχουν γραφτεί εκατοντάδες μελέτες, κείμενα και αναλύσεις. Ο Graham Greene έγραψε για τον Proust ότι «ήταν ο σπουδαιότερος μυθιστοριογράφος του 20ού αι., όπως αντίστοιχα ο Tolstoy ήταν του 19ου», και η Virginia Woolf ήταν τόσο παθιασμένη μαζί του που έλεγε «Αχ και να μπορούσα να γράφω έτσι». Το αφιέρωμα που ακολουθεί χωρίζεται σε δύο μέρη: το πρώτο αφορά μία αναδρομή στη ζωή του κυρίως μέσα από τη συγκέντρωση και προβολή όλου του διαθέσιμου οπτικού υλικού (φωτογραφίες και βίντεο), και στο δεύτερο μέρος παρατίθεται το περίφημο «Ερωτηματολόγιο του Proust» με τις απαντήσεις που ο ίδιος έδωσε το 1890.
Ο Πάνος Τσερόλας και η Ελένη Μαρκ προτείνουν από πέντε βιβλία για να έχετε την καλύτερη συντροφιά δίπλα στο κύμα.
Το «Κάποτε στη Σαλονίκη» είναι το πρώτο ιστορικό μυθιστόρημα με την υπογραφή της Μεταξίας Κράλλη, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός, η πρώτη φορά που η συγγραφέας αποφασίζει να καταπιαστεί με ιστορικά γεγονότα που στο μυθιστόρημά της εξυφαίνουν το αφηγηματικό τοπίο στο οποίο διαδραματίζονται οι ζωές των ηρώων της. Η Χριστίνα, ο Αλμπέρτο, ο Μπενίκο και η Νινόν είναι οι τέσσερις πρωταγωνιστές της ιστορίας, τέσσερις νέοι άνθρωποι που τυχαίνει να μεγαλώσουν, να συναντηθούν, να ερωτευθούν στη Θεσσαλονίκη του Μεσοπολέμου, σε μία πόλη όπου προσπαθούν να συνυπάρξουν εβραίοι, πρόσφυγες και ντόπιοι χριστιανοί, και να βρεθούν στη δίνη του Β΄Π.Π., όπου ξεκληρίστηκε περίπου το 96% της εβραϊκής κοινότητας της πόλης, που πριν το 1940 αριθμούσε περίπου 50.000 άτομα. Μιλήσαμε με τη Μεταξία Κράλλη για το «Κάποτε στη Σαλονίκη», για «ένα βιβλίο για μία πόλη, δύο κοινότητες και τους ανθρώπους που βρίσκονται αντιμέτωποι με τον εαυτό τους και την Ιστορία».
Ο Κολομβιανός συγγραφέας Santiago Gamboa, δύο χρόνια μετά το τέλος της οκταετούς θητείας (2002-2010) του ακροδεξιού προέδρου Álvaro Uribe Vélez στη γενέθλια χώρα του, κυκλοφόρησε το 2012 τις «Νυχτερινές Ικεσίες». Το μυθιστόρημα, με κεντρικό αφηγηματικό του άξονα μία «ιστορία αγάπης» ανάμεσα σε δύο αδέλφια, ξετυλίγει ξανά το κουβάρι αυτής της περιόδου, χρωματίζοντάς την με τις πιο σκοτεινές αποχρώσεις. Το μυθιστόρημα μεταφράστηκε και κυκλοφόρησε φέτος στα ελληνικά από τις εκδόσεις Πόλις, και εμείς είχαμε τη χαρά να συνομιλήσουμε με τον συγγραφέα για τις «Νυχτερινές ικεσίες» και τους ήρωές του, τη λατινοαμερικανική λογοτεχνική παράδοση και τον Márquez, την πολιτική και τη σημερινή εικόνα της Κολομβίας.
