Notorious: O Alfred Hitchcock παρουσιάζει…
Γεννημένος στις 13 Αυγούστου του 1899 σε ένα ιδιαίτερα αυστηρό καθολικό οικογενειακό περιβάλλον, ο Hitchcock δεν είχε εύκολα παιδικά χρόνια. Για την ακρίβεια, οι σκληρές μέθοδοι πειθάρχησης που φέρεται να χρησιμοποιούσαν οι γονείς του, σε συνδυασμό με τη μοναχικότητά του λόγω της παχυσαρκίας του, θα διαμορφώσουν ένα ανήσυχο πνεύμα με αρκετούς προσωπικούς «δαίμονες». Η καλλιτεχνική διέξοδος των δαιμόνων αυτών θα δρομολογήσει μια σειρά από εμβληματικές ταινίες, αρκετές εντός των καλύτερων στιγμών του παγκόσμιου κινηματογράφου, αλλά και έναν δημιουργό αρκετά αμφιλεγόμενο ως προς τις αυταρχικές μεθόδους του και τις πολλές ιδιοτροπίες του. Το πέρασμά του από σχολείο Ιησουιτών, θα του αφήσει επίσης διάφορα κατάλοιπα. Το 1963, καθώς έχει ήδη καθιερωθεί ως ένας από τους κορυφαίους σκηνοθέτες της εποχής του, θα πει στην Oriana Fallaci:
I'm English. The English use a lot of imagination with their crimes. I don't get such a kick out of anything as much as out of imagining a crime. When I'm writing a story and I come to a crime, I think happily: now wouldn't it be nice to have him die like this? And then, even more happily, I think: at this point people will start yelling. It must be because I spent three years studying with the Jesuits. They used to terrify me to death, with everything, and now I'm getting my own back by terrifying other people.
Από την αρχή ωστόσο της πολυετούς (έξι δεκαετίες σχεδόν) καριέρας του, ο Hitchcock έδειχνε δείγματα γραφής ενός πρωτοπόρου σκηνοθέτη: Η ταινία «Blackmail» (1929) είναι η πρώτη ομιλούσα ταινία του βρετανικού κινηματογράφου, ενώ η χειρουργική του ακρίβεια στις ταινίες θρίλερ εμφανίστηκε από πολύ νωρίς, με τον «Άνθρωπο που ήξερε πολλά» (1934) και τα «39 σκαλοπάτια» (1935).
Κάπου εκεί, στα τέλη της δεκαετίας του ’30, ο Hitchcock θα αφήσει το Λονδίνο για το λαμπερό (και με τεράστιες δυνατότητες) Χόλιγουντ. Το πρώτο Όσκαρ τον περιμένει το 1940 για την «Ρεμπέκα». Στην καριέρα του θα λάβει δεκάδες βραβεία και εκατοντάδες υποψηφιότητες. Κυρίως, θα κατακτήσει ένα παγκόσμιο κοινό που θα απολαμβάνει να ουρλιάζει τρομαγμένο στις σκοτεινές αίθουσες.
Ο Hitchcock ωστόσο δεν ήταν μονάχα πρωτοπόρος στην τέχνη του σινεμά- ήταν από τους πρώτους που είδαν στην τηλεόραση ένα ραγδαία ανερχόμενο μέσο, και η σειρά «Alfred Hitchcock presents» με τον ίδιο σε όλη του την μεγαλοπρέπεια (χαρακτηριστική εμφάνιση, χαρακτηριστική λονδρέζικη ειρωνεία και πολλές φορές κατάμαυρο χιούμορ, χαρακτηριστική ομιλία) κράτησε παραπάνω από είκοσι χρόνια. Επιπλέον, συνέβαλε στην ενίσχυση του μύθου γύρω από το πρόσωπό του, πολλαπλασιάζοντας την απήχηση και των ταινιών του, αναδεικνύοντάς τον σε ένα πρόσωπο-σύμβολο της μαζικής κουλτούρας. Ο ίδιος μύθος μεγάλωνε ακόμα περισσότερο ανάμεσα στις εκατοντάδες φήμες που κυκλοφορούσαν για την αντιμετώπισή του απέναντι στους ηθοποιούς, την αυταρχική του πολιτική ειδικά απέναντι στις αγαπημένες του ξανθιές πρωταγωνίστριες, τον ασυγκράτητο μισογυνισμό του και πολλά ακόμα.
Από την δεκαετία του ’50 και μετά, ο Alfred Hitchcock δεν θα φτιάξει απλώς καλές ταινίες ή ταινίες που «θεμελίωσαν» όψεις του σύγχρονου κινηματογράφου. Σε μια κορύφωση του δημιουργικού του οίστρου, θα κατασκευάσει ταινίες που αντέχουν στο χρόνο και απολαμβάνονται ακόμα και σήμερα, με την τεράστια τεχνική εξέλιξη του μέσου, ως αριστουργήματα. Ενδεικτικά, η φιλμογραφία του από το 1951 έως το 1964:
- Strangers on a Train (1951)
- I Confess (1953)
- Dial M for Murder (1954)
- Rear Window (1954)
- To Catch a Thief (1955)
- The Trouble with Harry (1955)
- The Man Who Knew Too Much (1956)
- The Wrong Man (1956)
- Vertigo (1958)
- North by Northwest (1959)
- Psycho (1960)
- The Birds (1963)
- Marnie (1964)
Και αυτή είναι μονάχα μια δεκαετία από τις έξι ενός πολυπαραγωγικού, πληθωρικού και συναρπαστικού δημιουργού, που έκανε χιλιάδες ανθρώπους να αγαπήσουν τον κινηματογράφο. Ακόμα και ουρλιάζοντας στην θέα της λεπίδας στη διαβόητη σκηνή του ντους….
