Αν η γνωστή ρήση «η αρχή είναι το ήμισυ του παντός» έχει κάποια ισχύ και βάση, τότε οι Whatever End έχουν χτίσει στέρεα θεμέλια και θα πρέπει να εύχονται να είναι μακρύς ο δρόμος τους.
Ο Drew McDowall είναι ίσως από τις πιο διακριτικές μορφές της πειραματικής σκηνής. Έχοντας στο βιογραφικό του πολλά φεγγάρια ως μέλος των Coil και των Psychic TV, ο Drew ξεκίνησε το 2015 την προσωπική του πορεία με ένα project στο οποίο η εμπειρία ακούγεται διάχυτη. Αυτή η παραμονή του όμως στο «φόντο» των καταστάσεων απέδωσε τον πρώτο καρπό με το "Collapse" και, στη συνέχεια, προχώρησε στο εν λόγω αριστούργημα.
Με χαροποιεί ιδιαίτερα όταν διαβάζω για/ακούω μουσικούς οι οποίοι, έχοντας εδραιώσει κάποια στιγμή το όνομά τους στο μουσικό τομέα που δραστηριοποιούνται, συνεχίζουν ακάθεκτοι και παράγουν τη μουσική που τους εκφράζει, ανεξαρτήτου ηλικίας. Μία τέτοια περίπτωση είναι και το αθηναϊκό σχήμα των New Zero God (NZG), των οποίων ιδρυτικό μέλος, τραγουδιστής και συνθέτης είναι ο Μιχάλης Πούγουνας. Ο εν λόγω κύριος αποτέλεσε βασικό στέλεχος των θρύλων της ελληνικής post-punk/goth σκηνής, The Flowers of Romance και συν τοις άλλοις είναι ιδιοκτήτης των δισκογραφικών εταιρειών Nexus και Cyberdelia.
Για τη δισκογραφική Fuzz Club με έδρα το Λονδίνο τα έχουμε ξαναπεί και σε προηγούμενο review (βλ. The Underground Youth): πρόκειται μάλλον για το καλύτερο και πιο δραστήριο label στον τομέα της νεο-ψυχεδέλειας αυτή τη στιγμή στον πλανήτη, με ένα εξαιρετικό roster (The Underground Youth, Sonic Jesus, Singapore Sling, Lola Colt κ.α.) συμπεριλαμβανομένων και δύο ελληνικών συγκροτημάτων (A Victim of Society, Acid Baby Jesus). Εδώ λοιπόν, τα «γεράκια» της Fuzz Club ανακάλυψαν, αγάπησαν και υπέγραψαν συμβόλαιο με την πιο απομακρυσμένη (γεωγραφικά μιλώντας) μπάντα του ενεργητικού της. Κυρίες και κύριοι, without further ado, οι Las Cobras από την Ουρουγουάη!
Δεύτερη ηλεκτρονική στροφή για τους Ulver με ξεκάθαρες progressive αναφορές.
“I pledge allegiance to the burning flag of the United States of Horror” ακούμε το παιδάκι να λέει στο intro του νέου άλμπουμ των hip hop/punks Horror και θαρρώ πως οποιαδήποτε άλλη εισαγωγή είναι περιττή!
To “IV” είναι από τους δίσκους για τους οποίους δεν πρέπει να σε απασχολεί αν είναι ό,τι καλύτερο κυκλοφορεί τώρα ή αν θα μπει στη λίστα με τα κορυφαία της χρονιάς. Διότι είναι από εκείνους τους δίσκους που σε ανταμείβει με ένα και μόνο χάρισμά του: τα τραγούδια του.
Αλχημιστές πίσω από μισοσκότεινες σκιές κάνουν αιφνιδιαστική έφοδο και κλείνουν σπίτια.
Οι Zemial είναι ένα άλμπατρος που πετάει σε σκοτεινές κατακόμβες, πάνω από κύματα προοδευτισμού, και είναι άγνωστο πού θα καταλήξει. Γεύεται την αύρα κύκνων της Αγγλίας, την ένωση του ήλιου με το φεγγάρι και μοιράζει φτερά γοητευτικών ήχων για τους λάτρεις του πειραματισμού.
Τα άστρα στον κρύο ουρανό της Φινλανδίας βοήθησαν τον Goatspeed να φτάσει στο νόημα της δικής του λύτρωσης και να βρει τον δρόμο του.
Works for her, works for you, works for me, works for all of us
Ιδού λοιπόν! Πολυαναμενόμενο 9o άλμπουμ από τους πολυαγαπημένους Αυστραλούς psych rockers (και το πρώτο από τα πέντε που σκοπεύουν να βγάλουν φέτος), οι οποίοι δραστηριοποιούνται ήδη από το 2010. Οι φίλοι του σχήματος σίγουρα θα έχουν πάρει μια γεύση από τις «διαρροές» του“Flying Microtonal Banana” ( πχ. “Nuclear Fusion”), αλλά η εικόνα του άλμπουμ είναι σίγουρα πιο ολοκληρωμένη, όταν έχεις ακούσει ολόκληρο τον δίσκο.
Βουτιά σε θάλασσα βαθιά, η ευτυχία της έμπνευσης
Η Fuzz Club Records, ως γνωστόν, είναι από τα καλύτερα και πιο δραστήρια labels στον τομέα της neo-psych/post-punk/neo-kraut μουσικής σκηνής της Ευρώπης, ενώ ήδη έχει απλώσει τα «πλοκάμια» της και εκτός αυτής (Μεξικό, Παραγουάη). Εδώ, μας προσφέρει τον 8ο κατά σειρά δίσκο των Underground Youth, του σχήματος που δημιούργησαν το 2008 οι Craig και Olya Dyer με καταγωγή τη γενέτειρα της post-punk, το βιομηχανικό Manchester και νυν έδρα το Βερολίνο (δύο πόλεις που αναμφίβολα συμβάλλουν στη διαμόρφωση του μουσικού ύφους οποιασδήποτε μπάντας).
Fairies wear boots, long shadows fall, and Black Juju touch and ride the sky.