Αν το “Ultraviolence” είναι η πρώτη ματιά και το “Honeymoon” για να ξέρεις ότι θα υπάρξει σύνδεση μεταξύ δύο προσώπων, τότε το “Lust for Life” θα πρέπει να είναι ο αναγεννησιακός τους έρωτας, που δεν θα εξελιχθεί σε μια συμβατική συνήθεια. Μία φράση, όμως, δείχνει πώς είναι η πραγματικότητα: Too good to be true.

Για την τελευταία promo κυκλοφορία των Ding An Sich, αν και βρίσκεται εδώ και καιρό στα χέρια μου, μόλις πρόσφατα αξιώθηκα να κάτσω να γράψω δύο λόγια (και επ’ ευκαιρίας να ευχαριστήσω και τον Νίκο Σαρικώστα που μου την έστειλε). 

Η διεύθυνση είναι 726 St. Peter Street, η περιοχή το French Quarter, η πόλη φυσικά η Νέα Ορλεάνη. Από το 1961 σε αυτό το σημείο στεγάζεται το Preservation Hall, ένα από τα πιο σημαντικά μέρη όπου ζει η παραδοσιακή jazz. Εκεί το πλούσιο παρελθόν συναντά το παρόν και εκεί χτίζεται το μέλλον. Φέτος, η house band του Preservation Hall κυκλοφόρησε ένα ακόμα album και αν μη τι άλλο δε μας έλειψαν ποτέ οι αφορμές να επισκεπτόμαστε νοητά την πιο συναρπαστική πόλη της αμερικανικής ηπείρου.

Όταν πρόκειται για τέχνη, δεν μου αρέσουν οι κλισέ εκφράσεις. Ειδικά εκείνες σχετικά με το πόσο καλύτερη ήταν η μουσική παλιά. Ποτέ δεν ήταν καλύτερη ή χειρότερη. Αυτό που ήταν διαφορετικό ήμασταν εμείς και το πώς την βιώναμε. Και, τα τελευταία χρόνια, το μοναδικό πράγμα που μου έχει λείψει είναι εκείνο το μαγικό συναίσθημα όταν ανακάλυπτες έναν καλλιτέχνη ή ένα τραγούδι και πίστευες πως μιλάει για σένα. Ήταν κάτι υπέροχο, το οποίο ήμουν βέβαιος ότι ως μεγαλύτερος και εμπειρότερος δεν θα ένιωθα ποτέ ξανά. Μέχρι τη στιγμή που γνώρισα τον Jason Isbell.

Αν η γνωστή ρήση «η αρχή είναι το ήμισυ του παντός» έχει κάποια ισχύ και βάση, τότε οι Whatever End έχουν χτίσει στέρεα θεμέλια και θα πρέπει να εύχονται να είναι μακρύς ο δρόμος τους.

Ο Drew McDowall είναι ίσως από τις πιο διακριτικές μορφές της πειραματικής σκηνής. Έχοντας στο βιογραφικό του πολλά φεγγάρια ως μέλος των Coil και των Psychic TV, ο Drew ξεκίνησε το 2015 την προσωπική του πορεία με ένα project στο οποίο η εμπειρία ακούγεται διάχυτη. Αυτή η παραμονή του όμως στο «φόντο» των καταστάσεων απέδωσε τον πρώτο καρπό με το "Collapse" και, στη συνέχεια, προχώρησε στο εν λόγω αριστούργημα. 

Με χαροποιεί ιδιαίτερα όταν διαβάζω για/ακούω μουσικούς οι οποίοι, έχοντας εδραιώσει κάποια στιγμή το όνομά τους στο μουσικό τομέα που δραστηριοποιούνται, συνεχίζουν ακάθεκτοι και παράγουν τη μουσική που τους εκφράζει, ανεξαρτήτου ηλικίας. Μία τέτοια περίπτωση είναι και το αθηναϊκό σχήμα των New Zero God (NZG), των οποίων ιδρυτικό μέλος, τραγουδιστής και συνθέτης είναι ο Μιχάλης Πούγουνας. Ο εν λόγω κύριος αποτέλεσε βασικό στέλεχος των θρύλων της ελληνικής post-punk/goth σκηνής, The Flowers of Romance και συν τοις άλλοις είναι ιδιοκτήτης των δισκογραφικών εταιρειών Nexus και Cyberdelia.

Για τη δισκογραφική Fuzz Club με έδρα το Λονδίνο τα έχουμε ξαναπεί και σε προηγούμενο review (βλ. The Underground Youth): πρόκειται μάλλον για το καλύτερο και πιο δραστήριο label στον τομέα της νεο-ψυχεδέλειας αυτή τη στιγμή στον πλανήτη, με ένα εξαιρετικό roster (The Underground Youth, Sonic Jesus, Singapore Sling, Lola Colt κ.α.) συμπεριλαμβανομένων και δύο ελληνικών συγκροτημάτων (A Victim of Society, Acid Baby Jesus). Εδώ λοιπόν, τα «γεράκια» της Fuzz Club ανακάλυψαν, αγάπησαν και υπέγραψαν συμβόλαιο με την πιο απομακρυσμένη (γεωγραφικά μιλώντας) μπάντα του ενεργητικού της. Κυρίες και κύριοι, without further ado, οι Las Cobras από την Ουρουγουάη! 

Δεύτερη ηλεκτρονική στροφή για τους Ulver με ξεκάθαρες progressive αναφορές.

“I pledge allegiance to the burning flag of the United States of Horror” ακούμε το παιδάκι να λέει στο intro του νέου άλμπουμ των hip hop/punks Horror και θαρρώ πως οποιαδήποτε άλλη εισαγωγή είναι περιττή!

To “IV” είναι από τους δίσκους για τους οποίους δεν πρέπει να σε απασχολεί αν είναι ό,τι καλύτερο κυκλοφορεί τώρα ή αν θα μπει στη λίστα με τα κορυφαία της χρονιάς. Διότι είναι από εκείνους τους δίσκους που σε ανταμείβει με ένα και μόνο χάρισμά του: τα τραγούδια του.

Αλχημιστές πίσω από μισοσκότεινες σκιές κάνουν αιφνιδιαστική έφοδο και κλείνουν σπίτια.

Οι Zemial είναι ένα άλμπατρος που πετάει σε σκοτεινές κατακόμβες, πάνω από κύματα προοδευτισμού, και είναι άγνωστο πού θα καταλήξει. Γεύεται την αύρα κύκνων της Αγγλίας, την ένωση του ήλιου με το φεγγάρι και μοιράζει φτερά γοητευτικών ήχων για τους λάτρεις του πειραματισμού.

Τα άστρα στον κρύο ουρανό της Φινλανδίας βοήθησαν τον Goatspeed να φτάσει στο νόημα της δικής του λύτρωσης και να βρει τον δρόμο του.

Works for her, works for you, works for me, works for all of us