Γι' άλλη μια φορά ο Stephen King δημιουργεί έναν αριστουργηματικό φανταστικό κόσμο, όπου τα πάντα είναι δυνατά, αρκεί να πιστέψουμε ότι πολλές φορές καμία λογική εξήγηση δεν είναι αρκετή για να ανταποκριθεί στην πραγματικότητα που ζουν οι ήρωές του. Πολλές φορές, πρέπει να «αμφισβητήσουμε την ίδια την πραγματικότητα», όπως αναφέρει ο ίδιος ο συγγραφέας για να μπορέσουμε να την αντιμετωπίσουμε.
Σε μια χώρα που ζει στη σκιά του φόβου και του θανάτου, δυο άνθρωποι αναζητούν την αλήθεια και την αγάπη με κάθε κόστος…
To Artcore Magazine σε συνεργασία με τις εκδόσεις Ψυχογιός βρίσκεται στην ευχάριστη θέση να σας προσφέρει δύο αντίτυπα του βιβλίου του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, «Χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου».
Η οικογένεια Χωρέµη, ξεριζωµένη από τη γενέτειρά της τη Χίο, για να γλιτώσει από τη σφαγή του 1822, ξαναχτίζει µε επιµονή και πίστη στην πρόοδο τη ζωή της στη Σύρο, όπου στη διάρκεια των χρόνων συγκεντρώνονται πρόσφυγες και κατατρεγµένοι από διάφορες περιοχές της Μεσογείου. Οι οικονοµικές δραστηριότητες της οικογένειας συνδέονται µε τη ραγδαία ανάπτυξη της Ερµούπουλης και την ανάδειξή της σε εµπορικό και ακτοπλοϊκό κέντρο στα µέσα του 19ου αιώνα.
Δέκα χρόνια η πόλη της Τροίας αντέχει στην πολιορκία των ελληνικών στρατευμάτων. Το αίμα συνεχίζει να χύνεται για την Ωραία Ελένη. Μετά από πολεμικές επιχειρήσεις σε γειτονικές πόλεις, μια άλλη γυναίκα καταλήγει ως σκλάβα στο στρατόπεδο των πολιορκητών, η Βρισηίδα, η βασίλισσα της Λυρνησσού. Γίνεται παλλακίδα του πανίσχυρου Αχιλλέα, το τρόπαιο εκείνου που κατέστρεψε την πόλη της και σκότωσε τον σύζυγο και τα αδέρφια της μια από τις χιλιάδες αιχμάλωτες –τις ιερόδουλες, τις νοσοκόμες, τις γυναίκες που ετοιμάζουν τους νεκρούς για ταφή–, των οποίων η τύχη δεν απασχολεί την επίσημη ιστορία.
Βαρκελώνη, αρχές της δεκαετίας του ’30. Η Νατάλια είναι ένα όμορφο κορίτσι που δουλεύει σε ζαχαροπλαστείο. Κάποια μέρα πηγαίνει να διασκεδάσει στη μεγάλη γιορτή της Γκράσια χωρίς να υποψιάζεται ότι εκεί πρόκειται να συμβεί αυτό που θα σημαδέψει την ύπαρξή της. Αρχικά διστάζει όταν ένα άγνωστο αγόρι την πλησιάζει και της προτείνει να χορέψουν. Όμως ο Κιμέτ είναι δυναμικός και γοητευτικός, την κοιτάζει με δυο μάτια μικρά και υποσχετικά. Εκείνη θα του απλώσει το χέρι. Εκείνος θα της αλλάξει το όνομα και τη ζωή.
Ο Stephen Crane, μια θρυλική φυσιογνωμία των αμερικανικών γραμμάτων που πέθανε μόλις στα 28 του χρόνια, μας προσφέρει μια ιμπρεσιονιστική αποτύπωση του αμερικανικού εμφυλίου στην οποία περιγράφει με ακρίβεια τη φρίκη του πολέμου.
Στην «Ομορφάσχημη» (1960) η ηρωίδα, μια νεαρή Εβραία αυστριακής καταγωγής ονόματι Γερτρούδη Στερν, μοιράζεται ως έναν βαθμό την τύχη των ομοφύλων της στη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Έχοντας επιβιώσει από μια σειρά γεγονότων φυλετικής δίωξης από τους ναζί, μιλά για το παρελθόν της σε τυχαίους αλλά κάθε φορά νέους ακροατές, με τους οποίους στη συνέχεια συνάπτει ερωτική σχέση λίγων ημερών. Ένας από τους ακροατές της, ο αφηγητής του κειμένου, θα αναπαραγάγει πιστά την πρωτοπρόσωπη εξομολόγησή της επιχειρώντας με τη σειρά του να μοιραστεί με κάποιον φίλο του την ιστορία που άκουσε από την ίδια.
Ο Παναγιώτης με τα αδέρφια του και τη μητέρα του Ελένη κατεβαίνουν το 1969 από την Ευρυτανία και εγκαθίστανται στην Αθήνα. Στην πρωτεύουσα της αντιπαροχής, των μικρών και των μεγάλων «κόλπων» προσπαθούν να ξαναγράψουν τη ζωή τους από την αρχή. Μια φωτογραφική σχεδόν περιήγηση στη δεκαετία του ’70, στην κοινωνία που με ανασφαλή βήματα οδεύει προς την ευημερία. Πλήθος ηρώων στους αθηναϊκούς δρόμους και στις γειτονιές, κι ανάμεσά τους ένας ευάλωτος νέος που πορεύεται στα σκοτεινά, με μόνη τη λαχτάρα του για τις μηχανές. Αναμορφωτήριο, στρατός, ψυχιατρείο. Το δράμα κορυφώνεται παραμονές Πρωτοχρονιάς του 1982.
«Φοβάσαι, φοβάσαι, φοβάσαι. Μια ζωή φοβάσαι. Τουλάχιστον διάλεξε μια στιγμή που δεν θα φοβάσαι καθόλου. Και ποια θα είναι αυτή; Η τωρινή. Αυτή η στιγμή που ζεις. Υπάρχουν πολλοί τρόποι να πεθάνεις. Ο χειρότερος είναι να συνεχίζεις να επιβιώνεις συμβατικά. Κι ο καλύτερος; Ο καλύτερος είναι ν’ αφεθείς να πέσεις στο νερό (στο οποιοδήποτε νερό) χωρίς κανένα φόβο. Τα ’χουν ξαναπεί αυτά. Είναι λόγια που περιμένουν από κάποιον να τα κάνει πράξη. Κι αυτός ο κλήρος έπεσε σ’ εμένα».
Ο Θανάσης Τριαρίδης απαγγέλει στην κοινωνική και ηθική συνείδηση. Συνομιλεί με τα κατά συρροή «άλλοθι» που επινοεί η ανθρώπινη συνείδηση προκειμένου να απαρνηθεί τις ευθύνες της για τα δεινά της ανθρωπότητας. Σκαλίζοντας τις μελανές κηλίδες της ιστορίας, φανερώνεται με ποιον τρόπο τελικά επενεργεί η εγκληματική σιωπή των εθελοτυφλούντων αυτουργών στα τεκταινόμενα.
Είναι κάποιες φορές που ο άνθρωπος υποπίπτει σε ένα κρίμα κι αυτό τον κυνηγάει σε όλη του τη ζωή. Και η νέμεση για την ύβρη που διέπραξε πέφτει επάνω του με δύναμη, τον τσακίζει. Αυτό συμβαίνει με τους δύο ήρωες της νουβέλας του Νικήτα Παπακώστα.
Πέραν της αγάπης μου για τη λογοτεχνία και της απόλαυσης που μου χαρίζει η ανάγνωση ενός λογοτεχνικού έργου, εδώ και λίγα χρόνια, και με αφορμή τη δημιουργία του Artcore, επιθυμώ να συμμετέχω πιο ενεργά στα λογοτεχνικά δρώμενα, γράφοντας παρουσιάσεις για τα βιβλία που ξεχωρίζω και συνομιλώντας με τους συγγραφείς τους σε μία μορφή συνέντευξης. Γράφω τη λέξη «παρουσιάσεις», γιατί γνωρίζω ότι δεν έχω κατορθώσει μέχρι σήμερα να κάνω κτήμα μου τις απαραίτητες εκείνες γνώσεις και τα κατάλληλα εργαλεία που θα με βοηθήσουν να προσεγγίσω τόσο ουσιαστικά το εκάστοτε βιβλίο, ώστε να γράψω μια ολοκληρωμένη κριτική γι’ αυτό. Ο τίτλος του βιβλίου του Σπύρου Κιοσσέ μου τράβηκε το ενδιαφέρον με την πρώτη ματιά λόγω της αναφοράς του στη «δημιουργική ανάγνωση», σε ό,τι δηλαδή θέλω να πετύχω ως αναγνώστρια και ως ερασιτέχνης λογοτεχνικός συντάκτης.
To Artcore Magazine σε συνεργασία με τις εκδόσεις Μεταίχμιο βρίσκεται στην ευχάριστη θέση να σας προσφέρει τρία αντίτυπα του βιβλίου του A.G. Lombardo, “Graffiti palace”.
Τον Δεκέμβριο του 1853, δημοσιεύεται στο “Putnam’s Monthly Magazine” η νουβέλα του Melville «Μπάρτλμπυ ο Γραφέας», δυο χρόνια μετά το εμβληματικό “Moby Dick”. Σε αντίθεση με την απήχηση που έχει ο Melville και τα έργα του σήμερα, την εποχή εκείνη o «Μπάρτλμπυ» δεν γνώρισε τη δέουσα αναγνώριση. H μεταμοντέρνα διανόηση έχει ασχοληθεί εκτενώς με πλήθος προσεγγίσεων επί του κειμένου, μια εκ των οποίων, αυτή του Gilles Deleuze, εμπεριέχεται αυτούσια στο επίμετρο της επανέκδοσης της νουβέλας από τις εκδόσεις Άγρα.
