Σε μια ετοιμόρροπη πολυκατοικία, στη φρενήρη πόλη της Λουάντας, ένας μικρόκοσμος εργάζεται, γελά, κάνει σχέδια, ερωτεύεται και προσπαθεί να τα φέρει βόλτα. Δίπλα στα αστείρευτα νερά, που πλημμυρίζουν ολοχρονίς τον πρώτο όροφο, συναντιούνται κάθε λογής άνθρωποι, υπουργοί και μεροκαματιάρηδες, ματρόνες και νεαρά κορίτσια, ορφανά του πολέμου και ξένοι ανταποκριτές, ονειροπόλοι άλλων εποχών και επιτήδειοι μικροαπατεώνες. Ανάμεσά τους ο μελαγχολικός Οντονάτο, που σταδιακά, μέσα στην απελπιστική νοσταλγία για την πόλη της νεότητάς του, γίνεται διάφανος και το σώμα του αβαρές.

Στο φόντο της ιστορίας ζει μια χώρα που παλεύει με την οξυμένη οικονομική ανισότητα, όπως τη διαμορφώνει η εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου της, και τις πανταχού παρούσες ουλές του μακροχρόνιου εμφυλίου· σε πρώτο πλάνο όμως είναι οι άνθρωποι που, αν και αντιμετωπίζουν δύσκολες καταστάσεις, χτίζουν τη ζωή τους με αδιαπραγμάτευτη αξιοπρέπεια, παιχνιδιάρικη ειρωνεία και απροκάλυπτη απόλαυση της ανθρώπινης επαφής.

Είπαν

Γεμάτος παλμό, ο Οντζάκι πειρα­ματίζεται με τόλμη, η πρόζα του κινείται με άνεση μέσα σε ένα υφολογικό καλειδοσκόπιο: ποιη­τική, πολιτική, ερωτική, παράδοξη... Το μυθιστόρημα ξεκινά και τελειώνει με μια πύρινη κόλαση, κι όμως είναι τόσο γεμάτο από ελπίδα, λαχτάρα και ερωτική ενέργεια όσο και από θλίψη και θρήνο.

Δεν έχουμε να κάνουμε με μυθιστόρημα αλλά με ένα κομμάτι τζαζ. Τα είκοσι και πλέον άτομα που συνιστούν τους Διάφανους συν­θέτουν μια λογοτεχνική big band καθοδηγούμενη από την πένα του Οντζάκι.

Η ιστορία της πόλης της Λουάντας με καθήλωσε, μετά με θρυμμάτισε σε χίλια κομμάτια και μετά με συναρμολόγησε και με έκανε να πετάξω.

Λίγα λόγια για τον Ondjaki

Ondjaki (σημαίνει πολεμιστής στη διάλεκτο ουμπούντου της Αγκόλας) είναι το ψευδώνυμο του Αγκολέζου συγγραφέα και ποιητή Ντάλου ντε Αλμέιντα. Ο Ondjaki γεννήθηκε στη Λουάντα το 1977 και είναι απόφοιτος Κοινωνιολογίας και μέλος της Αγκολέζικης Εταιρείας Συγγραφέων. Ασχολείται επίσης με το θέατρο και τη ζωγραφική και είναι συνδη­μιουργός ενός ντοκιμαντέρ για τη Λουάντα (Oxalά Crescem Pitangas / Hope the Pitanga Cherries Grow, 2006). Το μυθιστόρημά του “Os Transparentes” βραβεύτηκε το 2013 με το Prémio José Saramago και το 2016 με το Prix Littérature-Monde. Το αυτοβιογραφικό «Καλημέρα σύντροφοι» (2001) είναι το πρώτο του μυθιστόρημα.