Άνεργος καθηγητής και μανιώδης αναγνώστης, ο Βίντσε Κόρσο σκαρφίζεται ένα καινούριο για εκείνον επάγγελμα, αυτό του βιβλιοθεραπευτή. Νοικιάζει μια σοφίτα στο κέντρο της Ρώμης, όπου δέχεται τους ασθενείς του, και βρίσκει γι’ αυτούς το κατάλληλο βιβλίο που θα απαλύνει τον ψυχικό αλλά, γιατί όχι;, και τον σωματικό τους πόνο.

Μια μέρα τον επισκέπτεται η εξηντάχρονη Τζοβάνα. Ο αδερφός της, σινολόγος με πάθος για τις ξένες γλώσσες, αδηφάγος αναγνώστης και συλλέκτης βιβλίων, πάσχει από Αλτσχάιμερ και επαναλαμβάνει εμμονικά μερικές σκόρπιες, ασυνάρτητες φράσεις. Η γυναίκα είναι σίγουρη πως οι φράσεις αυτές ανήκουν σε κάποιο βιβλίο που, αν βρεθεί, μπορεί να βοηθήσει τον αδερφό της. Ο Βίντσε ξεκινά την αναζήτησή του ανάμεσα σε καινούριους χώρους, ανθρώπους και διαδρομές της πόλης και της λογοτεχνίας, μ’ ένα ερώτημα να ταλανίζει το μυαλό του: αν έχανε τα πάντα και μπορούσε να διασώσει μόνο μία ανάμνηση, ποια θα ήταν αυτή;

Ένα καταιγιστικό μυθιστόρημα για τη μνήμη, τη σημασία των αναμνήσεων, την αναζήτηση της διαχωριστικής γραμμής ανάμεσα στη Βαβέλ της πραγματικότητας και της λογοτεχνίας.

Είπαν

Ένας αυθεντικός ύμνος στην ανάγνωση και στη λογοτεχνία.

Μαζί με τον συγγραφέα, αναζητούμε όλοι μας όχι τον ένοχο, αλλά το νόημα που κρύβει το θαύμα της λογοτεχνίας: ό,τι πιο δύσκολο μπορεί να εξιχνιάσει κανείς.

Το αποτέλεσμα είναι κάτι παραπάνω κι από πολύτιμο. Ο Stassi έγραψε το τέλειο φάρμακο.

O Stassi αφηγείται με εξαιρετική μαεστρία και ευαισθησία τα προβλήματα των πελατών του βιβλιοθεραπευτή του, μέσα από τα οποία αντικατοπτρίζεται η μοναχική και ρομαντική του ύπαρξη.

Τα βιβλία μπορούν να μας βοηθήσουν να καταλάβουμε την πολυπλοκότητα του κόσμου, να διευρύνουμε τους ορίζοντές μας, να γίνουμε πιο ανθρώπινοι. Αυτό είναι το μήνυμα που μας δίνει ο Stassi με αυτό το υπέροχο, πρωτότυπο, ποιητικό μυθιστόρημα.

Λίγα λόγια για τον Fabio Stassi

Ο Fabio Stassi (Ρώμη, 1962) είναι συγγραφέας, υπεύθυνος ιταλικής λογοτεχνίας σε γνωστό εκδοτικό οίκο της Ιταλίας και ταυτόχρονα διευθύνει μια πανεπιστημιακή βιβλιοθήκη της Ρώμης. Πρωτοεμφανίστηκε στον συγγραφικό χώρο το 2006. Έχει γράψει εννέα μυθιστορήματα, διηγήματα, δοκίμια αλλά και βιβλία για παιδιά. Το 2013 γνώρισε μεγάλη επιτυχία χάρη στο μυθιστόρημά του «Ο τελευταίος χορός του Σαρλό», το οποίο μεταφράστηκε σε 19 χώρες, ενώ στην Ιταλία τιμήθηκε με έξι βραβεία μεταξύ των οποίων και το Premio Selezione Campiello. Το 2016 κέρδισε το βραβείο Scerbanenco για το καλύτερο νουάρ μυθιστόρημα της χρονιάς με το βιβλίο του «Η χαμένη αναγνώστρια» (Ίκαρος, 2018).