Οι πάγοι λιώνουν, ένας αρχαίος μετεωρίτης φανερώνεται και η Γη ερημώνει. Οι μόνοι άνθρωποι που δεν προσβάλλονται από τον ιό που εξαπλώνεται είναι εκείνοι που έχουν ως κοινό χαρακτηριστικό τη μετάλλαξη μιας σειράς γονιδίων. Οι επιζήσαντες κατοικούν σε υπόγειες πόλεις και το μόνο που τους συνδέει με τη ζωή στη Γη είναι η μνήμηž ωστόσο κάποιοι λίγοι μοιράζονται τον πόθο της επιστροφής.

Λίγα λόγια για τον Μιχάλη Μακρόπουλο

Ο Μιχάλης Μακρόπουλος γεννήθηκε το 1965 στην Αθήνα. Σπούδασε βιολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Έζησε εννιά χρόνια στη Θεσσαλονίκη. Tα τελευταία δέκα χρόνια ζει με την οικογένειά του στη Λευκάδα και περνά μεγάλα διαστήματα στο Δελβινάκι Πωγωνίου, στην Ήπειρο, όπου διαδραματίζονται οι νουβέλες «Σπουργίτω» («Σπουργίτω, Γράχαμ», Πικραμένος 2012), «Το δέντρο του Ιούδα» (Κίχλη 2014), «Τσότσηγια» («Τσότσηγια και Ω᾽μ», Κίχλη 2017), «Μαύρο νερό» (Κίχλη 2019), καθώς και άλλες ιστορίες του. Έχει εκδώσει έντεκα πεζογραφικά βιβλία για ενήλικες, το «Οδοιπορικό στο Πωγώνι» (Fagotto 2013) και έξι βιβλία για παιδιά. Διηγήματά του έχουν δημοσιευθεί σε διάφορα περιοδικά. Εργάζεται ως μεταφραστής λογοτεχνίας.

Η θάλασσα, του Μιχάλη Μακρόπουλου
Εκδόσεις Κίχλη
σελ. 80