«Είμαι πια πεπεισμένη ότι η γνώση της κοινής μνήμης, της κοινής ρίζας, μπορεί να μας οδηγήσει στην αυτογνωσία που, με τη σειρά της, μας βοηθά να απελευθερωθούμε από φόβους και ατελέσφορες μνησικακίες. Μ’ άλλα λόγια, να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι για τους εαυτούς μας, τους δικούς μας, τη χώρα μας». Αυτά είναι τα λόγια της Αλίζας, της ηρωίδας της Έλενας Χουζούρη στο μυθιστόρημά της «Ο θείος Αβραάμ μένει πάντα εδώ»· μίας κοπέλας που μένει στο Ισραήλ, σπουδάζει Ιστορία και ανήκει στην τρίτη γενιά των Εβραίων του Ολοκαυτώματος. Η Αλίζα, μετά τον θάνατο της πολυαγαπημένης Θεσσαλονικιάς γιαγιάς της Λούνας, θα ανακαλύψει τρεις φωτογραφίες και ένα χειρόγραφο με τις χρονολογίες 1931, 1939, 1941-1944, και θα αποφασίσει να επισκεφθεί τη Θεσσαλονίκη για να ανακαλύψει το κρυφό παρελθόν της οικογένειάς της, χρησιμοποιώντας ως αφορμή τη μεταπτυχιακή της εργασία με θέμα τη ζωή και το έργο του Αβραάμ Μπεναρόγια.