Αυτό το βιβλίο εξιστορεί τον θρύλο ενός ανθρώπου. Τον θρύλο που έγινε μύθος. Και αφήνει τον αναγνώστη με μια πικρή γεύση στο στόμα για την κατασκευή των θρύλων. Για την πραγματική διάσταση των γεγονότων και της ίδιας της ιστορίας. Για τα όρια ανάμεσα στη μυθοπλασία και στην πραγματικότητα. 

«Αχ, Χριστέ μου, είμαι νευρωτικός…» Το είπε ψιθυριστά κι έπειτα χαμογέλασε, αναγνωρίζοντας πόσο ανελέητος ήταν με τον εαυτό του. Γιατί η στάση του δεν είχε να κάνει με νεύρωση, αλλά με ένα τρομακτικό κράμα ντροπαλότητας και ανασφαλειών που συσσωρεύονταν επί σαράντα εφτά χρόνια.

Ζοφερό και αστείο, σκληρό και γλυκό, βαρύ και ευκίνητο: αυτό είναι το μάτι του ψαριού της Λένας Κιτσοπούλου. 

«Το βιβλίο αυτό, αν καίει, δεν μπορεί να καίει παρά μόνο με τον τρόπο που καίει ο πάγος».