Ένα παραμύθι της Εύας Ιεροπούλου.

«Το σαθρό υλικό του ανθρώπου» αποτελεί μια συλλογή δοκιμίων του Isaiah Berlin [1909-1997], δημοσιευμένα ή γραμμένα μεταξύ των ετών 1960-1990. Ο τίτλος είναι παρμένος από μια αποστροφή του Immanuel Kant [1724-1804], διαθλασμένη από την απόδοσή της από τον Robin George Collingwood [1889-1943]: «Από το στραβόξυλο της ανθρώπινης φύσης τίποτε ίσιο δεν κατασκευάστηκε ποτέ». Την επανέκδοσή του από τις εκδόσεις «Κριτική», σε μετάφραση Γιώργου Μερτίκα και επιμέλεια Γεράσιμου Λυκιαρδόπουλου, προλογίζει ο Νικόλας Σεβαστάκης, καθηγητής στο τμήμα Πολιτικών Επιστημών στο ΑΠΘ με διακριτική παρουσία στα ελληνικά γράμματα και τη βιόσφαιρα μιας ορισμένης Αριστεράς.

«Αγαπητή Έρση, σου γράφω επειδή δεν υπάρχει πια μουσική, σε φιλώ, Ρέα»

Ίσως είμαι απ' τους λίγους αναγνώστες του Κερ στην Ελλάδα που τον γνώρισαν... ανάποδα. Ομολογώ ότι δεν έχω διαβάσει ακόμα την «Τριλογία του Βερολίνου», τα βιβλία δηλαδή που τον έκαναν γνωστό και στη χώρα μας, αλλά άρχισα απ' το αμέσως επόμενο, την «Μοιραία Πράγα». Ακολούθησε το «Άνθρωπος χωρίς Ανάσα» και η... δική μου τριλογία κλείνει σήμερα με το τελευταίο πόνημά του που εκδόθηκε στα ελληνικά, το «Φλόγα που Σιγοκαίει».