Ο Jean-Louis Lebris de Kérouac ή, όπως έγινε αργότερα γνωστός, ως Jack Kerouac, γεννήθηκε στις 12 Μαρτίου του 1922, στο Λόουελ της Μασαχουσέτης. Σύμφωνα με τον ίδιο, ο τόπος καταγωγής της οικογένειάς του ήταν η Βρετάνη της Γαλλίας. Η εκπαίδευση και η ανατροφή του ήταν βασισμένες στην καθολική πίστη, αργότερα όμως μελέτησε με μεγάλο ζήλο τη βουδιστική φιλοσοφία και θρησκεία. Δεν είναι εξάλλου λίγες οι αναφορές που πραγματοποιεί στην Ζεν φιλοσοφία μέσα από τα έργα του. Πολλές από τις νουβέλες του οφείλουν το όνομα τους σε αυτή του την ενασχόληση, όπως «Οι Αλήτες του Ντάρμα» (1958) και «Σατόρι στο Παρίσι» (1966). Μαζί με τον Allen Ginsberg (με τον οποίο υπήρξε συμφοιτητής για σύντομο χρονικό διάστημα στο Πανεπιστήμιο της Κολούμπια), τον William S. Burroughs και τον Neil Cassidy διαμόρφωσαν τη ζωή και το ύφος της Beat γενιάς.

Αν ανοίξετε κάποιο λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας και αναζητήσετε το λήμμα «δυστοπία», θα συναντήσετε, περίπου, τον ακόλουθο ορισμό. Η λογοτεχνική ή εν γένει καλλιτεχνική παρουσίαση μιας μελλοντικής κοινωνίας ή ενός μελλοντικού κόσμου, όπου κυριαρχεί η δυστυχία και η απαισιοδοξία. Η λέξη προκύπτει ετυμολογικά από το πρόθεμα δυσ- και τη λέξη –τόπος. Η ίδια η λέξη συνιστά γλωσσικό δάνειο από την αγγλική γλώσσα, παρόλο που οι αρχικές της ρίζες είναι ελληνικές. Η δυστοπία λογίζεται ως το αντίβαρο της ουτοπίας, ένα τρόπον τινά διαλεκτικό της αντίθετο. Η ουτοπία είχε βρει τη θέση της στον χάρτη της λογοτεχνίας το 1516, όταν ο σερ Τόμας Μορ συνέγραψε το έργο «Περί της καλλίστης δημοκρατίας, της ευρισκόμενης επί της νέας νήσου Ουτοπίας». Η Ουτοπία δεν είναι λοιπόν ένας τόπος ανύπαρκτος, άλλα ένας τόπος που περιμένει να ανακαλυφθεί.