Με την ευχάριστη αφορμή της πρόσφατης έκδοσης στα ελληνικά του πλέον συστηματικού και προγραμματικού έργου του Gilles Deleuze, –ήτοι της κύριας διατριβής του, η οποία είχε εκπονηθεί υπό την επίβλεψη του Maurice de Gandillac και φέρει τον τίτλο «Διαφορά και επανάληψη» (1968)–, θα επιχειρήσουμε να καταθέσουμε ορισμένες προεισαγωγικές σκέψεις προς πιθανή διευκόλυνση του αναγνώστη. Ελπίζουμε μόνο ότι δεν θα επιφέρουμε μεγαλύτερη σύγχυση, δεδομένου ότι το συγκεκριμένο κείμενο χαρακτηρίζεται από πλείστες δυσκολίες που το καθιστούν ίσως απροσπέλαστο στις επιδρομές του ανυποψίαστου ή ανεπαρκώς προετοιμασμένου μελετητή.
Τα μικρόβια, λέει ο Camus, είναι το πιο φυσικό πράγμα στον κόσμο. Και αυτή ακριβώς τη πλευρά του φυσικού κόσμου αποφασίζει ο μεγάλος Γάλλος συγγραφέας να τοποθετήσει στο κέντρο του σπουδαίου του μυθιστορήματος «Η Πανούκλα» (1947). Το έργο αφορά μια –φανταστική– επιδημία πανούκλας στο Οράν της Αλγερίας, το οποίο μπαίνει στη συνέχεια σε αυστηρή καραντίνα.
Το 2018, οι εκδόσεις της Εστίας φέρνουν στο ελληνικό κοινό τον τελευταίο τόμο του σπουδαίου μυθιστορήματος του Marcel Proust, ολοκληρώνοντας έτσι τη μεταφραστική «μάχη» που είχε ξεκινήσει ο Παύλος Ζάννας και την οποία ανέλαβε μετά το θάνατο του πρώτου ο Παναγιώτης Πούλος. Πρόκειται για ένα εκδοτικό γεγονός, αφού το εμβληματικό αυτό έργο πλέον προσφέρεται ολόκληρο στον αναγνώστη σε μια αρτιότατη έκδοση, δίνοντάς του την ευκαιρία για ένα δαιδαλώδες αλλά ανεπανάληπτο ταξίδι. Όμως, γιατί το μυθιστόρημα αυτό είναι τόσο σημαντικό και κλασικό για τους αναγνώστες;
Η 27η Ιανουαρίου έχει καθιερωθεί ως ημέρα μνήμης του Ολοκαυτώματος. Είναι η ημέρα οπότε απελευθερώθηκε το στρατόπεδο συγκέντρωσης και εκτελέσεων στο Άουσβιτς από τον σοβιετικό στρατό. Η πύλη του στρατοπέδου φέρει μέχρι και σήμερα την επιγραφή «Η εργασία απελευθερώνει». Στο Άουσβιτς, όπως και αλλού, λειτουργούσαν θάλαμοι αερίων για τη μαζική εξόντωση των κρατουμένων. Οι κρατούμενοι προέρχονταν από συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες, αλλά ανεξαρτήτως φύλου και ηλικίας· υπήρχαν γυναίκες, άντρες και παιδιά: Εβραίοι, ομοφυλόφιλοι, τσιγγάνοι, πολιτικοί κρατούμενοι, άνθρωποι με αναπηρία.
Τα «βιβλία της χρονιάς» ασφαλώς δεν υπάρχουν. Υπάρχουν οι προσωπικές αναγνωστικές μας ιστορίες που ενίοτε διασταυρώνονται και πολύ συχνότερα αποκλίνουν. Ως εκ τούτου, η παρακάτω επιλογή δεν έχει ούτε κατ’ επίφαση αντικειμενικά κριτήρια – για αυτά μπορεί κανείς να αξιολογήσει τις λίστες με τα ευπώλητα ή τα βραβευμένα, ή ακόμα καλύτερα τα βιβλία που κατάφεραν να ανταποκριθούν ταυτόχρονα στις απαιτήσεις κάθε κοινού, αναγνωστικού ή κριτικού.
“There is no friend as loyal as a book” μας λέει ο αείμνηστος Ernest Hemingway και η συνταντική ομάδα του Artcore Magazine διαλέγει τους καλύτερους φίλους του Απριλίου.
“There is no friend as loyal as a book” μας λέει ο αείμνηστος Ernest Hemingway και η συνταντική ομάδα του Artcore Magazine διαλέγει τους καλύτερους φίλους του Φεβρουαρίου.
“There is no friend as loyal as a book” μας λέει ο αείμνηστος Ernest Hemingway και η συνταντική ομάδα του Artcore Magazine διαλέγει τους καλύτερους φίλους του Ιανουαρίου.
Καθώς πέφτει η αυλαία του 2018, κάνουμε έναν απολογισμό των βιβλίων που μας κράτησαν συντροφιά ετούτη τη χρονιά και στεκόμαστε λίγο παραπάνω στα λογοτεχνικά έργα που ξεχωρίσαμε - βιβλία φετινής σοδειάς, τα οποία αξίζει να διαβάσεις ξανά και ξανά.
“There is no friend as loyal as a book” μας λέει ο αείμνηστος Ernest Hemingway και η συνταντική ομάδα του Artcore Magazine διαλέγει τους καλύτερους φίλους του Οκτωβρίου.
Η αλήθεια είναι πως πριν αποφασίσω να γράψω λίγα λόγια για τη«Σύγχρονη Ανθολογία της Νέας Ελληνικής Ποίησης», μια συλλογή προτύπων ποιημάτων από πρωτοεμφανιζόμενους ως επί το πλείστον ποιητές, στην οποία πρόσθεσα κι εγώ την προσωπική μου σφραγίδα με δύο ποιήματά μου: την «Μοναξιά του Ποιητή» (2013) και τα «Ανείπωτα Λόγια» (2014), ανέμενα τη δημόσια εμφάνιση του έργου αυτού στο ευρύ αναγνωστικό κοινό. Και τούτο περισσότερο γιατί επιθυμούσα αυτά τα οποία γράφω να καθρεφτιστούν στα μάτια των αναγνωστών μέσα από τις σελίδες της Ανθολογίας και να μετουσιωθούν σε σκέψεις, μνήμες και εικόνες, καθεμιά από τις οποίες θα κουβαλά μια δική της μοναδική ιστορία που θα μπήξει τα νύχια της αργά, μα σταθερά και αδιάκοπα στην πένα του ανθρώπου εκείνου που τολμώντας να λάβει τον ιερό τίτλο του Ποιητή θέλησε να ποτίσει τη δίψα τους με μελάνι, το ίδιο αυτό μελάνι με το οποίο ραντίστηκε κάθε λέξη των ποιημάτων του.
“There is no friend as loyal as a book” μας λέει ο αείμνηστος Ernest Hemingway και η συνταντική ομάδα του Artcore Magazine διαλέγει τους καλύτερους φίλους του Απριλίου.
“There is no friend as loyal as a book” μας λέει ο αείμνηστος Ernest Hemingway και η συνταντική ομάδα του Artcore Magazine διαλέγει τους καλύτερους φίλους του Μαρτίου.
“There is no friend as loyal as a book” μας λέει ο αείμνηστος Ernest Hemingway και η συνταντική ομάδα του Artcore Magazine διαλέγει τους καλύτερους φίλους του Φεβρουαρίου.
“There is no friend as loyal as a book” μας λέει ο αείμνηστος Ernest Hemingway και η συνταντική ομάδα του Artcore Magazine διαλέγει τους καλύτερους φίλους του Ιανουαρίου.
“There is no friend as loyal as a book” μας λέει ο αείμνηστος Ernest Hemingway και η συνταντική ομάδα του Artcore Magazine διαλέγει τους καλύτερους φίλους του Δεκεμβρίου.
Καθώς η χρονιά φτάνει στο τέλος της, γεμάτη αναγνώσεις φετινών αλλά και παλαιότερων κυκλοφοριών, σας προτείνουμε τα βιβλία που ξεχωρίσαμε για να τα δωρίσετε στον εαυτό σας και στους οικείους σας. Σίγουρα, θα τα αγαπήσετε.
O Kώστας Βάρναλης, σπουδαίος ποιητής της περιόδου του μεσοπολέμου, έφυγε από τη ζωή σαν σήμερα το 1974. Ιδεολόγος, με ποικίλη δραστηριότητα, όχι μόνο λογοτεχνική, συντροφεύει ακόμη και σήμερα πολλές εκφάνσεις της ζωής μας. Ας πάμε, όμως, να τον γνωρίσουμε λίγο καλύτερα.
“There is no friend as loyal as a book” μας λέει ο αείμνηστος Ernest Hemingway και η συνταντική ομάδα του Artcore Magazine διαλέγει τους καλύτερους φίλους του Νοεμβρίου.
Η μικρή Carrie περιπλανιόταν στους δρόμους της σκοτεινής πόλης. Το πρόσωπό της ήταν γεμάτο μουτζούρες απ’ τους καπνούς, ενώ οι άκρες των μαλλιών της ελαφρώς καψαλισμένες. Στρίβοντας σε μια γωνία, σταμάτησε απότομα. Αν και δεν υπήρχε ίχνος υγρασίας και βροχής στην ατμόσφαιρα, εκείνη άκουγε νερό να στάζει. Στάθηκε ακίνητη και αφουγκράστηκε. Και τότε, οι σταγόνες του νερού μετατράπηκαν σταδιακά σε ψίθυρο. Ένα ψίθυρο που την καλούσε με τ’ όνομά της.
Ο κάτοχος του φετινού Νόμπελ Λογοτεχνίας, Kazuo Ishiguro, γίνεται σήμερα 62 ετών και θυμόμαστε μια από τις κορυφαίες στιγμές της συγγραφικής του διαδρομής: «Τα απομεινάρια μιας μέρας», ένα μικρό λογοτεχνικό παγόβουνο που αναμετράται με τη μνήμη, το καθήκον και τον χρόνο που περνάει, ενώ σε δεύτερη ανάγνωση κοιτάει μέσα από την κλειδαρότρυπα τις αντιφάσεις και τα αδιέξοδα της αγγλικής αριστοκρατίας λίγο πριν τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Όλα αυτά μέσα από την ματιά ενός αξέχαστου ήρωα, ενός μπάτλερ-σαμουράι, του ιδανικού υπηρέτη κυρίου Στίβενς.
Άραγε, πώς θα ένιωθες αν περνούσες μια βραδιά με τον Edgar Allan Poe; Αν περνούσες μια βραδιά με τον άνθρωπο που έζησε «μια ολόκληρη ζωή, σαν ονείρου αναλαμπή»;
Πέντε παραλλαγές στο θέμα της ερωτικής επιθυμίας
Ο Πάνος Τσερόλας και η Ελένη Μαρκ προτείνουν από πέντε βιβλία για να έχετε την καλύτερη συντροφιά δίπλα στο κύμα.
H Ερωδίτη Παπαποστόλου και η Αναστασία Δημακοπούλου προτείνουν από πέντε βιβλία για να έχετε την καλύτερη συντροφιά δίπλα στο κύμα.
Η Αφροδίτη Κατσιά και η Αλεξία Τζιώγα προτείνουν από πέντε βιβλία για να έχετε την καλύτερη συντροφιά δίπλα στο κύμα.
Σαν σήμερα, στις 21 Ιουνίου του 1905, γεννιέται στο Παρίσι ο φιλόσοφος, λογοτέχνης, κριτικός και πολιτικός ακτιβιστής Jean-Paul Sartre. Ο πιο δημοφιλής και αναγνωρισμένος -και κατά τη διάρκεια της ζωής του- φιλόσοφος, υπήρξε ο πιο γνωστός εκπρόσωπος του υπαρξισμού και της φαινομενολογίας και ξεχώρισε για την επαναστατική του στάση απέναντι σε κάθε μορφής εξουσία. Αντικομφορμιστής και πολιτικός υποστηρικτής του μαρξισμού, μίλησε για την απόλυτη ελευθερία του ατόμου, που όπως πίστευε δεν είναι τίποτε άλλο από τις επιλογές του, και υποστήριξε με πάθος το γκρέμισμα των μεγαλοαστικών και ρηχών αξιών που καταδικάζουν τους ανθρώπους σε μια λίγο-πολύ προκαθορισμένη ζωή. Σχήμα οξύμωρο το ότι ενώ αντιμαχόταν τις αξίες της μπουρζουαζίας, ο ίδιος γεννήθηκε και ανδρώθηκε σε ένα καθαρά μεγαλοαστικό περιβάλλον.
Στις 10 Δεκεμβρίου του 2016, η Αμερικανίδα πρέσβειρα στη Σουηδία, Azita Raji, επιβλητική μέσα στο μακρύ της μαύρο φόρεμα, ανέβηκε τα σκαλιά της Σουηδικής Ακαδημίας στη Στοκχόλμη ώστε να εκφωνήσει τον ευχαριστήριο λόγο εκ μέρους του Bob Dylan για το Nobel Λογοτεχνίας που του απονεμήθηκε. Η νηφάλια έκφραση του προσώπου της ήταν ενδεικτική του πόσο σοβαρά έπαιρνε τον ρόλο της: στο κάτω-κάτω ο Dylan είναι ο πρώτος τραγουδοποιός που κέρδισε το Nobel Λογοτεχνίας και έχει περάσει αρκετός καιρός από την τελευταία φορά που συμπατριώτης της έλαβε το βραβείο (το 1993, όταν και δόθηκε στην Αφροαμερικανίδα Tony Morrisson).
Αν έχεις όντως γενέθλια
«Ο Καβάφης, κατά την γνώμη μου, είναι ποιητής υπερμοντέρνος, ποιητής των μελλουσών γενεών. […] Οι σπάνιοι ποιηταί σαν τον Καβάφη θα καταλάβουν τότε πρωτεύουσα θέσι σ' έναν κόσμο που θα σκέπτεται πολύ περισσότερο παρά σήμερα. Με αυτά τα δεδομένα υποστηρίζω ότι το έργο του δεν θα μείνει απλώς κλεισμένο μέσα στις βιβλιοθήκες σαν ένα ιστορικό τεκμήριο της ελληνικής λογοτεχνικής εξελίξεως»
Σαν σήμερα, πριν από 77 χρόνια, αφήνει την τελευταία του πνοή στη Μόσχα ο σπουδαίος Ρώσος συγγραφέας Mikhail Bulgakov. Ήταν μόλις 48 ετών. Οι τελευταίες μέρες της ζωής του ήταν λίγο-πολύ το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου αφού, όπως και ο Chekov, o Bulkhakov ήταν κι αυτός ένας γιατρός που έβλεπε τον εαυτό του να αργοπεθαίνει (ο Chekov από φυματίωση ενώ ο ίδιος από μια κληρονομική ασθένεια που κατέστρεφε τα νεφρά του).
Πολλοί είμαστε αυτοί που προσπαθούμε να ενστερνιστούμε τη φράση αυτή του αξεπέραστου συγγραφέα του «Εκατό χρόνια μοναξιά» και να την κάνουμε μότο ζωής. Ο Κολομβιανός, νομπελίστας συγγραφέας, Gabriel García Márquez, γεννήθηκε σαν σήμερα το 1927 στην Αρακατάκα της Μαγδαλένας. Με αφορμή την ημέρα αυτή θα σταθούμε σε μεγάλες στιγμές της, γεμάτης γεγονότα και εμπειρίες, ζωής του πρωτοπόρου του Μαγικού Ρεαλισμού.
Όμορφοι και ζεστοί χώροι, με ιστορία στον χώρο του βιβλίου στη Θεσσαλονίκη, μάγεψαν την λογοτεχνική ομάδα του Artcore και θέλουμε να τα μοιραστούμε μαζί σας. Πρόκειται για βιβλιοπωλεία που δεν ανήκουν σε μεγάλες αλυσίδες, αλλά πορεύονται μαχητικά για να εξυπηρετήσουν τον φίλο αναγνώστη και να αφήσουν το δικό τους στίγμα. Cozy γωνιές για να χαθείτε στα ράφια τους, να πάρετε γνώμες από ανθρώπους που αγαπούν το βιβλίο, να προμηθευτείτε βιβλία και δώρα.
Σαν σήμερα, το έτος 1883, γεννήθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης ο μεγάλος Έλληνας λογοτέχνης, Νίκος Καζαντάκης. Είναι, σίγουρα, δύσκολο να αποτιμήσει κανείς το τεράστιο έργο του αλλά και την ιδιαίτερη προσωπικότητά του, ωστόσο εμείς θα προσπαθήσουμε να κάνουμε μια επισκόπηση των πιο χαρακτηριστικών σταθμών της ζωής και του έργου του πιο μεταφρασμένου Έλληνα λογοτέχνη στο εξωτερικό.
Το 2016 έφτασε στο τέλος του και οι βιβλιολάτρεις του Artcore σας παρουσιάζουν τα βιβλία που απέκτησαν μια ξεχωριστή θέση στη βιβλιοθήκη τους.
Τα φετινά Χριστούγεννα κλείστε την τηλεόραση, βρείτε μια ζεστή γωνιά κι απολαύστε τη θαλπωρή του σπιτιού παρέα με ένα καλό βιβλίο. Από τις κλασικές επιλογές, όπως ο Dickens, μέχρι τη σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία, εμείς ετοιμάσαμε μια λίστα με βιβλία που μοιράζονται ένα κοινό στοιχείο: οι ιστορίες τους εκτυλίσσονται την περίοδο των Χριστουγέννων κι οι ήρωές τους βιώνουν, ο καθένας με τον δικό του μοναδικό τρόπο, τις μέρες των γιορτών.
«Λολίτα, φως της ζωής μου, φωτιά των λαγόνων μου. Αμάρτημά μου εσύ, ψυχή μου. Λο-λί-τα η ακρούλα της γλώσσας μου να έρπει τρεις φορές, τρία βήματα στον ουρανίσκο πριν ραπίσει, τρις, τους κοπτήρες. Λο. Λί. Τα.»
«Τόσα πολλά βιβλία, τόσος λίγος χρόνος» είπε κάποτε ο πολυτάλαντος συνθέτης, μουσικός, σκηνοθέτης και ηθοποιός Frank Zappa και με μια μόνο φράση μίλησε εξ ονόματος όλων των βιβλιόφιλων που θέλουν να διαβάζουν περισσότερα βιβλία αλλά δεν βρίσκουν τον χρόνο. Αν ανήκετε σε αυτούς, εδώ θα βρείτε μια λίστα με συναρπαστικά βιβλία που μπορεί άνετα να τα διαβάσει κανείς, όσο πολυάσχολος κι αν είναι, μέσα σε ένα Σαββατοκύριακο. Εσείς, ποια άλλα θα προσθέτατε στη λίστα;
Τα τελευταία χρόνια έχουν κάνει την εμφάνισή τους –και στη χώρα μας- πολλά εκλαϊκευτικά βιβλία φιλοσοφίας και ιστορίας της φιλοσοφίας. Φαίνεται πως έχει δημιουργηθεί ένα κοινό που διψά για εύπεπτη παρουσίαση θεωριών και στοχασμών, ειδικά αν συντροφεύουν την καλοκαιρινή ραστώνη στην παραλία. Η ποιότητα και η έκταση αυτών των αναγνωσμάτων ποικίλουν, συνήθως όμως πρόκειται για εύληπτες εισαγωγές που μπορούν να μεταφερθούν με ευκολία σε μια τσάντα ή ένα σακίδιο. Πρόσφατα κυκλοφόρησαν ακόμη δύο, η «Σύντομη ιστορία της δυτικής σκέψης» του Stephen Trombley και «Η ωραιότερη ιστορία της φιλοσοφίας» του Luc Ferry, που θα μας απασχολήσουν εδώ.
Στις 18 Ιουλίου του 1817, η Jane Austen πεθαίνει στο Winchester της Αγγλίας μετά από πολύμηνη επώδυνη αρρώστια. Άσημη, χωρίς ιδιαίτερη οικονομική επιφάνεια και ανύπαντρη θα δυσκολευόταν, ίσως, και η ίδια να πειστεί πως κάποια μέρα θα συγκαταλεγόταν ανάμεσα στους πιο αγαπητούς και πολυδιαβασμένους μυθιστοριογράφους στην ιστορία της λογοτεχνίας. Στη σύντομη ζωή της (πέθανε 41 ετών) έγραψε σημαντικά έργα (τα πιο γνωστά: «Περηφάνια και Προκατάληψη», «Λογική και Ευαισθησία», «Έμμα») που οι σύγχρονοί της ελάχιστα αναγνώρισαν ή επαίνεσαν, και αν το έκαναν, οι έπαινοι απευθύνονταν σε έναν άγνωστο συγγραφέα, καθώς μέχρι τότε τα έργα της είχαν δημοσιευτεί ανώνυμα. Κυρίαρχο θέμα τους το γυναικείο φύλο, η ζωή της γυναίκας την εποχή εκείνη.
Ο Αντόν Πάβλοβιτς Τσέχωφ, ο μεγάλος αυτός θεατρικός συγγραφέας και διηγηματογράφος πέθανε σαν σήμερα, στις 15 Ιουλίου του 1904, σε ηλικία μόλις 44 χρόνων. Μια ιστορία, όχι και τόσο γνωστή, που αναφέρεται στα σχολικά του χρόνια, τράβηξε το ενδιαφέρον μας.
Οι σελίδες των αγαπημένων μας βιβλίων θα μας κρατήσουν συντροφιά και αυτό το καλοκαίρι. Εάν δεν έχετε επιλέξει ακόμα τα βιβλία των διακοπών σας, οι συντάκτες του Artcore προτείνουν από 5 βιβλία που θα σας χαρίσουν, εγγυημένα, αξέχαστες στιγμές ανάγνωσης οπουδήποτε βρεθείτε. Διαβάστε... είναι αναζωογονητικό!
«Ο Μεσσίας δεν θα έρθει παρά όταν δεν θα είναι πια αναγκαίος, δεν θα έρθει παρά μία μέρα μετά τον ερχομό του, δεν θα έρθει την τελευταία αλλά την εντελώς τελευταία ημέρα»...
Ο Μπέρνι Γκούντερ δεν είναι ναζιστής, δεν ανήκει στο κόμμα και δεν μισεί τους Εβραίους. Πρέπει απλώς να κάνει τη δουλειά του όπως αυτός πιστεύει πως πρέπει να γίνει, να περάσει όσο το δυνατόν απαρατήρητος και να περιμένει να τελειώσει αυτή η φάρσα της Ιστορίας.
«Εγώ θα πεθάνω για τον εαυτό μου και μόνο, δεν έχω σκοπό να πεθάνω για κανένα σκοπό, θα το γλεντήσω λοιπόν, είναι δική μου, καταδική μου υπόθεση αυτή η καταδίκη και δεν πρόκειται να τη φορτώσω σε άλλους».
Λίγο πριν φύγει το 2015 -το έτος Μανόλη Αναγνωστάκη- κάναμε μια βόλτα στην έκθεση «Μιλώ… Τεκμήρια και Μαρτυρίες» του Μουσείου Βυζαντινού Πολιτισμού Θεσσαλονίκης, λέγοντας το δικό μας «αντίο» στον ποιητή της Ήττας.
Τρεις από τους συντάκτες μας, με φόντο το εορταστικό κλίμα, διάλεξαν τα καλύτερα βιβλία που πέρασαν από τα χέρια τους τη χρονιά που μας αποχαιρετά και σας τα συστήνουν ανεπιφύλακτα ως το καλύτερο δώρο εορτών για τον εαυτό σας και τους οικείους σας, ώστε να ξεκινήσει το 2016 με την καλύτερη αναγνωστική παρέα.
Η βιβλιοφιλική ομάδα του Artcore Magazine φροντίζει για να έχετε έναν όμορφο χειμώνα. Και με το επίθετο «όμορφο» εννοούμε φυσικά «γεμάτο από εξαιρετικά βιβλία που μόλις κυκλοφόρησαν ή πρόκειται να κυκλοφορήσουν». Ορίστε λοιπόν το δεύτερο μέρος ενός ενημερωτικού οδηγού για την βιβλιοθήκη σας και μόνο!
Ο Τζον Τσίβερ γεννήθηκε στο Κουίνσι της Μασαχουσέτης το 1912 και υπήρξε γόνος μίας οικογένειας που έφερε ανεξίτηλο το τραύμα της χρεοκοπίας. Το αρχικό πλήγμα ήταν η κατάρρευση του κλωστοϋφαντουργικού κλάδου της περιοχής που βύθισε τον, πωλητή υποδημάτων, πατέρα του στην πτώχευση και στην επακόλουθη κατάθλιψη. Το φαλιμέντο της εταιρίας όπου είχαν επενδυθεί οι τελευταίες οικονομίες της οικογένειας, λίγα χρόνια αργότερα, είχε ως αποτέλεσμα την κατάσχεση του επιβλητικού βικτοριανού σπιτιού των παιδικών του χρόνων. Ενδιαμέσως, η μητέρα του είχε αναγκαστεί να ανοίξει ένα μικρό κατάστημα δώρων, προκειμένου να συνδράμει στη δυσχερή κατάσταση. Ο Τσίβερ περιγράφει εκείνη την εποχή ως μία ατελείωτη καταβύθιση στον εξευτελισμό.
Η βιβλιοφιλική ομάδα του Artcore Magazine φροντίζει για να έχετε έναν όμορφο χειμώνα. Και με το επίθετο «όμορφο» εννοούμε φυσικά «γεμάτο από εξαιρετικά βιβλία που μόλις κυκλοφόρησαν ή πρόκειται να κυκλοφορήσουν». Ορίστε λοιπόν το πρώτο μέρος ενός ενημερωτικού οδηγού για την βιβλιοθήκη σας και μόνο!
Οι συντάκτες του Artcore Magazine μαζεύτηκαν από όλη την χώρα (τρόπος του λέγειν) και σας παρουσιάζουν τη λίστα με τα βιβλία που δεν θα χορταίνετε να διαβάζετε αυτό το καλοκαίρι! Και όχι μόνο...
Οι συντάκτες του Artcore Magazine μαζεύτηκαν από όλη την χώρα (τρόπος του λέγειν) και σας παρουσιάζουν τη λίστα με τα βιβλία που δεν θα χορταίνετε να διαβάζετε αυτό το καλοκαίρι! Και όχι μόνο...
Οι 4 επιπρόσθετες βιβλιογραφικές επιλογές του Mark Manson που πρέπει να διαβάσεις...
Αν είσαι άνθρωπος κι έχεις μυαλό, τότε πιθανόν να σου αρέσει να το χρησιμοποιείς κιόλας. Κι αν σου αρέσει να χρησιμοποιείς το μυαλό σου, τότε τρελαίνεσαι για εκείνες τις στιγμές αποκάλυψης, όταν τα μαλλιά σου σηκώνονται προς τα πίσω και ψιθυρίζεις «Whoa» όπως ο Keanu Reeves στο “Matrix”, όταν μαθαίνει κουνγκ φου από ένα φλασάκι που έχει στο λαιμό του.
Ελάχιστα πράγματα στη δημιουργική κουλτούρα είναι πιο συναρπαστικά από την ερμηνεία ενός αγαπημένου λογοτεχνικού έργου από έναν ζωγράφο. Γιατί δεν μπορούν παρά να είναι τίποτα λιγότερο, από μαγευτικές αναπαραστάσεις που παντρεύουν με μοναδικό τρόπο την τέχνη της ζωγραφικής με μεγάλα λογοτεχνικά έργα.
Με μεγάλη μου χαρά και τιμή, η πρώτη μου «δημοσιογραφική» συμμετοχή σε παρουσίαση βιβλίου έτυχε να είναι για το καινούργιο μυθιστόρημα της Βικτώρια Χίσλοπ, «H Ανατολή», που έλαβε χώρα στο βιβλιοπωλείο Κωνσταντινίδης, στο πλαίσιο των εορτασμών των 60 χρόνων ζωής του καταστήματος στο κέντρο της Θεσσαλονίκης που η συγγραφέας τόσο αγαπάει. Μου δόθηκε η ευκαιρία να συνομιλήσω μαζί της στην εκδήλωση που συμμετείχαν τα περιοδικά Close Up, ThinkFree και το Artcore καθώς και η Ελληνίδα συγγραφέας Σοφία Βόικου και να διαπιστώσω ιδίοις όμμασι πόσο πολύ αγαπάει τα βιβλία, τη συγγραφή, την Τέχνη και την Ελλάδα, καθώς και πόσο φιλική, επικοινωνιακή και πρόσχαρη προσωπικότητα είναι.
Ο Τζον Τσίβερ γεννήθηκε στο Ουόλστοουν της Μασαχουσέτης στις 27/5/1912. Παρότι οι ρίζες του γενεαλογικού του δένδρου φτάνουν στους πρώτους αποικιοκράτες της Μασαχουσέτης, η οικογένεια Τσίβερ δεν αποτελεί παράδειγμα εύπορης πουριτανικής οικογένειας. Με το ξέσπασμα του κραχ των Kreuger and Toll to 1932, ο πατέρας του Τσίβερ, Φρέντερικ, χάνει και το τελευταίο περιουσιακό του στοιχείο, τη βικτωριανή πατρική κατοικία στην οδό Winthrop. Την ίδια χρονιά, ο Τζον και ο αδερφός του μετακομίζουν στη Βοστώνη. Το 1935 δημοσιεύεται το πρώτο διήγημα του Τσίβερ «Buffalo» από το περιοδικό The New Yorker. To 1964 δημοσιεύεται το διήγημα για το οποίο ο Τσίβερ έχει λάβει και τη μεγαλύτερη μνεία, «The Swimmer», το οποίο μεταφέρεται και στη μεγάλη οθόνη το 1966 με πρωταγωνιστή τον Μπαρτ Λάνκαστερ. Παράλληλα με την νεοαποκτηθείσα αναγνώρισή του από το αμερικανικό κοινό ως διηγηματογράφος, ο Τσίβερ βρίσκεται αντιμέτωπος με τους προσωπικούς του δαίμονες: τον αλκοολισμό και την αμφισεξουαλικότητά του.
Ο Αλμπέρτο Μοράβια εξέδωσε το 1929, σε ηλικία μόλις 22 ετών, το πρώτο του μυθιστόρημα, με τον τίτλο «Οι αδιάφοροι» (“Gli Indifferenti”), το οποίο προσγειώθηκε σαν φλεγόμενος μετεωρίτης στον κόσμο της λογοτεχνίας. Μέσα από μία πρωτοφανή αποθέωση από τους κριτικούς της εποχής, «Οι αδιάφοροι» χαιρετίστηκαν ως μία στροφή ανανέωσης και μοντερνισμού ως προς τη δομή και το ύφος του σύγχρονου μυθιστορήματος. Για την ακρίβεια, πέρα από ανανεωτικό ή ριζοσπαστικό, το συγγραφικό ντεμπούτο του Μοράβια υπήρξε ταυτόχρονα προάγγελος νέων τάσεων που δεν είχαν ακόμη σχηματοποιηθεί, αλλά και άξιος κληρονόμος παλαιών διδαχών.
Το θέμα μας είναι τα χιουμοριστικά βιβλία. Μοιάζει περίεργο, αλλά τα συγκεκριμένα βιβλία είναι κάτι σαν είδος προς εξαφάνιση. Ενώ κυκλοφορούν χιλιάδες νέοι τίτλοι, ελάχιστα έργα στο σύνολο γράφονται με κωμική διάθεση. Ίσως η αφορμή για τη συγγραφή να βρίσκεται στον πόνο και όχι στη χαρά. Ίσως η οπτική μας να έχει εθιστεί σε υποθέσεις μυστηρίου, βίας και σεξ. Ποιος ξέρει; Μερικές φορές σκέφτομαι όμως ότι το γέλιο φοβίζει τους πάντες. Τους σοβαροφανείς δηλαδή που διοικούν τον κόσμο. Πολιτικοί, τραπεζίτες, «δυσκοίλιοι» διανοούμενοι και θρησκευτικοί ηγέτες αντιμετωπίζουν το γέλιο σαν ένα είδος ταμπού. Αν σκεφτούμε ότι ολόκληρη η Αγία Γραφή δεν έχει ένα κωμικό περιστατικό, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι και οι θεοί φοβούνται το γέλιο! Και όταν φοβούνται οι θεοί κάτι, οι άνθρωποι το τρέμουν.
Tι είναι η κλασσική λογοτεχνία; Πού να την εντάξω, πώς να της φερθώ, σε ποιον ορισμό να την χωρέσω έτσι «τεράστια» που είναι;
Σαν σήμερα, πριν από 17 χρόνια απεβίωσε ο μεγάλος αμερικάνος ποιητής της Μπιτ γενιάς, Άλεν Γκίνσμπεργκ.
«Είδα τα καλύτερα μυαλά της γενιάς μου διαλυμένα από την τρέλα / λιμασμένα, υστερικά, γυμνά / να σέρνονται στους νέγρικους δρόμους την αυγή γυρεύοντας μία λυσσασμένη δόση […] φτωχοί, κουρελιασμένοι, με κούφια μάτια και φτιαγμένοι / στάθηκαν καπνίζοντας στο υπερφυσικό σκοτάδι σαράβαλων διαμερισμάτων / αιωρούμενοι πάνω από τις κορυφές των πόλεων […] που διπλώθηκαν ξεντυμένοι από τον φόβο σε αξύριστα δωμάτια / καίγοντας τα λεφτά τους σε κάλαθους αχρήστων / και ακούγοντας τον Τρόμο μέσα από τον τοίχο [..] με την απόλυτη καρδιά του ποιήματος της ζωής πετσοκομμένη από τα κορμιά τους / τροφή που σε βγάζει για χίλια χρόνια…»
Δείτε την παρακάτω φωτογραφία και προσπαθήστε να μαντέψετε πού τραβήχτηκε.
O μοναδικός και αγαπημένος χαμαιλέων της παγκόσμιας μουσικής σκηνής David Robert Jones -κατά κόσμον David Bowie- την όγδοη μέρα του άρτι αφιχθέντος 2014 έκλεισε τα 67 του χρόνια. Γενέθλια συμβολικά, καθώς καλλιτέχνες τέτοιου βεληνεκούς έχουν καταφέρει να κάνουν τον χρόνο φίλο και σύμμαχό τους θέτοντας την έννοια «διαχρονικός» ταυτόσημη με το όνομά τους. O Bowie -«αιώνια» νέος και πάντα επίκαιρος- με την καριέρα του να μετρά αισίως 40 χρόνια ζωής εξακολουθεί να είναι δημιουργικός και παραγωγικός με μια πολυτάραχη ζωή που κυριολεκτικά τα συμπεριλαμβάνει όλα (και όλους).Η πολυσχιδής του προσωπικότητα... το alter ego και η πρωτοποριακή αισθητική του είχαν τόσο βαθιά και σημαντική επίδραση στη σύγχρονη λαϊκή κουλτούρα ώστε ακόμη και σήμερα ο Bowie να αποτελεί σημείο αναφοράς σχεδόν σε κάθε τομέα της ζωής, καλλιτεχνικό και μη...
Κάθε φορά, το διάστημα μεταξύ Δεκεμβρίου-Ιανουαρίου παντός είδους λίστες καραδοκούν που συνήθως κατονομάζουν τα καλύτερα ή τα χειρότερα «τάδε» της χρονιάς που μας άφησε χρόνους. Μία από αυτές που ξεχώρισαν για το 2013 είναι η πολύκροτη λίστα που ετοίμαζαν εδώ και αρκετό καιρό ο ιστότοπος BookPress.gr μαζί με το βιβλιοπωλείο Πολιτεία. Πάνω από 100 λόγιοι συγγραφείς, ποιητές, λογοτέχνες και πεζογράφοι, νεότεροι και παλαιότεροι, κλήθηκαν να δημιουργήσουν την προαναφερθείσα λίστα με τα 100 καλύτερα βιβλία της νεοελληνικής λογοτεχνίας των τελευταίων 200 χρόνων (1813 - 2013).
Happy Halloween σε όλους τους φρικουλιάρηδες εκεί έξω! Με μακάβρια αγάπη και τρυφερότητα που στάζει αίμα, σας φτιάξαμε μία λίστα βιβλίων τρόμου. Πάει κάπως έτσι…
Ο Τζαν Γιουτζέλ ήταν «μια βροντερή φωνή φρέσκια, άμεση, πρωτότυπη» για τα τουρκικά – και όχι μόνο- ποιητικά δρώμενα του εικοστού αιώνα. Ασυμβίβαστος, πολυταξιδεμένος, κοσμοπολίτης, ευθύς, σαρκαστικός αλλά και ευαίσθητος, αφήνει πίσω του μια ποίηση αντίστοιχη του τρόπου ζωής του, μια ποίηση που πλάθεται κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης και καθιστά τον αναγνώστη συμμέτοχο στον ποιητικό κόσμο του γράφοντος «Για να δημιουργήσουμε μια νέα ζωή/ Ζώων και ανθρώπων/ Μεταβαλλόμενοι αλλά και μεταβάλλοντας/ Με την τεράστια δύναμη των λέξεων».
Τον Οκτώβριο έχουμε πολλές γιορτές, έχουμε να θυμηθούμε πολλές επετείους. Μάλλον τυχαία θυμήθηκα κι εγώ την επέτειο της αυτοκτονίας της Κατερίνας Γώγου. Η Λαζάρου στο «Το ξύλο βγήκε απ’ τον παράδεισο», η Παγώνα στο «Η δε γυνή να φοβείται τον άντρα», η γνωστή ποιήτρια των Εξαρχείων, στις 3 Οκτώβρη του ’93 παράτησε τη ζωή…
Και έπαθα λοιπόν το επονομαζόμενο και εντελώς απ’ το μυαλό μου βγαλμένο «σύνδρομο του κέρσορα».
Και ιδού τι γίνεται όταν οι street artists αγαπάνε τα βιβλία. Αυτή λοιπόν είναι η νέα κολεξιόν του εκδοτικού οίκου Penguin Books.
Είσαι απ’ αυτούς τους περίεργους. Είσαι απ’ αυτούς που θέλουν να βιώνουν έναν ελεγχόμενο φόβο με τα μάτια τους να μεταπηδούν με έκσταση από αιματοβαμμένη πρόταση σε νεκρικό σημείο στίξης.
Θα ξεκινήσω λάθος. Θα ξεκινήσω αντίστροφα αυτή τη φορά, όπως αρμόζει στον Charles Bukowski που λίγο πολύ έζησε μία ζωή αντίστροφη, κάπως ανάποδη. Θα ξεκινήσω με τα πολλά κι ενοχλητικά «γιατί δεν πρέπει να διαβάσεις Bukowski, καλέ μου αναγνώστη».
Με τον παράδοξο αυτό τίτλο ο Θωμάς Τσαλαπάτης κάνει ντεμπούτο στην ποίηση. Ο κύριος Κρακ, ο χαρακτήρας που περιδιαβαίνει τα περισσότερα ποιήματα του συγγραφέα είναι ο άνθρωπός μας. Είναι αυτός που φοβάται τις συναντήσεις με γνωστούς, αναμετράται με γίγαντες της λογοτεχνίας, δεν κοιμάται τις νύχτες γιατί στον ύπνο φωλιάζουν οι μεγαλύτεροι φόβοι του και κάποιες φορές τριγυρνάει στην πόλη διάφανος.
