Το 43ο Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους της Δράμας που ολοκληρώθηκε το Σάββατο σημαδεύτηκε από δύο ιστορικής σημασίας γεγονότα. Αρχικά, πρόκειται για το πρώτο κινηματογραφικό φεστιβάλ που διεξάγεται στην Ελλάδα μετά το ξέσπασμα της πανδημίας του Covid-19, με ό,τι αυτό συνεπάγεται τόσο στο αμιγώς οργανωτικό σκέλος όσο και από ψυχολογικής σκοπιάς. Δεύτερον, είναι η πρώτη διοργάνωση που διεξάγεται στη σκιά της απώλειας του Αντώνη Παπαδόπουλου, του ανθρώπου που συνέδεσε άρρηκτα το όνομά του με το Φεστιβάλ της Δράμας. Αρχικά, να αναφέρουμε ότι η διοργάνωση κύλησε ομαλά, ενώ υπήρξε απόλυτη τήρηση όλων των απαραίτητων υγειονομικών μέτρων. Από εκεί και έπειτα, το Φεστιβάλ Δράμας, υπό τη διεύθυνση του Γιάννη Σακαρίδη πλέον, δείχνει να κινείται σε μονοπάτια εξωστρέφειας, ανανέωσης και οργανωτικής αναβάμισης. Με πρώτο και σπουδαιότερο βήμα τη μείωση των ταινιών που έγιναν δεκτές στο εθνικό διαγωνιστικό τμήμα, καθώς, όπως είναι γνωστό, ουκ εν τω πολλώ το ευ.

Από 23/09 μέχρι και τις 27/09 το Animasyros Διεθνές Φεστιβάλ Κινουμένων Σχεδίων, το μεγαλύτερο Φεστιβάλ Animation της χώρας, θα πραγματοποιηθεί για 13η συνεχή χρονιά, παρουσιάζοντας πλούσιες θεματικές και διεθνείς συνεργασίες, σε συνδιοργάνωση με το Δήμο Σύρου - Ερμούπολης και την Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου.

Απαγορευμένα πάθη, σύγκρουση των κοινωνικών τάξεων, αυστηρά ήθη που ορίζουν τις ζωές των ανθρώπων, τα μυθιστορήματα της κλασικής λογοτεχνίας μάς μεταφέρουν σε εποχές εντελώς διαφορετικές από τη δική μας. Παρόλ' αυτά, παραμένουν απόλυτα διαχρονικά, γι' αυτό και οι σκηνοθέτες τα αγαπάνε τόσο. Πάμε να δούμε ορισμένες από τις περιπτώσεις που η κλασική λογοτεχνία μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο και μας άρεσε πολύ.