Κομψός, ευγενής, πνευματώδης, ερωτεύσιμος, με ταλέντο στην κωμωδία και συνάμα αγαπημένος πρωταγωνιστής του Hitchcock. Ο Cary Grant υπήρξε ο πρώτος άνδρας πρωταγωνιστής του Hollywood που κέρδισε την λάμψη που μέχρι τότε μονοπωλούσαν οι γυναίκες. Άλλωστε, δεν είναι τυχαίο αυτό που είχε πει κάποτε με μια δόση αυτοσαρκασμού: «όλοι θέλουν να είναι ο Cary Grant, ακόμη κι εγώ ο ίδιος θέλω να είμαι ο Cary Grant».

Ο Λάκι είναι ένας ενενηντάχρονος Αμερικανός που κατοικεί στο Νότο και περνάει τον καιρό του καπνίζοντας και βλέποντας τηλεόραση. Έχει μια σταθερή καθημερινότητα που περιλαμβάνει πρωινή γυμναστική, καφέ στο ίδιο πάντα μέρος, σταυρόλεξα και ένα μπλάντι μέρι κάθε βράδυ. Είναι μία από τις φιγούρες της μικρής του πόλης, καθώς όλοι γνωρίζουν την ύπαρξή του και τις παραξενιές του. Σε όλα αυτά τα χρόνια που έχει περάσει στο μέρος, όλο και κάποια κουβέντα θα έχουν ανοίξει μαζί του, έξω από ένα μπαρ ή περπατώντας προς τις δουλειές τους.

Έχεις τις μαύρες σου και θέλεις να δεις μια ταινία που θα σε κάνει να αισθανθείς όμορφα και θα σου φτιάξει τη διάθεση; Τσέκαρε αυτή τη λίστα! 

«Η Ιστορία δεν είναι το παρελθόν. Η Ιστορία είναι το παρόν. Τη φέρουμε μέσα μας. Είμαστε η Ιστορία μας. Αν προσποιηθούμε ότι αυτό δεν ισχύει, δεν είμαστε παρά κοινοί εγκληματίες.» Ο συγγραφέας και δοκιμιογράφος James Baldwin (1924-1987) παράτησε τη βολή της μεταπολεμικής παρισινής αυτοεξορίας, έχοντας πλέον αγγίξει ένα σημείο θραύσης, το δικό του ύστατο όριο. Δεν μπορούσε να αρκεστεί στον ρόλο ενός εξ αποστάσεως περισπούδαστου διανοούμενου, τη στιγμή που στην πατρίδα του το καζάνι ήταν ξέχειλο.

Η αυλαία του 58ου ΦΚΘ έπεσε προχθές, Κυριακή, στο κατάμεστο Ολύμπιον, σε μια από τις θερμότερες τελετές λήξης των τελευταίων χρόνων. Τη βραδιά άνοιξε ο Ορέστης Ανδρεαδάκης, φετινός καλλιτεχνικός διευθυντής και ταυτόχρονα ένας από τους πιο παλιούς φίλους του Φεστιβάλ, ενώ σύντομα παρέδωσε τη θέση του στον Ανδρέα Κωνσταντίνου, που έκλεψε τις εντυπώσεις ως Ναπολέων Σουκατζίδης στην τελευταία ταινία του Παντελή Βούλγαρη «Τελευταίο Σημείωμα». Τα βραβεία της φετινής «πολυσυλλεκτικής» επιτροπής, με μέλη από την Παλαιστίνη, την Τσεχία, το Ιράν και τη δική μας Μαρία Ναυπλιώτου, μοιράστηκαν σε ταινίες που κέρδισαν κοινό και κριτικούς, αποδίδοντας ένα είδος καλλιτεχνικής δικαιοσύνης στους δημιουργούς που τίμησαν άλλη μια χρονιά με την παρουσία τους το Φεστιβάλ. 

Στο τυλιγμένο από ομίχλη λιμάνι και σε ένα σχετικά γεμάτο Ολύμπιον συνεχίστηκαν οι προβολές του 58ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Όπως κάθε χρόνο, με πληθώρα ελληνικών και ξένων φιλμ σε πρώτη προβολή αλλά και με μερικές παλιές και αγαπημενες ταινίες σε επανέκδοση, το Φεστιβάλ συνεχίζει να μας εκπλήσσει και να μας συγκινεί, σαν μια διακριτική υπενθύμιση κάθε Νοέμβρη μιας αγάπης που δεν λέει να σβήσει, της αγάπης για το καλό σινεμά. 

Με τους καλύτερους οιωνούς διήνυσε το 58ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου στην πόλη της Θεσσαλονίκης το πρώτο του Σαββατοκύριακο, με τις αίθουσες γεμάτες και τον κόσμο να σχηματίζει ουρές στο εκδοτήριο της Αριστοτέλους. Παραδοσιακά, οι παλιοί φίλοι του Φεστιβάλ συναντήθηκαν στις γνωστές τους θέσεις στους εξώστες του Ολύμπιον ενώ το νεαρότερο κοινό προτίμησε τις Αποθήκες 1 και Δ στο λιμάνι, όπου χτυπάει κάθε χρόνο η καρδιά της Αγοράς. Αυτές είναι οι ταινίες που είδαμε και ξεχωρίσαμε το πρώτο σαββατοκύριακο του Φεστιβάλ. 

Ο Στίβεν Μέρφι είναι ένας καρδιοχειρουργός που φαινομενικά έχει τα πάντα: οικονομική άνεση, όμορφη τετραμελή οικογένεια, επαγγελματική αναγνώριση. Έχει μάλιστα και υπό την προστασία τον Μάρτιν, έναν ψυχικά διαταραγμένο έφηβο. Μεταξύ τους έχουν μια ιδιαίτερη σχέση, καθώς ο Στίβεν είχε χειρουργήσει τον πατέρα του Μάρτιν. Μια επέμβαση από την οποία αυτός δεν επέζησε. Όσο όμως ο Μάρτιν εισχωρεί όλο και παραπάνω στον Οίκο του Στίβεν, οι δεσμοί της οικογένειας υφίστανται ανυπολόγιστη ζημιά, καθώς αποκαλύπτεται ότι αληθής πρόθεση του νεαρού είναι η εκδίκηση για τον αδικοχαμένο πατέρα του.

Testről és lélekről ή αλλιώς: τι μουσική θα έβγαζε μια παγωμένη λίμνη

Το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης προσφέρει στους αναγνώστες του Artcore δωρεάν προσκλήσεις για να παρακολουθήσουν προβολές του 58ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. 

Το πιο μεγάλο κινηματογραφικό ραντεβού της χρονιάς έχει δοθεί για τις 2 Νοεμβρίου, σ' ένα Φεστιβάλ που μέσα στα 58 χρόνια λειτουργίας του έχει καταφέρει να αποκτήσει ένα σταθερό κοινό στην Ελλάδα και στα Βαλκάνια. Με τις ευνοϊκότερες συνθήκες προσβασιμότητας που έχουμε δει σε ελληνικές αίθουσες, και ξεφεύγοντας από την παραδοσιακά συντηρητική σινεφίλ του κατεύθυνση στις επιλογές των ταινιών, με νέες προσθήκες αναφορικά με το παιδικό τμήμα του Φεστιβάλ (Νεανική Οθόνη) και τις ταινίες τρόμου (Round Midnight), το μεγάλο κινηματογραφικό κάλεσμα της πόλης είναι ανοιχτό και διαθέσιμο για όλους, ελκυστικότατο τόσο στις σινεφίλ εμμονές αλλά και στο πιο mainstream κοινό, χωρίς να χάνει κάτι από τη φεστιβαλική του ατμόσφαιρα. Άλλωστε η χαρά του σινεμά είναι για να μοιράζεται.