Spoiler Alert: Η σειρά που κρατάει ψηλά το λάβαρο του Netflix καθήλωσε για ακόμη μια χρονιά εκατομμύρια τηλεθεατές στους δέκτες τους. Η 3η σεζόν του “House of Cards” προβλήθηκε με το γνωστό «μαραθωνικό» τρόπο. Με παρόμοιο τρόπο το είδαν και οι απανταχού φαν. Όλα τα επεισόδια καταναλώθηκαν αυτόματα και βουλιμικά. Τι αίσθηση μας άφησε όμως η 3η σεζόν; Τα συναισθήματα είναι μεικτά. Αυτή η σεζόν δίχασε αρκετούς και συζητήθηκε από ακόμα περισσότερους. Προσωπικά, θεωρώ ότι είναι η καλύτερη και συνάμα η χειρότερη της σειράς.

Οι ταινίες του Ούλριχ Ζάιντλ αποτέλεσαν αντικείμενο συζήτησης στο Φεστιβάλ που μόλις τελείωσε. Ο εκκεντρικός και ταλαντούχος Αυστριακός σκηνοθέτης μίλησε στο cinedogs.gr.

Και όμως, το εμπόριο πετρελαίου θέρμανσης στη Νέα Υόρκη του 1981 ήταν μια δουλειά γεμάτη κινδύνους και δολοπλοκίες! Aρκετές, ώστε o ταλαντούχος J.C.Chandor να εμπνευστεί και να υλοποιήσει το «Στα Χρόνια της βίας», όχι όμως και για να κρατήσουν αμείωτο το ενδιαφέρον του κοινού για 125 ολόκληρα λεπτά. Και αυτό είναι σίγουρα κρίμα για μια ταινία με κατά τ’ άλλα, ξεκάθαρη αισθητική, δυνατές ερμηνείες και πολλή, πολλή, τροφή για σκέψη. 

Ο Αυστριακός σκηνοθέτης Ούλριχ Ζάιντλ δεν είναι μια συνηθισμένη περίπτωση σκηνοθέτη. Είναι μια περίπτωση τραχιά και σκληρή, που γδέρνει όλα τα ενστικτώδη αντανακλαστικά του θεατή. Τη ροπή μας για «φυσιολογικότητα». Την απροθυμία μας για παρεκκλίσεις. Την υποδόρια ανάγκη μας για ένα θέαμα που κινείται εντός προκαθορισμένων ορίων. Για εκπλήξεις που δεν είναι ποτέ ολότελα αιφνιδιαστικές, για παραδοξότητες που είναι εν τέλει διαχειρίσιμες, για σοκ που είναι ελεγχόμενα.

Η ταινία αποτελεί συνέχεια της επανεκκίνησης της σειράς που έλαβε χώρα το 2011 και κατά κοινή ομολογία αποδεικνύεται άξιος κληρονόμος ενός ήδη επιτυχημένου εγχειρήματος. 

Κάποιες ταινίες τις ερωτεύεσαι με την πρώτη ματιά. Ή τουλάχιστον, τις ερωτεύομαι εγώ με την πρώτη ματιά. Αυτό ακριβώς είχε συμβεί στην προηγούμενη ταινία του Πολ Τόμας Άντερσον, το The Master. Η ιστορία επαναλαμβάνεται, καθ’ όπως λένε, και τα πρώτα λεπτά του Inherent Vice είναι σκέτος έρωτας.

Το BFI δημοσιεύει 38 ιστορικές φωτογραφίες που απεικονίζουν τους βρετανικούς κινηματογράφους στη διάρκεια του περασμένου αιώνα! 

Η ελληνική κινηματογραφική παρουσία είναι άκρως αισθητή τον Μάρτιο: οι «Όχθες» του Πάνου Καρκανεβάτου, «Τετάρτη 04:45» του Αλέξη Αλεξίου, «Μητριαρχία» του Νίκου Κορνηλίου, έχουν ήδη δεχθεί πολύ καλές κριτικές! Περιμένουμε με ανυπομονησία να απολαύσουμε την Τζούλιαν Μουρ στον ρόλο που της χάρισε το φετινό Όσκαρ στο “Still Alice” και γνωρίζουμε εκ των προτέρων ότι ταινίες που πραγματεύονται σκληρές αλήθειες που πονάνε, όπως το φιλμ «Στο Δρόμο για το Σχολείο» και το «Τιμπουκτου» θα μας φέρουν αντιμέτωπους με την αδυσώπητη πραγματικότητα που βιώνουν καθημερινά εκατομμύρια συνάνθρωποί μας!...

Μια ειλικρινής σειρά για τους ανθρώπους που ψάχνουν και ψάχνονται, για τις δυνατές φιλίες που γίνονται δεύτερη οικογένεια και τον έρωτα.