Το “Even the rain” είναι ένα θαραλλέο εγχείρημα της Iciar Bollain, μια ταινία για τους κύκλους που κάνει η ιστορία, επαναλαμβανόμενη ξανά και ξανά ως τραγωδία αλλά και μια ταινία για τον «ανέξοδο» επαναστατισμό.

Τα νέα διαδόθηκαν νωρίς σε όλη την επικράτεια: Ο τρελό-Δανός βγάζει ταινία, έναν μαραθώνιο σκληρού πορνό με μούσα τη Charlotte Gainsbourg. Ας ξεκινήσουμε από αυτό: προς έκπληξη ή απογοήτευση του κοινού, η τελευταία σκηνοθετική απόπειρα του Lars von Trier δεν είναι μια σοφιστικέ ή εντελλεκτσουέλ τσόντα (οι όπου γης πουριτανοί ας μην αναθαρρήσουν: υπάρχει άφθονο γυμνό, όπως και η αρμόζουσα διαστροφή κατά μήκος της ταινίας).

Το να παρακολουθείς το "Les vacances de Monsieur Hulot" είναι κάπως σαν να διαβάζεις το «Οι διακοπές του μικρού Νικόλα» του Rene Goscinny, ή σαν να ακούς «Το καλοκαίρι θα ‘ρθει» του Φοίβου Δεληβοριά. Ένα φιλμ, ένα παιδικό βιβλίο κι ένα τραγούδι που μιλούν πάνω-κάτω για τα ίδια πράγματα: Την προσμονή για κάθε καλοκαίρι που ξεκινά, τις καρικατούρες που γινόμαστε αθελά μας πού και πού όλοι στις διακοπές (φασαριόζικα πιτσιρίκια-λουόμενοι, υστερικοί γονείς, ατρόμητοι θαλασσόλυκοι, απιθανοκαταπληκτικοί κολυμβητές, υπερκοινωνικοί τουρίστες κλπ...), την μελαγχολία όταν το καλοκαίρι δεν είναι πια παρά μόνο αναμνήσεις και τη σιγουριά πως το ιδανικό καλοκαίρι έμεινε γι’ άλλη μια φορά άπιαστο όνειρο, τη σιγουριά πως το ιδανικό καλοκαίρι μάλλον δεν θα ρθει ποτέ αλλά εμείς θα συνεχίσουμε να το προσμένουμε κάθε χρόνο με αμείωτη αγωνία...