Σε αυτή τη στήλη θα μιλάμε για σινεμά. Για ταινίες, καινούριες και παλιές, γνωστές και άγνωστες, μέτριες, καλές, αριστουργηματικές και απογοητευτικές. Για ταινίες που αγαπάμε και για ταινίες που αγαπάμε να μισούμε. Κι όπως είναι ατέλειωτη η φύση της έβδομης τέχνης, έτσι είναι και η δίψα μας γι' αυτή.
Ο Αυστριακός σκηνοθέτης Ούλριχ Ζάιντλ δεν είναι μια συνηθισμένη περίπτωση σκηνοθέτη. Είναι μια περίπτωση τραχιά και σκληρή, που γδέρνει όλα τα ενστικτώδη αντανακλαστικά του θεατή. Τη ροπή μας για «φυσιολογικότητα». Την απροθυμία μας για παρεκκλίσεις. Την υποδόρια ανάγκη μας για ένα θέαμα που κινείται εντός προκαθορισμένων ορίων. Για εκπλήξεις που δεν είναι ποτέ ολότελα αιφνιδιαστικές, για παραδοξότητες που είναι εν τέλει διαχειρίσιμες, για σοκ που είναι ελεγχόμενα.
Το BFI δημοσιεύει 38 ιστορικές φωτογραφίες που απεικονίζουν τους βρετανικούς κινηματογράφους στη διάρκεια του περασμένου αιώνα!
Η ελληνική κινηματογραφική παρουσία είναι άκρως αισθητή τον Μάρτιο: οι «Όχθες» του Πάνου Καρκανεβάτου, «Τετάρτη 04:45» του Αλέξη Αλεξίου, «Μητριαρχία» του Νίκου Κορνηλίου, έχουν ήδη δεχθεί πολύ καλές κριτικές! Περιμένουμε με ανυπομονησία να απολαύσουμε την Τζούλιαν Μουρ στον ρόλο που της χάρισε το φετινό Όσκαρ στο “Still Alice” και γνωρίζουμε εκ των προτέρων ότι ταινίες που πραγματεύονται σκληρές αλήθειες που πονάνε, όπως το φιλμ «Στο Δρόμο για το Σχολείο» και το «Τιμπουκτου» θα μας φέρουν αντιμέτωπους με την αδυσώπητη πραγματικότητα που βιώνουν καθημερινά εκατομμύρια συνάνθρωποί μας!...