Η αυλαία του 58ου ΦΚΘ έπεσε προχθές, Κυριακή, στο κατάμεστο Ολύμπιον, σε μια από τις θερμότερες τελετές λήξης των τελευταίων χρόνων. Τη βραδιά άνοιξε ο Ορέστης Ανδρεαδάκης, φετινός καλλιτεχνικός διευθυντής και ταυτόχρονα ένας από τους πιο παλιούς φίλους του Φεστιβάλ, ενώ σύντομα παρέδωσε τη θέση του στον Ανδρέα Κωνσταντίνου, που έκλεψε τις εντυπώσεις ως Ναπολέων Σουκατζίδης στην τελευταία ταινία του Παντελή Βούλγαρη «Τελευταίο Σημείωμα». Τα βραβεία της φετινής «πολυσυλλεκτικής» επιτροπής, με μέλη από την Παλαιστίνη, την Τσεχία, το Ιράν και τη δική μας Μαρία Ναυπλιώτου, μοιράστηκαν σε ταινίες που κέρδισαν κοινό και κριτικούς, αποδίδοντας ένα είδος καλλιτεχνικής δικαιοσύνης στους δημιουργούς που τίμησαν άλλη μια χρονιά με την παρουσία τους το Φεστιβάλ.
Στο τυλιγμένο από ομίχλη λιμάνι και σε ένα σχετικά γεμάτο Ολύμπιον συνεχίστηκαν οι προβολές του 58ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Όπως κάθε χρόνο, με πληθώρα ελληνικών και ξένων φιλμ σε πρώτη προβολή αλλά και με μερικές παλιές και αγαπημενες ταινίες σε επανέκδοση, το Φεστιβάλ συνεχίζει να μας εκπλήσσει και να μας συγκινεί, σαν μια διακριτική υπενθύμιση κάθε Νοέμβρη μιας αγάπης που δεν λέει να σβήσει, της αγάπης για το καλό σινεμά.
Με τους καλύτερους οιωνούς διήνυσε το 58ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου στην πόλη της Θεσσαλονίκης το πρώτο του Σαββατοκύριακο, με τις αίθουσες γεμάτες και τον κόσμο να σχηματίζει ουρές στο εκδοτήριο της Αριστοτέλους. Παραδοσιακά, οι παλιοί φίλοι του Φεστιβάλ συναντήθηκαν στις γνωστές τους θέσεις στους εξώστες του Ολύμπιον ενώ το νεαρότερο κοινό προτίμησε τις Αποθήκες 1 και Δ στο λιμάνι, όπου χτυπάει κάθε χρόνο η καρδιά της Αγοράς. Αυτές είναι οι ταινίες που είδαμε και ξεχωρίσαμε το πρώτο σαββατοκύριακο του Φεστιβάλ.
Το πιο μεγάλο κινηματογραφικό ραντεβού της χρονιάς έχει δοθεί για τις 2 Νοεμβρίου, σ' ένα Φεστιβάλ που μέσα στα 58 χρόνια λειτουργίας του έχει καταφέρει να αποκτήσει ένα σταθερό κοινό στην Ελλάδα και στα Βαλκάνια. Με τις ευνοϊκότερες συνθήκες προσβασιμότητας που έχουμε δει σε ελληνικές αίθουσες, και ξεφεύγοντας από την παραδοσιακά συντηρητική σινεφίλ του κατεύθυνση στις επιλογές των ταινιών, με νέες προσθήκες αναφορικά με το παιδικό τμήμα του Φεστιβάλ (Νεανική Οθόνη) και τις ταινίες τρόμου (Round Midnight), το μεγάλο κινηματογραφικό κάλεσμα της πόλης είναι ανοιχτό και διαθέσιμο για όλους, ελκυστικότατο τόσο στις σινεφίλ εμμονές αλλά και στο πιο mainstream κοινό, χωρίς να χάνει κάτι από τη φεστιβαλική του ατμόσφαιρα. Άλλωστε η χαρά του σινεμά είναι για να μοιράζεται.
Το 1945 η θρυλική κοκκινομάλα έριξε το γάντι στον ανδρικό πληθυσμό, κι εκείνος ανταποκρίθηκε κατατάσσοντάς την στις πιο ωραίες και ελκυστικές γυναίκες που πέρασαν από την κινηματογραφική οθόνη. Χορεύτρια, ηθοποιός, pin up girl κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, «Θεά» του έρωτα, πριγκίπισσα, η Rita Hayworth έπαιξε πολλούς ρόλους εντός κι εκτός οθόνης, μένοντας πάντα ένας εσωστρεφής και ντροπαλός άνθρωπος, που ήθελε να κάνει οικογένεια μακρυά απο τις κινηματογραφικές κάμερες.
O Orson Welles αποτελεί φαινόμενο στην πορεία και την εξέλιξη της έβδομης τέχνης κυρίως για τις στυλιστικές του καινοτομίες, αλλά και για τα θεματικά μοτίβα γύρω απ' τα οποία έπλαθε τα σενάρια του. Υπήρξε καλλιτέχνης με όλη τη σημασία της λέξης και επιδιδόταν με πάθος στη δημιουργία πρωτότυπων τρόπων κινηματογράφισης που οδηγούσαν σε εντυπωσιακά αποτελέσματα. Απο την άλλη, ο θεματικός άξονας γύρω από τον οποίο στριφογύριζε την πλοκή και την μπέρδευε με χρονικές και χωρικές παραμορφώσεις υπήρξε η αιτία να δει τις πόρτες του Hollywood να κλείνουν η μία μετά την άλλη μπροστά του.
Παγκόσμια Ημέρα Ψυχικής Υγείας σήμερα και σας παρουσιάζουμε τους πιο εμβληματικούς κινηματογραφικούς ήρωες που πάσχουν από κάποια ψυχική ασθένεια.
Πιστές στο ραντεβού τους όπως κάθε Σεπτέμβρη, οι Νύχτες Πρεμιέρας ήταν εδώ για να αποχαιρετήσουν το καλοκαίρι που τελείωσε και να φέρουν το φθινόπωρο στην πόλη μαζί με μερικές σημαντικές ταινίες. Ταινίες ρεπερτορίου, επιλεγμένες μικρού μήκους, ταινίες «φεστιβαλικές» που οι Αθηναίοι δε θα είχαν διαφορετικά την ευκαιρία να δουν στις αίθουσες, επιβεβαιώνοντας τον πραγματικό ρόλο των φεστιβάλ, που δεν είναι άλλος απ’ το να προβάλλουν όλα εκείνα τα μικρά αριστουργήματα που δε θα πάρουν διανομή και δε θα φτάσουν στη μικρή συνοικιακή αίθουσα και το ευρύ κοινό.
.«Δεν κερδίζεις πάντα όλες τις μάχες, αλλά είναι καλό να ξέρεις ότι πάλεψες»
Γεννηθείς στο Παρίσι το 1937 από Πολωνοεβραίους γονείς, ο δεκαεπτάχρονος Roman βίωσε από πρώτο χέρι τη φρίκη του ναζιστικού ολέθρου. Ενώ οι γονείς του απήχθησαν από τους Γερμανούς, ο ίδιος πέρασε τα νεανικά του χρόνια κυνηγημένος από τους Ναζί, βρίσκοντας καταφύγιο σε αρκετές πολωνικές οικογένειες. Ο κινηματογράφος, ως μοναδική μορφή ψυχαγωγίας εκείνη την περίοδο, τράβηξε το ενδιαφέρον του μικρού Roman, καθώς έμπαινε κρυφά στις αίθουσες, σε μία εποχή που προβαλλόντουσαν κυρίως ταινίες ναζιστικής προπαγάνδας.
Ο Robert Redford είχε όλα τα φόντα να γίνει ένας από τους μεγαλύτερους stars του Hollywood, και το κατάφερε. Ηθοποιός, που μεταπήδησε με επιτυχία στη σκηνοθεσία, παραγωγός, ακτιβιστής για την προστασία του περιβάλλοντος και τα πολιτικά δικαιώματα, μπόρεσε να ξεφύγει από το πρότυπο του όμορφου, ξανθού γαλανομάτη γόη και εξελίχθηκε σε μια προσωπικότητα με κύρος και επιρροή στην αμερικανική -κι όχι μόνο- κοινωνία.
Ο πρωταγωνιστής του "Fight Club" και του "American History X" γίνεται 48 ετών.
Aγαπούσε το άρωμα της γαρδένιας, φοβόταν πολύ τα βαθειά και σκοτεινά νερά, ήταν ευάλωτη, ταλαντούχα, καλή μητέρα και «πολύ Ρωσίδα» όπως έλεγε. Η Natasha Gurdin ή αλλιώς Natalie Wood μεγάλωσε μέσα στα κινηματογραφικά πλατό και στην φρενίτιδα του Hollywood, ωστόσο κατάφερε να εξελιχθεί και να γίνει μια από τις πιο ταλαντούχες πρωταγωνίστριες του κινηματογράφου.
Αγάπησα τον Woody Allen αμέσως, σχεδόν ασυνείδητα και μηχανικά. Από τον εναρκτήριο κιόλας μονόλογο του “Annie Hall”, με τις παραβολές, τις υπερβολικές αναλογίες και τον Allen να μας εξηγεί γιατί η ζωή είναι θλιβερή και σύντομη, αυτός ο οξυδερκής, εξομολογητικός τύπος μ' έπεισε πως το σύμπαν μέσα στο κεφάλι του είναι κάπως παράξενο αλλά ανατριχιαστικά σαγηνευτικό.
Ο πιο αξιαγάπητος ηθοποιός του Hollywood κλείνει τα 61!
