Για 10 μέρες η Θεσσαλονίκη γέμισε με ταινίες, με κόσμο, με πάρτυ, με πολιτισμό. Για 10 μέρες μια ολόκληρη πόλη κινούνταν στους ρυθμούς ενός Φεστιβάλ που φαίνεται πως, χρόνο με το χρόνο και διοργάνωση με τη διοργάνωση, διεκδικεί όλο και μεγαλύτερο κομμάτι δημόσιου πολιτισμικού χώρου. Που πλέον φαίνεται πως δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από το «μεγάλο αδελφάκι του», το Φεστιβάλ Κινηματογράφου, αφού φέτος ξεπέρασε τον εαυτό του και τις προσδοκίες μας τόσο στην προσέλευση του κόσμου όσο και στην πληρότητα του προγράμματος.

Πού θα μας οδηγήσει η συνεχής ανάπτυξη της τεχνολογίας; Θα φτάσει η εποχή που οι μηχανές θα αντικαταστήσουν τον άνθρωπο ή, πολύ χειρότερα, θα απειλήσουν τη ζωή του; Η ιστορία δεν έχει δώσει ακόμα απαντήσεις, ο κινηματογράφος όμως έχει δώσει πολλές! Ρομπότ με τεχνητή νοημοσύνη, με φονικά ένστικτα ή με συναισθήματα αγάπης, ρομπότ που ταξιδεύουν στο χρόνο, που δεν ξέρουν ότι είναι ρομπότ ή που θέλουν να γίνουν άνθρωποι - η έβδομη τέχνη έχει να επιδείξει απίστευτη ποικιλία και αστείρευτη φαντασία. Ιδού εφτά ταινίες που μας καθήλωσαν, μας προβλημάτισαν, μας συγκίνησαν. 

Εδώ και μερικές μέρες, μια ολόκληρη πόλη κινείται στους ρυθμούς ενός φεστιβάλ που φέτος μοιάζει πιο αποφασισμένο από ποτέ να την γεμίσει με την πολύχρωμη παρουσία του. Φτάνοντας στην 21η διοργάνωση του, το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης έχει πλέον ενηλικιωθεί για τα καλά, και έχει καθιερωθεί ως ένα ιδιαιτέρως σημαίνον πολιτιστικό γεγονός στις συνειδήσεις όλων των σινεφίλ της πόλης, και όχι μόνο. 

Ανατρεπτικοί δημιουργοί, πρωτότυπα αφιερώματα, 178 ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους και 49 μικρού μήκους από όλο τον κόσμο, ανάμεσά τους και 50 μεγάλου μήκους και 31 μικρού μήκους ελληνικές παραγωγές, η Αγορά Ντοκιμαντέρ και μια σειρά από ξεχωριστές παράλληλες εκδηλώσεις. Αυτές και πολλές άλλες κινηματογραφικές εκπλήξεις μας περιμένουν στο 21ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, που γιορτάζει για άλλη μια χρονιά τη συναρπαστική τέχνη του ντοκιμαντέρ. Ένα φεστιβάλ που μπαίνει αισίως πλέον στην τρίτη δεκαετία της ζωής του, με το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον και την δημοτικότητά του να αυξάνεται κάθε χρονιά.

Ολοκληρώθηκε χθες άλλη μια απονομή των βραβείων Όσκαρ με αναμενόμενες νίκες, αλλά και μικρές εκπλήξεις - όπως συμβαίνει εξάλλου σε κάθε απονομή. Ανεξαρτήτως του αν τα βραβεία μοιράστηκαν σωστά, αν υπήρξαν αδικίες ή όχι, αυτό που γίνεται όλο και πιο φανερό χρόνο με το χρόνο είναι ότι η Ακαδημία δίνει αγώνα να είναι όσο το δυνατόν περισσότερο πολιτικά ορθή.

Είτε πρόκειται για love story είτε για ταινία δράσης, μια σκηνή στη βροχή είναι ό,τι πρέπει για να γίνουν πιο έντονα τα συναισθήματα των ηρώων, για να προωθηθεί η δράση, για να συγκινηθούμε κι εμείς οι θεατές. Ιδού μερικές κινηματογραφικές σκηνές όπου ο σκηνοθέτης επέλεξε να τις γυρίσει στη βροχή καιπέτυχε διάνα!

Οι Γιώργος Κοκτσίδης, Κώστας Κάντογλου και Χρύσα Ιακώβου επιλέγουν και παρουσιάζουν τις καλύτερες ταινίες μιας πλούσιας κινηματογραφικής χρονιάς.

Το Love Actually είχε και συνέχεια (ακόμα κι αν δεν ήταν κανονική ταινία).

Πέντε χρόνια μετά το τέλος της αγαπημένης σειράς, ήρθε η ώρα για να γυριστεί σε ταινία!

Σε μια ζεστή και κατάμεστη από κόσμο αίθουσα, στο ιστορικό Ολύμπιον της Αριστοτέλους, έπεσε το βράδυ της Κυριακής με μια λαμπρή και δωρική γιορτήη αυλαία του εξαιρετικά γόνιμου 59ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Η λιτή μα καθόλα εντυπωσιακή τελετή λήξης της διοργάνωσης παρουσιάστηκε από τον ταλαντούχο ηθοποιό και σκηνοθέτη Γιώργο Νανούρη και αποτέλεσε μια από κάθε άποψη επιτυχημένη και υμνητική συγκέντρωση για το ίδιο το σινεμά. Κι όλα ήταν όντως σινεμά!

Κλείνοντας επιτυχημένα τον πρώτο μισό κύκλο του, με 200 συνολικά προβολές ταινιών και δεκάδες εντυπωσιακές κινηματογραφικές εκπλήξεις, το 59ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης έχει κιόλας αφήσει ανεξίτηλο το καλλιτεχνικό του αποτύπωμα στις εξελίξεις και τα συντελούμενα της πόλης. Έφτασε λοιπόν το πλήρωμα του χρόνου για να «σταθούμε στον παράδρομο» που γράφει κι ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου, ώστε να εξετάσουμε με κριτική ματιά όσα μας προσπέρασαν και να επιμείνουμε στα πιο ουσιώδη και αντιπροσωπευτικά. 

Σίγουρα θα το πήρατε είδηση από τα μέσα και την τρέχουσα ειδησεογραφία. Ε ναι λοιπόν! Οι μέρες επιτέλους έφτασαν, κι η ψυχή της Θεσσαλονίκης χτυπάει πλέον ολοζώντανη σε θεσπέσιους κινηματογραφικούς ρυθμούς, απηχώντας έτσι την ανυπολόγιστη έξαρση των απανταχού σινεφιλικών προσδοκιών. «Πριν απ’ όλα, ένα φεστιβάλ είναι ιδέες, συναισθήματα, σκέψεις κι έννοιες· είναι λέξεις κι ο αντίκτυπός του, είναι η αφορμή και το όχημα να κοιτάξουμε κάτω από την επιφάνεια και τη βιασύνη του καθημερινού». Μ’ αυτά τα κομψά κι όμορφα λόγια προλόγισε φέτος το 59ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης η Γενική Διευθύντρια και παραγωγός Elise Jalladeau, προσκαλώντας μας σε έναν ετήσιο καλλιτεχνικό θεσμό που προσελκύει το παγκόσμιο ενδιαφέρον και μετατρέπεται κάθε φόρα σε μυσταγωγική σχεδόν εμπειρία.

Για 12η σερί χρονιά, το Thessaloniki International Short Film Festival θα μας προσφέρει στο πιάτο αμέτρητα μικρού μήκους διαμαντάκια, σε ένα τετραήμερο προβολών που θα αποδείξουν και στον πλέον δύσπιστο ότι το σύμπαν των μικρού μήκους είναι αυτόφωτο, στιβαρό και αυθύπαρκτο κι όχι απλώς ένα στάδιο προθέρμανσης που λειαίνει το έδαφος για τις μεγάλου μήκους ταινίες. Αυτή τη χρονιά, οι προβολές του φεστιβάλ θα πραγματοποιηθούν στις αίθουσες Frida Liappa και Tonia Marketaki, στην Αποθήκη Δ, στο Λιμάνι Θεσσαλονίκης, ενώ το καθημερινό πρόγραμμα θα περιλαμβάνει δύο κύκλους προβολών σε κάθε αίθουσα, στις 17.00 και τις 20.30 αντίστοιχα.

Η σχολική περίοδος ξεκίνησε και εμείς θυμόμαστε μερικές από τις καλύτερες ταινίες που εκτυλίσσονται σε σχολικές αίθουσες!

Καλοκαίρι για εμάς τους σινεφίλ σημαίνει ταινίες με πολύ γαλάζιο και με πολύ νερό! Ιδού μερικές ταινίες στις οποίες η θάλασσα αποτελεί βασικό συστατικό -ή ακόμα καλύτερα- πρωταγωνιστεί!