Είτε πρόκειται για love story είτε για ταινία δράσης, μια σκηνή στη βροχή είναι ό,τι πρέπει για να γίνουν πιο έντονα τα συναισθήματα των ηρώων, για να προωθηθεί η δράση, για να συγκινηθούμε κι εμείς οι θεατές. Ιδού μερικές κινηματογραφικές σκηνές όπου ο σκηνοθέτης επέλεξε να τις γυρίσει στη βροχή καιπέτυχε διάνα!

Οι Γιώργος Κοκτσίδης, Κώστας Κάντογλου και Χρύσα Ιακώβου επιλέγουν και παρουσιάζουν τις καλύτερες ταινίες μιας πλούσιας κινηματογραφικής χρονιάς.

Το Love Actually είχε και συνέχεια (ακόμα κι αν δεν ήταν κανονική ταινία).

Πέντε χρόνια μετά το τέλος της αγαπημένης σειράς, ήρθε η ώρα για να γυριστεί σε ταινία!

Σε μια ζεστή και κατάμεστη από κόσμο αίθουσα, στο ιστορικό Ολύμπιον της Αριστοτέλους, έπεσε το βράδυ της Κυριακής με μια λαμπρή και δωρική γιορτήη αυλαία του εξαιρετικά γόνιμου 59ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Η λιτή μα καθόλα εντυπωσιακή τελετή λήξης της διοργάνωσης παρουσιάστηκε από τον ταλαντούχο ηθοποιό και σκηνοθέτη Γιώργο Νανούρη και αποτέλεσε μια από κάθε άποψη επιτυχημένη και υμνητική συγκέντρωση για το ίδιο το σινεμά. Κι όλα ήταν όντως σινεμά!

Κλείνοντας επιτυχημένα τον πρώτο μισό κύκλο του, με 200 συνολικά προβολές ταινιών και δεκάδες εντυπωσιακές κινηματογραφικές εκπλήξεις, το 59ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης έχει κιόλας αφήσει ανεξίτηλο το καλλιτεχνικό του αποτύπωμα στις εξελίξεις και τα συντελούμενα της πόλης. Έφτασε λοιπόν το πλήρωμα του χρόνου για να «σταθούμε στον παράδρομο» που γράφει κι ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου, ώστε να εξετάσουμε με κριτική ματιά όσα μας προσπέρασαν και να επιμείνουμε στα πιο ουσιώδη και αντιπροσωπευτικά. 

Σίγουρα θα το πήρατε είδηση από τα μέσα και την τρέχουσα ειδησεογραφία. Ε ναι λοιπόν! Οι μέρες επιτέλους έφτασαν, κι η ψυχή της Θεσσαλονίκης χτυπάει πλέον ολοζώντανη σε θεσπέσιους κινηματογραφικούς ρυθμούς, απηχώντας έτσι την ανυπολόγιστη έξαρση των απανταχού σινεφιλικών προσδοκιών. «Πριν απ’ όλα, ένα φεστιβάλ είναι ιδέες, συναισθήματα, σκέψεις κι έννοιες· είναι λέξεις κι ο αντίκτυπός του, είναι η αφορμή και το όχημα να κοιτάξουμε κάτω από την επιφάνεια και τη βιασύνη του καθημερινού». Μ’ αυτά τα κομψά κι όμορφα λόγια προλόγισε φέτος το 59ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης η Γενική Διευθύντρια και παραγωγός Elise Jalladeau, προσκαλώντας μας σε έναν ετήσιο καλλιτεχνικό θεσμό που προσελκύει το παγκόσμιο ενδιαφέρον και μετατρέπεται κάθε φόρα σε μυσταγωγική σχεδόν εμπειρία.

Για 12η σερί χρονιά, το Thessaloniki International Short Film Festival θα μας προσφέρει στο πιάτο αμέτρητα μικρού μήκους διαμαντάκια, σε ένα τετραήμερο προβολών που θα αποδείξουν και στον πλέον δύσπιστο ότι το σύμπαν των μικρού μήκους είναι αυτόφωτο, στιβαρό και αυθύπαρκτο κι όχι απλώς ένα στάδιο προθέρμανσης που λειαίνει το έδαφος για τις μεγάλου μήκους ταινίες. Αυτή τη χρονιά, οι προβολές του φεστιβάλ θα πραγματοποιηθούν στις αίθουσες Frida Liappa και Tonia Marketaki, στην Αποθήκη Δ, στο Λιμάνι Θεσσαλονίκης, ενώ το καθημερινό πρόγραμμα θα περιλαμβάνει δύο κύκλους προβολών σε κάθε αίθουσα, στις 17.00 και τις 20.30 αντίστοιχα.

Η σχολική περίοδος ξεκίνησε και εμείς θυμόμαστε μερικές από τις καλύτερες ταινίες που εκτυλίσσονται σε σχολικές αίθουσες!

Καλοκαίρι για εμάς τους σινεφίλ σημαίνει ταινίες με πολύ γαλάζιο και με πολύ νερό! Ιδού μερικές ταινίες στις οποίες η θάλασσα αποτελεί βασικό συστατικό -ή ακόμα καλύτερα- πρωταγωνιστεί!

Η Angelina Jolie δεν έκανε το εκρηκτικό ξεκίνημα, όπως έχουν κάνει άλλοι ηθοποιοί που από τις πρώτες τους ταινίες κέρδισαν κριτικούς και κοινό. Ξεκίνησε μάλλον δειλά και κατάφερε μετά από λίγα χρόνια να αποδείξει την αξία της, την οποία βέβαια κατά καιρούς μάλλον…"ακυρώνει" πρωταγωνιστώντας σε φρενήρεις περιπέτειες που αψηφούν κάθε φυσικό νόμο. Ιδού μερικές από τις καλύτερες ταινίες της.

Σύμφωνα με τον Ernest Hemingway, ήταν το ομορφότερο πλάσμα στον πλανήτη. Ο Frank Sinatra έκανε απόπειρα αυτοκτονίας για εκείνη, ο εκκεντρικός μεγιστάνας Howard Hugh την παρακαλούσε να τον παντρευτεί. Έγινε κινηματογραφικό αστέρι χωρίς ποτέ να το θελήσει πραγματικά, απλώς συνέβη. Αγαπούσε το ποτό και το ξενύχτι, ήταν αθυρόστομη, ειλικρινής, άθεη και μανιώδης καπνίστρια. Η Ava Gardner έζησε όπως ήθελε, δίχως να μετανιώσει για τις επιλογές της και χωρίς να νοιαστεί για την καριέρα της, επιλέγοντας απλώς να περνάει καλά.

Παγκόσμια Ημέρα Χορού σήμερα και διαλέγουμε εφτά ταινίες με θέμα τον χορό που αγαπάμε πολύ!

Λεπτή ανδρική σιλουέτα, με αδρά χαρακτηριστικά και καλοσχηματισμένο μαύρο μουστάκι, έντονα λευκό μακιγιάζ, άθλια κουρελιασμένα ρούχα που φανερώνουν μια υποψία φράκου, υπερμεγέθη παπούτσια που δυσκολεύουν το περπάτημα, χωρίς να λείπει βέβαια και ένα μικρό ημίψηλο μαύρο καπέλο, ενώ το πορτρέτο ολοκληρώνεται με το μπαστούνι απο μπαμπού που κουβαλάει πάντα μαζί του ο μικρόσωμος αυτός άνδρας. Κάπως έτσι θα μπορούσε να είναι μια περιγραφή ενός απο τους πιο γνωστούς κι αγαπημένους ήρωες στην εποχή του βωβού κινηματογράφου, του πασίγνωστου Σαρλώ. Πίσω όμως απο αυτήν την κλασική φιγούρα, που έχει συνδεθεί με την απόρριψη παρά την ευγενή προσπάθειά του να ενταχθεί στην ίδια εκείνη κοινωνία στην οποία εναντιώνεται, κρύβεται ο διάσημος ηθοποιός και σκηνοθέτης Charlie Chaplin.

Για το ποιητικό σύμπαν του Andrei Tarkovsky έχουν γραφτεί πολλά. Είτε επιπλέει ανάμεσα σε διαστημικά συντρίμια είτε πετάει λίγα μέτρα πάνω από το κρεβάτι, η κινηματογραφική αφήγηση είναι εκείνη που ορμάει μπροστά και η πραγματικότητα τρέχει με γρήγορο βηματισμό να την προλάβει. Ένα δωμάτιο που πλημμυρίζει και καταρρέει, τοίχοι που σαπίζουν, μια φωτιά που σιγοκαίει, ένας καθρέφτης που αντανακλά το χάος. Σε κάθε περίπτωση, είτε πρόκειται για διαστημική περιπέτεια είτε για κλειστοφοβικό αυτοβιογραφικό δράμα, το σινεμά του Tarkovsky περικλείει μέσα του τη σημαντική δύναμη ν’ ανακαλύπτει νέους τρόπους να εκφράσει την πραγματικότητα.