In a Cinemanner of Speaking

Ο Μοχαμάντ είναι μαθητής σε μια σχολή για τυφλά παιδιά της Τεχεράνης. Περνά τα καλοκαίρια του στο χωριό του, στα υψίπεδα του Ιράν με τη γιαγιά και τις αδελφούλες του. Ο πατέρας του, που σκοπεύει να ξαναπαντρευτεί, θεωρεί πως το πρόβλημα του Μοχαμάντ ίσως αποτελεί τροχοπέδη για την έγκριση του γάμου από την οικογένειας της νύφης. Έτσι, αποφασίζει να τον απομακρύνει από το χωριό παρότι το αγοράκι εκεί είναι ευτυχισμένο και να τον στείλει να μαθητεύσει σε έναν τυφλό ξυλουργό. Η γιαγιά του θα δοκιμάσει να τους σταματήσει, ακολουθώντας τους παρά τις αντίξοες καιρικές συνθήκες…

Ένας Αφγανός οικοδόμος που εργάζεται παράνομα σε μία οικοδομή στο Ιράν τραυματίζεται εν ώρα εργασίας και στη θέση του έρχεται να δουλέψει ο μικρός σε ηλικία γιος του. Επειδή το παιδί δεν τα βγάζει πέρα με τις σκληρές δουλειές, του αναθέτουν το ρόλο του σιτιστή στην κουζίνα του εργοταξίου. Ένα Ιρανό αγόρι, που είχε αυτή τη θέση μέχρι πρόσφατα, γίνεται εξωφρενών με τον Αφγανό συνάδελφό του. Όταν όμως ανακαλύπτει, ότι ο «συνάδελφος» είναι κορίτσι και όχι αγόρι, κάνει τα πάντα για να το βοηθήσει με τις βαριές δουλειές και να κρατήσει κρυφό το μυστικό του.

Ένας φτωχός μαθητής σπάει κατα λάθος ένα παράθυρο της σχολικής τάξης. Παρακολουθούμε τον αγώνα που κάνει για να αγοράσει το καινούριο τζάμι και να το μεταφέρει στο σχολείο, ενώ οι καιρικές συνθήκες είναι άσχημες και οι άνθρωποι που συναντά στο δρόμο του απρόθυμοι να τον βοηθήσουν.

Buda as sharm foru rikht

(2007) της Hana Makhmalbaf

O Βούδας λιποθύμησε από ντροπή γιατί η μικρή Baktay, ένα φτωχό κοριτσάκι στο Αφγανιστάν, θέλει να μάθει να γράφει και να διαβάζει. Το να εξασφαλίσει μολύβι και τετράδιο αποδεικνύεται μια τεράστια περιπέτεια ενώ ο δρόμος για το σχολείο είναι ακόμα πιο σκληροτράχηλος. Αλλά και η ζωή στο σχολείο θα είναι εξίσου δύσκολη για εκείνη.

Ένα μικρό αγόρι μένει ορφανό, όταν η οικογένειά του και όλο το χωριό αποδεκατίζεται από τον ιό του Aids. Αποφασίζει να φτάσει στο Γιοχάνεσμπουργκ για να αναζητήσει τον θείο του, να βρει κάποια δουλειά, αλλά και να ανακαλύψει τι ήταν αυτό που εξολόθρευσε το χωριό του. Παράλληλα με την κεντρική ιστορία του αγοριού, «τρέχουν» άλλες δύο μικρές ιστορίες που πραγματεύονται το θέμα του ιού.

Ο Majid, ένας δεκάχρονος βιβλιοπώλης και λούστρος, κυκλοφορεί στους δρόμους της Μοχαμέντια. Είναι ορφανός από γονείς, αλλά έχει έναν μεγαλύτερο αδερφό που ονειρεύεται να ζήσει στην Ευρώπη. Θέλει τόσο πολύ να δει μια φωτογραφία των γονιών του, που του λείπουν πολύ, ώστε καταλήγει στην Καζαμπλάνκα, ένα μέρος επικίνδυνο για μικρά παιδιά. Ευτυχώς αποκτά έναν καινούριο φίλο ώστε να αντιμετωπίσουν παρέα τους κινδύνους που εγκυμονούν.

Στα τέλη του ’90, τρία αδέρφια μένουν ορφανά όταν οι Κούρδοι γονείς τους δολοφονούνται από ένοπλη ομάδα στο Ντιγιαρμπακίρ. Η θεία τους, που είχε αναλάβει να τα προσέχει, «εξαφανίζεται» και τα δύο μεγαλύτερα (10 και 6 χρονών) προσπαθούν να φροντίσουν το τρίτο που είναι μωρό, περιπλανώμενα στους δρόμους της πόλης δίχως στέγη πια και φαγητό. Το μωρό δεν αντέχει για μεγάλο διάστημα στις κακουχίες και τα δύο αδέρφια μπλέκονται σε παράνομες δουλειές για να επιβιώσουν. Πρόκειται για αληθινή ιστορία! Το πιο λυπηρό όμως είναι ότι ο Miraz Bezar αναφέρει συχνά ότι η πραγματική ζωή στο Ντιγιαρμπακίρ για τα παιδιά μπορεί να γίνει ακόμα πιο σκληρή. Η απλότητα στις ερμηνείες των μικρών πρωταγωνιστών κάνει την ιστορία τους ακόμα πιο αληθινή και σπαρακτική, δίχως ίχνος μελό.

Bal

(2010) του Semih Kaplanoglu

Ο μικρούλης Γιουσούφ, όταν πηγαίνει με τον πατέρα του στο δάσος τοποθετώντας κυψέλες σε ψηλά δέντρα και μαζεύοντας το μέλι, ξεχνάει τα πάντα… τους μπελάδες στο σχολείο, τις παιδικές του αγωνίες… Η έλλειψη μελισσών αναγκάζει τον πατέρα του να αναζητήσει ένα άλλο δάσος για τις κυψέλες του. Όταν όμως εκείνος δεν επιστρέφει από αυτό το τελευταίο επικίνδυνο ταξίδι, ο Γιουσούφ αποφασίζει να τον αναζητήσει. Γενικά, όλες οι κριτικές συνηγορούν στο ότι η ταινία έχει πολύ αργό ρυθμό. Συμφωνώ κι εγώ με αυτήν την παρατήρηση, ωστόσο οι υπέροχες εικόνες της φύσης και οι εικόνες από τη ζωή, τα έθιμα, τις ζωοπανηγύρεις και τα γλέντια των ανθρώπων της υπαίθρου, αποζημιώνουν πλήρως τον θεατή αυτής της τρυφερής ταινίας.

Ο Βάνια είναι έξι χρονών και ζει σε ένα απομακρυσμένο ορφανοτρείο που διευθύνει μία διεφθαρμένη γυναίκα. Όταν μαθαίνει ότι ένα ζευγάρι Ιταλών ενδιαφέρεται να τον υιοθετήσει, ο Βάνια αποφασίζει πως ήρθε η στιγμή να αναζητήσει τη μαμά του. Στην οδύσσειά του θα συναντήσει πολλούς εχθρούς και κινδύνους, όμως εκείνος είναι αποφασισμένος να φτάσει ως το τέλος με στόχο να βρει τη μητέρα του!

Ένας ηλικιωμένος πλανόδιος καλλιτέχνης, που έχει χάσει τον γιο του, αναζητά έναν αρσενικό διάδοχο στο Σετσουάν του 1903 για να του διδάξει τα μυστικά της τέχνης του, όπως προστάζει η παράδοση. Έτσι, αγοράζει ένα αγοράκι από έναν έμπορο και το χρίζει μαθητευόμενό του. Ο ηλικιωμένος άνδρας, πίσω από την αυστηρή του συμπεριφορά, κρύβει μία φιλεύσπλαχνη καρδιά και έχει αρχίσει να νιώθει το αγοράκι ως πραγματικό εγγονό του. Τα πράγματα όμως παίρνουν δυσάρεστη τροπή, όταν αποδεικνύεται ότι ο αρσενικός διάδοχος στην πραγματικότητα είναι κορίτσι!

Το 1973, λίγο πριν τη δικτατορία του Pinochet, ένα ακριβό ιδιωτικό σχολείο στο Σαντιάγκο της Χιλής αποκτά έναν καινούριο μαθητή, τον Pedro. O Pedro είναι φτωχός, βρέθηκε στο σχολείο στα πλαίσια ενός κοινωνικού πειράματος και ο κόσμος που αντιπροσωπεύει προξενεί ενδιαφέρον στον γόνο μίας μεγαλοαστής οικογένειας ονόματι Gonzalo. Τα δύο παιδιά θα γίνουν φίλοι και θα προσθέσουν στην παρέα τους τη Silvana. Όσο όμως κλιμακώνονται οι συγκρούσεις ανάμεσα στα δύο κυρίαρχα πολιτικά στρατόπεδα, τόσο τα παιδιά συνειδητοποιούν το ταξικό χάσμα που τα χωρίζει…

Μια δυνατή ταινία για το παιδομάζωμα της «χαμένης γενιάς» των Αβορίγινων. Σύμφωνα με το κυβερνητικό σχέδιο «ένταξής» τους στον «λευκό» πολιτισμό τη δεκαετία του ‘30, τα παιδιά των Αβορίγινων αρπάζονταν διά της βίας από τις οικογένειές τους και τοποθετούνταν σε στρατόπεδα εκπαίδευσης – κολαστήρια. Τρία μικρά κοριτσάκια δραπετεύουν και περπατούν 2.500 χιλιόμετρα στην αυστραλιανή ενδοχώρα, προσπαθώντας να επιστρέψουν στις μητέρες τους, ενώ οι διώκτες τους είναι στο κατόπι τους.

Ο Truffaut θεωρείται από τους κορυφαίους κινηματογραφιστές της παιδικής ηλικίας, παρότι τα δικά του παιδικά χρόνια ήταν κάθε άλλο παρά ανέμελα. Οι λύπες και οι χαρές, οι αταξίες και οι διακοπές στην πόλη Thiers λίγο πριν την αρχή και κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού του 1976 προσφέρουν συγκινητικά και αστεία στιγμιότυπα στον θεατή. Ο Truffaut φαίνεται να καταλαβαίνει καλύτερα από τον καθένα τις σκέψεις και τη γλώσσα των παιδιών. Από τις πιο αστείες σκηνές του έργου είναι, όταν ένα κοριτσάκι, που οι γονείς του το άφησαν για τιμωρία στο σπίτι ενώ εκείνοι πήγαν στο εστιατόριο, βγαίνει με ντουντούκα στο παράθυρο και ενημερώνει τους ενοίκους όλου του συγκροτήματος των κατοικιών ότι πεινάει. Εκείνοι διοργανώνουν εναέριο δίκτυο μεταφοράς προμηθειών προς το κοριτσάκι και κατσαδιάζουν τους «άκαρδους» γονείς.

Μια φιλία θα γεννηθεί ανάμεσα σε δύο γείτονες: σε έναν στριφνό ηλικιωμένο συλλέκτη πεταλούδων και ένα παραμελημένο κοριτσάκι. Όλα ξεκινούν, όταν εκείνη τον ακολουθεί κρυμμένη στο πορτμπαγκάζ του σε μία εκδρομή για τον εντοπισμό μιας σπάνιας πεταλούδας που ζει μόνο 72 ώρες…

Στο σωφρονιστικό οικοτροφείο που διευθύνει ο αδιάφορος κα σκληρός κύριος Rachin, τα παιδιά ζουν μια μίζερη ζωή, η εξέλιξη της οποίας μοιάζει σχεδόν προκαταδικασμένη. Ευτυχώς, μια μέρα μπαίνει στη ζωή τους ο άνεργος καθηγητής μουσικής Clément Mathieu. Οι μικροί μαθητές ανακαλύπτουν μαζί του τον θαυμάσιο κόσμο της μουσικής και βλέπουν στα μάτια του ένα άλλο πρόσωπο της εκπαίδευσης, γεμάτο ανθρωπιά και κατανόηση.

Ένας μαθητής της έκτης δημοτικού δεν έχει μάθει ακόμα να γράφει, να διαβάζει και να κάνει αριθμητικούς υπολογισμούς. Όλοι οι δάσκαλοί του τον θεωρούν χαμένη υπόθεση εκ γενετής μέχρις ότου στην έκτη δημοτικού αποκτάει έναν καινούριο δάσκαλο που αποφασίζει να βοηθήσει τον απρόθυμο μαθητή, όχι μόνο να καλύψει τα κενά αλλά και να αποκτήσει πίστη στον εαυτό του και στις δυνατότητές του. Το σχολικό περιβάλλον κάνει ότι μπορεί για να αποθαρρύνει τον δάσκαλο από το να συνεχίσει την προσπάθειά του…

Αθήνα του 1969 και ο δεκάχρονος Ηλίας χάνει τον μπαμπά του. Αρνούμενος να παραδεχτεί την απώλεια, ζει μια δικιά του πραγματικότητα στην οποία ο μπαμπάς του είναι ζωντανός. Στο μεταξύ στην «αληθινή πραγματικότητα» συμβαίνουν ραγδαίες αλλαγές: ο άνθρωπος πατάει για πρώτη φορά στη Σελήνη…

Το καλοκαίρι του 1969, το μεγαλύτερο γεγονός που προσμένουν όλοι οι άνθρωποι στον κόσμο είναι η προσελήνωση. Ο Αχιλλέας και η παρέα του βρίσκονται όμως σε τεράστιο δίλημμα σχετικά με το πως θα χρησιμοποιήσουν τα χρήματα που έχουν μαζέψει. Να τα ξοδέψουν για να αγοράσουν τηλεόραση, ώστε να παρακολουθήσουν την προσελήνωση ή να πληρώσουν την Ουρανία, εκείνη την όμορφη κυρία που ζει στην άκρη του χωριού και είναι απ’ όλους ποθητή;

Ο Στέφανος, 40 ετών πια, σκαλίζει τις αναμνήσεις από την παιδική του ηλικία. Το σπίτι της θείας, το δωμάτιο – μαυσωλείο για τον σύζυγό της τον πιλότο που σκοτώθηκε στον πόλεμο, την εξαφάνιση του δαχτυλιδιού της, την ευφάνταστη ιδέα που είχε να δέσει με σπάγγο το δόντι του στην πόρτα για να βγει, τα μεσημεριανά τραπέζια στον κήπο, τους τσακωμούς των μεγάλων, την ξαδέρφη του την Μαρίνα, τις καλοκαιρινές διακοπές…