Φωτογραφία από George Koutsouvelis

Φωτογραφία από Chrysanthi Kleisoura

Φωτογραφία από Rana Chakrabarti

Ο περισσότερος κόσμος γνωρίζει τους ζωγράφους μέσα από το εικαστικό τους έργο, όπως παρουσιάζεται σε μουσεία, πολιτισμικούς χώρους, βιβλία, περιοδικά και ντοκιμαντέρ. Αυτό που αποτελεί μοναδικό προνόμιο της σύγχρονης εποχής είναι ότι μέσω της ελεύθερης διακίνησης πολιτιστικού υλικού στο διαδίκτυο, μπορεί κάποιος να θαυμάσει και να μελετήσει σημαντικούς ζωγράφους του 20ού αιώνα εν ώρα εργασίας, εικόνες που αποκτούν τρομερό ενδιαφέρον για τον κάθε φιλότεχνο άνθρωπο.

Φωτογραφία από Apostolos Zagkos

Πάνω από 400 έργα τέχνης, πίνακες ζωγραφικής και χαρακτικά, που συμπυκνώνουν την πορεία 65 χρόνων της Μακεδονικής Καλλιτεχνικής Εταιρείας «Τέχνη», παρουσιάζει το Τελλόγλειο Ίδρυμα στη νέα του μεγάλη έκθεση, η οποία εγκαινιάζεται την Τρίτη 6 Ιουνίου 2017, στις 20.00, στον ισόγειο εκθεσιακό χώρο του μουσείου.

Φωτογραφία από Giota Akrivopoulou

Φωτογραφία από Μαριτίνα Παπαμήτρου

Μία έννοια που αναφέρεται στην ενέργεια ή το αποτέλεσμα του χάνω κάτι που αγαπώ, που κατέχω, που θεωρώ δεδομένο και την εντοπίζουμε με διάφορες μορφές, όπως την απώλεια του πλούτου, της αθωότητας, της μνήμης, της υγείας, της ζωής, του εαυτού, της ταυτότητας και της ελπίδας. Η Απώλεια εμπεριέχει στον πυρήνα της μία κλίμακα ξεκινώντας από την μείωση, την αποκοπή και την αφαίρεση και συνεχίζοντας με την στέρηση και τον θάνατο. Είτε είναι ακούσια, είτε εκούσια, είτε την φοβάσαι και την αποφεύγεις, είτε την εύχεσαι και την αναζητάς ενυπάρχει σε κάθε κύκλο ζωής και περιλαμβάνει την βεβαιότητα του συμβάντος και παράλληλα την αβεβαιότητα του χρόνου. Το μόνο σίγουρο με την Απώλεια είναι ότι είτε δίνεις, είτε σου παίρνουν το τέλος είναι πάντα οδυνηρό, αλλά και πάντα σε οδηγεί σε μία καινούρια λυτρωτική αρχή. 

Ο περισσότερος κόσμος γνωρίζει τους ζωγράφους μέσα από το εικαστικό τους έργο, όπως παρουσιάζεται σε μουσεία, πολιτισμικούς χώρους, βιβλία, περιοδικά και ντοκιμαντέρ. Αυτό που αποτελεί μοναδικό προνόμιο της σύγχρονης εποχής είναι ότι μέσω της ελεύθερης διακίνησης πολιτιστικού υλικού στο διαδίκτυο, μπορεί κάποιος να θαυμάσει και να μελετήσει σημαντικούς ζωγράφους του 20ού αιώνα εν ώρα εργασίας, εικόνες που αποκτούν τρομερό ενδιαφέρον για τον κάθε φιλότεχνο άνθρωπο.

Φωτογραφία από Antonis Kasimiotis

Ζώντας σε μια εποχή συγχυσμένης και ολοένα αυξανόμενης πληροφορίας, ο άνθρωπος κάνει την επιλογή του βάση χαρακτηριστικών στοιχείων. Σε κάθε τι υπάρχει μια χαρακτηριστική αξία που ελκύει τον ιδιόμορφο χαρακτήρα αυτού που το επεξεργάζεται. Πρόκειται για μια ερευνά και διαλογή χαρακτηριστικών συμβόλων, εμμονών, που σκοπό έχουν να αναδείξουν την ενότητα και την σχέση του φανταστικού και του πραγματικού, του παλαιού και του σύγχρονου, του ξένου και του παραδοσιακού, του γκράφιτι και της ζωγραφικής. Μέσα από αυτό το αντάμωμα και τη σύνθεση συμβόλων κάθε τι παίρνει άλλο νόημα στη ζωγραφική, διαφορετικό από αυτό που θα είχε αν το συναντούσαμε στη θέση του στον πραγματικό κόσμο. Είναι μια αναζήτηση για το ιδιαίτερο γνώρισμα και την ιδιότητα προσώπου ή πράγματος.

Ο Άνθιμος Ντάγκας είναι ένας εξαιρετικός φωτογράφος δρόμου που έχει το χάρισμα να αιχμαλωτίζει με τον φακό του τους καθημερινούς ανθρώπους της Αθήνας και να αποτυπώνει με το δικό του ιδιαίτερο στυλ τις εκφράσεις και τα συναισθήματά τους χωρίς να τους αδικεί ή να τους εξιδανικεύει.

Φωτογραφία από Amir Cohen

Φωτογραφία από Elena deStijldelArte από το group του Artcore στο flickr