Ο Man Ray θεωρείται ο γνωστότερος εκπρόσωπος της avant-garde φωτογραφίας της δεκαετίας του ’30 και πρωτοπόρος της φωτογραφίας σουρεαλισμού. Το έργο του είναι ιδιαίτερα πολύπτυχο: ζωγράφος, δημιουργός αντικειμένων καθώς και φωτογραφιών, σκηνοθέτης ταινιών. Ο ίδιος θεωρούσε τον εαυτό του κυρίως ζωγράφο, όμως ήταν περισσότερο γνωστός για τα έργα του στη φωτογραφία — τόσο στα πορτραίτα όσο και στη μόδα.
O Seydou Keïta (1921-2001) θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους φωτογράφους του δεύτερου μισού του 20ού αιώνα. Τα πορταίτα του αποτελούν σημείο αναφοράς, λόγω της σύγχρονης ματιάς και της ευρηματικότητάς του, καθώς και του τρόπου που χειριζόταν το κάδρο και το φως για να αναδείξει το εκάστοτε θέμα του.
Μία ειλικρινής καταγραφή των ανθρώπων και της πόλης, μια εξερεύνηση της άγνωστης πλευράς τους, μια επιθυμία των δημιουργών να έρθουν πρόσωπο με πρόσωπο με την ίδια την ψυχή τους.
Ο Rodney Smith είναι ένας σεμνός άντρας με εκλεκτικές ευαισθησίες. Μπορεί να φοράει μια χαλαρά δεμένη γραβάτα μέσα από το πουκάμισό του χωρίς να δείχνει ξιπασμένος. Αυτοανακηρύσσεται ως χαμηλόφωνα αισιόδοξος. Θεωρεί πως ο μοντερνισμός πήρε λάθος στροφή, τη λάθος στιγμή.
Ο αυτοδίδακτος Γάλλος φωτογράφος Patrick Willocq ήταν πάντα παθιασμένος με τις νέες ανακαλύψεις, τα ταξίδια και τη μελέτη της κουλτούρας των διαφόρων φυλών της Αφρικής και του Ειρηνικού ωκεανού. Έζησε για επτά χρόνια στο Κονγκό και αφού γνώρισε τα ήθη και τα έθιμα του λαού αποφάσισε να τα αναδείξει μέσω της δουλειάς του.
Ο Tim Walker θεωρείται ένας σύγχρονος θρύλος της φωτογραφίας. Παρόλο που φωτογραφίζει συστηματικά για περιοδικά μόδας, όπως η Vogue, το W Magazine και το LOVE Magazine, οι εικόνες του αντιμετωπίζονται περισσότερο ως έργα τέχνης, παρά ως φωτογραφίες μόδας.
Η Anka Zhuravleva είναι μια από τις πιο ταλαντούχες φωτογράφους της γενιάς της, αφού οι φωτογραφίες της μοιάζουν με πίνακες ζωγραφικής. Μιλήσαμε μαζί της για να μοιραστεί με τους αναγνώστες του Artcore τα μυστικά της τέχνης της.
Ο Peter Kemp είναι ένας Ολλανδός αυτοδίδακτος φωτογράφος, ο οποίος μυήθηκε στην τέχνη, αρχικά μέσω της ζωγραφικής. Η πόλη Delft στην οποία ζει, το ίδιο μέρος όπου ο Johannes Vermeer δημιούργησε τους αριστουργηματικούς του πίνακες, είναι η κύρια πηγή έμπνευσής του.
Βράδυ, χιονισμένες πλαγιές, έγχρωμα φώτα, στολές και πέδιλα του σκι εξοπλισμένα με λεντάκια και όλα είναι έτοιμα για μια φωτογράφηση που δεν έχει ξαναγίνει.
H Kindra Nikole, καλλιτέχνης από το Seattle, χρησιμοποιεί μεικτές τεχνικές και στη δουλειά της αναζητάει πάντα φυσικά σκηνικά, τα οποία χρησιμοποιεί για να δημιουργήσει σουρεαλιστικές, απόκοσμες εικόνες.
10 ίδια διαμερίσματα, 10 διαφορετικές ζωές
Διαλέξαμε τις 10 καλύτερες φωτογραφίες της ημέρας -χωρίς σειρά προτίμησης- για το 2015 και ιδού η λίστα μας.
Photoshop… Πόσο παρεξηγημένο πρόγραμμα τα τελευταία χρόνια. Είναι αλήθεια πως έχει χρησιμοποιηθεί για να καλλωπίσει πορτραίτα κι έχει γίνει συνώνυμο με σκοτεινά και ύπουλα τρικ που θέλουν να ξεγελάσουν το μάτι. Όταν όμως εγώ σκέφτομαι το photoshop, μόνο ένα πράγμα μου έρχεται στο μυαλό. Η δύναμη που παρέχει στους φωτογράφους και τους εικονογράφους να συνδυάζουν επιλεγμένα τμήματα πολλών εικόνων και να δημιουργούν μυθιστορηματικά σκηνικά. Η σύνθεση άλλες φορές είναι ένα απλό κολάζ και κάποιες άλλες συμπληρώνεται από εντυπωσιακά εφέ, επιχρωματισμούς και matte painting. Το τελικό αποτέλεσμα είναι εκθαμβωτικό και μόνο θαυμασμό για τις ικανότητες του εκάστοτε καλλιτέχνη μπορεί να προκαλέσει. Χωρίς συγκεκριμένη σειρά, απολαύστε δέκα δημιουργίες από τους πιο αγαπημένους photomanipulators.
O Joel Robison είναι ένας από τους πιο δημοφιλείς σύγχρονους φωτογράφους. Αποτελεί μια ιδιαίτερη περίπτωση, καθώς το στυλ του χαρακτηρίζεται σχεδόν ως σουρεαλιστικό, μια συνάντηση μεταξύ του πραγματικού και του φανταστικού. Οι φωτογραφίες του αποτελούν ένα όχημα για να εκφραστεί, αλλά και το βήμα για να μιλήσει σχετικά με ευαίσθητα κοινωνικά θέματα που τον απασχολούν. Η φαντασία του είναι αστείρευτη και παρόλο που το πορτφόλιό του μετράει εκατοντάδες φωτογραφίες, η κάθε εικόνα του καταφέρνει να ξεπερνάει σε ευρηματικότητα την προηγουμένη.
O Bruce Gilden είναι ένας από τους σημαντικότερους street photographers και μέλος του πρακτορείου Magnum. Ευρύτερα γνωστός για τις κοντινές του λήψεις με τη βοήθεια ενός φλας και τις μοναδικές του εικόνες από τους ανθρώπους της Νέας Υόρκης, της Ιαπωνική Yakuza και πλήθους περιθωριακών ατόμων. Όπως λέει ο ίδιος, το κίνητρο για να ασχοληθεί με τη φωτογραφία ήταν η ταινία του 1968 “Blow Up” του Michelangelo Antonioni.